Pochodzenie

Anastazja Kowalewska z domu Zubal urodziła się 21 kwietnia 1906 r. w Stanisławowie na Kresach Wschodnich (obecnie Ukraina) w rodzinie właścicieli ziemskich.

Dzieciństwo

Miała brata Stefana i siostrę. Wraz z rodzeństwem wychowywała się na wsi. Dzięki dobrej sytuacji materialnej rodziców miała radosne dzieciństwo oraz dobry dostęp do edukacji.

Edukacja

Podczas nauki w szkole podstawowej i gimnazjum Anastazję Kowalewską najbardziej interesowały przedmioty humanistyczne. Jej pasją było też czytanie książek, któremu się oddawała podczas długich spacerów. Realizując swoje zainteresowania ukończyła w 1926 r. seminarium nauczycielskie prowadzone przez siostry zakonne.

Rodzina

W 1938 r. poznała swojego przyszłego męża Czesława Mariana Kowalewskiego i wyszła za niego za mąż w wieku 32 lat. W maju w 1939 r. urodziła pierwszego syna, trzy lata później córkę, a w 1944 r. kolejnego syna.

Praca

Pierwszą pracę zaczęła jako nauczycielka w Budkach Nowych. Następnie, aż do wybuchu wojny w szkole w Łubiance. Nauczanie dzieci było jej powołaniem. Z opowieści najbliższych wiemy, że była wspaniałym pedagogiem. Dzięki jej pracy i poświęceniu dzieci z okolicznych wiosek, mogły zdobywać wiedzę. Nauka odbywała się jednocześnie dla dwóch klas w tej samej sali lekcyjnej. Ten system wymagał dobrej organizacji lekcji. Gdy jedna klasa pracowała po cichu, wykonując samodzielnie zadane ćwiczenia, druga miała pracę głośną pod kierunkiem nauczyciela. Starała się być dostępna dla każdego ucznia. Uczyła dzieci śpiewu, prowadziła zajęcia plastyczne, organizowała przedstawienia, na które tłumnie przychodzili dzieci i dorośli. Rozwijała kulturę ludową, prowadziła punkt biblioteczny dla dorosłych, była darzona zaufaniem. Postrzegano ją jako pogodną osobę, wykształconą, często proszono o pomoc i poradę. Po zakończeniu wojny, powróciła do pracy w szkole. Od roku 1946 pracowała we wsi Ostrów, gdzie wraz z mężem zorganizowała szkołę o czterech klasach łączonych. Anastazja Kowalewska przeszła na emeryturę w wieku 64 lat.

Znaczenie postaci

Na nagrobku bohaterki biogramu znajdują się słowa: „Żyła dla społeczeństwa, kochała świat, została w sercach”. Oddają one w zupełności osobowość pani Anastazji, która miała wielkie serce otwarte dla każdego człowieka.