Pochodzenie i dzieciństwo

Urodził się w Bukówcu w roku 1898. Zginął w Mauthausen w 1940 roku. Jego rodzice pochodzą z Bukówca. Chodził do niemieckiej szkoły w Bukówcu Górnym. Miał sześcioro rodzeństwa. Gdy miał 18 lat musiał iść do wojska.

Praca i rodzina

Jan zajmował się gospodarstwem i miał warsztat rowerowy. Był z zawodu ślusarzem. Ożenił się z Weroniką Apolinarską w 1924 roku. Jego żona prowadziła własny sklep. Gdy zmarła w 1981 roku miała 83 lat.

Działalność Towarzystwa Powstańców i Wojaków

W Bukówcu zaczęło się powstanie. Jan bronił rejonu Lipna i Krzycka. Jan Apolinarski był prezesem Towarzystwa Powstańców i Wojaków, Wilkowo-Wilkowice 1922. Jako prezes miał pieczątkę Towarzystwa Powstańców i Wojaków. Sztandar Powstańców Wielkopolskich był przechowywany w czasie wojny w Wilkowicach, pod dachówką i przykryty sianem, następnie był w muzeum w Lesznie, a dziś jest w Poznaniu.

Obozy koncentracyjne

W listopadzie 1939 roku niemieckie wojska zabrały Jana Apolinarskiego do aresztu. Najpierw do obozu w Lesznie, a następnie do Buchenwaldu i do Mauthausen.

Los rodziny

Gdy go zabierali z domu, jego córka Maria pobiegła za nim, bo nie pozwolili jej się nawet pożegnać z tatą. Dzieci Jana od tamtego czasu go nie widziały. 6 grudnia 1939 dzieci i żonę wraz z dwiema innymi rodzinami wywieziono z Wilkowic do Tomaszowa Mazowieckiego, a wrócili w 1945 r. Każdej rodzinie został przydzielony jeden mały pokój, wszyscy żyli tam w biedzie. Dzień przed wywiezieniem, żona Jana dała starszej siostrze kosztowne rzeczy, a ona dała je na przechowanie rodzicom. Jeden z jego braci był kowalem, starał się o uwolnienie Jana Apolinarskiego z obozu koncentracyjnego. Niemcy przysłali tylko informację, że zmarł na atak serca. Rodzina nie uwierzyła w te wieści.