Pochodzenie

Marian Kołodziejczak pochodził ze Rzgowa znajdującego się w Gminie Rzgów powiat koniński. Urodzony 30 stycznia 1907 r. w miejscowości Święte powiat Konin województwo poznańskie.

Dzieciństwo

Syn Stanisława i Władysławy z domu Modelska, Dzieciństwo spędził w miejscowości Święte oddalonej od Konina o 11 km. Wychowywał się razem z rodzeństwem: Antonim, Józefem, Stanisławem, Dominikiem, Kazimierzem, Izydorem, Eugeniuszem i Urszulą.

Edukacja i życie przed II wojną światową

Marian Kołodziejczak ukończył szkołę zawodową w Poznaniu na kierunku kowal – ślusarz. Następnie został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej. Po powrocie w rodzinne strony poznał Bronisławę Matuszewską, z którą zawarł związek małżeński i osiedlił się w miejscowości Rzgów powiat Konin. Tam też otworzył warsztat kowalsko-ślusarski.

II wojna światowa

Na wojnę obronną został zmobilizowany w dniu 24 sierpnia 1939 r. i przydzielony do jednostki wojskowej w Poznaniu będącej częścią Armii „Poznań”. Z Poznania wyruszył na front, by bronić zagrożonej ojczyzny. Pod koniec września 1939 r. wycofując się pod naporem przeważających sił nieprzyjacielskich wraz z częścią rozbitej jednostki dotarł do Równa (miejscowości, która w latach 1919-1939 ponownie należała do Polski). Tam też został zmuszony do złożenia broni i przewieziony w głąb Rosji, gdzie trafił do niewoli. Zesłany do sowieckich łagrów przez 2 lata pracował przy ścince i zwózce drzew oraz innych ciężkich pracach jakie musieli wykonywać więźniowie.

Układ Sikorski-Majski i tworzenie Armii Polskiej w ZSRR

30 lipca 1941 r. podpisany został układ Sikorski-Majski (podpisany przez premiera Polski Władysława Sikorskiego i ambasadora sowieckiego w Londynie – Majskiego), który gwarantował utworzenie na terenach ZSRR Armii Polskiej. 14 sierpnia 1941 roku podpisano w Moskwie polsko-radziecką umowę wojskową na podstawie której możliwe było rozpoczęcie formowania Armii Polskiej w ZSRR pod dowództwem generała Władysława Andersa.
Z chwilą tworzenia się Wojska Polskiego na terenach radzieckich Marian Kołodziejczak zgłosił się na ochotnika i od dnia 12.09.1941 r. pełnił służbę w Polskich Siłach Zbrojonych poza krajem jako kierowca frontowy. Przydzielony do 2 Korpusu Sił Zbrojnych 5-tej Dywizji Kresowej „Żuber’’.

Ewakuacja Armii Polskiej

Z powodu trudnej sytuacji, braku żywności, ubrania, broni oraz temperatury spadającej do -50 °C Armia Polska pod dowództwem generała Andersa za zgodą władz sowieckich została przeniesiona do Iranu. Łącznie w czasie ewakuacji przeprowadzonych w 1942 r. do Iranu wysłano ponad 115 tys. osób, w tym blisko 78,5 tys. żołnierzy. Wśród ewakuowanych ze Związku Sowieckiego było niemal 18 tys. dzieci.
W połowie kwietnia 1943 r. dywizję Mariana Kołodziejczaka przetransportowano do Kirkuku w Iraku, gdzie oddziały miały ochraniać pola naftowe. W czerwcu 1943 roku Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski wizytował dywizję.
Na przełomie sierpnia i września 1943roku nastąpiło przegrupowanie dywizji do Palestyny. Klimat w Palestynie okazał się łagodniejszy i warunki kwaterunkowe lepsze niż w Iraku. Dywizję rozmieszczono 20 km na południe od Gazy, w rejonie Mughazi-Nuseirat. Dywizja zaczęła otrzymywać nowy sprzęt i uzbrojenie ze Stanów Zjednoczonych. Nasz bohater czas wolny wykorzystywał na zwiedzaniu Ziemi Świętej.
W połowie stycznia 1944 dywizja została przesunięta do Egiptu. Żołnierze zakwaterowani zostali w obozie w Qassasin w odległości 30 km na wschód od miasta Ismailia. Tu dywizja doprowadziła wszystkie swoje oddziały do pełnego etatu wojennego. Otrzymała sprzęt i wyposażenie ściśle według etatów.
Na początku 1944 roku nastąpiły przygotowania oddziałów dywizji do transportu na Półwysep Apeniński. Dywizję zaokrętowano w Port Saidzie. Na ziemi włoskiej wylądowała 21 lutego w Taranto.

Działania obronne nad Sangro

Po zakończeniu szkolenia, umundurowaniu i wyposażeniu w broń w dniach od 8 do 26 marca 1944 r. nastąpiło przesunięcie dywizji kaprala Kołodziejczaka w teren działań bojowych.

Walki o Monte Cassino

Jedną z najtrudniejszych bitew w których uczestniczył Kołodziejczak była bitwa o Monte Cassino. Było to wielkie zwycięstwo żołnierzy polskich, niestety opłacone bardzo wysoką ceną. W dniach od 24 kwietnia do 31 maja poległo 2174 żołnierzy.

Walki nad Adriatykiem – Ankona

Uczestniczył w walkach toczących się w portowym mieście Ankona położonym nad Morzem Adriatyckim. Miasto zostało zdobyte 18 lipca 1944 r. przez 2. Korpus Polski gen. Władysława Andersa.

Działania w Apeninie Emiliańskim

6 Lwowska Brygada Piechoty z udziałem Mariana Kołodziejczaka brała udział w walkach, które toczyły się w niezmiernie ciężkim, niemal bezdrożnym terenie górskim w Apeninie Emiliańskim. Celem działań było wsparcie przedzierających się z trudem z Rimini na Bolonię wojsk sprzymierzonych.

Bolonia

Działania bojowe wznowiono 9 kwietnia 1945. II Korpus Polski otrzymał zadanie przełamania niemieckich pozycji nad rzeką Senio, uchwycenie przyczółków na rzece Santemo i dalej prowadzenia natarcia w kierunku na Bolonię. 21 kwietnia do miasta weszła 4 Wołyńska Brygada Piechoty co oznaczało koniec walk. Bitwa o Bolonię była ostatnią bitwą 5 Kresowej Dywizji Piechoty w drugiej wojnie światowej.

Życie po II wojnie światowej

Marian Kołodziejczak po wojnie wrócił w rodzinne strony do Rzgowa. Tam też ponowił pracę w swoim zawodzie jako kowal- ślusarz.
Zmarł 3 kwietnia 1971 r.

Znaczenie postaci

Marian Kołodziejczak był przykładem Polaka-patrioty, który nigdy nie wyrzekł się polskości. Zawsze niósł pomoc innym, a po wojnie przekazywał młodemu pokoleniu ważne dla siebie wartości takie jak – BÓG, HONOR, OJCZYZNA.

Medale i odznaczenia:

– Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino,
– Oznaka Pamiątkowa 6 Dywizji Lwów,
– Gwiazda za Wojnę -1939-1945 r.,
– Gwiazda Italii,
– Medal Wojska,
– Krzyż Walecznych.