Powrót Encyklopedia Wielkopolan „Ukryta harmonia jest silniejsza od widocznej”(Heraklit)”

Edward Gąsior

ur. 25 lipca 1942
zm.
Szkoła Podstawowa im. Augusta Cieszkowskiego w Kicinie

E. Gąsior, wywiad
W pracowni
Abstrakcje aluzyjne – artykuł z wystawy
Cykl symultaniczny – Rodzina
Portrety
Prace powstałe po studiach
Prace powstałe w czasie studiów
Przykłady abstrakcji organicznej
Wybrane wystawy indywidualne i zbiorowe
Zdjęć: 20
Filmów: 2
Dokumentów: 7

Pochodzenie

Urodził się 25 lipca 1942 roku w gminie Wielopole Skrzyńskie, wieś: Nawsie.

Dzieciństwo

Z dzieciństwa pamięta pieszą wędrówkę z rodzicami i rodzeństwem do krewnych z odległej około 8 km wioski Różanki z powodu długo utrzymującej się linii frontu między wojskami rosyjsko- niemieckimi. Po paru miesiącach wrócił na zgliszcza zabudowań. Udostępnione w sąsiedztwie pomieszczenia umożliwiły rodzicom odbudowę domu rodzinnego i po pewnym czasie powrót na stare miejsce. Pierwsze kolorowe ołówki do rysowania zbierał na ziemi. W ocenie ojca służyły wcześniej do nanoszenia umownych znaków na mapy wojskowe.

Edukacja

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Wielopolu Skrzyńskim a potem do Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Sędziszowie Małopolskim (obecnie w Rzeszowie).
Po maturze studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (1962-1968).
W 1968 ukończył również Studium Pedagogiczne w PWSSP w Poznaniu.
Po obronie pracy magisterskiej z wyróżnieniem, został zatrudniony w tej uczelni na stanowisku asystenta w Katedrze Malarstwa, kierowanej przez prof. E. Wasilkowskiego.

Działalność


Po studiach będąc asystentem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych prowadził również zajęcia plastyczne z dziećmi w domach kultury: „Pomet”, „Pod Lipami”, „ Orbita”. ( jako instruktor plastyki, kat I)

Kolejnym miejscem pracy był Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu-Instytut Nowych Technik Kształcenia. Początkowo na etacie naukowo-technicznym jako specjalista w zawodzie zajmował się unowocześnianiem pomieszczeń dydaktycznych Uniwersytetu w Pracowni Modernizacji Sal Dydaktycznych . Z czasem został włączony do zespołu badawczego zajmującego się pracami nad unowocześnieniem infrastruktury szkolnictwa podstawowego i średniego.
W ramach pracy tego Instytutu ukończył „ Studium Kształcenia Pedagogicznego Młodej Kadry Nauczycieli Akademickich” w 1978 roku.
W tym okresie był także zatrudniony w Akademii Medycznej w Poznaniu(1984-1991) na ½ etatu.
Czternastoletni okres pracy w Instytucie Nowych Technik Kształcenia UAM został zakończony w 1988 roku.

Po wygraniu konkursu na stanowisko wykładowcy w nowo powstałej placówce dydaktycznej UAM w Kaliszu, prowadził zajęcia z malarstwa, rysunku i metodyki wychowania plastycznego w ramach Kolegium Pedagogiczno-Artystycznego w Zakładzie Wychowania Plastycznego.
Kolejne stopnie naukowe, doktorat (1995,adiunkt) i habilitacja (2004) były podstawą do otrzymania stanowiska profesora na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym UAM oraz kierowania Zakładem Edukacji Wczesnoszkolnej i Arteterapii (2007-2012). W ostatnich latach pracy przed emeryturą prowadził zajęcia w Zakładzie Ochrony Dziedzictwa Kulturowego i Komunikacji Międzykulturowej.

Poza macierzystą uczelnią (Uniwersytetem), prowadził również zajęcia dydaktyczne w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej(1987):Programowanie i projektowanie obiektów oświaty: wyposażenie w meble; Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Koninie(Edukacja Wczesnoszkolna), przedmioty: kompozycja i teoria formy, grafika, formy aktywności plastycznej z elementami terapii zajęciowej, projektowanie graficzne(2001-2006).

