Pochodzenie
Antoni Beyga urodził się 11 czerwca 1934 roku w Grodzisku Wielkopolskim, gdzie spędził swoje dzieciństwo i wczesną młodość.
Dzieciństwo
W dzieciństwie marzył o pracy w szkole. Cieszył się, że podczas wojny nie został rozdzielony z rodzicami i mógł uczęszczać do polskiej szkoły.
Edukacja (lub „młodość”)
Antoni Beyga uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Grodzisku Wlkp., a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w tym mieście. W 1954 roku zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Zielonej Górze. W 1956 roku kontynuował naukę na pomaturalnym rocznym kursie pedagogicznym zorganizowanym przy Liceum Pedagogicznym w Gorzowie Wlkp. W roku 1962 ukończył studia nauczycielskie z zakresu matematyki w Zielonej Górze, a w 1977 roku uzyskał tytuł magistra matematyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
„Praca w Szkole”
Antoni Beyga już w dzieciństwie marzył o wykonywaniu zawodu nauczyciela. Po ukończeniu 9 klasy Liceum Ogólnokształcącego, czyli uzyskaniu tzw. „małej matury” podjął pierwszą pracę. Miał wtedy 16 lat . Pracował jako nauczyciel na dwumiesięcznym okresie próbnym w Szkole Podstawowej w Chrośnicy koło Zbąszynia. Nie mogąc kontynuować dalszej nauki w zawodzie nauczyciela zrezygnował z pracy. W latach 1951-1956 zatrudniony był w różnych instytucjach państwowych w Zielonej Górze. W 1957 roku wrócił do pracy w zawodzie nauczyciela. W roku 1959 przeniósł się do Szkoły Podstawowej w Karnie, gdzie do 1970 roku pełnił funkcję kierownika. Następnie jeszcze w 1970 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel matematyki w Szkole Podstawowej w Siedlcu. W latach 1972-1975 pełnił funkcję zastępcy dyrektora szkoły, a w roku 1976 został dyrektorem tej placówki. W roku 1978 przeszedł na roczny urlop zdrowotny. Po powrocie z urlopu dla poratowania zdrowia uczył w dalszym ciągu matematyki i był opiekunem spółdzielni uczniowskiej, którą prowadził do momentu przejścia na emeryturę. W roku szkolnym 1982/83 pełnił funkcję zastępcy Gminnego Dyrektora Szkół. W 1984 roku przeszedł na emeryturę, ale nadal pracował przez 8 lat w siedleckiej szkole w niepełnym wymiarze godzin.
Antoni Beyga traktował ,,nauczycielstwo” jako przyjemność, a ,,dyrektorowanie” jako obowiązek, choć wykonywał go również z radością.
„Przygoda z esperanto”
Przygoda Antoniego Beygi z esperanto zaczęła się w latach 60. Jako matematyka zaintrygowała go szczególnie logika i prostota tego języka. Po wieloletniej przerwie powrócił do języka esperanto – tym razem już na dobre. Antoni Beyga stał się jego gorącym zwolennikiem i niestrudzonym propagatorem. W roku szkolnym 1987/88 zorganizował w Szkole Podstawowej w Siedlcu kurs nauki języka esperanto, w którym uczestniczyło 12 osób, a w roku 1988 założył tam kółko miłośników tego języka.
Antoni Beyga pragnie w dalszym ciągu przekazywać swoją wiedzę i doświadczenie podczas organizowanych spotkań oraz prowadzonych kursów nie tylko dla młodzieży, ale także dla osób dorosłych, skupionych w Uniwersytecie Trzeciego Wieku. W prelekcjach Antoniego Beygi uczestniczyło dotychczas ponad 3 tys. młodych ludzi.
Antoni Beyga propaguje język esperanto również poza granicami własnej gminy. Spotkania odbywają się też w ościennych powiatach.
W grudniu 1997 roku Antoni Beyga współorganizował wystawę „110 LAT MIĘDZYNARODOWEGO JĘZYKA ESPERANTO” w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Cypriana Kamila Norwida w Zielonej Górze. Wystawa ta prezentowana była również w miastach powiatowych województwa zielonogórskiego. Przyczyniała się ona do powstania Koła Miłośników Esperanta przy Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Cypriana Kamila Norwida w Zielonej Górze .
