Pochodzenie
Edward Ignyś urodził się w 1916 roku w Niemczech, wychował w Opalenicy w województwie wielkopolskim (ok. 40 km na zachód od Poznania). Pochodził z muzykalnej rodziny (zarówno ojciec jak i dziadek byli dudziarzami).
Etapy działalności
Edward Ignyś – muzyk grający na dudach wielkopolskich oraz skrzypcach. Z zawodu był mechanikiem.
Po II wojnie światowej przeniósł się do Śmigla, gdzie został nauczycielem w szkole zawodowej. Następnie przez ponad 20 lat uczył mechaniki w szkole zawodowej w Kościanie. Łącznie przez 28 lat był nauczycielem.
Gry na dudach nauczył się od ojca, a po dziadku otrzymał zabytkowy instrument. Gry na skrzypcach, czytania i pisania nut nauczył go miejscowy organista.Gdy Edward miał 13 lat ,zaczął towarzyszyć ojcu podczas wesel. Ojciec grał tam na dudach, a jego syn na skrzypcach. Na dudach zaczął na poważnie grać w wieku 19 lat. W wieku młodzieńczym grał także w orkiestrze dętej na tenorze, a później na tzw. bandoni – instrumencie przywożonym przez polskich robotników z Niemiec.
Od 1951 do 1983 roku prowadził dużą kapelę dudziarską, w której grało trzech dudziarzy i czterech skrzypków. Z kapelą tą grał na okolicznych weselach.
Później grał jako skrzypek w duecie z dudziarzem Edmundem Wasilewskim .
Przez cały czas pracy zawodowej jako nauczyciel, Edward Ignyś, muzykował, a po przejściu na emeryturę w całości poświęcił się muzyce . W tym czasie zajął się nauczaniem gry dzieci i młodzieży. Założył i prowadził kapele, które brały udział w Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą: w 1979 była to kapela dziecięca z Bukówca Górnego, w 1982 zespół z Turwi, a w1983 kolejna kapela z Bukówca Górnego. W późniejszych latach Ignyś prowadził także cztery zespoły dziecięce w Lesznie, m.in. Dziecięco-Młodzieżową Kapelę Dudziarską. Obecnie wielu z uczniów Ignysia prowadzi własne kapele (uczniowie tworzą w sumie ponad 25 kapel dudziarskich) i szkoli kolejnych adeptów sztuki dudziarskiej. Najbardziej znanym uczniem Ignysia jest Tomasz Kiciński, który jest kierownikiem Kapeli Dudziarskiej MANUGI z Bukówca Górnego.
Ignyś zajmował się również budową dud. Wykonał w sumie ok. 50 instrumentów, niektóre z nich znajdują się za granicą (w Niemczech, Francji i USA) oraz placówkach muzealnych (Muzeum Instrumentów Ludowych w Szydłowcu, Muzeum Etnograficzne w Warszawie).
W 1996 roku wydał „Śpiewki dudziarskie z leszczyńskiego”, a rok później „Śpiewki dudziarskie z gostyńskiego i rawickiego” zawierające zbiór melodii dudziarskich wraz zapisem słowno-muzycznym. Wiele z tych melodii pochodzi jeszcze od jego dziadka. Ignyś zapisał je z głowy.
Edward Ignyś zmarł 28 listopada 2004 roku. Jest Honorowym Obywatelem Śmigla, a na ul. Jagiellońskiej w Śmiglu, w miejscu,w którym przez wiele lat mieszkał, znajduje się pamiątkowa tablica.
Od 2009 roku organizowane są Wielkopolskie Konfrontacje Młodych Skrzypków i Dudziarzy im. Edwarda Ignysia – „Ignysiowy Laur”.
Nagrody
