Powrót Encyklopedia Wielkopolan „Księga uchwał ogólnych zebrań Straży Ogniowej i postanowień Zarządu Stowarzys...”

Wacław Leszka

ur. 24 lipca 1913
zm.
Zespół Szkół w Iwanowicach - Szkoła Podstawowa im. Ks. Augustyna Kordeckiego

Zdjęć: 23

Dzieciństwo i młodość

Wacław Leszka urodził się 24 lipca 1913 roku w Iwanowicach – miejscowości położonej 25 km na południowy wschód od Kalisza, w powiecie kaliskim (obecnie województwo wielkopolskie, wtedy łódzkie). Był najstarszym synem z trojga dzieci państwa Marianny i Tomasza Leszków. Ukończył miejscową szkołę podstawową i pomagał rodzicom w gospodarstwie rolnym. Swoje wykształcenie uzupełniał uczęszczając na różnorodne kursy i szkolenia. 19. IX. 1936r. wstąpił do szkoły wojskowej 25 Pułku Artylerii Lekkiej Ziemi Kaliskiej (25 pal), który stanowił oddział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP. Szkolenia wojskowe odbywał w podoficerskiej szkole pułkowej (Kalisz), gdzie nauka teoretyczna odbywała się w świetlicy wojskowej na Majkowie a praktyczna na poligonie w Kościelnej Wsi i łęgach majkowskich. Szkołę podoficerską ukończył 17 lutego 1937 roku z wynikiem dobrym w stopniu bombardiera. W 1939 roku mianowany na stopień ogniomistrza. W rodzinnej miejscowości spędził dzieciństwo i młodość aż do momentu wybuchu II wojny światowej.

Lata wojenne

Od 1 września 1939 roku Wacław Leszka walczył w składzie macierzystej dywizji w kampanii wrześniowej przeciwko okupantowi niemieckiemu. W okresie od 1 do 8 września jego pułk toczył potyczki z Niemcami w miejscowościach Czekanów, Przedmoście „Koło”. W dniach 8-9 września bronił Topoli Królewskiej koło Łęczycy. Brał również udział w bitwie pod Bzurą- jednej z największych bitew kampanii wrześniowej. Zadaniem jego pułku było wykonanie zmasowanego ostrzału artyleryjskiego na pozycje Niemców. Pod koniec bitwy, kaliski pułk artylerii wraz z pozostałymi polskimi jednostkami próbował przebić się do Warszawy. 17 września Niemcy wstrzymali nad Bzurą operacje wojsk lądowych, rzucając do walki ogromne siły powietrzne. W okolicach Brochowa, gdzie znajdowała się duża przeprawa przez Bzurę w kierunku Warszawy, pozostali przy życiu kaliscy artylerzyści, zwalczali jednostki pływające wroga. W czasie walk nad Bzurą wojsko polskie poniosło dotkliwe straty. Wielu żołnierzy zginęło lub odniosło rany. Ranny został również Wacław Leszka. Jego pułkowi udało się przedostać na warszawskie Żoliborze. Bronił stolicy aż do kapitulacji miasta. 30 września żołnierze 25 Płku Artylerii Lekkiej opuszczali Warszawę jako jeńcy. Po wielogodzinnym marszu trafił wraz z kolegami do największego obozu jenieckiego dla Polaków- Oflagu II C Woldenberg – dzisiejszy Dobiegniew (woj. lubuskie). Z obozu dla jeńców wojennych został wywieziony do pracy przymusowej w okolice Nondenburga na terenie III Rzeszy. Jako podoficer przydzielony został do pracy w niemieckiej stadninie koni, gdzie pozostał do zakończenia II wojny światowej. Po kapitulacji Niemiec wrócił do rodzinnych Iwanowic i związał się do końca swojego życia z Ochotniczą Strażą Pożarną w Iwanowicach.

Rodzina

Swoją przyszłą żonę Zofię z domu Piasecką urodzoną 04.05.1923 roku w Kraśniewicach poznał podczas robót przymusowych na terenie III Rzeszy. Zofia znalazła się tam w wyniku wysiedlania Polaków przez Niemców w ramach Generalnego Planu Przesiedleńczego. Miały one miejsce w latach 1939–1945 i związane były z niemieckimi planami germanizacji terenów należących do II Rzeczypospolitej, które w wyniku kampanii wrześniowej znalazły się pod niemiecką okupacją. Po powrocie do Polski w 1946 roku wziął ślub z Zofią. Młodzi małżonkowie zamieszkali w wynajętym nad miejscową piekarnią mieszkaniu przy ulicy Kościelnej w Iwanowicach. Był ojcem dwóch synów: Zygmunta ( ur.1947r.) i Andrzeja ( ur.1951). Andrzej zmarł w wieku 13 lat.

