Pochodzenie

Urodził się 9 września 1906 roku we wsi Konarskie w pow. śremskim. Jego rodzicami byli Jan i Marianna (z domu Siejak) Wójkiewicz, którzy prowadzili gospodarstwo rolne.

Dzieciństwo

Był najstarszym z trzynaściorga dzieci. Od najmłodszych lat pomagał rodzicom w pracach rolniczych. Opiekował się też młodszym rodzeństwem.

Edukacja

W latach 1913-1920 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Radzewie. Po jej skończeniu rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Józefa Wybickiego w Śremie. W roku 1928 zdał egzamin dojrzałości. W latach 1929-1932 studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Poznańskiego. Studiów na tym wydziale nie ukończył, ponieważ bardziej interesowała go działalność społeczna. Przeniósł się na Wydział Ekonomiczno-Prawny Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie studiował w latach 1932-1939.

Etapy działalności

Etap pierwszy

Po skończeniu nauki w gimnazjum rozpoczął służbę wojskową w podchorążówce w Lesznie. W 1929 roku opuścił wojsko w stopniu starszego podporucznika rezerwy.

Etap drugi

W czasie studiów działał w akademickiej korporacji „Agraria”. Był w niej prezesem (1930-1933). Już wówczas działał w Wielkopolskim Związku Młodzieży Wiejskiej. Pełnił w nim funkcję prezesa Zarządu Głównego w Poznaniu. Redagował pismo „Społem”, w którym zamieścił 15 artykułów. W styczniu 1937 roku założył, wraz z innymi osobami, Uniwersytet Ludowy im. Jana Kasprowicza w Nietążkowie. W tym samym roku był jednym z organizatorów strajku chłopskiego w Wielkopolsce. Rok później wszedł do zarządu wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego w Poznaniu.

Etap trzeci

W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do wojska i jako porucznik 55. pułku piechoty brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył w bitwie nad Bzurą oraz pod Kockiem. Trafił do niewoli niemieckiej. Udało mu się z niej uciec. Ukrywał się w Radzewie, a potem w Poznaniu. Był jednym z założycieli ruchu konspiracyjnego w Wielkopolsce. 24 kwietnia 1940 w miejscowości Zwola k. Zaniemyśla współtworzył Konspiracyjne Kierownictwo Ruchu Ludowego na terenie Wielkopolski. Od kwietnia 1941 roku był komendantem Okręgu X Batalionów Chłopskich i jednocześnie przywódcą Stronnictwa Ludowego w Wielkopolsce. Od 1 lipca 1941 roku pełnił obowiązki delegata Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na ziemie wcielone do Rzeszy. Dnia 9 września 1941 roku został aresztowany w Poznaniu przez gestapo i osadzony w Forcie VII. W wyniku brutalnych metod śledztwa zmarł 18 stycznia 1942 roku. Miał 35 lat.

17 maja 1948 roku został odznaczony pośmiertnie przez władze PRL Krzyżem Virtuti Militari 5. klasy i awansowany do stopnia pułkownika.

Znaczenie postaci

1. Od najmłodszych lat myślał o innych, przede wszystkim mieszkańcach wsi. Angażował się działalność społeczną na rzecz mieszkańców małych miejscowości.

2. W czasie drugiej wojny światowej dał dowód swojej miłości do ojczyzny. Walczył o nią i oddał dla niej życie.