W latach 2006-2012 pracował na drugim etacie w Wyższej Szkole Zawodowej „Kadry dla Europy” w Poznaniu w ramach Zakładu „Ochrona Dóbr Kultury”: Projektowanie i konserwacja dzieł rzemiosła artystycznego i sztuki użytkowej: Malarstwo i rysunek, historia sztuki a po likwidacji tego kierunku na nowo powstałym kierunku: Architektura i Urbanistyka, przedmiot: Sztuki plastyczne i techniki warsztatowe. Opracowany program autorski uwzględniał techniki związane z architekturą takie jak fresk, polichromia, witraż, mozaika, detale architektoniczne wykonywane w stiuku, itp.

Etapy działalności twórczej

I.W czasie studiów (1962-1968) w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w I Katedrze Malarstwa prowadzonej przez Prof. Eustachego Wasilkowskiego, malował obrazy utrzymane w konwencji polskich kolorystów (kapistów). Ta konwencja artystyczna inspirowana twórczością impresjonistów francuskich przeżywała w polskich uczelniach artystycznych apogeum w okresie powojennym. Jej cechą charakterystyczną było położenie nacisku na harmonię kolorystyczną obrazu złożoną z wyraźnie zarysowanych plam barwnych budujących formę przedmiotu i unikaniem wyrazistej perspektywy modelowanej czytelnym światłocieniem. Podział na plan pierwszy, drugi i trzeci praktycznie nie istniał w tym malarstwie lub był bardzo umowny. Taki klimat miały również obrazy studyjne a głównie martwe natury.

Przykłady:

1.Martwa natura z gitarą, olej 100x80cm,1967

2.Martwa natura z książką, olej 125x100cm,1967

3.Martwa natura z cytryną, olej 125x100cm,1967

II. Po studiach (1968-2014) kładł większy nacisk na silne kontrasty walorowe i światłocień z zachowaniem harmonii kolorystycznej, tworząc malarstwo utrzymane w konwencji realistycznej. Tematem obrazów stał się pejzaż, portret i coraz częściej kompozycje figuralne o treściach symbolicznych i metaforycznych. Obrazy oparte na refleksji, inspirowane własnymi przeżyciami były dyskretnym zapisem biografii. Tonacja tych obrazów zmieniła się w kierunku barw bardziej nasyconych i ciemniejszych.

Przykłady:

1. Kompozycja „Rodzina I”-„Żal”, olej 100x120cm, 1970

2. Kompozycja figuralna-„Wejście do Europy”, olej 65x76cm, 1992

3. Sołacz w Poznaniu, olej 70x100cm, 2014

III. Portrety

W tym malarstwie, portret jako motyw artystyczny powraca w formie cyklicznych zestawów obrazów (kilka lub kilkanaście) jednej modelki, powstających w krótkim okresie czasu na jednakowych formatach. Konwencja portretu zmienia się w zależności od nastroju oraz osobowości modelki. Artysta unika malowania portretów na zamówienie po to, by nie być skrępowanym uwagami osoby portretowanej (żądanie naturalistycznego podobieństwem). Takie poczucie wolności i niezależności zawsze przynosiło pozytywne efekty artystyczne.

Przykłady:

