„Curie w czasach pandemii” – I Liceum Ogólnokształcące w Ostrzeszowie, edycja III
Grupa projektowa z I LO w Ostrzeszowie im. Marii Skłodowskiej-Curie w Ostrzeszowie realizuje projekt o charakterze dziennikarskim „Curie w czasach pandemii”.
Naszym celem jest utrwalanie obrazu szkoły i środowiska lokalnego w czasach pandemii, kondycji ludzi, ich samopoczucia, problemów, z którymi muszą się zmierzyć.
Przy okazji doskonalimy umiejętności związane z dziennikarstwem, publicystyką, tworzymy warsztat dziennikarski, pracujemy nad wizerunkiem szkolnego redaktora. Jesteśmy bowiem w dużej części członkami szkolnej Redakcji Mediów Curie.
Podzieliliśmy się na grupy zadaniowe i stworzyliśmy kalendarium projektowe.
Obraz szkoły i środowiska lokalnego w czasach pandemii. Zadania wykonane przez grupę:
wykonanie reportażu filmowego – szkoła w czasie pandemii;
wykonanie reportażu fotograficznego – Ostrzeszów w czasie pandemii;
przeprowadzenie cyklu wywiadów:
– z dyrektorem szkoły p. Michałem Błochem o kondycji szkoły w czasie pandemii;
– z nauczycielami i uczniami o ich kondycji w tym trudnym czasie;
– z Dyrektorem medycznym Ostrzeszowskiego Centrum Zdrowia p. Jarosławem Iwaszkiewiczem o funkcjonowaniu szpitala w czasie pandemii;
– z Dyrektorem Ostrzeszowskiego Centrum Kultury p. Michałem Szmajem o kondycji ostrzeszowskiej kultury;
– z Burmistrzem Miasta i Gminy p. Patrykiem Jędrowiakiem o funkcjonowaniu miasta i społeczności lokalnej;
z ratownikiem i właścicielem ratownictwa medycznego w mieście p. Kamilem Wawrzyniakiem o pracy w czasie pandemii
2. Kondycja psychiczna i fizyczna mieszkańców w czasie pandemii. Zadania wykonane przez grupę:
wywiad z pedagogiem szkolnym p. Renatą Harabasz– rozmowa na temat problemów młodzieży i ich samopoczucia w czasie pandemii, a także prośba o wskazówki i rady dla odbiorców mediów;
wywiad z psychologiem p. Agnieszką Hanke o kondycji ludzi w czasie pandemii;
krótkie reportaże z aktywności fizycznej młodzieży;
3. Debata – Człowiek i świat w czasie pandemii. Celem debaty było rozważanie problemu złych, ale i dobrych stron pandemii dla postępu cywilizacyjnego. Poprzedzona ona była warsztatami doskonalącymi umiejętności argumentowania, wypowiadania się, dyskutowania, a także emisji głosu, dykcji, wymowy. Warsztat przeprowadziła pani Anna Szkopek (opiekun grup projektowych) i przygotowała sama, ale postanowiła również wykorzystać potencjał tych spośród nas, którzy są członkami szkolnej grupy debat oksfordzkich.
Podczas samej debaty podzieliliśmy się na dwie grupy:
Grupa propozycji poszukała argumentów do następującej tezy: Pandemia spustoszyła ludzką psychikę i zrujnowała gospodarkę.
Grupa opozycji – antytezy: Pandemia pobudziła wyobraźnię i przyspieszyła rozwój cywilizacyjny.
Z przedstawionych przez nas argumentów wynikało, że łatwiej znaleźć złe strony sytuacji, w jakiej znalazł się świat. Trudniejsze zatem zadanie miała grupa druga, której mimo trudności, udało się uzasadnić ów paradoksalny, zadziwiający wręcz wpływ pandemii na wyobraźnię i postęp cywilizacyjny. Co prawda jest to postęp wymuszony, nienaturalny,a jednak, co zauważyliśmy, obserwowany w różnych sektorach gospodarki i dziedzinach naszego życia.
