Pochodzenie
Ferdynand Radziwiłł, herbu Trąby, urodził się 19 października 1834 roku w Berlinie. Był synem księcia generała Bogusława Fryderyka Radziwiłła i Leontyny.
Młodość i działalność polityczna
W Berlinie uczęszczał najpierw do gimnazjum francuskiego, potem studiował prawo na tamtejszym uniwersytecie. Po studiach był pracownikiem sądowym i rejencji w Poczdamie. W 1864 roku wziął ślub z Pelagią Sapieżanką. Podczas trwającej jeden rok służby wojskowej brał udział w wojnie francusko-pruskiej, podczas której został ranny w udo. Po zakończeniu działalności wojskowej rozpoczął trwającą 50 lat działalność polityczną. W latach 1874-1918 był wybierany do parlamentu niemieckiego – Reichstagu z okręgu odolanowsko-ostrzeszowsko-ostrowsko-kępińskiego. Przez ponad 30 lat był także prezesem Koła Polskiego w Reichstagu. Po śmierci ojca odziedziczył jego miejsce w Izbie Panów. Przypadły mu także dobra przygodzickie. Z tego względu dużo czasu spędzał w Antoninie, gdzie oddawał się jeździe konnej i polowaniom.
Znaczenie postaci
W okresie polityki Kulturkampfu Ferdynand zasłynął jako obrońca spraw polskich. Występował przeciwko niemieckiej polityce kolonizacyjnej. Oficjalnie poparł strajk szkolny polskich uczniów we Wrześni. Ferdynand angażował się mocno w życie Wielkopolski. Był prezesem Towarzystwa Gospodarczego Pleszewsko-Odolanowskiego. W Antoninie udzielał schronienia polskim patriotom ściganym przez władze pruskie. W 1876 roku założył cmentarz w Antoninie. W latach 1904-1906 przyczynił się do odbudowy kościoła św. Stanisława w Ostrowie Wielkopolskim. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej został posłem na polski Sejm Ustawodawczy w Warszawie. W 1919 sprawował w nim funkcję marszałka seniora.
Książę Ferdynand zmarł w Rzymie 28 lutego 1926 roku, w wieku 92 lat. Jego ciało zostało przewiezione do Antonina i tu pochowane w podziemiach kaplicy Radziwiłłów. Mimo, że Ferdynand Radziwiłł nie urodził się w Polsce, to z pewnością, można go uznać za obrońcę polskości w trudnym okresie naszego kraju jakim były rozbiory i zasłużonym Wielkopolaninem.
Źródła
Radziszewski Edmund, ,,Radziwiłowie wielkopolscy od Kiernowa do Antonina”, Ostrów Wielkopolski 2009.