Praca zawodowa

Po wojnie został pracownikiem umysłowym na stanowisku referenta do spraw wojskowości przy Urzędzie Gminy w Iwanowicach (obecnie siedziba gminy znajduje się w Szczytnikach) pełniąc nadzór nad powołaniami do służby wojskowej. Po ukończonych kursach i szkoleniach objął funkcję prezesa GS Samopomoc Chłopska w Iwanowicach, gdzie pracował do emerytury. Jako prezes spółdzielni zachęcał rolników do tworzenia na wsiach własnych kółek rolniczych. Gminne Koło Rolnicze miało swoją siedzibę w Szczytnikach i chętnie udostępniało sprzęt rolniczy mniejszym jednostkom organizacyjnym. Wacław Leszka nieustannie zabiegał o zakup maszyn, ciągników, zatrudniał traktorzystów, dzięki czemu rolnicy mogli za niewielką opłatą wynajmować potrzebny w pracach polowych sprzęt rolniczy.

Działalność społeczna

Przywiązanie do munduru towarzyszyło mu przez całe życie. Walczył o wolność Polaków w czasie II wojny światowej a po jej zakończeniu wstąpił do straży, gdzie jako strażak ochotnik ratował ludzkie życie i mienie. Wacław Leszka był druhem straży pożarnej, której historia sięga XIX w. Dziś świadectwem chlubnej tradycji miejscowej straży są archiwalne zdjęcia i dokumenty umieszczone w Izbie Pamięci Iwanowiczan. W dokumencie pod nazwą „Księga uchwał ogólnych zebrań Straży Ogniowej i postanowień Zarządu Stowarzyszenia założona w 1899 r.”, znajduje się pierwszy protokół spisany w całości w języku rosyjskim. W jego tłumaczeniu czytamy:” …”. W 1946 roku wszedł w skład komisji nadzorczej działającej przy straży orkiestry dętej. Na Walnym Zebraniu OSP w Iwanowicach w dniu 6 listopada 1949 roku został wybrany naczelnikiem straży. Przed nowo wybranym zarządem stanęło trudne zadanie: wybudowanie gmachu remizy. Wraz z całym zarządem w 1955 roku wystąpił z prośbą do Gromadzkiej Rady Narodowej w Iwanowicach o przekazanie na rzecz straży gruntu znajdującego się w pobliżu szkoły podstawowej. Prośba strażaków została pozytywnie rozpatrzona. Przekazano strażakom nieodpłatnie na własność działkę gruntu o powierzchni 0,20 ha. Budowy remizy nie rozpoczęto, gdyż sprzeciwiły się temu ówczesne władze wojewódzkie tłumacząc swoje stanowisko względami bezpieczeństwa. Wacław Leszka funkcję naczelnika straży pożarnej pełnił do 1 grudnia 1957 roku. Następnie delegowany został do Gminnego Zarządu OSP, aktywnie działając również w strukturach powiatowych i wojewódzkich straży pożarnej. Będąc Komendantem Gminnym OSP wspierał inicjatywy społeczności wiejskich, zachęcał do zakładania strażnic, pomagał w budowaniu remiz. Chętnie uczestniczył w zebraniach sołeckich i strażackich oraz organizowanych uroczystościach lokalnych. Dzięki jego staraniom mała strażnica OSP w Joance pozyskała motopompę i węże strażackie. Wacławowi Leszcze jako gminnemu komendantowi powierzono zadania mające na celu zapewnienie porządku i bezpieczeństwa przy organizacji uroczystości poświęcenia pomnika Ojca Augustyna Kordeckiego w Szczytnikach (obrońca Jasnej Góry urodził się w Iwanowicach), które odbyły się 19 września 1982 roku. Uroczystościom poświęcenia pomnika przewodniczył Prymas Polski, ksiądz kardynał Józef Glemp.

1 stycznia 1964 roku zostaje zwolniony ze służby wojskowej. Wstępuje do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD) – organizacji kombatanckiej zrzeszającej kombatantów wojennych i więźniów obozów hitlerowskich. 05.10. 1981roku otrzymuje awans do stopnia starszego sierżanta. Był aktywnym członkiem związku i za swoje zasługi decyzją Wojewódzkiego Zarządu Rady Narodowej w Kaliszu otrzymał w roku 1981 i 1986 odznakę ” Za zasługi dla Województwa Kaliskiego”.

