Pochodzenie
Tadeusz Parys urodził się 25.03.1887r. w Bieżuniu. Był synem Leona i Leonardy z domu Woszczewicz. Miał dwie siostry: Marię i Irenę oraz braci: Ludwika i Norberta.
Okres edukacji wczesnoszkolnej Tadeusza Parysa jest nieznany. W roku 1913 ukończył studia w Warszawie i otrzymał tytuł prowizora farmacji.
I wojna światowa
W roku 1914 wstąpił do Legionów Piłsudskiego i uczestniczył w I wojnie światowej. Za swoje zasługi w legionach był odznaczony. Brał też udział w wojnie z bolszewikami w 1920 roku i został nagrodzony Medalem Niepodległości.
20 lecie międzywojenne
Praca w Słupcy
W 1924 r. za namową przyjaciela Leona Plewińskiego, którego poznał w czasie I wojny światowej, Tadeusz Parys zgodził się na przyjazd do Słupcy. Interesował się życiem mieszkańców i ich sytuacją ekonomiczną. Społeczeństwo miasta dostrzegło w Tadeuszu Parysie dobrego organizatora i zaproponowało mu posadę burmistrza. W roku 1924 został burmistrzem miasta Słupcy. Urząd ten sprawował do roku 1927.
Wspierał słupeckie koło Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna”, w którym otoczył opieką sieroty po poległych funkcjonariuszach policji państwowej. Wspierał każdą akcję niesienia pomocy ludziom potrzebującym. Wielką zasługą burmistrza Parysa było rozpoczęcie sadzenia lasku miejskiego. Powtarzał, że drzewa i krzewy są zielonymi płucami miasta. Zagospodarował plac u zbiegu ulic Kościelnej, Sukienniczej i Mickiewicza. Zarządził założenie tam bruku i chodników oraz posadzenie drzew.
Jako asesor cechu rzemieślników miasta Słupcy widział ich potrzeby i organizował kadry czeladnicze. Miał znaczny wkład w rozwój elektryczności miejskiej. Interesował się słupeckim przytułkiem i warunkami życia ludzi.
W latach 1924-1926 był przewodniczącym dozoru kościelnego parafii pw. św. Wawrzyńca. Wspierał kupno ziemi pod cmentarz parafialny oraz utworzył komisję budowy.
Mimo wielu obowiązków znajdował czas na swoje zainteresowania. Kolekcjonował motyle oraz zbierał i suszył zioła. Miał wiele ziół zebranych ze słupeckich łąk, którymi pomagał mieszkańcom w różnych dolegliwościach i chorobach. Uwielbiał sporty wodne, pływanie i kajakarstwo. Był wielkim miłośnikiem muzyki Paderewskiego.
W roku 1925 zapoczątkował tworzenie zbiorów muzealnych. Zbierał dokumenty i przedmioty dotyczące przeszłości miasta Słupcy (zgromadził w sumie 65 eksponatów).
W dowód wdzięczności za wkład pracy dla dobra Słupcy został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi. Społeczeństwo ufundowało mu złoty zegarek z dedykacją, z którym nigdy się nie rozstawał
Praca w Kowalu
Okres II wojny światowej i śmierć
W 1939 roku władze wojskowe zmieniły Tadeuszowi Parysowi kartę wojskową i poleciły natychmiastowe stawienie się w Równem. Od tego czasu pracował wyłącznie na potrzeby wojska i rezerwistów. Został awansowany na stopień majora.
12 października 1939 roku został wywieziony do Związku Radzieckiego, gdzie trafił do sowieckich obozów w Zdołbunowie, Starobielsku i Kozielsku. Zginął zamordowany w Katyniu w 1940 roku.
Znaczenie postaci
Tadeusz Parys był wielkim patriotą, społecznikiem i filantropem. Był doskonałym organizatorem, pełnym inicjatyw, szczególnie uczulonym na panującą biedę i dobre wychowanie młodzieży. Jego motto brzmiało: „być pożytecznym dla bliźniego”. Interesował się zdrowiem dzieci i ludzi starszych. Starał się o poprawę warunków bytowych tych ludzi i każdego potrzebującego. Dużą uwagę przywiązywał do higieny osobistej. Był wrażliwy na czystość każdego mieszkańca i sam również dbał o swój wizerunek. Nosił zawsze ciemny garnitur, ciemny kapelusz i śnieżnobiałą koszulę. Był orędownikiem upowszechniania sportów wodnych wśród młodzieży szkolnej i harcerzy. Był człowiekiem wrażliwym na piękno i bogactwo otaczającej go przyrody.