Aleksandra Błażejewska

ur. 10 grudnia 1934
zm.
Szkoła Podstawowa nr 1 im. Stanisława Staszica w Pile

Zdjęć: 3
Filmów: 3
Nagrań: 3
Dokumentów: 3

Pochodzenie

Pani Aleksandra Błażejewska urodziła się 10 grudnia 1934 r. w Gurowatkach w powiecie sępoleńskim, woj. bydgoskie. Ma troje dzieci: Ewę, Adama i Piotra (cała trójka ukończyła w Szczecinie studia magisterskie na kierunku pedagogika specjalna); pięć wnuczek: Annę, Agatę, Adę, Patrycję i Weronikę oraz jedną prawnuczkę Alicję.

Dzieciństwo

Lata młodości Pani Błażejewskiej przypadły na okres II wojny światowej. Jej rodzice szybko umarli, a Pani Aleksandra wychowywała się u wujka i cioci w Poznaniu.

Edukacja (lub „młodość”)

Po wyzwoleniu uczęszczała do klas łączonych w Dźwiersznie Wielkim, w Borzyszkowie i Runowie Krajeńskim. W 1949 r. zdała egzamin do Państwowego Liceum Pedagogicznego Nr 1 w Poznaniu, w którym w 1953 r. zdała maturę z wyróżnieniem.W roku 1974 ukończyła Wydział Pedagogiki Specjalnej w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, uzyskując tytuł magistra pedagogiki specjalnej (praca z zakresu rewalidacji upośledzonych umysłowo). Praca magisterska Pani Aleksandry została wyróżniona w konkursie na prace naukowe przez Polski Zespół do Badań Naukowych nad Upośledzeniem Umysłowym w Warszawie w 1975 r. Ponad to ukończyła dwukrotnie studia podyplomowe (Kraków i Jelenia Góra). W krakowskiej WSP ukończyła też studia doktoranckie dla pracujących, uwieńczone otwarciem przewodu doktorskiego.

Etapy działalności

Pani Aleksandra Błażejewska interesuje się zagadnieniami dotyczącymi kształcenia dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualną.

Etap pierwszy

1953 – 1955 – nauczycielka języka rosyjskiego i rysunków w klasach V-VII Państwowego Ośrodka Wychowawczego w Policach dla dzieci greckich i macedońskich

1955 – 1956 – nauczyciel klasy I, języka rosyjskiego i rysunków w Szkole Podstawowej w Nowogrodzie dla dzieci polskich. W szkole tej prowadziła zajęcia pozalekcyjne – sekcję taneczną.

1956 – 1957 – wychowawczyni w internacie Państwowego Zakładu Wychowawczego w Pile – praca z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie.

Etap drugi

1957 – 1967 – nauczycielka w Podstawowej Szkole Specjalnej w Pile.

1967 – 1975 – wychowawczyni w internacie Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Pile.

1975 – 1989 – wizytator metodyk do spraw kształcenia specjalnego Kuratorium Oświaty i Wychowania w Pile.

Kolejne etapy…

1989 – 1990 – przejście na emeryturę po 36 latach pracy zawodowej w oświacie i kontynuacja pracy na pól etatu na stanowisku doradcy metodycznego.

1990 – 1995 – wygrywa konkurs na stanowisko konsultanta do spraw zawodowego nauczycieli w Wojewódzkom ośrodku Metodycznym w Pile.

1995 – rejestruje w Pile Wojewódzki Oddział Polskiego Towarzystwa Społeczno-Sportowego „Sprawni Razem”.

1995 – 1997 – będąc na emeryturze, w wiejskich warunkach domowych prowadzi nauczanie indywidulne dziecka wielorako niepełnosprawnego.

Od 1998 jest społecznym prezesem Oddziału Terenowego Polskiego Towarzystwa Społeczno-Sportowego „Sprawni Razem”.

Obecnie jest prezesem Nadnoteckiego Stowarzyszenia Społeczno-Sportowego „Sprawni Razem” i Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Poradnictwa Obywatelskiego w Pile. Organizuje Igrzyska Sportowe „NIKE” dla uczniów lekko upośledzonych umysłowo, których była przed laty inicjatorką.

Znaczenie postaci

Działalność społeczna Pani Aleksandry Błażejewskiej jest doceniana i nagradzana. Do licznych nagród, ktore otrzymała należą: Medal „Kryształowe Serce” Polskiego Towarzystwa Społeczno – Sportowego „SPRAWNI – RAZEM”, Wpis do Księgi Pamiątkowej Miasta Piły z okazji Roku Niepełnosprawności (2003), Medal Staszica „BYĆ NARODOWI UŻYTECZNYM” (2003), Złota Odznaka Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu „ZASŁUŻONY DZIAŁACZ KULTURY FIZYCZNEJ” (2004), Złota Odznaka „ZA ZASŁUGI DLA SPORTU” Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (2004), Tytuł „CZŁOWIEK ROKU 2005” (z rekomendacji dziennikarzy), „SENIOR PÓŁNOCNEJ WIELKOPOLSKI” (2009). W maju 2014 roku otrzymała nagrodę „Gregoskar” od dzieci z Ośrodka Szkolono-Wychowawczego im. Marii Grzegorzewskiej w Pile.

Cytaty:

  • „... bo nie żył, po kim...”

Źródła:

Zobacz też:

  • >
  • >
  • >