Dr Ludomira Powidzka…
… to człowiek o wielkim sercu dla wszystkich, a w szczególności dla dzieci. Całe swoje zawodowe i prywatne życie poświęciła dzieciom. Jej serdeczny stosunek do ludzi oraz wrażliwość sprawiła, że każdy z nas mógł zwrócić się do niej z prośbą o pomoc, na którą z pewnością mógł liczyć. W każdej sytuacji była po stronie ucznia, przestrzegała jego praw, potrafiła pochylić się nad każdym dzieckiem, znała je wszystkie po imieniu. Posiadała niebywały talent pedagogiczny, który owocował podczas 47 letniej pracy.
Początek kariery zawodowej…
Swoją pracę zawodową rozpoczęła w 1965 r. w Szkole Podstawowej nr 8 w Lesznie, na stanowisku nauczyciela muzyki, a następnie nauczyciela nauczania początkowego. W tym czasie zorganizowała i prowadziła chór szkolny, zespół wokalny, zespół instrumentalny oraz indywidualną naukę na różnych instrumentach. Przygotowywała programy artystyczne, konkursy i festiwale muzyczne dla szkoły i środowiska. W ten sposób uwrażliwiała wszystkich na sztukę i innego człowieka.
Tak mówią o niej wychowankowie…
„Do miłych wspomnień wracam, kiedy przypominają się lata, gdy uczęszczałem do Szkoły Podstawowej nr 8 w Lesznie. Wielu nauczycieli zmieniało się z roku na rok, lecz jedna z nauczycielek pozostanie w mojej pamięci zapamiętana w sposób szczególny, Ludomira Powidzka, moja nauczycielka muzyki. Na lekcje prowadzone przez Panią Powidzką chodziliśmy z wielką radością, a zarazem ciekawością. Zaskakiwała nas umiejętnością gry na wielu instrumentach. To było coś fascynującego. Wielu uczniom zaszczepiła naukę gry na instrumentach. Było widać, że jest nauczycielem z powołania. Jako uczniowie bardzo ją lubiliśmy i szanowaliśmy. Na jej lekcjach nie było mowy o złym zachowaniu czy nudzie – nie było na to czasu. Nie złościła się, nie wyzywała. Potrafiła nam uczniom wytłumaczyć różne rzeczy w sposób „normalny” tak, że do nas to docierało. Wielkim szczęściem było dla mnie, że spotkałem na swojej drodze edukacji tak „wielkiego” nauczyciela, pedagoga, człowieka.” – Dariusz Dworniczak, policjant w Osiecznej, zamieszkały w Lesznie.
Awans zawodowy…
W 1992 r. obejmując stanowisko dyrektora w Szkole Podstawowej nr 1 w Lesznie całkowicie oddała się pracy na rzecz dzieci i rodzin wieloproblemowych. Z własnych środków kupowała śniadania, przygotowywała paczki świąteczne, refundowała obiady, wycieczki, kolonie. Pomagała przy zakupie podręczników oraz odzieży. Często wspomagała ich budżet domowy opłacając rachunki za media. Swoje nagrody przekazywała na pomoce dydaktyczne, remonty klas, korytarzy, pokoju nauczycielskiego, aby dzieciom i pracownikom stworzyć drugi pełen ciepła dom. Poza godzinami pracy prowadziła zespół instrumentalny – mandolinistów, skupiając w nim dzieci nie tylko zdolne, ale też nieśmiałe i często trudne. Współorganizowała „Dziecięcy Ogólnopolski Festiwal Piosenki Lwowskiej Ta-Joj!”.
Tak mówią o niej nauczyciele…
„Pamiętam rozmowę kwalifikacyjną, jaką przeprowadziła ze mną Pani Powidzka. Jednym z pierwszych pytań, jakie otrzymałem było: Czy lubi pan dzieci? Patrzyła przy tym prosto w oczy z oczekiwaniem na odpowiedź. Zapadło mi to głęboko w pamięć, ponieważ wtedy zrozumiałem, jak jest to dla niej ważne. Uważam, że wszyscy którzy zamierzają kształcić się jako nauczyciele winni mieć zadane to właśnie pytanie.” – Dariusz Bojek, nauczyciel w SP nr 1 w Lesznie.
