Pochodzenie i rodzina
Urodzona 20 sierpnia 1945 roku w Pniewach. Córka Franciszka Dorożały i Zofii, z domu Głucha. Szóste dziecko spośród siedmiorga dzieci. Rodzeństwo: Zenon, Marian, Janina, Bogdan, Bronisława, Maria.
Ojciec pracował jako ślusarz – monter w Firmie Bogajewicz, a po upaństwowieniu w tej samej fabryce zmieniającej nazwy: Poznańska Baza Remontowa, Szamotulskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Terenowego, Powogaz – Poznań. Ojciec całe życie związany był z Ochotniczą Strażą Pożarną (OSP) Pniewy, pełniąc funkcję komendanta, później naczelnika. Matka zajmowała się dziećmi. Barbara nie założyła własnej rodziny.
Edukacja i przebieg pracy zawodowej
Szkołę Podstawową ukończyła w 1959 roku w Pniewach, następnie uczyła się w Liceum Pedagogicznym w Trzciance Lubuskiej. Pracę nauczycielską rozpoczęła 16 sierpnia 1965 roku w Szkole Podstawowej w Pniewach jako nauczycielka klas I – IV i śpiewu. W maju 1969 roku zdała egzamin kwalifikacyjny przed Komisją Wydziału Oświaty i Kultury PPRN w Szamotułach. W latach 1969 – 1971 uczyła się w Zaocznym Studium Nauczycielskim w Gorzowie Wielkopolskim, kończąc z wynikiem bardzo dobrym kierunek: nauczanie początkowe i wychowanie muzyczne.
16 sierpnia 1975 roku została powołana na stanowisko zastępcy dyrektora Szkoły Podstawowej w Pniewach, później wicedyrektora. W latach 1976 – 1980 studiowała pedagogikę nauczania początkowego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na Zaocznym Studium Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych i z oceną dobrą uzyskała tytuł magistra.
13 czerwca 1984 roku po egzaminie uzyskała II stopień specjalizacji zawodowej w zakresie nauczania początkowego. Następnie przystąpiła do konkursu na stanowisko dyrektora i od 1 września 1981 roku do 16 stycznia 2006 roku, czyli przez trzy kadencje, pełniła funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej w Pniewach.
W 1991 roku ukończyła w Poznaniu seminarium z zakresu organizacji i zarządzania oświatą i w okresie od 1 stycznia 1996 roku do 31 grudnia 1999 roku była także dyrektorem Gminnego Zespołu Ekonomiczno – Administracyjnego Szkół, aż do czasu jego rozwiązania.
W czasie swojej pracy pedagogicznej wiele myśli i starań poświęciła na propagowanie wiedzy i pamięci o Powstaniu Wielkopolskim oraz współpracy ze szkołami we Francji, Belgii, Hiszpanii, Anglii, a później także w Niemczech w ramach Europejskiego Programu Edukacyjnego Comenius- Sokrates.
W 1996 roku, po wizytacji szkoły, otrzymała szczególnie wyróżniającą ocenę pracy.
Praca społeczna
Przez cały okres pracy zawodowej i do chwili obecnej pracuje społecznie. Od 1965 do 1995 roku była czynnym instruktorem ZHP w stopniu harcmistrza. Kolejno pełniła funkcję drużynowej, członka i przewodniczącej Komisji Rewizyjnej Hufca Szamotuły, przewodniczącej Komisji Kształcenia i Stopni Instruktorskich w Hufcu Szamotuły i Pniewy oraz członka Rady i Prezydium Chorągwi Poznańskiej. Od 1979 do 1992 roku była komendantem Hufca ZHP w Pniewach. W czasie wakacji letnich i ferii zimowych była często wychowawczynią kolonii, komendantem zimowisk, obozów w kraju i za granicą, stanic, kursów zastępowych, kierownikiem wielu wycieczek szkolnych.
Od 1965 do 2001 roku, przez 36 lat, śpiewała w chórze Lira w Pniewach. Od 1975 roku należy do OSP Pniewy, pełniąc funkcję członka Zarządu Miejsko – Gminnego OSP, a od 1996 roku do chwili obecnej funkcję skarbnika zarządu.
W 2003 roku założyła Koło Przyjaciół Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego, w którym od początku pełni rolę prezesa.