1. Portret Adrianny „Spojrzenie na kolano”, olej 76x100cm, 1992

2. Portret Moniki „ Oddalenia”, olej 80x110cm,1995

3. Portret Natalii Kut -”Zamyślenie”, olej 62x87cm, 2004

IV. Abstrakcje organiczne i geometryczne

Kolejnym etapem (1973-2015) na drodze twórczej był powrót do akcentowania materii malarskiej i komponowania obrazów plamą barwną bez modelunku światłocieniowego. Doświadczenia kolorystyczne wyniesione z I Katedry Malarstwa w PWSSP powróciły w formie abstrakcji aluzyjnej. Ten etap twórczości stał się przyczynkiem do rozważań teoretycznych nad malarstwem abstrakcyjnym. Owocem tych przemyśleń jest książka: ”Związki między formą a treścią w abstrakcji aluzyjnej”, wydana w 2002 roku oraz kilka artykułów w autorskich katalogach. Znaczące i charakterystyczne abstrakcje z tego nurtu powstały na międzynarodowym plenerze w Sępólnie Krajeńskim, eksponowane w BWA w Bydgoszczy(1974). Malowane były metodą „drippingu”- spontanicznego kapania farby z pojemnika z zachowaniem równowagi kompozycyjnej „all over”. Kolejne abstrakcje aluzyjne malowane były przy użyciu pędzla. Ich proces powstawania poprzedzony był szkicami kolorystycznymi przy zastosowaniu techniki monotypii, drippingu, dekalkomanii itp. Po selekcji szkiców następowało ich powiększanie rysunkiem do wybranej skali obrazu przy użyciu siatki o współrzędnych w pionie i poziomie. Po tym procesie artysta wykonywał podmalówki barwne , kolejno laserunki i gęsto nakładaną farbę.

Przykłady abstrakcji organicznej(aluzyjnej)

1. „Ryba”, olej 98x77cm, 1973

2. „Erupcja wulkanu”, olej 138x85cm, 1993

3. „Upalne lato”, olej 137x85cm, 2002

V. Cykl symultaniczny(Rodzina)

Obrazy symultaniczne powstające na zasadzie miksowania, kojarzenia pewnych zdarzeń w nową całość w zakresie treści i formy; pojawiały się również wcześniej w kompozycjach figuralnych i portretach o cechach metaforycznych. Cykl symultaniczny tworzony jest od kilkunastu lat i ciągle ulega modyfikacjom autobiograficznym oraz jest uzupełniany.

Przykłady: (w trakcie malowania)

1. Andrzej na wakacjach, olej 184x138cm,

2. Hanka nad stawem, olej 184x 138cm,

3. Urszula Sipińska ,olej 184x138cm


Znaczenie postaci

Edward Gąsior jest interesującym, otwartym artystą. Jest człowiekiem, który poświęcił swoje życie największej swojej pasji jaką jest malarstwo. Jak twierdzi ,, Tworzenie sztuki jest pewną formą kontemplacji życia, a więc filozofii”

Prace profesora mają charakter uniwersalny, jednak większość przedstawionych sytuacji na obrazach odnosi się do życia artysty. Dyskretny zapis własnej biografii jest widoczny w kompozycjach figuralnych takich jak portrety, pejzaże. Edward Gąsior jest uważnym i odważnym obserwatorem a w jego wypowiedziach uwidacznia się wrażliwość na ważne tematy, nawet te niewygodne dla odbiorcy. Są one szczególnie widoczne w malarstwie abstrakcyjnym. Sięgając w głąb własnych przeżyć, artysta tworzy pulsującą, ekspresyjną, niezwykle barwną materię malarską.

Wielki autorytet artysty uwidocznił się w rozmowach jakie przeprowadziliśmy z profesorem w jego pracowni. Profesor mówiąc o sztuce, tworzy niezwykle magiczną i wartościową narrację ze słuchaczem. Będąc wieloletnim pedagogiem na UAM stawiał na optymalizację kształcenia i wychowania młodego pokolenia.. Z pewnością umiejętności dydaktyczne i przekazywana wiedza stanowią wielką wartość dla przyszłych adeptów sztuki.

Biorąc udział w badaniach zespołowych Instytutu Nowych Technik Kształcenia UAM projektował elementy infrastruktury dydaktycznej, stworzył np. wzór obudowy zestawu środków audiowizualnych dla sal wykładowych. Projekt został zatwierdzony w Urzędzie Patentowym.

Jego wystąpienia, referaty, wykłady czy publikacje stanowią znaczący dorobek polskiej nauki i kultury.

Obecnie profesor przebywa na emeryturze. Jest działaczem w zakresie upowszechniania sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji w Stowarzyszeniu Na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju Kicina i okolic ,, Len” Nadal pracuje twórczo i aktywnie rozwija swoją największa pasję jaką jest malarstwo a dowodem na to jest kolejna wystawa indywidualna pejzaży która odbędzie się w czerwcu (2015r.) w Domu Kultury ,, Polan Sto” w Poznaniu.