4. Twórczość w czasie pandemii. Zadania zaplanowane do wykonania przez grupę:
Sformułowanie i nagranie życzeń świątecznych od grupy projektowej;
montowanie reportaży i wywiadów oraz zamieszczanie ich online, na szkolnym kanale YouTube; (wszystkie nagrania można zobaczyć, są dostępne)
Redagowanie recenzji książek na czas pandemii, zachęcanie kolegów do czytelnictwa;
Publikowanie fotografii przedstawiających prace szkolnych twórców w czasie pandemii;
Przeprowadzenie wywiadu z aktorem p. Robertem Gonerą, który był gościem biblioteki publicznej w Ostrzeszowie;
24 września redaktorki szkolnych mediów towarzyszyły swoim koleżankom – Faustynie Skrobańskiej i Weronice Kitzol, które uczestniczyły w akcji Narodowego Czytania. Zorganizowała ją w Ostrzeszowie Biblioteka Publiczna. Fragmenty „Balladyny” Juliusza Słowackiego czytali między innymi przedstawiciele lokalnych władz, a także znany polski aktor – pan Robert Gonera.
Pan Robert Gonera swoją karierę aktorską rozpoczął w latach dziewięćdziesiątych, a jego najsłynniejszą kreacją była postać Adama Boreckiego w dramacie kryminalnym Krzysztofa Krauze Dług(1999), za którą otrzymał Polską Nagrodę Filmową Orły.
RMC: Jak podobała się Panu dzisiejsza akcja? Czy widzi Pan sens w takich przedsięwzięciach i czy sam lubi Pan czytać? R.G. Bardzo lubię literaturę, lubię czytać, lubię pisać. Wydaje mi się, że takie akcje jak czytanie narodowe to jest dobry pomysł. Uważam, że w tej dziedzinie nigdy nie jest za dużo działań, żeby ludzie czytali, orientowali się w literaturze.
RMC: Jest Pan bardzo wszechstronną osobą, grał Pan m. in. w filmach, teledyskach, zajmował się dubbingiem. Która z tych form pracy jest Pana ulubioną? R.G. Staram się lubić wszystko, co robię, więc wszystkie te aktywności równie lubię. Wszystkie wyrastają z miłości do literatury, słowa pisanego. Aktorstwo jest dla mnie przyjemną formą pracy, chociaż wiadomo, czasami jest ciężko. To jest najważniejsze – żeby szukać spełnienia i radości tworzenia, pracy w drobnych gestach. Na tym życie polega, żeby lubić to, co się robi.
RMC: Czy od zawsze marzył Pan o zostaniu aktorem? R.G. Nie marzyłem o aktorstwie, zaprowadziła mnie do niego literatura. Byłem bardzo młodym pisarzem, zafascynowanym kinem i myślałem o reżyserii filmowej, bo było to coś, co mi odpowiadało. W tamtych czasach, żeby zdawać na reżyserię, trzeba było mieć ukończone inne studia i pomyślałem, że wiedza o aktorstwie przyda mi się w reżyserii. Udało mi się i w bardzo młodym wieku (ponieważ poszedłem rok wcześniej do szkoły) zdałem! Na początku byłem dość sceptycznie nastawiony do nauki tych “fikołków” głosu, ale teatr od zawsze mnie fascynował i to właśnie sprawiło, że zostałem w tym aktorstwie, a reżyseria odeszła na bok.
RMC: Jaka jest Pana ulubiona produkcja, w której brał Pan udział? R.G. Najwięcej szumu narobiła produkcja, która była najtrudniejsza, a mowa tu oczywiście o filmie “Dług”. Mieliśmy bardzo niewiele dni zdjęciowych, ale dlatego, że pracowaliśmy w gronie przyjaciół, nie było to aż tak trudne. Bardzo miło wspominam również swoje pierwsze role, ponieważ to zawsze zostaje w pamięci.
RMC: Czy ma Pan jakąś radę, złotą myśl, którą chciałby podzielić się z młodymi ludźmi? R.G. Carpe diem! Proste, klasyczne przesłanie. Trzeba chwytać wszystko, budzić się każdego dnia i patrzeć, jak cudowne jest życie. Nie skupiać się nad tym, jak życie mija, tylko jak się rozwija.
