Pochodzenie
Maciej Mateusz Zbigniew Świtalski urodził się 24 marca 1889 roku w Krobi, w powiecie gostyńskim. Ojciec Jan był nauczycielem śpiewu, matka Leontyna z domu Buszewicz zajmowała się domem. Miał siostrę Helenę Marię (1890-1981 ) i brata Jana Piotra Stanisława (1899-1900).
Edukacja
Naukę rozpoczął w Szkole Powszechnej w Krobi, którą ukończył w 1902 roku. Następnie uczęszczał do Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. Świadectwo dojrzałości otrzymał 1 marca 1911 roku. W października 1911 roku podjął studia medyczne na Uniwersytecie we Wrocławiu, potem kontynuował je na Uniwersytetach w Rostocku i w Lipsku. Egzamin lekarski zdał w 1918 roku na Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana w Monachium i uzyskał tytuł doktora medycyny. W trakcie studiów odbywał liczne praktyki lekarskie, m.in. w Klinice Uniwersyteckiej w Monachium na oddziałach: dermatologicznym, chorób zakaźnych, chirurgicznym, położniczo-ginekologicznym, dziecięcym, laryngologicznym, otolaryngologicznym, psychiatrycznym, okulistycznym.
Etapy działalności
I wojna światowa
Studia medyczne przerwał wybuch I wojny światowej. W sierpniu 1914 roku został wcielony do wojska bawarskiego i wysłany na front francuski. Służył w 15. pułku piechoty, początkowo jako podlekarz (pomocnik lekarza), później jako lekarz asystent. Pracował w szpitalach polowych ( lazaretach), m.in. w czasie bitwy pod Verdun. W 1917 roku został odznaczony za zasługi w imieniu króla Bawarii Ludwika III.
Okres międzywojenny
II wojna światowa
Po wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany do wojska i pełnił obowiązki lekarza wojskowego w szpitalu przy ul. Litewskiej w Warszawie. W październiku 1939 roku zwolniony jako major rezerwy do miejsca zamieszkania, powrócił do Lwówka. W 1942 roku został aresztowany przez gestapo za działalność antyniemiecką i osadzony w więzieniu w Forcie VII w Poznaniu, a następnie w Więzieniu Okręgowym we Wrocławiu. Od 26 listopada 1943 roku przebywał w obozie głównym ( więzieniu ciężkim) w Rawiczu, miał tu odsiadywać wyrok do 18 kwietnia 1948 roku. Zakończenie wojny, przyspieszyło jego powrót do domu.
Okres powojenny
Działalność społeczna
Odznaczenia
Rodzina
Dnia 2 lutego 1933 roku ożenił się z Władysławą Matelską. Ślub odbył się w kościele p.w. Bożego Ciała w Poznaniu. Żona doktora pracowała jako urzędniczka w Ziemstwie Kredytowym w Poznaniu. 16 listopada 1934 roku urodził się ich jedyny syn, który na cześć pierwszego prezydenta Poznania Drwęskiego, otrzymał imię Jarogniew. Żona doktora, kilka dni po narodzinach syna, zmarła w szpitalu przy ul. Polnej w Poznaniu. Po śmierci matki Jarosiem ( tak nazywał go zdrobniale ojciec) opiekowała się siostra doktora Helena Maćkowiak. Mimo ogromu pracy, doktor troszczył się i dbał o wychowanie oraz edukację swojego syna. Jarogniew po maturze studiował na Politechnice Poznańskiej, gdzie uzyskał tytuł mgr inż. budownictwa lądowego.
Znaczenie postaci
Źródła
Kronika miasta Lwówek do 1965 roku pod red. M. Mitrengi i F. Łuczaka – Urząd Miasta i Gminy Lwówek
Archiwum rodzinne Jarogniewa Świtalskiego, syna doktora
Wywiad z synem Zbigniewa Świtalskiego, Jarogniewem, przeprowadzony w dniu 15.01.2015 r. w Poznaniu
Rozmowa z Krystyną Sarrazin i Ireną Forecką, przeprowadzona 12.03.2015 r. w Lwówku
Wspomnienia Urszuli Nawrockiej o dr Świtalskim, Lwówek, 02.03.2015 r.
Strony internetowe:
http://ziemialwowecka.pl/2010/11/wywiad-z-drem-z-switalskim-glos-wlkp-1968 (dostęp 12.04.2015 r,)
http://ziemialwowecka.pl/2013/04/lwowek-podczas-ii-wojny-swiatowej-1939-1945 (dostęp 12.04.2015 r.)