Pochodzenie

Pani Honorata Pilarczyk – założycielka Stowarzyszenia Osób po Endoprotezoplastyce „Bioderko” w Chodzieży.

Urodziła się 11 grudnia 1954 roku w Szamocinie. Jej matka pochodziła z Kamieńca Podolskiego. Ojciec urodził się w Pieskowej Skale. Podczas II wojny światowej matka została wywieziona na przymusowe roboty do Austrii, potem trafiła do Poznania, gdzie pracowała w Klinice Położniczej jako instrumentariuszka na bloku operacyjnym. Ojciec po wojnie odbywał zasadniczą służbę wojskową w Poznaniu. Tam rodzice pani Honoraty się poznali. Zamieszkali w Margoninie. Ze względu na czwórkę małych dzieci, w tym jedno niepełnosprawne, matka zmuszona była przerwać pracę zawodową. Ojciec sam utrzymywał rodzinę.

Dzieciństwo i młodość

Jako półroczne dziecko, pani Honorata zachorowała na polio, chorobę Heine Medina. Znalazła się Szpitalu Klinicznym w Gdańsku. Przebywała tam przez dziewięć miesięcy bez jakiegokolwiek kontaktu z rodziną. Wróciła do domu z lewostronnym porażeniem kończyn dolnej i górnej. Do szóstego roku życia praktycznie nie chodziła. W roku 1957 trafiła do Kliniki Ortopedycznej im. prof. Degi w Poznaniu. Pierwszą operację, nowatorską metodą przeszczepienia ścięgien, przeszła w roku 1961. Po tej operacji zaczęła samodzielnie chodzić. W szpitalach i sanatoriach spędziła połowę swojego dzieciństwa. Z tego powodu nazywa siebie „dzieckiem szpitala”.

Mimo częstych pobytów w szpitalach ukończyła szkołę średnią. Stan zdrowia nie pozwolił jej na podjęcie studiów na wymarzonej weterynarii. Pani Honorata zajęła się pracą biurową. W wieku 27 lat wyszła za mąż i urodziła syna. Mimo niepełnosprawności starała się normalnie żyć.

Życie z endoprotezą

Podstępna choroba nie dawała o sobie zapomnieć. Dolegliwości bólowe biodra nie pozwalały już normalnie funkcjonować. Konieczna była operacja, ale pojawiły się przeciwwskazania: powikłania neurologiczne i zespół postpolio. Pani Honorata stanęła przed podjęciem trudnej decyzji – wózek bez operacji czy operacja i ryzyko wózka. Podjęła ryzyko.

Po wyjściu ze szpitala, pani Honorata zdała sobie sprawę, życie z endoprotezą biodra wcale nie jest łatwe. Powikłania po polio i stan po operacji sprawiły, że przez pierwsze trzy miesiące nie wychodziła z domu. Nie wiedziała jak radzić sobie ze swoją słabością i niewiedzą.

W końcu uświadomiła sobie, że takich ludzi, jak ona może być więcej. Pomyślała o nawiązaniu z nimi kontaktu. Udzieliła w lokalnej prasie wywiadu o życiu ludzi niepełnosprawnych. Wkrótce odezwały się pierwsze osoby z podobnymi problemami.

Działalność społeczna

Pani Honorata postanowiła utworzyć stowarzyszenie zrzeszające osoby po operacji endoprotezy biodra. Stowarzyszenie o nazwie Bioderko powstało 22 sierpnia 2007 roku, jako stowarzyszenie zwykłe, rok później zarejestrowane zostało w KRS, a w roku 2011 otrzymało status Organizacji Pożytku Publicznego. Pani Pilarczyk została jego prezesem. Jako główny cel działalności postawiła sobie wsparcie dla osób, które czekają na zabieg lub przeszły już operację endoprotezy biodra. Zaprosiła do współpracy rehabilitanta. Zainteresowała problemem lekarzy z oddziału ortopedycznego chodzieskiego szpitala i namówiła ich do współpracy. Rozpoczął się nowy, bardzo aktywny rozdział w życiu pani Honoraty.

Z inicjatywy pani Honoraty zorganizowano w 2008 r., po raz pierwszy w historii Chodzieży, konferencję z okazji Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych, na którą przybyły wszystkie organizacje osób niepełnosprawnych z powiatu chodzieskiego.

W 2008 roku pani Honorata Pilarczyk znalazła się w pierwszej dziesiątce osób z Wielkopolski nominowanych do tytułu Człowieka Roku wśród Niepełnosprawnych. Miała za sobą siedem miesięcy działalności Stowarzyszenia oraz wiele planów na przyszłość. Ta nominacja sprawiła, że poczuła się bardzo dowartościowana.

Oprócz spotkań integracyjnych, pani Honorata postanowiła zorganizować salę rehabilitacyjną. Znalazła miejsce, podjęła starania o wyposażenie w odpowiedni sprzęt rehabilitacyjny, stoczyła walkę z urzędniczymi przepisami, aby sala mogła działać. W 2009 roku jej starania zakończyły się sukcesem. Od tej pory Stowarzyszenie mogło zaoferować kompleksową pomoc – przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego, zapewnienie wczesnej rehabilitacji pooperacyjnej, porady lekarzy, psychologa, prawnika, a dzięki środkom unijnym, przygotowanie osób z endoprotezą do aktywności zawodowej poprzez zajęcia z doradcami zawodowymi i psychoterapeutą. Obecnie sala rehabilitacyjna stowarzyszenia Bioderko znajduje się w nowym pomieszczeniu i służy wszystkim tym, którzy potrzebują takiego wsparcia. Także osobom po wypadkach drogowych, udarach czy wylewach.

W 2009 roku otrzymała tytuł Człowieka Roku 2008 wśród Niepełnosprawnych.

Z inicjatywy pani Honoraty, corocznie od 2009 roku, organizowany jest festyn Zdrowa Sobota – impreza promująca zdrowie i uwrażliwiająca mieszkańców Chodzieży na problemy niepełnosprawnych. W 2013 roku projekt Zdrowa Sobota wyróżniony został w konkursie Wielkopolska Otwarta dla Niepełnosprawnych jako dobra praktyka działań na rzecz osób niepełnosprawnych oraz umieszczony w Witrynie Obywatelskiej Prezydenta RP.

Działalność „Bioderka” kierowanego przez panią Honoratę doceniona została w roku 2011 w organizowanym przez Polską Organizację Pracodawców Osób Niepełnosprawnych konkursie „Lodołamacze”. Stowarzyszenie „Bioderko” otrzymało II nagrodę w regionalnym etapie tego konkursu.

Pani Honorata za swoją działalność uhonorowana została tytułem Człowieka Roku 2012 Powiatu Chodzieskiego oraz Kobietą Roku Północnej Wielkopolski 2014. Znalazła się również w „Galerii ludzi z pasją” chodzieskiego tygodnika. Jej biografia umieszczona została także w miesięczniku dla osób niepełnosprawnych „Filantrop” w cyklu artykułów „Wielkopolanie w służbie niepełnosprawnym”.

W 2012 roku podjęła funkcję przewodniczącej Powiatowej Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych w Chodzieży.

Znaczenie postaci

Mottem działań Pani Honoraty Pilarczyk stały się słowa profesora Wiktora Degi: „Nieludzkim jest uratowanie człowiekowi życia i pozostawienie go samemu sobie.”

Źródła