Odznaczenia, dyplomy, nagrody


1.Odznaczenia:

– Odznaka honorowa Miasta Poznania, 1988
– Odznaka honorowa, „Za Zasługi w Rozwoju woj. Poznańskiego”, 1987
– Medal: Region Wielkopolska NSZZ „Solidarność” z okazji jubileuszu 30-lecia istnienia Związku(1980-2010)

2.Dyplomy:

2.1 Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Sędziszowie Młp., 1962
2.2. Dyplom ukończenia studiów wyższych, mgr sztuki (PWSSP) w Poznaniu, 1968
2.3. Dyplom ukończenia Studium Pedagogicznego przy PWSSP, 1968
2.4. Dyplom ukończenia Studium Kształcenia Pedagogicznego Młodej Kadry Nauczycieli
Akademickich, INTK UAM(1978).
2.4. Doktorat PWSSP, Wrocław 1995
2.5. Habilitacja ASP, Łódź 2004
2.6. Profesor UAM, Poznań 2007-2013

3.Nagrody:


a. Nagrody rektorskie w UAM(lata 1974-2013)
b. Nagroda zespołowa II stopnia w konkursie Młodych Mistrzów Techniki za projekt:
„Audiowizualna katedra wykładowcy”, 1986/87.
c. Nagroda zespołowa II stopnia za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne Wydział Pedagogiczno-Artystyczny UAM, 1999.
d. Nagrody w konkursach malarstwa:
1970- „Poznań i Wielkopolska w malarstwie”, pejzaż: Al. .Marcinkowskiego(III nagroda)
1970- „Ogólnopolski konkurs na Obraz Sztalugowy, Łódź, (wyróżnienie: „Bez tytułu”)
1971- „Stypendium krajowe” przyznane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki
1972- „Ogólnopolski konkurs…..Łódź (dwa wyróżnienia za: „Trzeci styl” i ”Żal”)
1974- „Wielkopolski konkurs plastyczny (III nagroda za pejzaż: „Plac Mickiewicza”)
1978- „60-lecie Powstania Wielkopolskiego”(wyróżnienie za: „Przejście przez Wartę”)


Publicystyka


Artykuły:


1. „Treści i sposoby realizacji tematu: „Rysunek dydaktyczny”, [w:] „Materiały pomocnicze do realizacji przedmiotu: „Techniczne środki dydaktyczne”, Leon Leja(red.), Międzywydziałowy Zakład Nowych Technik Nauczania UAM, Poznań, 1976(współautor St. Dylak),s.37- 46.

2. „Ergonomiczno-dydaktyczne aspekty projektowania środowiska przestrzennego szkoły”, [w:]”Prace naukowe Instytutu Architektury i Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej, „Architektura 10-letniej powszechnej szkoły średniej”, Nr 13 Wrocław 1978, s.13-36.

3. „Wymiary obrazu w zależności od ogniskowej obiektywu ”(współautor St.Kielar),[w:] „Techniczne środki dydaktyczne”, Leon Leja(red.), PWN Warszawa 1978, s.256-259.

4. „Ergonomiczne aspekty projektowania środowiska przestrzennego szkoły”, [w:] „Neodidagmata” nr XV, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im.A. Mickiewicza w Poznaniu, Instytut Nowych Technik Kształcenia, Leon Leja(red.), Poznań 1982, s.93-105.

5. „Rozwijanie nauczycielskich umiejętności rysunkowych”,[w:] „Oświata i Wychowanie”, Instytut Kształcenia Nauczycieli, Wersja B- Edukacja dla słuchaczy NURT, Nr 5(współautor St. Dylak), 1984, s.10-40.

6. „Symultanizm w sztuce europejskiej źródłem inspiracji artystycznej i pedagogicznej,[w:] „Edukacja kulturalna w życiu człowieka”, Instytut Pedagogiczno-Artystyczny UAM, D.Jankowski (red.), Kalisz 1999, s.163-168.

7. „Ergonomiczne przesłanki organizacji miejsc aktywności dzieci i młodzieży w szkole i w domu”,[w:] „Studia Pedagogiczno-Artystyczne”, M.Walczak(red.) tom 1, Instytut Pedagogiczno-Artystyczny UAM, Kalisz 2000, s.101-118.

8. „Poszukiwanie ciągłości ikonograficznej pomiędzy malarstwem realistycznym i abstrakcją aluzyjną w zakresie interpretacji treści[w:]Studia Pedagogiczno Artystyczne, M.Walczak (red), WPA UAM, tom 3, Kalisz 2003,s.235-243.

