Imię i nazwisko bohatera/bohaterki:
Wanda Błeńska
Lata życia:
data narodzin:
30 października 1911
data śmierci:
27 listopada 2014
Słowa kluczowe:
- Wanda Błeńska
- misje
- Afryka
- lekarka
- trąd
- Buluba
- Uganda
Zdjęcie (cover) bohatera/bohaterki:
Życiorys:
Urodziła się 30.10.1911r. w Poznaniu. Ochrzczona w kościele św. Marcina w Poznaniu dnia 9 grudnia 1911 roku.
Rodzina
Ojciec Teofil był nauczycielem, a matka Helena z domu Brunsz zmarła 1 lutego 1913 roku, gdy Wanda nie miała jeszcze ukończonych dwóch lat. Teofil po śmierć żony Heleny związał się z Martą Neuman. Lekarka miała również przyrodnią siostrę Janinę Pasek z poprzedniego związku matki. Janina nie mieszkała z Wandą, dlatego że rodzina biologicznego ojca Janki przejęła opiekę nad nią. Dokta miała starszego o dwa lata brata Romana, który z zawodu był prawnikiem. Zmarł na chorobę wrzodową.
Dzieciństwo
Pani Wanda była bardzo zżyta ze swoim bratem Romanem, często razem się wygłupiali, bawili się w bitwy na poduszki i wiele innych zabaw. Jak wiadomo Janina, przyrodnia siostra Wandy, nie mieszkała z nią, ale często pisała im listy. A jak już się spotkali, nie mogli nacieszyć się sobą. Misjonarka lubiła czytać ciekawie napisane książki. Już od najmłodszych lat chciała być lekarzem, a w szczególności takim, działającym na misjach.
Edukacja
Wanda Błeńska była pilną uczennicą. Początkowo pobierała naukę w domu, gdzie uczył ją jej ojciec. W latach 1920 – 1928 uczęszczała do Miejskiego Gimnazjum Żeńskiego w Toruniu. W 1928 roku zdała maturę i w tym samym roku rozpoczęła studia. Następnie swoją edukację kontynuowała w Poznaniu na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, jednocześnie dołączyła do Akademickiego Koła Misyjnego. W roku 1929 została powołana do Głównego Zarządu Kół Misyjnych w Polsce. W 1934 roku uzyskała dyplom lekarski, po czym rozpoczęła staż w Szpitalu Miejskim w Toruniu.
Okres Wojenny
W trakcie II wojny światowej Wanda Błeńska odbywała służbę wojskową w Armii Krajowej, gdzie zajmowała się między innymi dostarczaniem listów, żywności, bielizny Polskim żołnierzom, szkoliła zespoły sanitarne. Działała pod pseudonimem “Szarotka” i “Grażyna”. Dołączyła także do organizacji “Gryf Pomorski” zajmującej się udzielaniem pomocy medycznej potrzebującym. Podczas swojej służby została aresztowana 24 czerwca 1944roku. Po dwóch miesiącach wykupiona przez podziemie wyszła na wolność. Następnie wyjechała do Torunia, gdzie pracowała jako dyrektor w Szpitalu Miejskim. W 1946 roku nielegalnie dostała się na statek, którym przedostała się do Niemiec, do swojego ciężko chorego leżącego w szpitalu brata. Ukończyła tam kurs medycyny tropikalnej.
Okres przed Ugandą
Gdy przeprowadziła się do Anglii dostała się do Królewskiego Stowarzyszenia Medycyny Tropikalnej i Higieny w Londynie, gdzie zdobyła dyplom Medycyny Tropikalnej i Higieny w Liverpoolu.
Uganda
Po ukończeniu nauki spełniła swoje marzenia i udała się na misję do Ugandy, gdzie spędziła ponad czterdzieści lat. Przez pierwszy rok pracowała w Szpitalu Misyjnym Sióstr Białych w Fort Portal, skąd przeniosła się do Buluby. W początkowych latach tworzyła warunki do leczenia mieszkańców.
Na początku było ciężko, ponieważ musiała przekonać do siebie ludzi i nie miała bliskich przy sobie. Jednym ze sposobów przekonywania Ugandyjczyków, że się nie boi ich choroby, było leczenie bez rękawiczek. Z czasem rąk do pracy było coraz więcej, a oprócz tego pojawiło się więcej misjonarzy. Powstał pierwszy prawdziwy szpital oraz jego 36 filii w Ugandzie. Wanda wykładała w tym czasie również w Kampale na Wydziale Medycznym Uniwersytetu, gdzie uczyła między innymi pierwszej pomocy, zasad leczenia trądu, pielęgniarstwa.
Powrót do Polski
Po latach spędzonych w Ugandzie wróciła do swojego domuw Polsce, dzieliła się z ludźmi doświadczeniami i historiami z Afryki. Imieniem Pani Wandy są nazwane dwie szkoły. Misjonarce został przyznany przez dzieci Order Uśmiechu, a jedenaście lat później otrzymała nagrodę ,,Rzecznika Praw Dziecka”. Oprócz tych naród bohaterka otrzymała wiele innych wyróżnień za czterdziesto-trzyletnią pracę w Afryce. Dożyła 103 lat, zmarła 27 listopada 2014 roku. Aktualnie trwa proces beatyfikacji Pani Wandy Błeńskiej.
Odznaczenia
W swoim życiu i po śmierci Wanda otrzymała wiele nagród i uhonorowań, oto kilka z nich:
1964 – Medal Niepodległości Ugandy
1978 – Krzyż Armii Krajowej
1999 – Dyplom Honorowy Wielkopolskiej Izby Lekarskiej
2000 – Order Uśmiechu
2001 – Mianowana na Stopień Podporucznika Wojska Polskiego
2003 – Order św. Sylwestra
2011 – Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
2012 – Statuetka „Zasłużony dla Misji-Serce bez granic”
2018 – Tytuł „Poznaniaka Stulecia”
Zdjęcia pochodzą z książki: M.Jelonek, J. Gadzińska, “Wanda Błeńska. Spełnione życie”, Poznań 2020.
Bibliografia i Netografia (odnośniki):
- M.Jelonek, J. Gadzińska, “Wanda Błeńska. Spełnione życie”, Poznań 2020.
- E. Piotrowska, “Dokta. Opowieść o Wandzie Błeńskiej”, Poznań 2019.
- M. Nawrocka, “Jej światło. Ożyciu i dziele Wandy Błeńskiej”, Poznań.
- M. Nawrocka, “Jej światło. Ożyciu i dziele Wandy Błeńskiej”, Poznań.
- HISTORIA ŻYCIA – Wanda Błeńska (wandablenska.pl)
- Życiorys: Dr Wanda Błeńska – Wydarzenia – Komisja Episkopatu Polski ds. Misji (misje.pl)
- 101 lat kończy lekarka – misjonarka Wanda Błeńska | dzieje.pl – Historia Polski
- Wanda Błeńska | Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Podprojekt:
III EDYCJA CYFROWEJ DZIECIĘCEJ ENCYKLOPEDII WIELKOPOLSKI
Szkoła:
Szkoła Podstawowa im. hrabiego Władysława Zamoyskiego w Nochowie, ul. Szkolna 5, 63-100 Nochowo
Autorzy:
Autorzy biogramu: Aleksandra Jankowska, Faustyna Szłapka, Zuzanna Grześkowiak, Jan Strajbel.