Ks. dr. hab. Józef Szymański

Dzieciństwo i lata nauki

Ks. dr. hab. Józef Szymański urodził się 11 lutego 1963 r. w Turku. Rodzicami jego byli Józefa i Genowefy z domu Płóciennik. Wczesna utrata ojca spowodowała, iż bardzo starał się wspierać mamę oraz potęgować w niej dumę z dokonań syna.
Edukację rozpoczyna od szkoły podstawowej we Władysławowie. Po ukończeniu ośmioklasowej wówczas szkoły w kolejnych latach, a więc od 1978r. do 1982r. był uczniem czteroletniego Liceum Ogólnokształcącego w Turku. Zaraz po maturze w roku 1982 r. podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Sześć lat studiów zaowocowało tytułem magistra teologii, który uzyskał na Wydziale Teologii KUL w 1988 r.
Kolejnym istotnym wydarzeniem w jego życiu było przyjęcie święceń kapłańskich z rąk. ks. bpa ordynariusza Diecezji Włocławskiej Henryka Muszyńskiego. Odbyło się to 22 maja 1988 w Katedrze Włocławskiej.

Duszpasterstwo krajowe

Misja kapłana zaczyna się po mszy prymicyjnej, która odbyła się w rodzinnej parafii św. Michała Archanioła w Rusocicach, od 1 lipca zostaje wikariuszem parafii Chocz, k. Pleszewa, a od 1 lipca 1990 r. jest wikariuszem w parafii Godziesze Wielkie, k. Kalisza. Obowiązki duszpasterskie łączy z pracą katechetyczną w wymienionych parafiach.

Duszpasterstwo zagraniczne

Dwa lata po święceniach ks. Józef zawiesza pracą duszpasterską w kraju, późniejszy ks.dr pragnie oddać się pracy naukowej i misyjnej. Pasją staie się historia i próba uratowania od zapomnienia pracy duszpasterskiej na terenie dawnych kresów wschodnich II Rzeczypospolitej, które znalazły się na terenie Związku Radzieckiego.

Ksiądz Józef za zgodą biskupa włocławskiego w roku 1991 podjął pracę duszpasterską wśród Polaków w Związku Radzieckim. Pierwszą placówką duszpasterską była parafia Murafa w obwodzie Winnickim na Ukraina. Głównymi zadaniami była oczywiście posługa kapłańska oraz katechetyczna, jednak szczególnego znaczenia nabrała nauka języka polskiego wśród licznej Polonii. Jego zaangażowanie i odpowiedzialność spowodowała, że po roku powierzono mu obowiązki administrator w parafii Żmerynka, a w latach 1993-1995 organizował wspólnotę religijną i duszpasterstwo w Kirowogradzie. W wyniku jego zaangażowania i troski o polonie kilkoro repatryjantów powróciło do ojczyzny i otrzymało pracę minn. we Władysławowie. W kolejnych latach praca duszpasterska obejmuje również parafie we Francji.

Praca naukowa

Zainspirowany duszpasterstwem w trudnych czasach Komunizmu w ZSRR po czterech latach ks. Szymański powrócił z Ukrainy w roku i podjął studia doktoranckie w Instytucie Historii Kościoła KUL. Pracę doktorską pt. Kościół katolicki w obwodzie winnickim na Podolu w latach 1941-1964, napisaną pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Zygmunta Zielińskiego, obronił 22 kwietnia 2002 r.

Korzystając z urlopu naukowego, który udzielił mu biskup włocławski Bronisław Dembowski, od września prowadził dalszą kwerendę archiwalną dotyczącą dziejów Kościoła i losów duchowieństwa w archiwach państwowych na Ukrainie. Od 1 lutego 2003 r. do 30 września 2013 r. był zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym KUL. Od 1 marca 2005 r. – do 30 czerwca 2006 r. był dyrektorem tegoż Instytutu. 19 lutego 2014 r. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych (specjalność historia). Od 1 października 2013 r. przebywał na urlopie naukowym, którego udzielił mu biskup włocławski Wiesław Mering.

Sprawowane funkcje i otrzymane nagrody:

Od 2010 r. jest członkiem Rady Naukowej „Roczników Kolbuszowskich”
Od 2002 r. cyklicznie brał udział w Zjazdach Naukowych Historyków Kościoła. Jest członkiem Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i Światowej Rady Badań nad Polonią.
W 2005 r. został powołany przez Ministra Skarbu Państwa w skład Rady Pomocy Polakom na Wschodzie. W tymże samym roku został powołany przez Rektora Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, w skład Rady Naukowo-Programowej Centrum Języka i Kultury Polskiej dla Polonii i Cudzoziemców, na kadencję w latach 2005-2008.
W 2009 r. za prace badawcze i wkład w rozwijaniu współpracy międzynarodowej, w popularyzacji kultury naszych wschodnich sąsiadów został laureatem Nagrody Honorowej Stowarzyszenia Współpracy Polska-Wschód „Mickiewicz-Puszkin”.Jego zainteresowania naukowe skupiają się wokół losów Polaków i Kościoła katolickiego na Wschodzie, dziejów Polonii i duszpasterstwa polonijnego w świecie.
Jest autorem ponad 130 publikacji.