9. ,,Kolor czynnikiem integrującym kompozycję obrazu w malarstwie”,[w:]”Studia Pedagogiczno-Artystyczne”, M. Walczak(red.), WPA UAM, tom 4, Kalisz 2004,s.153-163.

10. ,,Geneza abstrakcji aluzyjnej[w:], oraz „Ogólne refleksje o abstrakcji w tym również abstrakcji aluzyjnej[w:] Katalog autorski, pt. Abstrakcja aluzyjna”, Galeria „Wieża Ciśnień”, Kalisz 2001.

11. ,,Malarstwo abstrakcyjne[w:] Katalog autorski „Malarstwo”, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa, Konin 2003.

12. ,,Refleksje o abstrakcji a w tym również abstrakcji aluzyjnej”, oraz „Proces tworzenia własnych obrazów”,[w:] Katalog, Galeria Profil, Poznań 2004.



Referat, wykład:


1. „Symultanizm we współczesnym malarstwie”[w;}”Aktualne problemy świtowej kultury artystycznej”, Międzynarodowa Sesja Naukowa, Uniwersytet im.Janki Kupały w Grodnie(25-26 kwiecień 2002).
2. „Związki między formą a treścią w abstrakcji aluzyjnej”,[w:] Galeria Miejska, Arsenał, Poznań 2003

Książka

„Związki między formą a treścią w abstrakcji aluzyjnej”, Poznań 2002


Udział w badaniach zespołowych Instytutu Nowych Technik Kształcenia UAM.


1. 1975- Unowocześniamy dydaktykę- Wstępna próba oceny najważniejszych elementów infrastruktury dydaktycznej.
Rozdział VI. Projekt kompleksowego rozwiązania infrastruktury na przykładzie szkoły wyższej i przyszłej 10-letniej Szkoły Środowiskowej. Centrum Naukowo-Dydaktyczne(w tym rysunki struktury Centrum Naukowo-Dydaktycznego).

2. 1975- Studio telewizji dydaktycznej, Architektura uczelnianego studia(tekst i rysunki).

3.1975- Zarys koncepcji systemu telewizji dydaktycznej dla Nowego Uniwersytetu(obecnie wydziały; fizyki, matematyki, informatyki…)

4.1975/1976- Koncepcja modernizacji i projekt rozmieszczenia technicznych środków kształcenia w pomieszczeniach dydaktycznych UAM: Collegium Novum, Instytut Pedagogiki, Instytut Nauk Społecznych, Collegium Minus, Collegium Maius, Collegium Chmicum, Collegium Juridicum, Studium Wojskowe.

5.1975- Architektura Uczelnianego Studia, Rozdział 10.5.,[w:]Założenia pedagogiczne, koncepcja i projekt ramowy studia telewizji dydaktycznej.
Część II. Projekt ramowy studia telewizji dydaktycznej(Zlecenie Zakładu Projektowania i Kompletowania Laboratoriów KABiD –LABOR Nr 0271/75, Warszawa

6.1975- Unowocześniamy dydaktykę, Wstępna próba oceny najważniejszych elementów infrastruktury dydaktycznej.
Rozdział VI. Projekt kompleksowego rozwiązania infrastruktury na przykładzie szkoły wyższej i przyszłej 10-letniej Szkoły Środowiskowej(m.in. rysunki struktury Centrum Naukowo- Dydaktycznego).

7.1976- Studium w dziedzinie określania optymalnych modeli(typoszeregu) sal dydaktycznych.
Rozdział XIV. Architektura wnętrz sal wykładowych(rysunki i tekst).

8.1976- Projekt wynalazczy z dnia 4 marca 1976, zarejestrowany w Ośrodku Badań i Ochrony Patentowej, Oddział PAN i Szkół Wyższych m. Poznania. Pat-51/142/76 wysłano do Urzędu Patentowego PRL podanie o udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy, pt. Obudowa zestawu środków audiowizualnych dla sal wykładowych. Zgłoszenie otrzymało w Urzędzie Patentowym nr W-56209, 15 września 1976 roku(współautorzy: mgr sztuki E. Gąsior, mgr W.Nowakowski, mgr inż. L.Witkowski).

