Dzieciństwo, młodość, nauka…
Czesław Olejnik urodził się 20 lipca 1927r. w Poniecu. Jego rodzice Stanisława z d. Nowicka i Jan mieli jeszcze dwie córki Wiesławę i Janinę. Były to starsze siostry Czesława. Wiesława urodziła się w 1922, a Janina w 1925. Ojciec był krawcem, a matka zajmowała się domem. Czesław Olejnik uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Poniecu. Jednakże wojna przeszkodziła mu w dalszej edukacji. Po wojnie kontynuował naukę Gimnazjum Ogólnokształcącym i Liceum Pedagogicznym w Lesznie, które ukończył w 1951r. W tym samym roku przyjechał do Wolsztyna, z którym związał się do końca swoich dni. W roku 1954 podjął studia na Wydziale Humanistyczno-Historycznym Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie, ale zrezygnował z nich w roku 1958 . W trakcie pracy zawodowej systematycznie uzupełniał swoje wykształcenie. W 1960 roku otrzymał dyplom ukończenia Studium Nauczycielskiego w Poznaniu na kierunku historia. Natomiast w roku 1978 ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Rodzina…
W 1962 roku Czesław Olejnik ożenił się z Henryką Rzanną (córką kierownika Szkoły Podstawowej we Wroniawach). Henryka była psychologiem i pracowała w Poradni Wychowawczo-Zawodowej w Wolsztynie, której była przez wiele lat dyrektorem. 9 września 1965 roku urodziła się ich jedyna córka Hanna. Poszła ona w ślady swoich rodziców i po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie w 1984r., przez rok pracowała w Państwowym Domu Wczasów Dziecięcych we Wroniawach jako nauczyciel-wychowawca. Później podjęła studia na UAM w Poznaniu na Wydziale Neofilologii (Filologia Romańska). Po ich ukończeniu początkowo pracowała na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, a następnie przeniosła się do Warszawy i zmieniła miejsce pracy na Akademię Obrony Narodowej. Na wyższych uczelniach przepracowała łącznie 20 lat. Aktualnie pracuje w XXXVIII LO im. St. Kostki Potockiego w Warszawie. Hanna dała swemu ojcu dwie wnuczki: Marię Annę i Antoninę. Henryka Olejnik zmarła 9 lipca 1996r., w wyniku wypadku i po związanej z nim, długotrwałej chorobie. Czesław po kilku latach ożenił się ponownie z Heleną Janiszewską, z którą spędził resztę swoich dni.
Działalność…
Całe swoje dorosłe życie poświęcił pracy w oświacie i kulturze. W 1951 roku, czyli w roku przybycia do Wolsztyna podjął pracę w Szkole Podstawowej Nr 1. Uczył historii, wiedzy o społeczeństwie we wszystkich wolsztyńskich szkołach podstawowych i średnich oraz w Szkole Podstawowej we Wroniawach. Przez pewien czas pełnił funkcję instruktora-metodyka z zakresu historii w powiecie wolsztyńskim. Pracował też w nadzorze pedagogicznym. Po rezygnacji jego żony Henryki, objął funkcję dyrektora Powiatowej Poradni Wychowawczo-Zawodowej. Był bardzo aktywny publicznie i zawodowo. Udzielał się na niwie politycznej i samorządowej. Był radnym Powiatowej Rady Narodowej. Przez kilka kadencji piastował stanowisko prezesa Wolsztyńskiego Towarzystwa Kultury. Był przewodniczącym Koła Przyjaciół Książki. Przez wiele lat pełnił funkcję prelegenta Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Przez 20 lat był aktywnym członkiem Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 i członkiem zarządu koła Towarzystwa. Często odwiedzał Muzeum Regionalne, Bibliotekę Publiczną oraz Pedagogiczną. Był wspaniałym nauczycielem historii. Jego byli uczniowie do dziś z najwyższym uznaniem wspominają lekcje z nim. Na zajęciach zapoznawał młodzież nie tylko z suchymi faktami czy datami. Przytaczał ciekawostki i anegdoty, które wielu z nich do dzisiaj pamięta. O wielu wydarzeniach krajowych czy międzynarodowych opowiadał, kładąc szczególny nacisk na to, co się działo wówczas na Ziemi Wolsztyńskiej. Szczególnie bliskie było mu powstanie wielkopolskie i okres okupacji na naszych ziemiach. Był świetnym regionalistą. Od wielu lat gromadził i opracowywał materiały o przeszłości Wolsztyna i powiatu. Część z nich wykorzystał w swoich publikacjach ( ale duża część czeka na kontynuację w Muzeum Regionalnym w Wolsztynie). Zawsze służył pomocą dziennikarzom, nauczycielom czy studentom, udzielając ciekawych informacji, niezliczonych anegdot, faktów, dat i wydarzeń. W miejscowej telewizji kablowej prowadził autorski cykl ,,Spacerkiem po Wolsztynie”, w którym to pokazywał i omawiał ciekawe miejsca Wolsztyna i okolic. Cykl programów powstawał przez 15 lat, ostatnie nagrania pochodzą z roku 2010. O dziejach naszego mikroregionu pisał w lokalnej prasie. Publikacje ukazywały się w „Gazecie Lubuskiej” w cyklu „Ścieżki historii” opublikował kilkadziesiąt artykułów o dziejach Wolsztyna i okolic. Był konsultantem prac magisterskich z naszego terenu. Organizował sesje popularno-naukowe. W roku 1987 opublikował wraz z Bogdanem Koczorowskim i Kazimierzem Żurkiem, szczegółowy opis dziejów Wolsztyna i okolic pod tytułem „Wolsztyn i okolice” (zeszyt II, UMiG Wolsztyn, Wolsztyńskie Towarzystwo Kultury, Muzeum Regionalne, Wolsztyn 1987). Cały czas gromadził i spisywał informacje o słynnych mieszkańcach regionu. Miał rewelacyjną pamięć, ale dodatkowo lubił spisywać informacje w postaci krótkich fiszek, które pilnie systematyzował. W 1994 r. wydał pierwszy tom „Wolsztyńskiego słownika biograficznego ” nakładem Wolsztyńskiego Towarzystwa Kultury. Drugi tom słownika ukazał się dopiero 2007 roku i wydany został przez Bibliotekę Publiczną Miasta i Gminy Wolsztyn. Praca Czesława Olejnika została kilkukrotnie doceniona przez władze szkolne i samorządowe. Zmarł 19 stycznia 2011r.
Najważniejsze medale i wyróżnienia:
Zasłużony dla Powiatu Wolsztyńskiego,
Medale: Za Zasługi w Rozwoju Województwa Zielonogórskiego i Wielkopolskiego,
Złota Odznaka ZNP,
Medal Komisji Edukacji Narodowej,
Krzyż Zasługi,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.