Powrót Encyklopedia Wielkopolan „Na wykształcenie powinno składać się żywe życie, a nie martwa nauka.”

Andrzej Rajewski

ur. 04 lipca 1938
zm.
Szkoła Podstawowa im. Juliusza Słowackiego w Golinie

Wspomnienie o Andrzeju Rajewskim, część I
Wspomnienie o Andrzeju Rajewskim, część II
Zdjęć: 3
Filmów: 2

Andrzej Rajewski – 4.07.1938 – 1.10.1994

Informacje ogólne

Andrzej Rajewski urodził się 4.07.1938 roku w Golinie jako syn Czesława i Marianny z Kulczaków. Zmarł 1.10.1994 roku w Warszawie. Był polskim nauczycielem i działaczem politycznym, ideologiem Stronnictwa Demokratycznego, dyrektorem generalnym w Ministerstwie Kultury i Sztuki w latach 1981–1985.

Edukacja

Andrzej Rajewski ukończył Szkołę Podstawową w Golinie, około dwóch lat uczęszczał do Średniego Seminarium Duchownym we Włocławku, jednak nie ukończył tej szkoły i przeniósł się do Liceum Ogólnokształcącego w Słupcy. Po maturze rozpoczął studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku filologia romańska. W 1970 uzyskał tytuł magistra socjologii w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. Odbył kurs z zakresu języka, kultury i literatury rumuńskiej na Uniwersytecie im. Constantina Parhona w Bukareszcie (1961).

Pracował jako nauczyciel. W latach 60-tych uczył języka francuskiego w Liceum Ogólnokształcącym w Słupcy i Złotowie. W latach 1965–1968 pracował jako nauczyciel języka francuskiego w Liceum Ogólnokształcącym w Kołobrzegu. Przerwał pracę nauczycielską na wiele lat. Wrócił do niej znaczne później, jako lektor w Kolegium Języków Obcych w Koninie.

Polityka i społeczeństwo

W 1957 Andrzej Rajewski wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego. Był sekretarzem jego Powiatowego Komitetu w Złotowie (1962–1963) i Kołobrzegu (1963–1967). Od 1967 do 1971 był kierownikiem Wydziału Ekonomicznego i ds. Rad Narodowych Wojewódzkiego Komitetu SD w Koszalinie. Następnie pracował jako: kierownik Wydziału Ideologii, Prasy i Propagandy Centralnego Komitetu SD w Warszawie (1971–1975), kierownik Wydziału Prezydialnego CK SD (1975–1980). W latach 1971–1980 prowadził sprawy zagraniczne Centralnego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego. Od 1980 do 1981 sprawował funkcję sekretarza CK SD ds. ideologii, prasy i propagandy, zaś od 1985 sekretarza CK SD ds. kultury, nauki, oświaty, służby zdrowia i ochrony środowiska.

Przedsiębiorczość na rzecz lokalnej społeczności

Od 1981 do 1985 pełnił obowiązki dyrektora generalnego w Ministerstwie Kultury i Sztuki (MKiS). Sprawował nadzór nad plastyką i muzyką klasyczną. Będąc urzędnikiem MKiS uzyskał fundusze na przebudowę rynku, budowę pomnika Kazimierza Wielkiego w Golinie oraz muzeum w Słupcy. Po odejściu ze stanowisk partyjnych i rządowych był dyrektorem konińskiego Kolegium Języków Obcych.

Nauki społeczne i humanistyczne

Andrzej Rajewski był autorem licznych publikacji w: „Zeszytach Historyczno-Politycznych SD”, „Tygodniku Demokratycznym”, „Kurierze Polskim” i „Ilustrowanym Kurierze Polskim”. Opublikował m.in. „Stronnictwo Demokratyczne w PRL: patriotyzm, demokracja, postęp” (1984) oraz „Urzeczywistniać demokrację. Stronnictwo Demokratyczne w PRL” (1987).

Działał w: Polskim Towarzystwie Socjologicznym, Towarzystwie Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia” (w latach 1971–1976 jako członek Prezydium), Stowarzyszeniu Wisła-Odra (w latach 1985–1989 członek Zarządu Głównego) oraz Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Francuskiej (w latach 1985–1989 członek Prezydium Zarządu Głównego).

Odznaczenia:

– Zasłużony „Dla obronności kraju”,
– Zasłużony Działacz Kultury,
– Zasłużony Działacz SD.

UHONOROWANY:
– Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
-Srebrnym Krzyżem Zasługi,
– Medalem 40-lecia Polski Ludowej,
– Odznaką im. Fryderyka Joliot-Curie Światowej Rady Pokoju.

Wspomnienie o Andrzeju Rajewskim („Pod końskim kopytem” Anny Dragan”)

Jako pracownik Ministerstwa Kultury i Sztuki, gdzie był dyrektorem departamentu, później wiceministrem, mógł zając się własnym miasteczkiem, a że był patriotą lokalnym, często wracał we wspomnieniach do ludzi w Golinie i przyjaciół.

” – Coś jest w tym miasteczku – podchwytuje Andrzej Rajewski słowa swojej siostry, Elżbiety Marczak – że chciało nam się w taką pogodę przyjeżdżać tu i wspominać.
Elżbieta Marczak uczy polskiego w Koninie. Jej brat, człowiek renesansowych uzdolnień, z trzema fakultetami, nauczyciel, dziennikarz, później urzędnik z Ministerstwa Kultury, dojeżdżał, już w okresie emerytalnym, z Warszawy do konińskiej dzielnicy Morzysław, aby w tutejszym colleg’u wykładać literaturę francuską. Chciał powrócić do Goliny na stałe.
Rozmawialiśmy w 1992 roku, nie wiedząc, że za dwa lata Andrzej Rajewski nie będzie żył”.

Bibliografia:

1. Wywiad z panią Elżbietą Marczak, siostrą Andrzeja Rajewskiego.
2. Dragan Anna „Pod końskim kopytem. Reportaże”.
3. WIKIPEDIA.


Cytaty:

  • „Na wykształcenie powin...”

Źródła:

  • Krzyż Zasługi
  • Order Odrodzenia Polski
  • pomnik Kazimierza Wiel...

Zobacz też: