Ludwik Dziurka

ur. 28 lipca 1900
zm.
Zespół Szkół w Kleszczewie

Wspomnienia o Ludwiku Dziurce
Gen. Kazimierz Sosnkowski
Gen. Władysław Sikorski.
Generał Tadeusz Kutrzeba
Samoloty Dywizjonu 316
Zdjęć: 17
Filmów: 1
Dokumentów: 4


Pochodzenie i dzieciństwo:


Ludwik Dziurka urodził się w 28.lipca 1900 roku w Nagradowicach (dawniej powiat średzki, dziś poznański ), w gminie Kleszczewo.

Jego rodzicami byli Jan i Stanisława z domu Kiszka.

Ukończył sześcioklasową Szkołę Powszechną w Kleszczewie w roku 1914. Nie kształcił się dalej. Zdobył przyuczenie do zawodu w Średzkiej Kolei Powiatowej.

Rodzina i praca:


W 1920 roku ożenił się z Agnieszką Ignasiak. Mieli czworo dzieci: Juliannę ( Król ), Stefanię (Tórz), Mariana oraz Stanisława.

Do 1939 roku mieszkał wraz z rodziną w Nagradowicach.

W latach 1923-1939 pracował jako palacz parowozowy- maszynista w Średzkiej Kolei Powiatowej.

Działalność (okres II wojny światowej):


W sierpniu 1939 roku został powołany do wojska.Jako że znał się na obsłudze silników spalinowych i parowych przydzielono go do 3. Dywizjonu Myśliwskiego wchodzącego w skład Armii Poznań dowodzonej przez gen. Tadeusza Kutrzebę.

Kampanię Wrześniową zakończył w Warszawie i po kapitulacji stolicy w cywilnym przebraniu przedostał się do Francji, gdzie od 7.04,.1940 do 17.06.1940 roku przebywał w Cuzon Rewi de Gier. . Po kapitulacji Francji ewakuował się Atlantykiem do Anglii.

25 października 1940 roku rozpoczął szkolenie w 14 O.T.U. (14 Operation Training Unit- 14 Oddział Wyszkolenia Bojowego), a 16 lipca 1941 roku został awansowany do stopnia plutonowego.

Po szkoleniu Ludwik został przydzielony do 316 Warszawskiego Dywizjonu Myśliwskiego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii ( wchodził on w skład RAF- Królewskich Sił Powietrznych), w którym pracował jako mechanik pokładowy i magazynier na lotnisku w Pembrey.

Pierwszym polskim dowódcą dywizjonu został kap.pilot Juliusz Frey.

11 grudnia dywizjon przeniesiono na lotnisko Northolt, skąd rozpoczął loty przeciwko niemieckim bombowcom. 22 kwietnia 1942 roku kolejny raz zostaje przeniesiony- tym razem na lotnisko Heston, gdzie piloci i służby naziemne spotkali się z gen. Władysławem Sikorskim. Dywizjon przenoszono jeszcze kilkakrotnie, 23 sierpnia 1943 roku na lotnisko w Northolt przyleciał gen. Sosnkowski, by pogratulować Polakom wysokich umiejętności pilotażowych i ducha bojowego.

Ludwik Dziurka od 21 września do 26 października obsługiwał 3109 S.E. ( Servicing Echelon), następnie stacjonował w 131. Polowym Porcie Lotniczym- obsługiwał 131 Skrzydło Myśliwskie).

Od 11 września 1944 roku przebywał w Ośrodku Zapasowym Lotnictwa, a w grudniu przeniesiono go do 14. Bazy w Faldingworth ( stacjonował tam Polski 300 Dywizjon Bombowy).

W 1946 roku otrzymał awans na stopień sierżanta oraz odznaczenie Medal Lotniczy. Wkrótce potem został zdemobilizowany.

Po wojnie:

Zaangażował się w działalność kulturalną- działał w teatrze objazdowym, pracując w obsłudze technicznej.Do kraju nie wrócił obawiając się represji ze strony ówczesnych władz.Podjął pracę jako kucharz. Interesował się fotografią, zbierał aparaty fotograficzne. Doskonale posługiwał się językiem angielskim i niemieckim.

W Anglii pozostał do roku 1966. Po powrocie zamieszkał w Śremie, a po śmierci żony w 1969 powrócił do Nagradowic.

Zmarł w wieku 70 lat. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kleszczewie. Jego grób został z inicjatywy Koła „Towarzystwo Pamięci Powstania
Wielkopolskiego” odznaczony biało- czerwonym proporczykiem.

Znaczenie postaci:

Ludwik Dziurka to niezwykle interesująca postać. Żołnierz Kampanii Wrześniowej 1939 roku- po kapitulacji nie powrócił do domu, lecz postanowił walczyć za kraj ( choć z dala od ojczyzny ). Może stanowić inspirację dla młodego pokolenia Polaków, jest wzorem patrioty, człowieka,który potrafił wykorzystać swoje doświadczenie zawodowe i umiejętności, by bronic wolności.


Źródła:
archiwum rodzinne rodziny Matela z Zimina ( udostępnione przez Przemysława Matelę- prawnuka Leona Dziurki).
materiały udostępnione przez panią Halinę Kowalewską- przewodniczącą Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego.
Bernard Karol Buchwald. 316 Warszawski Dywizjon Myśliwski. Ministerstwo Obrony Narodowej, wyd.I, Warszawa 1980.
Urząd Stanu Cywilnego w Kleszczewie, Księga Zgonów nr/ 1972.
Przebieg służby wojskowej- kartoteka
www.wikipedia.pl





Zobacz też: