Pochodzenie i dzieciństwo
Władysław Kasprowicz należał do grona ludzi działających na rzecz rozwoju grzegorzewskiej społeczności. Ten oddany społecznik i twórca wielu lokalnych instytucji urodził się 13 lutego 1889 r. jako pierwsze dziecko Państwa Kasprowiczów (Antoniego i Marianny) i jedyny syn, a brat kolejnych pięciu sióstr – Marii, Leokadii, Heleny, Rozalii i Janiny. Wszyscy ukończyli szkołę podstawową w Grzegorzewie.
Edukacja (lub „młodość”)
Władysław uczył się w szkole rolniczej w Mieczysławie koło Kutna, mieszkając tam na stacji kolejowej. Pod koniec I Wojny Światowej w 1918 roku zorganizowano dwunastoosobowy oddział kosynierów, który wyruszył do Konina walczyć o niepodległość Polski. Pamiętam, że rodzice wówczas bardzo się martwili, gdyż Władek zabrał z domu najlepszego konia – wspominała siostra Janina Żurawik. Jednak po trzech dniach wrócił, gdyż wojna się skończyła. Ale liczył się przecież patriotyzm, zapał i odwaga.
Etapy działalności
Władysław Kasprowicz pragnął zawsze działać dla dobra mieszkańców Grzegorzewa. Po odzyskania przez Polskę niepodległości organizował pieniądze ze sprzedaży torfu z przeznaczenie na budowę Domu Ludowego. Budynek, w którym mieści się obecnie Urząd Gminy został oddany do użycia w 1927 r. i był własnością całej osady Grzegorzew. Fundusz budowy zasilał również przedstawienie teatralne. Takich wydarzeń kulturalnych było znacznie więcej. Zebranymi pieniędzmi wspomagano Ochotniczą Straż Pożarną, która mieściła się na dole w Domu Ludowym.
Władysław Kasprowicz był przez pewien czas naczelnikiem OSP Grzegorzew. W prowadzeniu tej organizacji pomagali mu Antoni Kruszczyński , Jan Ciennik, Franciszek Kuczkowski i Tomasz Nuszkiewicz. Do grona jego przyjaciół i pomocników należeli również Karol Piasecki, Wacław Borucki i Zenek Żurawik.
W 1938 roku powołano do życia Kasę Stefczyka, czyli poprzedniczkę dzisiejszych banków spółdzielczych czy kas zapomogowo-pożyczkowych. Mieszkańcy Grzegorzewa mogli lokować w niej swoje oszczędności i zaciągnąć pożyczki. Władysław Kasprowicz był jednym z założycieli tej spółdzielni. Wcześniej wspólnie z ks. Starkiewiczem wpadł na pomysł zorganizowania spółdzielni mleczarskiej. Piastował w niej funkcję prezesa, nawet całego powiatu kolskiego. Mleczarnia mieściła się również w Domu Ludowym, funkcjonowała na zasadzie rozlewni, ale produkowano tam również masło. W 1928 r. dzienny przerób mleka w tej mleczarni dochodził do 9 tys. litrów mleka i do 800 litrów śmietany.
Nazwisko Władysława Kasprowicza pojawia się wielokrotnie obok ówczesnego proboszcza grzegorzewskiego – ks. Szczęsnego Starkiewicza. Razem byli zaangażowani w budowę drogi do Boguszyńca i Leśnicy. Kamienie na budowę drogi pochodziły z ogrodzenia działek kościelnych, które ks. Starkiewicz kazał przeznaczyć na powstanie drogi.
W II wojnie światowej nie uczestniczył, gdyż był już człowiekiem w podeszłym wieku. Wtedy zamykał się w domu i pisał wiersze. Mając 60 lat ożenił się z panią Zofią Kaliszewską, która przybyła do Grzegorzewa ze Wschodu. Państwo Kasprowiczowie przez cały czas mieszkali w domu przy ulicy Toruńskiej.
Władysław Kasprowicz zmarł na gruźlicę płuc dnia 21 kwietnia 1966 roku.
Znaczenie postaci
O jego popularności i sympatii wśród ludzi może świadczyć fakt, iż miał jedenastu chrześniaków. Jego pogrzeb był wielką manifestacją, ludzi którzy doceniali jego pracę i ogromne zaangażowanie w życie społeczne Grzegorzewa. Jego grób znajduje sie na cmentarzu prafialnym w Grzegorzewie.