Maria z Fredrów Szembekowa urodziła się 5 stycznia 1862 roku we Lwowie. Jej rodzicami byli Maria z Mierów oraz Jan Aleksander Fredro. Matka Marii zmarła tuż po narodzinach córki. Osierocone dzieci Jan Aleksander przekazał pod opiekę swoich rodziców. Maria wraz z bratem Andrzejem zamieszkali w dworku na Chorążczyźnie. Mieszkali tam do śmierci dziadka – Aleksandra Fredry. Po jego śmierci Maria wraz z ojcem zamieszkała w Beńkowej Wiszni. Swojego przyszłego męża poznała podczas balu karnawałowego. Zobaczywszy Piotra Szembeka Maria miała stwierdzić, że właśnie on będzie jej mężem.  Ślub odbył się 2 czerwca 1881 roku. Po ślubie małżonkowie przenieśli się do pałacu w Siemianicach. Maria urodziła troje dzieci: Jadwigę, Zofię i Aleksandra. Po śmierci męża w 1896 roku Maria mając 34 lata postanowiła, że nie wyjdzie już za mąż. Za najważniejszy cel życiowy wyznaczyła sobie stranne wychowanie dzieci. Prywatnie uwielbiała łowienie ryb, jazdę konną oraz polowania. 

Maria odziedziczyła po swoim dziadku talent poetycki, dlatego też jeszcze przed ślubem zawarła ze swoim przyszłym mężem umowę: ona pozwoliła mu palić tytoń, a on nie zabraniał jej pisania wierszy. Nie mamy infrormacji, czy debiutowała w czasach panieńskich. Wiemy, że swój pierwszy tomik wierszy pt. „Wiersze ulotne” wydała pod pseudonimem M. z Pleszowic. Kolejne tomiki nosiły tytuły: „W błędnym kole”, „Rozkołysany dzwon”, fraszki „Ku rozweseleniu ducha”, „Z niewydanych wierszy i satyr” oraz „Klapasy”. Była również autorką szkicu biograficznego „Generał Piotr Szembek”, cyklu nowel „Na jawie i śnie” oraz powieści dla dzieci „Same tajemnice”. Jej teksty można było przeczytać w różnych czasopismach. Większość rękopisów uległa zniszeniu w czasie wojny. Nieliczne odnaleźć można w Bibliotece Narodowej.

Maria Szembekowa była osobą zaangażowaną społecznie. Podczas I wojny światowej założyła tajną szkółkę, której celem było nauczanie polskich dzieci języka polskiego i historii. Dzieci przystępujące do Pierwszej Komunii Świętej obdarowywała książeczkami do nabożeństwa. Była fundatorką nagród i stypendiów dla najlepszych uczniów. Wspierała finansowo Towarzystwo Naukowej Pomocy. Również w swojej twórczości poruszała temat walk i ogromnych zniszczeń kraju podczas wojny. Zwracała uwagę na konieczność solidarności narodu, przestrzegała przed zaborcą. 

Maria Szemebkowa wspominana była jako osoba niezłomna, wymagająca, niezwykle oddana innym. Zmarła 4 stycznia 1937 roku.

Teatrzyk prezentujący bohaterkę projektu – Marię z Fredrów Szembekową