Odznaczenia i medale:

– Złoty medal za zasługi dla pożarnictwa nadany w roku 1991

– Srebrny medal za zasługi dla pożarnictwa nadany w roku 1960

– Odznaka Zarządu OSP ” Złoty Znak Związku”

– Odznaka Grunwaldzka nadana przez Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego

– Odznaka Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego z 1957r.

Medal Zwycięstwa i Wolności z 1945r.nadany Uchwałą Rady Państwa z 1964r.

– Złoty Medal Zasługi Dla Pożarnictwa z roku 1965

– Odznaka Zarządu Gminnego za wysługę 60 lat

– Odznaka za Wysługę 40 lat nadana w 1966r. przez Zarząd Powiatowy OSP

– Medal Zarządu Głównego Związku OSP za wybitne zasługi dla Rozwoju Strażactwa Ochotniczego i Ochrony Przeciwpożarowej z roku 1982

Złoty Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski z 1978 r.

Wacław Leszka we wspomnieniach:

Na pytanie: „Jakim ojcem był Wacław Leszka?” syn Zygmunt odpowiedział: ” Ojciec był bardzo wymagającym człowiekiem o wojskowych zasadach. Wymagał dyscypliny, ale bardzo dbał o rodzinę. Uwielbiał swoje dwie wnuczki; Małgorzatę i Elizę. Był cierpliwym dziadkiem, lubił grać z dziewczynkami w gry planszowe, opowiadał o przeszłości i kupował zabawki. Ciągle uczestniczył w jakiś zebraniach, zjazdach, uroczystościach. Czasami mu w tym towarzyszyłem”.

Bardzo ciepło Wacława Leszkę wspomina Monika Mielczarek: ” Był człowiekiem bardzo otwartym, komunikatywnym, potrafił zjednywać sobie ludzi, którzy ufali mu i chętnie powierzali swoje problemy. Nikomu nie odmówił pomocy. Potrafił docenić każde wsparcie. Zrobił bardzo dużo dla ludzi i społeczeństwa, w którym żył”.

Znaczenie postaci dla społeczności Iwanowic

Był bojownikiem o wolność i niepodległość w czasie II wojny światowej. Po zakończonej wojnie powrócił do Iwanowic, całe swoje dalsze życie poświęcając pracy społecznej na rzecz ochotniczych straży pożarnych. Był prezesem GS „Samopomoc Chłopska” i Komendantem Gminnym OSP oraz działaczem społecznym ZBoWiD-u. Postrzegany był jako człowiek życzliwy ludziom, chętnie pomagał każdemu, kto zwrócił się do niego o pomoc. Zachęcał mieszkańców wsi do tworzenia strażnic OSP i wspierał ich w podejmowanych inicjatywach. Był animatorem tworzenia kółek rolniczych na terenie ówczesnej gminy. Jego wielką zasługą było pozyskanie placu pod budowę magazynów gminnej spółdzielni oraz nadanie Ochotniczej Straży Pożarnej w Iwanowicach sztandaru.

Miejsce spoczynku

Zmarł 1 marca 1991r. Pochowany został w grobowcu rodzinnym na miejscowym cmentarzu parafialnym w Iwanowicach.

Źródła

1. Wywiad z panem Zygmuntem Leszką , synem pana Wacława Leszki.

2. Wywiad z panem Bogdanem Militowskim, członkiem OSP i inicjatorem powstania „Izby Pamięci Iwanowiczan”

3. Kroniki i dokumenty strażackie

4. Pamiątki rodzinne przekazane przez członków rodziny

5. Wywiad z Moniką Mielczarek

6. Wikipedia materiał pomocniczy:http://przedmoscie-kalisz.pl.tl/25-pal.htm

Kalendarium:

  • 1913 ― Narodziny bohatera
  • 1936 ― Rozpoczęcie nauki w s...
  • 1937 ― ukończenie szkoły ofi...
  • 1939 ― Wybuch II wojny świat...
  • 1939 ― Awans wojskowy
  • 1946 ― Członek komisji
  • 1946 ― Ślub
  • 1947 ― 1947
  • 1949 ― Awans strażacki
  • 1951 ― Wydarzenie
  • 1964 ― Przeniesienie do reze...
  • 1978 ― Order
  • 1981 ― Awans
  • 1986 ― Odznaka
  • 1986 ― Odznaka
  • 1991 ― Śmierć bohatera

Cytaty:

  • „Działo się w Urzędzie ...”
  • „Początki Ochotniczej S...”
  • „Księga uchwał ogólnych...”

Źródła:

  • Iwanowice
  • wikipedia

Zobacz też: