Pochodzenie

Urodził się 19 lutego 1871 roku w Chobienicach. Jego matka nazywała się Emilia z Bnińskich, a jego ojciec Karol. Miał troje rodzeństwa. Brata Macieja i dwie siostry.

Dzieciństwo

Dzieciństwo spędził w Chobienicach, gdzie wychowywany był w duchu patriotycznym. Jego rodzice dbali o jego wykształcenie.

Edukacja

W związku z tym przez dwa lata uczęszczał do gimnazjum francuskiego w Berlinie. Następnie w latach 1884-1890 kształcił się w Szkole Kadetów w Dreźnie. Po ukończeniu Szkoły Kadetów przez rok odbywał służbę w I Pułku Królewskich Huzarów Saskich w Grossenheim. Po zakończeniu służby uzyskał stopień podporucznika.

Dzięki miłości do koni, ukończył szkoły jeździeckie w Nysie, Dreźnie i Wiedniu oraz podjął studia rolnicze w Halle.

Etapy działalności

SŁUŻBA WOJSKOWA

Służbę wojskową rozpoczął 02 sierpnia 1914 roku, jako dowódca oddziału kawalerii XII Korpusu. Następnie służył w baonie zapasowym w Poznaniu.

W 1918 roku na wieść o wybuchu Powstania Wielkopolskiego zgłosił się do powstańców. W toku służby został podpułkownikiem kawalerii wojska polskiego. W czasie powstania brał udział w walkach m.in. pod Zdziechową, Łabiszynem oraz Brodnicą, jako dowódca odcinka. Przeprowadzając atak na Rynarzewo, osobiście brał udział w walce.

W sierpniu 1919 roku brał udział w I Powstaniu Śląskim i przewodził tam 300 osobowym oddziałem.

W lipcu 1920 roku uformował i częściowo sfinansował I Pułk Ochotniczy Jazdy nr 215, który ostatecznie przemianowano na 26 Pułk Ułanów Wielkopolskich.

W dniu 20 września 1920 roku Naczelny Wódz mianował go podpułkownikiem.

Za swą odwagę i męstwo w walce o niepodległość uzyskał wiele odznaczeń i medali. Najważniejsze z nich to: Order Virtuti Militari V klasy, Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych.

W 1921 roku przeszedł do rezerwy.

DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA

W 1901 roku, żeniąc się z Seweryną Mielżyńską wszedł w posiadanie Iwna. Osiem lat później odkupił od swego brata Macieja rodzinny majątek w Chobienicach.

W 1926r został właścicielem dworu w Drzązgowie, a w 1930r miał Godziszewo. W tym samym roku został właścicielem Siedlec.

Rozwinął hodowlę koni w Iwnie o konie pół krwi angielskiej, a jego stadnina była drugą co do wielkości stadniną w Wielkopolsce.

DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNA

Przeciwdziałając niemieckiej kolonizacji wykupywał ziemie i majątki w okolicach Iwna. Nabył m. in. ziemie w Glince Szlacheckiej, majątki: Buszkówiec,Libartowo, Sokolniki Drzązgowskie.

Od roku 1905 był członkiem Rady Nadzorczej „Bazaru”, a od 1919 roku członkiem jego dyrekcji. A w 1906 roku został aktywnym członkiem Polskiej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu „Rolnik” w Kostrzynie Wielkopolskim.

W związku z nie posiadaniem własnych dzieci adoptował swoich krewnych: Józefa Mielżyńskiego-Wichlińskiego, Zygmunta Kurnatowskiego z Gościerzyna, Jerzego Mielżyńskiego z Litwy oraz córki Macieja i Felicji Potockich zamieszkałych w Dakowach Mokrych.

Uznawano go za wspaniałego organizatora polowań oraz konkursów psów myśliwskich.

Znaczenie postaci

Tradycje jeździeckie oraz stadnina koni założona przez Ignacego Mielżyńskiego przetrwały w Iwnie do dnia dzisiejszego. Gospodarność hrabiego sprawiła, że w czasach wrogiej Polakom polityki zaborców, gospodarstwo w Iwnie rozrosło się z 1500ha do 3850ha, a na jego terenie działały m. in. gorzelnia, młyn, cegielnia, fabryka maszyn rolniczych. W dowód uznania gospodarstwo w Iwnie zostało opisane przez Stanisława Sas-Lityńskiego w „Złotej księdze ziemiaństwa polskiego”.

Pamięć o Ignacym Mielżyńskim wciąż jest żywa, o czym świadczy obchodzone co roku w sierpniu w Iwnie Święto Pułkowe.