Oprócz pracy zawodowej były i są liczne zajęcia dodatkowe…
Stwarzała atmosferę bezpieczeństwa, traktowała dzieci podmiotowo ze zrozumieniem i empatią. Starała się wpoić dzieciom miłość do Ojczyzny, kształtowała postawy chrześcijańskie poprzez organizację w ciągu 20 lat Przeglądów Piosenki Religijnej oraz Dni Kultury Chrześcijańskiej. Swoją postawą propagowała wśród uczniów tradycyjny system wartości ze zwróceniem uwagi na szacunek dla drugiego człowieka. Przyczyniała się do uświetnienia wieczornic poświęconych Janowi Pawłowi II, współorganizowała wiele imprez dla mieszkańców Leszna np. Jasełka dla parafian, występ z okazji Dnia Babci oraz spotkania opłatkowe dla osób z Domu Seniora. W ten sposób uwrażliwiała dzieci na potrzeby osób samotnych i chorych. Do dzisiaj wiele czasu poświęca na pracę w parafii pw. św. Jana w Lesznie, gdzie prowadzi bibliotekę, organizuje czas wolny dzieciom, pomaga w nauce, uczy gry na instrumentach i współorganizuje występy oraz festyny. Ponadto współpracowała z parafią pw. św. Krzyża i pw. św. Mikołaja. Corocznie brała udział w uroczystościach obchodów Dni Leszna oraz jarmarkach świątecznych. Współorganizowała z rodzicami festyny szkolne oraz prowadziła różne formy wypoczynku podczas akcji Lato i Zima na terenie szkoły i w mieście.
Opiekowała się studentami podczas praktyk pedagogicznych i prowadziła klasy ćwiczeniowe w zakresie nauczania początkowego i muzyki dla uczelni: Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetu Wrocławskiego, Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej, Wyższej Szkoły Humanistycznej i Kolegium Nauczycielskiego w Lesznie.
Wspierała liczne organizacje skupiające dzieci i młodzież. Jedną z nich jest grupa Mażoretek. O wypowiedź poprosiliśmy szefową tańczących dziewczyn p. Kasię Czyżak – zobacz…
Była członkiem komisji do przyznawania nagród przy Kuratorium Oświaty i Wychowania w Lesznie. Do dnia dzisiejszego pełni społeczną funkcję prezesa Uczniowskiego Klubu Sportowego Jedynka. Aktywnie współpracuje z Domem Dziecka w Lesznie prowadząc zajęcia z dziećmi.
W trosce o rodzinę wspierała rodziców pomagając im rozwiązywać problemy wychowawcze i rodzinne.
Podczas pożegnania Ludomiry Powidzkiej płynęły łzy wzruszenia. Została ona obsypana kwiatami i wieloma słowami uznania.
Doceniono jej pracę!…
W roku 2013 otrzymała nagrodę Odznakę im. Janusza Korczaka , honorową nagrodą nadawaną przez Świętokrzyskie Kuratorium Oświaty. Wzmianka o tym wydarzeniu ukazała się na łamach lokalnej prasy – zobacz… Uczniowie naszje szkoły udali się do ukochanej Pani Dyrektor, by pogratulować odznaczenia.
Tak mówi o naszej bohaterce jej zwierzchnik…
Wypowiedź Prezydenta Miasta Leszna o Ludomirze Powidzkiej – zobacz…
Skromność i takt – każdy kto miał okazję poznać L. Powidzką, to potwierdzi!
Ludomira Powidzka jest żywym przykładem taktu, skromności, wysokiej kultury osobistej oraz wytrwałości w dążeniu do celu. Jej dom zawsze stał otworem dla dzieci i ich rodziców. Uczniowie naszej szkoły odwiedzają panią Powidzką – odwiedziny grupy projektowej – 1, 2, 3; odwiedziny z życzeniami świątecznymi… Sama nie pozostaje dłużna i zawsze pamięta o „swoich uczniach” – zobacz…