Pochodzenie
Ojciec – Jan Barwinek był mistrzem fryzjerstwa i felczerem. Urodził się 28.12.1889 roku w miejscowości Kowala w powiecie kieleckim.
Matka – Maria Barwinek urodzona 13.04.1896 roku pochodziła ze wsi Zauki (gmina Swisłocz w województwie białostockim). Była właścicielką posiadłości ziemskiej. Z przekazów rodzinnych wynika, że została zesłana na Sybir. Uciekając stamtąd, poznała Jana Barwinka, za którego później wyszła za mąż. Zamieszkali w Grodźcu.
Mąż Heleny Korony – Alojzy Józef (1907 – 1994) był fryzjerem z tytułem mistrza fryzjerstwa damskiego i męskiego, zajmował się także sprzedażą artykułów do zakładów fryzjerskich. Swoją przyszłą żonę poznał w prowadzonym przez nią zakładzie fryzjerskim. Związek małżeński zawarli 12 grudnia 1946 roku w Grodźcu. Urodziło się im dwóch synów – w 1953 roku Andrzej, a w 1955 – Krzysztof (psycholog, psychoterapeuta, jeden ze współautorów książki Beaty Pawłowicz pt. „Dekalog szczęścia”, twórca pierwszej na świecie telewizji edukacyjnej dla lekarzy).
Helena Korona zmarła 20 września 1977 roku w Koninie. Wraz z mężem jest pochowana na cmentarzu parafialnym w Grodźcu.
Edukacja
z wynikiem ogólnym bardzo dobrym. Plany związane z dalszą nauką pokrzyżowała jej śmierć ojca, a potem wybuch II wojny światowej. W 1948 roku złożyła egzamin i została czeladnikiem fryzjerskim, a w roku 1962 mistrzem w rzemiośle fryzjerskim damskim i męskim. Cały czas miała potrzebę kształcenia się i zdobywania wiedzy. Poświęcała dużo czasu na samodzielną naukę.W 1971 roku zwróciła się do dyrekcji Państwowego Zaocznego Studium Oświaty i Kultury Dorosłych w Warszawie z prośbą o udzielenie informacji dotyczącej możliwości dalszej nauki. Brak świadectwa dojrzałości pokrzyżował jej plany. W 1975 roku rozpoczęła naukę w zaocznym Technikum Przemysłowym w Poznaniu.
Nie ukończyła szkoły, ponieważ rok przed maturą zmarła.
Praca zawodowa
Różnorodne działalności społeczne
co w głowie klienta. Tutaj, podczas zabiegów fryzjerskich rozwijana była świadomość za wspólne dobro, wrażliwość społeczna i troska o wewnętrzne piękno mieszkańców Grodźca.”
z mieszkańcami, którzy nazywali ją często „lekarzem dusz”. Była współtwórczynią różnych ruchów kobiecych, których celem było podtrzymywanie tradycyjnych obrządków ludowych. Znana była jako autorka różnych tekstów piosenek, w których wyszydzała napuszenia władzy, głupotę, niewiedzę i kołtunerię. Były one także opisem aktualnych spraw gminy i jej mieszkańców.
Helena Korona była jedną z inicjatorek założenia w 1946 roku w Grodźcu Koła Ligi Kobiet w którym bardzo aktywnie działała. Tuż po wojnie i okupacji inicjatywa ta pozwoliła członkiniom na wzajemne wsparcie i pomoc.W 1947 roku KLK liczyło 50 kobiet. Narodził się pomysł, aby uszyć sztandar, który był powodem do dumy zrzeszonych w Kole kobiet. Jedna strona sztandaru przedstawiała kulę ziemską z gołębiem i zielonym listkiem – symbol pokoju, a druga strona – orła na czerwonym tle.
Funkcję zastępcy przewodniczącej Ligi Kobiet pełniła przez pięć lat. W roku 1951 objęła stanowisko przewodniczącej i sprawowała je wzorowo przez dwadzieścia trzy lata. Pod jej kierownictwem kobiety działały dla dobra kraju i lokalnej społeczności.
