Jan Biniaszewski

Dzieciństwo

Jan Biniaszewski urodził się 15 kwietnia 1920 roku w miejscowości Zagórze na terenie byłego Związku Radzieckiego (powiat Zborów, woj.Tarnopol, obecnie Ukraina). Jego rodzice mieli na imię Franciszek i Anna. Ciężkie przeżycia, m.in. widok śmierci bestialsko zamordowanych braci ojca spowodowały, że Jan niewiele opowiadał o dzieciństwie własnym dzieciom. Jan Biniarzewski miał dwie siostry i brata, który zginął tragicznie w pożarze. Nikt z rodzeństwa nie żyje.

Żołnierska droga

15 kwietnia 1944 roku Jan Biniaszewski został wcielony do 12 Pułku Piechoty w składzie I Armii Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie z Niemcami od Warszawy do Kołobrzegu. 18 marca 1945 roku został ranny w prawą rękę podczas walk o Kołobrzeg.

Po zakończeniu działań wojennych został przydzielony do 5 Kołobrzeskiego Pułku Piechoty jako strzelec 8 kompanii (30 czerwca 1945 r.). 7 kwietnia 1949 roku Jan Biniaszewski zgłosił się do Wojskowej Komendy Rejonowej nr 2 R.K.U. Konin i został uznany za zdolnego do służby linowej w rezerwie.

12 października 1976 roku Wojskowy Komendant Uzupełnień w Koninie mianował szeregowego Biniaszewskiego Jana na stopień kaprala rezerwy, a 12 października 1979 roku na stopień starszego kaprala.

W wolnej ojczyźnie

Po zakończeniu działań wojennych Jan Biniaszewski zamieszkał w Lipnicy (gmina Ostrowite, byłe woj. konińskie). Został przeniesiony ze służby czynnej do rezerwy w stopniu kaprala. Jako młodzieniec, któremu przed wojną nie było dane zdobyć wykształcenia, rozpoczął pracę jako robotnik rolny u gospodarza w Trzemżalu.

Wkrótce poznał swoją przyszłą żonę – Kazimierę z domu Cieślewicz, pochodzącą z miejscowości Skrzynka. Zamieszkali razem w Lipnicy, gdzie mieszkali do śmierci żony. Wychowali piątkę dzieci: cztery córki – Marię, Krystynę, Wandę i Janinę oraz syna Edwarda. Po śmierci żony, która spoczywa na cmentarzu w Ostrowitem, Jan często zmieniał miejsce zamieszkania. Pod swój dach przyjmowały go jego dzieci. Mieszkał m.in. w Salomonowie, Trzemżalu, Skrzynce i Myślątkowie. Od października 1985 roku do września 1999 roku przebywał w Domu Opieki w Naprusewie.

Ostatnie lata (wrzesień 1999 – październik 2013) spędził w domu córki Janiny Maksym w Myślątkowie.

Jan Biniaszewski zmarł 28 października 2013 roku. Miał 93 lata. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Orchowie.

Odznaczenia i medale

1. Medal Zwycięstwa i Wolności (9 maja 1946 r.)

2. Odznaka Grunwaldzka (10 sierpnia 1946 r.)

3. Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-45” (sierpień 1947 r.)

4. Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk (19 sierpnia 1947 r.)

5. Medal za Warszawę 1939-45 (19 sierpnia 1947 r.)

6. Medal radziecki za Wyzwolenie Warszawy (19 sierpnia 1947 r.)

7. Medal za udział w walkach o Berlin (9 maja 1972 r.)

8. Podziękowanie za udział w walkach o zdobycie miast: Złotów, Jastrów, Rederitz, Frydland Pomorski i innych miejscowości Zachodniego Pomorza (11 lutego 1945).

9. Podziękowanie wojskom Pierwszej Armii Polskiej, które brały udział w walkach o wyzwolenie Warszawy.

Platforma edukacyjna