Emilia Chłapowska urodziła się 1 lipca 1887 r. w Michorzewie, pow. Nowy Tomyśl. Była córką Tadeusza oraz  Felicji Sczanieckich, herbu Półkozic do których należał majątek w Michorzewie. Posiadała wykształcenie średnie. Już w młodości wyróżniała się  jako osoba o nieprzeciętnej urodzie, silnym charakterze i cechach świadczących o głębokiej filantropii.  Mając 22 lata poślubiła  w Michorzewie starszego o 12 lat hr. Mieczysława Chłapowskiego ( 1875 – 1947). Wspólnie z  małżonkiem zamieszkała w Bagdadzie koło Glesna, w dawnym powiecie Wyrzysk. Małżeństwo to nigdy nie doczekało się potomstwa.  Emilia słynęła z prowadzenia bogatego życia towarzyskiego i była uznawana za niezwykłą osobistość w całym regionie.

W roku 1918 rozpoczeła się jej praca na rzecz regionu wielkopolski. Jako jedyna kobieta reprezentowała rejon Ziemi Wyrzyskiej w obradach Sejmu  Dzielnicowego w Poznaniu.  Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 włączyła się w działalność powstańczą, która zostałą odnotowana we wniosku o Wielkopolski Krzyż Powstańczy: „Chłapowska Emilia brała czynny udział w organizowaniu oddziałów powstańczych w Wyrzysku, werbowała żołnierzy do walk powstańczych, organizowała kuchnie polowe dla powstańców i jako sanitariuszka brała czynny udział w walkach pod Wysoką”.

W kolejnych latach działała w Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet i Towarzystwie Włościanek Wielkopolskich (1920) i  przewodniczyła Odziałowi Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża w Wyrzysku. Jako jedna z pierwszych otrzymałą odznakę Honorową PTCK III stopnia (ustanowioną 31 stycznia 1921r.). Była również członkinią Związku Strzeleckiego oraz Towarzystwa Powstańców i Wojaków – Koło w Wyrzysku. 4 sierpnia 1924 r. została Matką Chrzestną  sztandaru 61 Pułku  Piechoty Wielkopolskiej. Z kolei w 1939 roku „Głos Krajny” ogłosił, iż Emilia Chłapowska przeprowadziła wielką zbiórkę darów na rzecz Funduszu Obrony Narodowej.

Podczas II wojny światowej została przesiedlona z mężem do Generalnej Guberni.  Podczas tego okresu czynnie działała w konspiracji oraz Armii Krajowej. W 1945 wróciła do Glesna, a  dwa lata później zmarł jej mąż. Odejście małożnka sprawiło, iż Emilia Chłapowska znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej, która zmusiał ją do ponownego opuszczenia posiadłości i zamieszkania w Złotowie. Do końca życia utrzymywała się ze skromnej renty. Zmarła 12 lutego 1974r.

Ciało Emilii Chłapowskiej złożono w skromnym grobowcu , obok grobowca męża, na cmentarzu parafialnym w Gleśnie.  Nazwisko Emilii oraz jej męża widnieje również na obelisku, który upamiętnia Powstańców Wielkopolskich w Gleśnie.

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy
• Odznaka Honorowa Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża III stopnia