Oprócz zaangażowania w działalność Ligi Kobiet podejmowała wiele innych aktywności na rzecz polepszenia sytuacji życiowej mieszkańców Grodźca. Od 1949 roku należała do Koła Gospodyń Wiejskich zrzeszających wiejskie kobiety. Była także członkiem Polskiego Czerwonego Krzyża. Od 1950 roku była Przewodniczącą Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Grodźcu i prowadziła Biuro Ewidencji i Kontroli Ruchu Ludności oraz referat Kulturalno – Oświatowy. Funkcję kierownika Referatu Organizacyjnego w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Koninie pełniła od roku 1951. Także od tego roku należała do Ligii Przyjaciół Żołnierza – patriotycznej organizacji społecznej mającej na celu umocnienie więzi narodu z Wojskiem Polskim i przysposabianie ludności, zwłaszcza młodzieży, do obrony kraju.
W roku 1965 została radną Powiatowej Rady Narodowej w Koninie i członkiem Komisji Oświaty, Kultury i Sportu. Z racji tego, że Helena Korona bardzo dobrze znała potrzeby Grodźca i okolic, podczas licznych sesji rady składała wiele wniosków dotyczących polepszenia warunków życia w gminie. Były to sprawy bieżące, wynikające z aktualnych potrzeb, i z punktu widzenia mieszkańców, bardzo ważne. Dotyczyły np. odwiertu studni głębinowej dla celów ujęcia wody pitnej dla wsi, zapewnienie całodobowego połączenia telefonicznego, wybudowania wód gazowych i piekarni na terenie gminy, zatrudnienia w Ośrodku Zdrowia w Grodźcu lekarza ginekologa.
Od 1975 roku pełniła funkcję terenowego opiekuna społecznego. Do jej obowiązków należało organizowanie i prowadzenie akcji pomocy społecznej
w zakresie poprawy warunków materialnych, socjalnych i wychowawczych mieszkańców wsi. W 1976 roku pełniła funkcję ławnika Sądu Wojewódzkiego w Koninie.
Była inicjatorką i pomysłodawczynią podejmowania najróżniejszych akcji państwowych i mających na celu dobro ojczyzny. Wraz z kobietami z KLK zaangażowała się w ideę Narodowej Pożyczki Rozwoju Sił Polski, w zbieranie podpisów pod Apelem Pokoju, który dotyczył zakazu produkcji broni atomowej, a także w akcje związane ze zwalczaniem analfabetyzmu. Wspólnie organizowały zabawy, spotkania z miejscowym lekarzem, dentystką, położną, agronomem czy lekarzem weterynarii. Wszyscy prelegenci wygłaszali pogadanki, nie oczekując w zamian wynagrodzenia. Pomagały także rozwiązywać trudne sytuacje rodzinne, sądowe, związane z opieką nad sierotami czy ludźmi starszymi.
Kobiety z KLK organizowały kursy i pokazy racjonalnego żywienia rodziny. Podjęły też współpracę z Kołami Gospodyń z pobliskich terenów, organizowały kursy kroju i szycia, kursy żywienia, kurs wikliniarski. Dzięki nowym umiejętnościom kobiety mogły zarabiać na życie.
Helena Korona była szczególnie mocno zaangażowane w edukację kobiet.To dlatego w ramach jej działalności w KLK bardzo duży akcent kładziony był na organizowanie różnego rodzaju wycieczek dla kobiet. Na pierwszą pojechały do Konina. Zwiedziły hutę, kopalnię, elektrownię, mleczarnię. Były to zakłady pracy, w których pracowali ich mężowie, synowie. Kobiety mogły zobaczyć, w jakich warunkach pracują ich bliscy, a także z jakim rozmachem budowane jest miasto powiatowe – Konin. Zorganizowały także kolejne wycieczki: do Poznania, Rogalina i Kórnika, Torunia, Inowrocławia, Ciechocinka, Wrocławia, Gołuchowa, Kalisza i Warszawy. Dla wiejskich kobiet takie wyjazdy były często jedynym urozmaiceniem monotonnego, wiejskiego życia.
Działalność kobiet była charytatywna, podejmowały one najróżniejsze akcje w celu poprawy jakości życia ludzi na wsi. Kobiety chętnie angażowały się w organizowanie różnych składek, np. na budowę ośrodka szpitalnego dla matek i dzieci wietnamskich, na Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie (instytut naukowy będący jednocześnie pomnikiem poświęconym dzieciom – ofiarom II wojny światowej). Idea pod którą podpisywała się Helena Korona „Twój wygląd świadczy o tobie” znalazła także swoje miejsce w projekcie upiększania Grodźca. Na wniosek KLK skopano skwery, posadzono trawę i kwiaty przy ul. Głównej w Grodźcu, dzięki czemu wieś wygrała konkurs estetyzacji i higienizacji wsi i otrzymała nagrodę pieniężną za piękne skwery z kwiatami.