W 2008 roku Antoni Beyga był autorem projektu wystawy „120 LAT MIĘDZYNARODOWEGO JĘZYKA ESPERANTO” zorganizowanej także w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Cypriana Kamila Norwida w Zielonej Górze. Podczas wystawy zorganizowano warsztaty z jego udziałemi.
Antoni Beyga uczestniczył w kilku Światowych Kongresach Esperanto. Często bierze te udział w corocznych spotkaniach Esperantystów w Mielnie, na które przybywa około 60 wielbicieli tego języka z wielu krajów. W tym roku (2014) odbyła się 36. Nadbałtycka Wiosna Esperancka z udziałem przedstawicieli m.in. z Australii i Iranu.
W nauczaniu języka esperanto Antoni Beyga jest zwolennikiem stosowania metody bezpośredniej, zwanej w środowisku esperanckim metodą „Ĉe” (od nazwiska jej twórcy, Węgra – Andreo Cseh). Dzięki znajomości esperanto Antoni Beyga poznał wielu przyjaciół na różnych kontynentach, miał okazję zwiedzić wiele krajów i spotkał się z dużą życzliwością ludzi – Esperantystów.
„Działalność społeczno-polityczna”
Antoni Beyga był członkiem Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Siedlcu od początku jego istnienia. Przez 2 kadencje zasiadał nawet w zarządzie tego związku, którego działalność polegała na organizowaniu różnorodnych imprez dla starszych ludzi oraz licznych wycieczek. Związek utrzymywał kontakty z podobną organizacją w Niemczech. Ponadto Antoni Beyga zwiazny był od lat 60. z Polskim Stronnictwem Ludowym, które wówczas nazywało się Zjednoczonym Stronnictwem Ludowym. Od roku 1979 był opiekunem spółdzielni uczniowskiej, którą prowadził aż do momentu zakończenia pracy zawodowej. Od 1961 roku pełnił funkcję instruktora spółdzielni uczniowskiej na terenie powiatu wolsztyńskiego.
Antoni Beyga angażuje się również w debaty społeczne, m.in. uczestniczył w debacie zorganizowanej 20 maja 2003 roku w Gimnazjum w Siedlcu na temat „Szanse i zagrożenia wynikające ze wstąpienia Polski do Unii Europejskiej”.
Ciekawostki
Ulubioną potrawą Antoniego Beygi jest placek drożdżowy z agrestem. Interesuje się grafiką komputerową. Ma Facebooka, ale go nie używa zbyt często, korzysta natomiast ze Skype’a oraz poczty elektronicznej. Lubi słuchać muzyki klasycznej. Gra na pianinie oraz na akordeonie. Prowadził nawet zajęcia z muzyki w Szkole Podstawowej w Siedlcu już jako emeryt.
Wydawał także tomiki poezji esperanckiej napisanej przez polskich Esperantystów.
Znaczenie postaci
Antoni Beyga w niewielkiej siedleckiej społeczności zaczął rozwijać zainteresowanie językiem esperanto. Swoje umiejętności językowe przekazuje dalszym pokoleniom. Jako nauczyciel postrzegany był jako osoba wymagająca, konsekwentna, ale przyjazna i sympatyczna. Za długoletnią pracę w zawodzie nauczyciela i aktywną postawę społeczną został odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz otrzymał wiele listów pochwalnych.
Marzenie Antoniego Beygi to: „kochać i być kochanym”.
Antoni Beyga – strona internetowa
Źródła
Stefan M., Historia Szkoły Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich w Siedlcu w latach 1945-1996, Siedlec 2003.
Materiały archiwalne:
Kronika Publicznej Szkoły Powszechnej w Siedlcu z lat 1945-1972.
Kronika Szkoły Podstawowej w Siedlcu z lat 1973-1984.
Kronika Szkoły Podstawowej w Siedlcu z lat 1985-1988.
Kronika Szkoły Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich w Siedlcu z lat 1989-1993.
Wywiad z Antonim Beygą.
Strony internetowe:
www.zspigsiedlec.pl
www.siedlec.pl
www.esper_anto.republika.pl/antoni.html