Pochodzenie

Urodził się 28 marca 1929 w Szymanowie (powiat rawicki). Był synem mistrza kowalskiego. W 1950 roku ożenił się z Danutą, z którą miał dwoje dzieci – Elżbietę (ur. 1950r.) oraz Krzysztofa (ur. 1951r.). Zmarł 19 listopada 2007 w Tarnowie i został pochowany na cmentarzu w Rzeszowie obok zmarłej 25 lat wcześniej żony.

Młodość

W drugiej połowie lat 40 zaczął pracę w firmie transportowej jako mechanik u Franciszka Nowackiego, który wraz z braćmi w okresie powojennym był ważną postacią rawickiego żużla i sportów motorowych. Florian interesował się motoryzacją i bardzo chciał spróbować swoich sił na torze żużlowym. Po raz pierwszy pojawił się na nim w zastępstwie kontuzjowanego zawodnika w 1948 roku. Na motocyklu marki „Victoria 350” przystosowanym do jazdy na torze przejechał 7 okrążeń. Po pierwszym w swoim życiu treningu rawiccy działacze zorientowali się, że Florian ma niezwykły talent.

Etapy działalności

Motoklub Rawicz i Kolejarz Rawicz

Swój pierwszy sukces odniósł w barwach Motoklubu Rawicz. 22 sierpnia 1948 roku na torze w Radomiu wraz z Motoklubem zwyciężył najlepsze na owe czasy stołeczne drużyny PKM oraz Okęcie i zajął 5 miejsce w rozgrywkach o mistrzostwo I ligi. Od 1949 roku był zawodnikiem Kolejarza Rawicz. Pierwszy w karierze medal Indywidualnych Mistrzostw Polski zdobył w Krakowie w 1950 roku, gdzie zajął 3 miejsce. W 1953 roku we Wrocławiu z wynikiem 31 punktów zdobył złoty medal IMP oraz wygrał plebiscyt tygodnika „Motor” na najlepszego polskiego żużlowca w sezonie. W 1954 roku Kapała wraz z Kolejarzem zdobył brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski, a rok później – srebrny.

Stal Rzeszów

W 1958 roku Florian Kapała otrzymał pracę w WSK w Rzeszowie przy produkcji motocykli FIS oraz przeszedł do drużyny Stali Rzeszów. W latach 1960 i 1961 wraz z kolegami z zespołu zdobył złoty medal Drużynowych Mistrzostw Polski, w 1962 i 1963 – srebrny, a w 1966 – brązowy medal w tych rozgrywkach. W 1961 roku w Bydgoszczy Kapała po raz pierwszy wygrał turniej Złotego Kasku, a powtórzył ten sukces rok później w Warszawie. Jako kapitan drużyny Polski stanął na najwyższym miejscu podium podczas Drużynowych Mistrzostw Świata we Wrocławiu w 1961 roku. Na rzeszowskim torze w 1961 i 1962 roku zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Polski. W 1961 roku w Malmoe zajął 7 miejsce w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata.

Zakończenie kariery

Po zakończeniu kariery pracował jako trener między innymi Unii Tarnów. Na zasłużonej emeryturze Kapała nadal interesował się sportem żużlowym. Miał swoje miejsce na trybunie głównej stadionu w Tarnowie – Mościcach, z której obserwował treningi i zawody. Był honorowym członkiem Tarnowskiego Towarzystwa Żużlowego.

Największe osiągnięcia

Drużynowe Mistrzostwa Świata: 1961 – Wrocław – 1 miejsce – 6 pkt.

Indywidualne Mistrzostwa Polski: 1953 – 4 rundy – 1 miejsce – 39 pkt., 1956 – 3 rundy – 1 miejsce – 44 pkt., 1961 – Rzeszów – 1 miejsce – 14 pkt., 1962 – Rzeszów – 1 miejsce – 15 pkt.

Złoty Kask: 1961 – 9 rund – 1 miejsce – 96 pkt. ,1962 – 8 rund – 2 miejsce – 78 pkt.

Znaczenie postaci

Dla mieszkańców Rawicza postać Floriana Kapały to legenda powojennego sportu. Florek, tak popularnie nazywany, był idolem sportowym Rawicza w czasie, gdy jeździł w Kolejarzu, ale również dumą w latach, kiedy kontynuował swoją sportową pasję jako zawodnik, a potem trener w innych klubach w Polsce. Po śmierci Kapały, jednej z ulic w Szymanowie nadano jego imię. Od marca 2008 roku jest oficjalnie patronem stadionu żużlowego w Rawiczu. Floriana Kapałę upamiętnia również głaz na cokole w kształcie toru żużlowego z tablicą zawierającą okolicznościowy napis.

Źródła

Wiesław Dobruszek „Rawickie żużlowe ABC”, Leszno 2014

Robert Noga „Asy żużlowych torów – Florian Kapała”, Leszno 2011

wikipedia.org/wiki/Florian_Kapała

Wywiad z Dariuszem Cieślakiem – prezesem klubu żużlowego Kolejarz Rawicz