Witosław Libera urodził się 18 grudnia 1943 r. w Szamotułach. Jego rodzice, ojciec Stanisław (1911-1991) był murarzem i pochodził z Gaju Małego obok Szamotuł, mama Wanda z domu Tadeuszak (1911-1996) – gospodyni domowa wywodziła się ze Stajkowa koło Lubasza. Witosław miał dwoje rodzeństwa, siostrę starszą o 3 lata oraz brata młodszego o 5 lat. Siostra Stefania była pielęgniarką a brat Marian miał własny warsztat samochodowy.

Większość dzieciństwa, do 1959 r. mieszkał w Szamotułach. Potem rodzice jego wybudowali się w Gałowie, gdzie mieszkał do 1970 r.

Gdy był małym chłopcem ojciec jego został wywieziony przez Niemców na roboty do kopalni. Mama została z dziećmi sama w Szamotułach. Ponieważ musiała pracować wywiozła małego Witosława do babci do Stajkowa. Babcia miała go pod opieką do końca wojny. Witosław jako chłopiec był bardzo samodzielny. Lubił jeździć rowerem. Kupił sobie rower wyścigowy a niedługo potem zdobył 1 miejsce w wyścigach rowerowych. Już jako dziecko miał marzenia, chciał mieć swój własny dom jednorodzinny.

– 1950 – 1957 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 2 im. Marii Konopnickiej w Szamotułach;

– 1957-1960 był uczniem Szkoły Zawodowej w Szamotułach;

– 1960 – rozpoczął pracę w w zakładzie Spomasz Wronki;

– 1969 – 1972 uczył się wieczorowo w Technikum Mechaniczno -Elektrycznym we Wronkach na Zamościu.

Po zakończeniu nauki w technikum ukończył kurs pedagoga, zdobył Dyplom Mistrza i rozpoczął Studia na Politechnice Poznańskiej (Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania). Niestety studiował tylko pół roku ponieważ na dalszą edukację nie pozwoliła mu sytuacja rodzinna.

22 lipca 1963 r. Witosław poznał swoją przyszłą żonę Bożenę. Po ponad dwuletniej znajomości 18.12.1965 r. wzięli ślub cywilny a 25.12.1965 r. ślub kościelny. Żona Bożena, była krawcową. Skończyła szkołę zawodową w Poznaniu. Tam pracowała w zawodzie. Następnie pracowała w Szamotułach a później w Spomaszu we Wronkach. Od 1987 r. wraz z mężem prowadzi firmę w zakresie ślusarskim. Państwo Libera mają dwie córki: starsza Lucyna- nauczycielka i młodsza Karolina – pielęgniarka oraz pięcioro wnucząt: najstarsza to Sandra – 22 lata, Aniela 18 lat, Julia 18 lat, Jędrzej 16 lat i najmłodsza Zofia 12 lat. Jako mąż i ojciec pan Witosław jest spokojny, rozsądny, rodzinny, dający rodzinie poczucie bezpieczeństwa.

Pracował w Spomaszu we Wronkach jako tokarz, mistrz tokarski, kontroler detali później jako kierownik wydziału.

Przez trzy lata był instruktorem nauki zawodu w Szkole Zawodowej przy Spomaszu we Wronkach.

Jako osoba pełniąca funkcje kierownicze w fabryce Spomasz był człowiekiem pełnym pomysłów na rozbudowę i udoskonalanie miasta i gminy Wronki. Poprzez swój upór i dążenie do celu z jego inicjatywny powstało kilka obiektów wronieckich. Swoim działaniem organizował sprzęt do budowy, materiały oraz ludzi chętnych do bezinteresownej pomocy.

W latach 60 zainicjował zalesienie skarpy pod budowę hali produkcyjnej fabryki SPOMASZ.

W latach 70 jako pracownik Spomaszu aktywnie włączył się w pomoc przy budowie domów jednorodzinnych we Wronkach na osiedlu Zamość oraz na osiedlu Borek. Domy były budowane również przez pracowników Spomaszu w okolicznych wioskach. Była to pomoc przy zakupie materiałów, oraz sprzętu budowlanego. Był to sprzęt wypożyczony bez żadnych opłat przez fabrykę SPOMASZ.

W roku 1975 po wyborze na przewodniczącego Rady Zakładowej Związków Zawodowych Spomasz , z jego inicjatywy powstał Ośrodek Sportów Wodnych w Wartosławiu, który funkcjonuje do dziś.

W 1977 roku z jego inicjatywny powstały ogródki działkowe nad Wartą, przy osiedlu Słowackiego. Powstało około 30 ogródków.

Był również działaczem związkowym na terenie byłego województwa pilskiego. Oprócz spraw, którymi zajmował się na co dzień inicjował również honorowe krwiodawstwo. Sam oddał 4,5 litra krwi.

W 1987 roku jeszcze jako pracownik firmy Spomasz założył swój własny zakład ślusarski. Po pewnym czasie zrezygnował z pracy i zajął się z żoną prowadzeniem firmy. Na początku działalności warsztat mieścił się przy domu na osiedlu Zamość jednak w miarę rozwoju firmy Pan Witosław kupił działkę w Popowie i tam wybudował hale produkcyjną. Firma pana Libery zajmuje się produkcją elementów pod zamówienia dla polskich kooperantów. W rozkwicie swojej działalności firma zatrudniała 20 pracowników, dzisiaj zakład działa już spokojniej i zatrudnia 4 pracowników.

Pan Witosław od ponad 45 lat kolekcjonuje znaczki pocztowe. Ma ich już aż 8 klaserów. Są to zarówno znaczki polskie jak i zagraniczne. Najstarszy z nich jest z 1969 roku.

Nasz bohater jest człowiekiem czynnym, swój wolny czas lubi spędzać zwiedzając świat, był między innymi w Hiszpanii, Egipcie, Izraelu, Turcji. Gdy tego czasu wolnego jest mniej jedzie z rodziną na działkę do Popowa, gdzie ma swoich ulubieńców, kury, koty.

Przedsiębiorca, wieloletni przewodniczący Rady Zakładowej Związków Zawodowych fabryki Spomasz. Osoba, która stawia sobie cele i je realizuje, dobry mąż i ojciec, właściciel zakładu ślusarskiego. Poprzez swoją działalność przyczynił się do rozbudowy miasta i gminy Wronki w latach 1960-1980.

1. Wywiad z bohaterem i jego rodziną;

2. Archiwum pamiątek rodzinnych.