Piotr Ruskowiak 17 października 1953 r . wstąpił w związek małżeński z Urszulą Malak.

Żona – Urszula Ruskowiak nazwisko rodowe Malak.

Dzieci – syn Jerzy , córka Mirella.

Wnuki – Damian, Szymon, Joanna , Bartosz.

Żona Piotra Ruskowiaka wychowywała dzieci i prowadziła gospodarstwo domowe.

Całe życie Piotra Ruskowiaka związane było z Miejską Górką. Tu rozpoczął naukę w szkole podstawowej , którą przerwała II wojna światowa. W czasie okupacji hitlerowskiej , jako 11- letni chłopiec pracował u Niemca , burmistrza – Oskara Augusta w Miejskiej Górce . W 1943 r. został skierowany do pracy w gospodarstwie rolnym w Trzeboszu , a w 1944 r. wywieziony w okolice Sieradza. W 1945 r. wrócił do Miejskiej Górki , gdzie kontynuował przerwaną przez wybuch wojny naukę w szkole podstawowej . Po ukończeniu szkoły rozpoczął naukę zawodu w prywatnym warsztacie rymarskim pana Andrzeja Bohma. Od 1946 roku uczęszczał do trzyletniej Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej w Miejskiej Górce , gdzie otrzymał świadectwo czeladnicze.

W 1948 roku rozpoczął pracę w Cukrowni w Miejskiej Górce w swoim zawodzie.

W listopadzie 1949 r. Piotr Ruskowiak został powołany do służby wojskowej i wcielony na 3 lata do Marynarki Wojennej . Służył w Gdyni – Orłowie , a następnie w Międzyzdrojach. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do Miejskiej Górki. Od stycznia 1953 r. podjął pracę w Prezydium Gminnej Rady Narodowej na stanowisku sekretarza. W 1957 r. nastąpiła reorganizacja i podział na Urzędy Gromadzkie i Rady Narodowe . Wówczas Piotr Ruskowiak został powołany na stanowisko sekretarza w Urzędzie Gromadzkiej Rady Narodowej w Rozstępniewie. Pracował tam do kwietnia 1958 r. , bez względu na pogodę i porę roku do pracy dojeżdżał rowerem. W latach 1958 – 1971 piastował funkcję Przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Miejskiej Górce. Ukończył wówczas zaocznie Liceum Ogólnokształcące w Rawiczu. W kolejnych latach na skutek reorganizacji strukturalnych został powołany na Urzędnika Stanu Cywilnego w Miejskiej Górce (1972-1978) , a następnie przez kolejne lata był Inspektorem ds. Planowania . Uhonorowaniem dorobku zawodowego było otrzymanie przez Piotra Ruskowiaka stanowiska Naczelnika Miasta i Gminy Miejska Górka. Po przepracowaniu 37 lat w 1990 roku przeszedł na emeryturę.

Piotr Ruskowiak brał udział w pracach na rzecz gminy i środowiska lokalnego.Przyczynił się do rozkwitu Miejskiej Górki . Jego powiedzenie ” Aby Miejska Górka rozwijała się i piękniała , a mieszkańcom żyło się lepiej’ znalazło swoje odzwierciedlenie w szeregu znaczących inwestycji poczynionych na terenie miasta. Między innymi oddano do użytku stadion sportowy (1959 r. ) , halę sportową (1965 r. ),dokonano zabudowy kanału rzeki Dąbroczna (1979 r. ), przebudowano Rynek i Plac Powstańców Wlkp. z kanalizacją deszczową. Przebudowano 3 mosty na rzece Dąbroczna. W tym czasie wykupiono grunty pod budownictwo blokowe przy ul. Ig. Buszy oraz „nowe osiedle” – budownictwo indywidualne. Zgazyfikowano 13 ulic w mieście, dobudowano skrzydło do gmachu Urzędu z przeznaczeniem na Urząd Stanu Cywilnego , rozpoczęto budowę nowej szkoły podstawowej przy ulicy Marii Konopnickiej . Zagospodarowano teren , oczyszczono zbiornik wodny „Balaton”. Położono nawierzchnie asfaltową na miejskogóreckich ulicach. Wybudowano nową remizę strażacką (1984 r.).Piotr Ruskowiak cieszył się dużym zaufaniem wsród mieszkańców Miejskiej Górki i okolic. W 1998 r. został wybrany na radnego Rady Miejskiej i zasiadał w Zarządzie Gminy do 2002 roku. Należy dodać , że przez wiele lat Piotr Ruskowiak był związany z Ochotniczą Strażą Pożarną.Od 1960 r. był Prezesem OSP w Miejskiej Górce , a od 3 kwietnia 1976 r. Prezesem Zarządu Miejsko-Gminnego Związku OSP. Dzięki dobrej współpracy z radami sołeckimi wybudowano remizy i świetlice strażackie w mieście i na wioskach. Działalność społeczna była dla niego ogromną pasją . Działał i kierował miejskogórecką Orkiestrą Dętą. Do ostatnich chwil jako prezes cieszył się sukcesami muzyków, podziwiał ich grę , otaczał opieką. Z błyskiem w oku patrzył na grających w orkiestrze wnuków. Działał w wielu innych organizacjach , m. in. w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej. Jako dawny piłkarz Cukrowniczego Klubu Sportowego do samej śmierci kibicował miejscowej „Sparcie” , obecny był na każdym meczu , rozgrywanym na miejskogóreckim stadionie.

Za swoją pracę i zasługi w różnych dziedzinach życia Piotr Ruskowiak został doceniony i otrzymał wiele medali i odznaczeń państwowych, resortowych oraz strażackich :

Brązowy Krzyż Zasługi – Marynarka Wojenna Międzyzdroje (1952 r.),

Medal za Rozwój Województwa Poznańskiego (1964 r. ),

Złoty Krzyż Zasługi za uzyskanie wyników gospodarczych miasta Miejska Górka (1971 r. ),

Odznaka Honorowa „Zasłużony Pracownik Rady Narodowej” (1972 r. ),

Medal „Za Rozwój Województwa Leszczyńskiego” (1982 r. ),

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – za zasługi gospodarcze miasta „Miasto Mistrz Gospodarności” (1987 r. ),

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – za działalność społeczną w Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Powiecie Rawickim (1978 r. ),

Medal Brązowy za zasługi dla pożarnictwa (1964 r. ),

Medal Srebrny za zasługi dla pożarnictwa (1966 r. ),

Medal Złoty za zasługi dla pożarnictwa (1977 r. ),

Odznaka „Za Zasługi Dla Ochrony Przeciwpożarowej” MSW Warszawa (1991 r. ),

Złoty Znak Związku – Zarząd Główny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP , Warszawa (1997 r. ),

Medal Honorowy im. Bolesława Chomicza ( 2003 r. ),

Honorowy Prezes Zarządu Miejsko-Gminnego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Miejskiej Górce (2006 r. ),

Medal 30 – Lecia PRL,

Medal 40 – Lecia PRL.

Kronika rodzinna P. Ruskowiak ,

Wywiad z córką M.Drabik ,

Urząd Miasta i Gminy Miejska Górka ,

Urząd Stanu Cywilnego Miejska Górka,

Kronika Klubu Sportowego „Od Sokoła do Sparty” 1923- 2013 Miejska Górka.