Powrót Encyklopedia Wielkopolan „W życiu trzeba rozwijać swoją pasję, talent.”

Robert Maćkowiak

ur. 13 maja 1970
zm.
Szkoła Podstawowa nr 6 im. Janusza Korczaka w Rawiczu

Biegamy z Robertem Maćkowiakiem.
Robert Maćkowiak rozdaje autografy.
Zdjęć: 8
Filmów: 3
Nagrań: 1
Dokumentów: 1

Pochodzenie

Robert Maćkowiak urodził się 13 maja 1970 roku w Rawiczu, syn Henryka i Doroty Marii Sprutta.

Edukacja

Robert Maćkowiak w latach 1977 – 1985 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 5 w Rawiczu – Sarnowie. Następnie w latach 1985 – 1988 uczył się w Zespole Szkół Zawodowych w Rawiczu, gdzie zdobył zawód stolarza. W 2013 roku uzyskał tytuł licencjata na kierunku wychowanie fizyczne w Wyższej Szkole Pedagogiki i Administracji w Poznaniu.

Etapy działalności

Początki kariery sportowej

Jak każdy młody człowiek lubił aktywny styl życia, jako dziecko uwielbiał ganiać z kolegami po podwórku. Wtedy nie myślał nawet o tym, by profesjonalnie zająć się sportem.

Po raz pierwszy wziął udział w szkolnych zawodach sportowych w wieku 10 lat w czwórboju lekkoatletycznym. Od klasy piątej brał udział w biegach przełajowych.

Uprawianie sportu na poważnie rozpoczął w klasie ósmej szkoły podstawowej. Wtedy trenował pod czujnym okiem trenera Bogusława Jusiaka. Jako piętnastolatek został wicemistrzem Polski w skoku w dal, uzyskując wynik 6,5 m. Jednak częste kontuzje stawu skokowego zmusiły Roberta Maćkowiaka do porzucenia tej konkurencji i rozpoczęcia treningów sprinterskich.

Umiejętności sportowe Robert Maćkowiak rozwijał w Klubie Rawia Rawicz, następnie w Filii WKS Śląsk Wrocław działającej przy Jednostce Wojskowej w Rawiczu. Od 17 roku życia reprezentował Wojskowy Klub Sportowy Śląsk Wrocław.

Rekordy życiowe

– bieg na 100 metrów – 10,45 sekund – 26 maja 1990 we Wrocławiu

– bieg na 200 metrów – 20,61 sekund – 31 lipca 1996 w Atlancie w Stanach Zjednoczonych, był to 9. wynik w historii polskiej lekkoatletyki

– bieg na 300 metrów – 33,21 sekund – 2005

– bieg na 400 metrów – 44,84 sekundy – 5 sierpnia 2001 w Edmonton w Kanadzie, był to 2 wynik w historii polskiej lekkoatletyki

Dorobek medalowy

Mistrzostwa Świata

Złoty medal w Sewilli w 1999 roku w sztafecie 4 x 400m

Brązowy medal w Atenach w roku 1997 w sztafecie 4 x 400m

Mistrzostwa Europy

Srebrny medal w Budapeszcie w 1998 roku w biegu na 400m

Srebrny medal w Budapeszcie w 1998 roku w sztafecie 4 x 400m

Halowe Mistrzostwa Świata

Złoty medal w Lizbonie w 2001 roku w sztafecie 4 x 400m

Srebrny medal w Meabashi w 1999 roku w sztafecie 4 x 400m

Halowe mistrzostwa Europy

Złoty medal w Wiedniu w 2002 roku w sztafecie 4 x 400m

Brązowy medal w Walencji w 1998 roku w biegu na 400m

Brązowy medal w Wiedniu w 2002 roku w biegu na 200m

Igrzyska Olimpijskie

1996 – Atlanta – 6 miejsce w sztafecie 4 x 400 m

2000 – Sydney – 5 miejsce w biegu na 400 m, 6 miejsce w biegu sztafetowym.

Sześciokrotnie zdobywał tytuł indywidualnego mistrza kraju, był też siedmiokrotnie mistrzem Polski w hali.

Jedenastokrotnie reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych w latach 1990-2001.

Był pięciokrotnie uczestnikiem mistrzostw świata, podczas których największy sukces odniósł w sztafecie 4x400m zdobywając srebrny medal i tytuł wicemistrzowski w Sewilli w 1999 roku.

Na wysokie wyniki zapracował ciężką pracą i wyrzeczeniami.

Bardzo kochał treningi. Uważał, że cały dzień powinien być podporządkowany właśnie treningowi. Młody człowiek, który chce osiągnąć wysokie wyniki w sporcie musi zrozumieć, że trenuje dla siebie, a nie dla trenera czy rodziców.

W wieku 36 lat zakończył karierę sportową, jest spełnionym sportowcem. Czynnym zawodowo sportowcem był 21 lat.

Po zakończeniu kariery został trenerem motorycznym w Polish Socer Skills. Bardzo lubi pracować z młodzieżą, z grupą lekkoatletów, z młodymi piłkarzami.

W 1999 roku został wybrany najpopularniejszym sportowcem Ziemi Rawickiej.

Poza sportem

Oprócz lekkoatletyki lubi tenis, siatkówkę, jazdę na rowerze i w zasadzie każdą inną dyscyplinę: najważniejsze, aby być w ruchu.

Świetnie radzi sobie w kuchni, chętnie gotuje i wymienia ze znajomymi kulinarne doświadczenia. Lubi kawę, sam piecze chleb. Uprawiając sport trzeba dbać o dietę, ponieważ bardzo ważna jest regeneracja organizmu – uważa Robert Maćkowiak.

Drugą pasją Roberta Maćkowiaka jest fotografowanie. Dzięki uprawianiu sportu mógł rozwinąć swoje zainteresowania. W domowym archiwum znajduje się około 7 tys. fotografii z całego świata.

Lubi słuchać muzyki, przede wszystkim jazzu.

Znaczenie postaci

Polski lekkoatleta – sprinter, wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy.

Sportowiec, mistrz olimpijski, wzór dla młodzieży. Zachęca młodzież do czynnego udziału we sporcie.

U szczytu kariery był ambasadorem, wizytówką kraju na świecie.

W 2000 roku magazyn Track and Field News sklasyfikował Roberta Maćkowiaka na 9 pozycji wśród najlepszych biegaczy świata w biegu na jedno okrążenie.

Żródła:

Organistka Tomasz: Wspomnienia z Atlanty. Z Robertem Maćkowiakiem, uczestnikiem XXVI Igrzysk Olimpijskich Atlanta 1996, rozmawia Tomasz Organistka. Gazeta Rawicka 1996, nr 10.

Kośmider Stanisław: Duża radość i satysfakcja. Gazeta Poznańska 1999, nr 21

Kruk Marek: Nikt nie chciał uwierzyć. Głos Wielkopolski 2001, nr 45

Bartkowiak Bartosz: Marzę o medalu. Rawickie ABC 2004, nr 11.

Im: Co ma być, to będzie. Rawickie ABC 2005, nr 11.

Źródła:

Cytaty:

  • „Celem każdego sportowc...”

Zobacz też:

  • >