Eugeniusz Adamczyk urodził się 12 grudnia 1937r. w Kramsku. Syn Kazimierza i Zofii z domu Kubsik.

W czasie okupacji niemieckiej wychowywała go matka. Ojciec walczył w Dywizjonie 305 w Anglii, z wojny powrócił w roku 1947. Znacznie później urodził się jego jedyny brat Grzegorz.

Będąc jeszcze dzieckiem, zawsze wrażliwy i czuły na ludzkie cierpienie, myślał o niesieniu pomocy innym, chciał zostać lekarzem. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Koninie a następnie Państwową Szkołę Felczerską w Częstochowie. Rozpoczął studia na Akademii Medycznej w Poznaniu, lecz nie pozwolono mu ich ukończyć, ponieważ jego ojciec żołnierz Armii Polskiej na Zachodzie walczył z niemieckim agresorem służąc m.in. w Dywizjonie 305 w Anglii.

Ożenił się w 1960 r. z Aleksandrą Kwiatkowską. Ojciec Dariusza i Bernarda. Dziadek Wiktora i Dominika.

Zmuszony do opuszczenia Akademii Medycznej, rozpoczął pracę w Kramsku i Gosławicach.

W 1959 roku otrzymał posadę w Wiejskim Punkcie Zdrowia w Budzisławiu Górnym, który mieścił się w dawnym dworze szlacheckim należącym do rodu Nekanda – Trepka, po kilku latach przeniesiony do budynku w Budzisławiu Kościelnym, potocznie nazywanym przez mieszkańców „Agronomówką”. Wykonywał pracę nie tylko lekarza, ale również pielęgniarza. Prowadził Punkt Apteczny i sam uzupełniał wszelką dokumentację. Gabinet lekarski stanowiło jedno pomieszczenie, w którym byli badani chorzy, były szczepione dzieci i wykonywane zabiegi. Współpracował z lekarzem o wieloletnim doświadczeniu Alojzym Putzem. Od 1977 roku pracował już w nowym budynku, do którego został przeniesiony Ośrodek Zdrowia w Budzisławiu Kościelnym. Od roku 1993 prowadził prywatną praktykę lekarską.

Początkowo wraz z rodziną mieszkał w Budzisławiu Górnym, później przeprowadził się do nowego domu w Budzisławiu Kościelnym.

Eugeniusz Adamczyk pracował z poświęceniem nie tylko, jako lekarz, ale był też całym sercem zaangażowany w sprawy lokalnej społeczności. Aktywnie działał będąc członkiem Rady Parafialnej w Budzisławiu Kościelnym. Był radnym Rady Narodowej Miasta i Gminy w Kleczewie w latach 1988 – 1992 r.

Również po zmianach, jakie zaszły w Polsce, w III Rzeczypospolitej Polskiej został dwukrotnie wybrany radnym Rady Miejskiej w Kleczewie. W I kadencji, w latach 1990 -1994, jednocześnie pełnił funkcję członka Zarządu Gminy i Miasta Kleczew oraz przewodniczącego Komisji ochrony zdrowia, pomocy społecznej, spraw socjalnych, ochrony środowiska, oczyszczania i usuwania ścieków, wysypisk, porządku sanitarnego oraz zieleni komunalnej i zadrzewień Rady Miejskiej w Kleczewie. Ponownie został wybrany radnym w 1994r. na II kadencję i pełnił funkcję radnego, członka Zarządu Gminy i Miasta Kleczew oraz członka Komisji Zdrowia, oświaty, kultury i sportu Rady Miejskiej w Kleczewie.

Pracę zawodową i społeczną, plany i marzenia przerwała nagła śmierć. Zmarł 1 grudnia 1996 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu w Budzisławiu Kościelnym.

Jedna z ulic w Budzisławiu Kościelnym nazwana jest ulicą Eugeniusza Adamczyka.

1. Odznaczony

• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, 17 maja 1989 r.,

• Srebrnym Krzyżem Zasługi, 19 listopada 1980 r.

• Medalem 30 – lecia Polski Ludowej, 22 lipca 1974 r.

• Medalem 40 – lecia Polski Ludowej, 22lipca 1984 r.

2. Wyróżniony

• Odznaką Honorową „Za ZASŁUGI DLA WOJEWÓDZTWA KONIŃSKIEGO”, 30 marca 1983 r.

• Odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, 7 kwietnia 1985 r.

3. Wpisany do Księgi Zasłużonych dla Województwa Konińskiego, 21 lipca 1988 r.

Pośmiertnie, 28 kwietnia 2006 r. Rada Miejska w Kleczewie nadała Eugeniuszowi Adamczykowi odznakę „Zasłużony dla Gminy i Miasta Kleczew”.

Eugeniusz Adamczyk uważany był za pracowitego i sumiennego lekarza z dużym poczuciem humoru. Jeżeli zachodziła taka potrzeba to o każdej porze dnia i nocy przychodził z pomocą.

Na zawsze pozostanie w pamięci, jako człowiek niezłomny, dla którego najważniejszy był pacjent.

– Informacje i materiały uzyskane od Aleksandry Adamczyk.

– Informacje otrzymane z Urzędu Gminy i Miasta Kleczew.

– Maciej Grzeszczak, Zasłużeni dla Gminy i Miasta Kleczew („Gazeta Kleczewska” nr 5/128, maj 2006).

– Wywiad z p. Anną Kamińską.