Zbigniew Łukomski urodził się 30 marca 1902 r. w Śmiglu. Jego ojcem był Witold, a matką Pelagia z domu Biniakowska.

W latach 1908-1915 uczęszczał do szkoły w Śmiglu. W 1918 roku ukończył Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu.W 1921 roku uzyskał dyplom Powiatowej Szkoły Budowlanej w Poznaniu.

Ucząc się w Poznaniu należał do konspiracyjnego kółka Tomasza Zana i drużyny skautowej. Pracował w firmie budowlanej swego ojca, a w latach trzydziestych kierował jej filią w Kościanie.

Bardzo aktywnie działał w okresie Powstania Wielkopolskiego. Pod koniec 1918 roku ukończył w Poznaniu kurs gońców i sanitariuszy, którego program realizował w śmigielskiej drużynie skautowej. W dniach 3-5 grudnia tegoż roku, jako kierownik sanitarny, zabezpieczał ład i porządek w czasie obrad Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. W Śmiglu należał do tajnej Drużyny Pogotowia im. Jana Kilińskiego, która wyłoniła się 17 listopada 1918 roku z Towarzystwa Młodzieży Katolickiej, a następnie przekształciła się w drużynę skautową. Zbigniew Łukomski był jej organizatorem . Wraz z kompanią śmigielską dowodzoną przez starszego brata Józefa brał udział w drugiej fazie bitwy pod Osieczną 11 stycznia 1919 roku. W następnym roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej- walczył w 7 batalionie saperów na froncie litewsko-białoruskim.

Prowadził ożywioną działalność społeczną. Należał do najbardziej aktywnych działaczy harcerskich. W 1928 roku został komendantem Hufca ZHP w Śmiglu. Funkcję tę pełnił do 1934 roku, kiedy to śmigielski hufiec połączono z kościańskim. Od tego czasu Zbigniew . Łukomski pełni funkcję komendanta Ośrodka Hufca ZHP Kościan (do IX 1939 r.). W 1931 roku otrzymuje stopień podharcmistrza, a w 1934 – harcmistrza. Na śmigielskim rynku 25 VI 1933 r. defilował na czele śmigielskich harcerzy przed gen. Józefem Hallerem.

Współuczestniczył w założeniu Towarzystwa Powstańców i Wojaków (którego był wiceprezesem) oraz Powiatowej Rady Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.

Został podstępnie zwabiony do domu przez Niemca Paula Geminga, pod pretekstem założenia firmy budowlanej, a następnie aresztowany i 23 października 1939 r.rozstrzelany na rynku w Śmiglu . Miał wówczas 37 lat.

Zbigniew Łukomski został odznaczony medalami: „Za wojnę. Za Ofiarną Pracę i Za XXV-letnią pracę w ZHP” oraz krzyżami: Powstańca Broni i Wielkopolska Swemu Obrońcy.