Ponadto uczestniczyliśmy w warsztatach przygotowanych przez naszego opiekuna, mających na celu doskonalenie umiejętności przeprowadzania wywiadów, techniki stawiania i formułowania pytań, profesjonalnego przygotowania się do spotkania z interlokutorem.
Pracowaliśmy bardzo chętnie, z entuzjazmem, mimo że była to praca prawie całkowicie zdalna. Spotykaliśmy się ze sobą i opiekunem za pomocą platformy www.classroom.google.com. Jest to narzędzie wykorzystywane na co dzień przez naszą szkołą i pozwala na nagranie spotkań, wywiadów oraz przeprowadzenie prezentacji i warsztatów.
Udział w projekcie pozwolił na integrację, zdobycie albo udoskonalenie umiejętności, zdobycie wiedzy, a nade wszystko lepsze zgłębienie problemów świata, rzeczywistości, która stała się udziałem wszystkich ludzi na świecie. Stąd też wspólny wybór tematu projektowego, który miał na celu spotkanie się, choćby wirtualnie, wspieranie się i podjęcie próby zrozumienia wszystkich mechanizmów związanych z kondycją, zachowaniami i przedsięwzięciami ludzi w czasie próby, jaką dla wszystkich był czas pandemii.
W czasie projektu wykorzystywaliśmy sprzęt, czyli tablety, a także szkolne aparaty fotograficzne oraz rozmaite aplikacje potrzebne do realizacji zadań przez internet, nagrywanie spotkań, montaż filmu czy przygotowanie prezentacji.
Wszyscy bardzo chętnie uczestniczyli w wykładach, o których treści rozmawialiśmy ze sobą podczas spotkań projektowych. W wykładzie „Wprowadzenie do gatunków dziennikarskich” uczestniczyliśmy aktywnie, włączając się do dyskusji online zaaranżowanej przez p. dr. Mariusza Menza.
Konkludując, wszyscy nauczyliśmy się podczas realizacji projektu przede wszystkim korzystania z wielu narzędzi cyfrowych, zarządzania podgrupami projektowymi, doskonaliliśmy umiejętność współpracy, komunikowania się z interlokutorami, przeprowadzania wywiadów, debatowania oraz radzenia sobie w sytuacji niecodziennej, trudnej, jaką niewątpliwie jest egzystowanie w grupie rówieśniczej, szkolnej w czasach pandemii. Zauważyliśmy, że projekt Cyfrowa Szkoła Wielkopolska, choć był planowany jeszcze przed pandemią, wpisał się w jej realia, dosadnie ukazał, jak ogromne znaczenie dla edukacji na wszystkich poziomach i we wszystkich dziedzinach ma umiejętność poruszania się w cyfrowym świecie i korzystania z osiągnięć nowoczesnych platform cyfrowych.
Na uwagę zasługuje również z naszej perspektywy bardzo owocna, efektywna i sympatyczna współpraca z biurem projektowym, a zwłaszcza z panem dr. Mariuszem Menzem – koordynatorem podprojektu Klasy akademickie, któremu bardzo serdecznie dziękujemy.
Członkowie grupy projektowej pod opieką pani Anny Szkopek, I LO Ostrzeszów:
Larin Abd Elaziz, Alan Adamowsk,i Paweł Baraniak, Weronika Brząkała, Jakub Byczek, Bartosz Błoch, Zuzanna Dubiel, Aleksandra Hober, Laura Ilska, Aleksandra Jabłońska, Aleksandra Jędrysiak, Weronika Kitzol, Joanna Krzewska, Laura Lepczyńska, Nikola Małolepsza, Kaja Misiak, Eliza Netter, Bartłomiej Niełacny, Iga Porysiak, Aleksandra Strzelecka, Kinga Wajs, Magdalena Wala, Julia Walaszek, Julia Wiśniewska, Aleksandra Wrzesińska, Weronika Zadka, Ewa Świtoń