Wielokrotnie pracowała w komisjach wyborczych pełniąc funkcję przewodniczącej. Aktywnie pracowała też w samorządach lokalnych. W latach 1978 – 1982 była radną Rady Narodowej Miasta i Gminy Pniewy, a w latach 1988 – 1990 przewodniczącą Komisji Oświaty Rady Miasta i Gminy. Od 1990 do 1994 – przewodnicząca Rady Miasta i Gminy Pniewy i w kolejnej kadencji 1994 – 1998 radna i przewodnicząca Komisji Oświaty. W latach 1998 – 2006 była radną Rady Powiatu Szamotulskiego.
Nagrody i wyróżnienia
1. Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania III stopnia (1974)
2. Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania II stopnia (1979)
3. Nagroda Kuratora Oświaty i Wychowania I stopnia (1984)
4. Nagroda Kuratora Oświaty i Wychowania II stopnia (1986 i 1995)
5. Nagrody Inspektora Oświaty i Wychowania (1985, 1988, 1990)
6. Nagrody Burmistrza Miasta Pniewy (kilka)
7. Ocena pracy: wyróżniająca (1976, 1983), szczególnie wyróżniająca (1996)
8. Odznaka za zasługi dla Wielkopolskiej Organizacji ZHP (1975)
9. Krzyż za zasługi dla ZHP (1978)
10. Złota Odznaka za zasługi dla Poznańskiej Chorągwi ZHP (1984)
11. Złoty Krzyż za zasługi dla ZHP (1988)
12. Wyjazd z młodzieżą – nagroda za pracę dla ZHP – do Primorska (Bułgaria) i do NRD
13. Wyjazd z instruktorami ZHP – nagroda za pracę dla ZHP – do Finlandii i pociągiem przyjaźni: Kijów – Donieck
14. Brązowy Krzyż Zasługi (1975)
15. Złoty Krzyż Zasługi (1984)
16. Odznaka Honorowa za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego (1977)
17. Odznaka Honorowa III stopnia (1976)
18. Srebrna Odznaka Honorowa Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (1981)
19. Srebrny Medal za zasługi dla pożarnictwa (1985)
20. Złoty Medal za zasługi dla pożarnictwa (1993)
21. Odznaka Przyjaciela Dziecka (1987)
22. Odznaka za zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych (2002)
23. Medal Komisji Edukacji Narodowej (2007)
Znaczenie postaci
Barbara Dorożała to przykład działacza – społecznika. Swój wolny czas poświęcała na pracę z dziećmi i młodzieżą, organizując im różne formy wypoczynku (zimowiska, półkolonie, biwaki, obozy w kraju i za granicą, wycieczki krajoznawcze, obozy wędrowne). W znacznym stopniu przyczyniła się do podniesienia poziomu pracy szkoły, co pozwoliło wielu uczniom jej szkoły odnosić liczne sukcesy. Szczególną uwagę poświęciła zuchom i harcerzom, bo jak sama twierdzi „ Harcerstwo, to przygoda, którą warto przeżyć”.
Aktywnie kontynuowała też dzieło swojego ojca Franciszka, długoletniego komendanta OSP, wspierając działania Ochotniczej Straży Pożarnej w Pniewach, a przede wszystkim działalność drużyny młodzieżowej. Z jej inicjatywy powstało i działa do dzisiaj Koło Towarzystwa Pamięci o Powstaniu Wielkopolskim. Pracowała jako radna Miasta i Gminy Pniewy oraz radna powiatowa. Wiele lat śpiewała w chórze Lira, wspierając alty. Wielokrotnie proszono ją o oprawę muzyczną uroczystych mszy świętych. Jest postacią powszechnie znaną i lubianą. Chętnie przyjmuje zaproszenia na spotkania z młodzieżą, by dzielić się swoją wiedzą. Potrafi ciekawie opowiadać o historii miasta i szkoły. Łączy zainteresowania geograficzno – historyczne z pasją podróżnika, które próbowała przekazać swoim wychowankom.
Pisano o niej w prasie „Gdyby pani Basia umiała zadbać o reklamę wokół tego, co robi ze swoimi harcerzami, już dawno opływałaby w laury i sławę działacza dużej klasy. Ale tego chyba nigdy się nie nauczy”. Taką osobą pozostaje do dzisiaj: uśmiechniętą i uczynną.