Kobiety nawiązały również ścisłą współpracę z młodzieżą zrzeszoną w Związku Młodzieży Wiejskiej. Organizowały dla nich pogadanki i różne konkursy związane z higieną, zdrowiem, literaturą, polityką, historią oraz tematy z zakresu pedagogiki czy psychologii.
Co roku organizowały Międzynarodowy Dzień Kobiet. Te spotkania były okazją, aby przypominać, jakie są zadania i cele organizacji. W prowadzonej przez Helenę Koronę kronice Koła Ligi Kobiet można przeczytać: ,, Co roku poprzez to święto jednoczymy się i solidaryzujemy ze wszystkimi kobietami świata, bez względu na narodowość i rasę, bez względu na wyznanie, bo wiemy, że tak jak my Polki, tak żadna matka w świecie nie chce więcej wojny. Przypominamy, że chcemy i żądamy wspólnej pokojowej pracy dla dobra naszych rodzin. Kochamy naszą Ojczyznę, właśnie my, kobiety zrzeszone pod wspólnym sztandarem Ligi Kobiet, nie żałujemy trudu i pracy i nieraz kosztem własnego odpoczynku, pracujemy społecznie. Staramy się, aby w Polsce Ludowej było coraz lepiej.”
Każda podejmowana przez Helenę Koronę aktywność skupiała się na ludziach i zaspokajaniu ich potrzeb. Współorganizowała projekcje filmowe letniego kina objazdowego, majówek i pikników dla mieszkańców Grodźca.
Przekazując kronikę i rządy kolejnym kobietom Helena Korona napisała: „30 lat Polski Ludowej, doceniają to chyba wszystkie kobiety polskie, a w szczególności te, które własnymi rękoma, cegła po cegle budowały nasz wspólny dom, naszą Polskę, dziś zagospodarowaną tak, że chleba nikomu nie braknie, jeżeli uczciwie pracuje. (…) Pamiętając czasy przedwojenne, nie chce się wierzyć, że mogło być inaczej i że było inaczej. Staramy się młodym ludziom wytłumaczyć różnice, wpajać w nasze dzieci miłością do Ojczyzny poszanowanie dla ludzi (…). Kobiety zrzeszone starają się swoim przykładem i postępowaniem wychować swoje dzieci na pełnowartościowych obywateli Polski Ludowej.”
Odznaczenia i nagrody
W 1970 roku uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu została wyróżniona odznaką honorową Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego.
Trzy lata później uchwałą Rady Państwa otrzymała Brązowy Krzyż Zasługi oraz uchwałą Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Koninie odznakę honorową Za Zasługi dla Ziemi Konińskiej.
W 1974 roku uchwałą Prezydium Rady Oddziałowej w/o CZSOP w Poznaniu Helenę Koronę wyróżniono medalem Za Zasługi w Rozwoju Banków Spółdzielczych Województwa Poznańskiego.
Odznakę Zasłużonego Opiekuna Społecznego nadaną przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej i medal z okazji Dnia Matki przyznany przez sekretariat Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodowej w Koninie otrzymała w 1976 roku.
W 1977 uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koninie przyznano jej po raz drugi odznakę honorową Za Zasługi dla Województwa Konińskiego.
Na stronach kroniki prowadzonej przez Helenę Koronę przeczytać można wiele ciekawych informacji związanych z różnorodną działalnością kobiet zrzeszonych w Lidze Kobiet. Po latach dopiero zdać można sobie sprawę, jak wielką rzeczą była szeroko pojmowana aktywność kobiet żyjących
w małym, wiejskim środowisku, w tak trudnych powojennych czasach.
Wydaje się, że dokonaniami Heleny Korony można by obdzielić kilka osób.
Jej zasługi dla lokalnej społeczności trafnie oddaje epitafium, którego autorem jest poeta Cezary Abramowicz, umieszczone na jej grobie: ,,Z radością dzieliłam swój czas i serce między Boga, rodzinę i ludzi w rozterce więc ufnie w Bogu zasnęłam i spać będę w sercach rodziny, przyjaciół i ludzi aż dobry Bóg ze snu mnie zbudzi.”