9.1978- Wyposażenie szkół i innych placówek oświatowych i wychowawczych w sprzęt szkolny, pomoce i środki dydaktyczne(tekst i rysunki: Meble i sprzęt).

10.1978- Placówki towarzyszące 10-letniej szkole, Meble i sprzęt(rysunki).

11.1978- Wyposażenie w sprzęt szkolny, pomoce i środki dydaktyczne Domów Kultury.

12.1980- Założenia modelu opracowania koncepcji pedagogicznej audytoriów i innych pomieszczeń dydaktycznych.
Rozdział IV. Przykłady rozwiązań modernizacji pomieszczeń dydaktycznych.
Rozdział V. Centrum Technologii Kształcenia w szkole wyższej (Architektura i meble).

13.1981- Centrum Dydaktyczno-Informacyjne, Architektura i meble.

14.1985- Mikser wizji ze zautomatyzowaną krosownicą(jako ogniwo w systemie telewizji dydaktycznej i narzędzie badań pedagogicznych). Problem badawczy nr R.IV.4,nr 01.01.03, zlecony przez Centralny Ośrodek Badawczo- Rozwojowy Aparatury Badawczej i Dydaktycznej. Projekt techniczny i wykonanie prototypu; autorzy: mgr inż. M.Michałowski, mgr.inż. St. Ubermanowicz, mgr sztuki E.Gąsior.

15.1985- Uczelniane Centrum Technologii Kształcenia (koncepcja przestrzenno-architektoniczna).

16.1987- Teoretyczne podstawy innowacji i kierunki optymalizacji kształcenia, wychowania i opieki.
Temat Nr 08.17.II A 10.0: Optymalizacja działalności i infrastruktury szkoły w aspekcie technologii kształcenia. Wstępna analiza przestrzeni szkolnej wybranych obiektów miasta Poznania.

17.1987- Założenia modelowe systemu kulturalno-oświatowego, środowiska lokalnego oraz miejsce w nim szkoły podstawowej(badaniami objęto 6 szkół podstawowych miasta Poznania). Zlecenie Kuratorium Oświaty i wychowania w Poznaniu, 5.08.87(współautorzy:
mgr inż. M.Michałowski, mgr.inż. St. Ubermanowicz, mgr sztuki E. Gąsior).

18. Projekt wynalazczy do wykorzystania: Megakuł telewizji dydaktycznej i sposób dystrybucji programów dla Studium Wojskowego UAM, nr rej. P-209/87.
(współautorzy: mgr. Inż.M.Michałowski, mgr.inż. St.Ubermanowicz, mgr sztuki E.Gąsior).

19.1986/1987- II nagroda zespołowa w konkursie Młodych Mistrzów Techniki za projekt: „Audiowizualna katedra wykładowcy”.

Źródła:

– ,,Kto jest Kim” Edycja I, Poznański Słownik biograficzny, biogram s.54, Wydawnictwo Intergraf Łódź
– Złota Księga Nauk humanistycznych, 2013, biogram s.93
– WHO IS WHO W POLSCE, biogram E. Gąsiora s.450
– Arkadiusz Bednarczuk: Wstęp do katalogu wystawy E.Gąsiora w Uniwersyteckiej Galerii Sztuki (2012)
– http://naszrynek.pl/16175/kalisz-abstrakcje-aluzyjne/
– Fotografie: Edward Gąsior, Danuta Czyżyk, Jerzy Nowak, Mikołaj Lewandowski
– Fotografie archiwalne ze zbiorów prywatnych Edwarda Gąsiora
– Video: Jerzy Nowak
– Zapis dźwiękowy: Michał Appelt
– Wywiad przeprowadzony z Edwardem Gąsiorem – uczniowie Szkoły Podstawowej im. A. Cieszkowskiego w Kicinie.










Kalendarium:

  • 1942 ― Narodziny bohatera
  • 1962 ― Studia w w Państwowej...
  • 1968 ― Pierwsza praca.
  • 1974 ― Uniwersytet im. Adama...
  • 1984 ― Akademia Medyczna w P...
  • 2007 ― Profesor na Wydziale ...

Cytaty:

  • „Tworzenie sztuki jest ...”
  • „Ukryta harmonia jest s...”

Zobacz też: