Kazimierz Myszkier- patriota, nauczyciel, harcerz z 74- letnim stażem harcerskim, społecznik, zaangażowany w działalność konspiracyjną w czasie II wojny światowej

Pochodzenie

Kazimierz Myszkier urodził się 21 stycznia 1907 roku w Rawiczu. Zmarł 24 lipca 1996 roku w Puszczykowie. Ojciec, Jan Myszkier, pracował w kolejnictwie. Matka, Marta z domu Marchlik, zajmowała się domem. Państwo Myszkierowie mieszkali w Rawiczu przy ulicy Strzeleckiej (nazwa przedwojenna).

Dzieciństwo

Wychowywał się w licznej rodzinie. Miał sześcioro rodzeństwa. Siostry: Łucję, Mariannę, Antoninę i Wandę oraz braci: Feliksa Mariana i Szczepana Bronisława. We wrześniu 1939 roku brat Feliks Marian brał udział, jako żołnierz, w obronie Helu. Rodzice dbali o wychowanie i wykształcenie swoich dzieci. Kazimierz Myszkier wychowywany był w duchu wartości katolickich. Jako dziecko był dociekliwy i miał rozliczne zainteresowania.

Edukacja

Uczęszczał do szkoły w Rawiczu (zabór pruski), tzw. Burgerschule, gdzie doskonale opanował język niemiecki. Biegła znajomość języka niemieckiego okazała się po latach pomocna w czasie wojny. Ostatnią klasę, już w polskiej siedmioklasowej szkole podstawowej, ukończył w 1920 roku, po czym kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Rawiczu. W 1928 roku zdał maturę. Kwalifikacje nauczycielskie uzyskał uczęszczając na roczny Kurs Nauczycielski w Poznaniu. Następnie, w 1933 roku, po ukończeniu Wyższego Kursu Nauczycielskiego, zdał egzamin kwalifikacyjny. W 1936 roku rozpoczął studia na wydziale prawno – ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Studia zostały przerwane przez wybuch wojny.

Rodzina

W 1933 roku Kazimierz Myszkier wstąpił w związek małżeński z Wiktorią Mączyńską. Żona Wiktoria ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Gorlicach (powiat Nowy Sącz). Jako młoda nauczycielka języka polskiego przyjechała do Wielkopolski w 1922 roku na apel ówczesnych władz i zamieszkała w Mosinie. Podjęła pracę w siedmioklasowej Publicznej Szkole Powszechnej, gdzie w 1929 roku podjął pracę również Kazimierz Myszkier. Wiktoria Myszkier uczyła języka polskiego, geografii i historii. Państwo Myszkierowie zamieszkali w Mosinie przy ulicy Poniatowskiego 1. Wiktoria Myszkier była przed wojną opiekunką jedynej drużyny harcerek w Mosinie.
Państwo Myszkierowie wychowali i wykształcili sześcioro dzieci. Córki: Marię Renatę ur. w 1935 roku, mgr. inż. budownictwa lądowego, Bożenę Zofię ur. w 1944 roku, mgr. germanistyki. Synów: Kazimierza Ryszarda ur. w 1936 roku, lekarza weterynarii, Andrzeja Stanisława ur. w 1938 roku, mgr. inż. elektroniki, Jana ur. w 1940 roku, mgr. inż. instalacji sanitarnych, Jerzego Antoniego ur. w 1942 roku, technika budowy dróg i mostów. Rodzice byli bardzo wymagający i przywiązywali dużą wagę do wykształcenia swoich dzieci. Kazimierz Myszkier uczył w szkole także swoje starsze dzieci, które traktował na równi z innymi uczniami. Dzieci Państwa Myszkierów należały do harcerstwa i otrzymały solidne harcerskie wychowanie. Rodzice dbali także o muzyczne wykształcenie swoich dzieci, posyłając całą szóstkę na naukę gry na fortepianie. Córka Bożena ukończyła średnią szkołę muzyczną.
W marcu 1940 roku rodzina Myszkierów została wysiedlona do wsi Miętne koło Tarnobrzegu w Generalnej Guberni, a w 1941 roku przeprowadziła się do Buska-Zdroju. Po zakończeniu wojny szczęśliwie powróciła do Mosiny i zamieszkała ponownie przy ulicy Poniatowskiego 1. Kazimierz Myszkier miał wiele zainteresowań, którymi starał się zarazić dzieci. Interesował się sportem, grał na mandolinie i skrzypcach, był pasjonatem górskich wędrówek. Jeździł na łyżwach, nartach, grał w siatkówkę. Organizował rodzinne wyprawy na łyżwy na jezioro Budzyńskie oraz na narty na Pożegowo. Będąc już na emeryturze, w wolnych chwilach rozwiązywał krzyżówki. Tradycją były niedzielne spacery, co przy tak licznej rodzinie, jak wspomina córka Bożena, było pod względem logistycznym dużym przedsięwzięciem. Podczas świąt Bożego Narodzenia rodzinne kolędowanie wzbogacone było grą na fortepianie i skrzypcach. W okresie powojennym rodzina Myszkierów często rozgrywała między sobą turnieje szachowe i brydżowe. W przydomowym ogrodzie Kazimierz Myszkier prowadził wzorcową pasiekę, w której stosował nowoczesne metody hodowli pszczół.

Etapy działalności

Kazimierz Myszkier całe życie pracował z dziećmi i młodzieżą. Był nauczycielem oraz aktywnie działał w harcerstwie. W czasie wojny zaangażował się w działania konspiracyjne w Szarych Szeregach i w AK. Działalność zawodową i społeczną Kazimierza Myszkiera można podzielić na okres przedwojenny, wojenny i powojenny.

Okres przedwojenny:
praca na stanowisku nauczyciela, początki działalności harcerskiej i społecznej

Praca zawodowa

Początki pracy zawodowej Kazimierza Myszkiera przypadają na rok 1929, kiedy to dostał skierowanie do pracy w zawodzie nauczyciela w Szkole Powszechnej w Mosinie. Uczył fizyki, matematyki, geometrii, geografii oraz chłopców – robót praktycznych i wychowania fizycznego. Najbardziej lubił uczyć matematyki i fizyki. Swoim zamiłowaniem do gór dzielił się z uczniami, organizując wycieczki szkolne do Zakopanego. Wspólnie z innymi nauczycielami uczestniczył w spotkaniach towarzyskich i wyjazdach, co świadczyło o dużej integracji mosińskich nauczycieli.

Działalność harcerska

Kazimierz Myszkier związał swe życie z harcerstwem. Już jako 15- letni uczeń gimnazjum w Rawiczu wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego. Zobowiązanie Instruktorskie złożył 22 stycznia 1922 roku. W latach 1922-1928 pełnił w Rawiczu kolejno funkcje zastępowego i przybocznego. W 1925 roku założył w Rawiczu III Drużynę im. Stefana Czarnieckiego. W czasie nauki w Studium Nauczycielskim w Poznaniu był członkiem „Paderka” – 16. Poznańskiej Harcerskiej Drużyny im. Generała Józefa Bema. Bardzo szybko harcerstwo stało się pasją Kazimierza Myszkiera, która towarzyszyła mu przez całe dorosłe życie.
Po podjęciu pracy nauczyciela w Mosinie został instruktorem ZHP, a w 1933 roku założył 1. Gromadę Zuchową. Dh Kazimierz Myszkier opiekował się pierwszą drużyną harcerską w Mosinie – 19. im. Bolesława Chrobrego. W latach 1935-36 był drużynowym 19. DH. Wspomnienia przedwojennych harcerzy pokazują, jak dużym cieszył się szacunkiem wśród mosińskich harcerzy. W latach trzydziestych był także członkiem komendy Hufca Harcerzy Poznań – Powiat, gdzie poznał hm. Floriana Marciniaka, w czasie wojny naczelnika Szarych Szeregów. Jako wychowawca i opiekun towarzyszył harcerzom w czasie wycieczek, biwaków i obozów. Organizował dla 19. DH wycieczki rowerowe, często dwudniowe do Leszna, Śremu, Drawska nad Notecią. W kronice drużyny odnotowano również wycieczkę do Spały i Częstochowy.
Na krótko przed wybuchem wojny, wraz z innymi druhami w wieku przedpoborowym, zaangażował się w działania przeciw Niemcom. Zgłosił się do powołanej przez burmistrza Mosiny Straży Obywatelskiej. Zadaniem Straży było przygotowanie Mosiny i jej mieszkańców do spodziewanego wybuchu wojny oraz zabezpieczanie przed represyjną działalnością miejscowych Niemców, którzy byli wobec mieszkańców Mosiny szczególnie wrogo nastawieni. Kazimierz Myszkier pełnił patrole piesze i rowerowe, prowadził obserwacje. Organizował szkolenia w zakresie obchodzenia się z bronią oraz ćwiczenia na wypadek zastosowania przez wroga gazów bojowych. Członkowie Straży Obywatelskiej kopali także okopy. Na polecenie Kazimierza Myszkiera harcerze zabezpieczyli 300 książek ze szkolnej biblioteki.

Działalność społeczna

W okresie przedwojennym działał także w innych organizacjach społecznych. W PCK pełnił funkcję sekretarza, działał w Towarzystwie Czytelni Ludowych, był instruktorem w Lidze Ochrony Przeciwgazowej i Przeciwlotniczej. W Związku Ochrony Kresów Zachodnich pełnił funkcję referenta. Był jednym z założycieli Koła Pszczelarzy w Mosinie i jego długoletnim działaczem.

Okres wojenny:
aresztowanie, wysiedlenie, praca konspiracyjna w Szarych Szeregach i Armii Krajowej, pomoc wysiedlonym mieszkańcom Mosiny

Szczęśliwe życie rodziny Myszkierów przerwał wybuch II wojny światowej. Już w pierwszych miesiącach wojny Niemcy przeprowadzili egzekucje w wielu wielkopolskich miastach, aby pozbyć się ludzi szczególnie niebezpiecznych, a pozostałych zniechęcić do działań konspiracyjnych. Represje nie ominęły rodziny Myszkierów. Niemcy, w październiku 1939 roku, uwięzili 23 mieszkańców Mosiny i okolicznych wsi, w tym także Kazimierza Myszkiera, który miał być z innymi rozstrzelany 20 października na rynku w Mosinie. Został zwolniony dzięki interwencji żony, która wielokrotnie prosiła kierownika niemieckiej szkoły o wstawiennictwo w sprawie uwolnienia męża. Zwolnienie miało miejsce 20 października po godzinie 14, a pół godziny później Niemcy dokonali egzekucji na mosińskim rynku piętnastu uwięzionych. Po tak ciężkim doświadczeniu Kazimierz Myszkier nie przerwał pracy konspiracyjnej. Dalej działał w harcerstwie, które w warunkach wojennych funkcjonowało pod kryptonimem Szare Szeregi. Jeszcze w 1939 roku rozpoczął działalność w Hufcu Poznań – Powiat. Było to szczególnie niebezpieczne, ponieważ Niemcy za działalność w Szarych Szeregach ferowali wyroki śmierci, co spotkało między innymi hm. Floriana Marciniaka, naczelnika Szarych Szeregów, zamordowanego w Gross- Rosen. Kazimierz Myszkier zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie groziło jemu i jego rodzinie, ale walkę przeciw okupantowi traktował jako swój patriotyczny obowiązek. Wypełniał też w ten sposób polecenie, które otrzymali wielkopolscy harcerze na początku wojny, aby podejmować działalność konspiracyjną wszędzie tam, gdzie w czasie wojennej zawieruchy rzuci ich los.
Podobnie jak większość wielkopolskich rodzin, także rodzinę Kazimierza Myszkiera dotknęły kolejne represje. W grudniu 1939 roku rozpoczęła się wielka fala wysiedleń do Generalnej Guberni po to, by zapewnić miejsce przyprowadzającym się do Warthegau Niemcom. 10 marca 1940 roku rodzina Myszkierów wraz z dziewięcioma innymi rodzinami została przewieziona do Śremu, następnie do obozu przejściowego na Głównej w Poznaniu, a stamtąd pociągiem przez Kraków do Tarnobrzegu. Trafili do wsi Miętne w gminie Grębów. Ich mieszkanie w Mosinie zostało zajęte przez szefa niemieckiej policji o nazwisku Lauter.
Przez kilka miesięcy rodzina żyła z oszczędności, ponieważ Kazimierz Myszkier nie miał pracy. Udało mu się w końcu znaleźć pracę w Gminnej Spółdzielni w Szczucinie, oddalonym od Miętnego o około 90 km. Raz w tygodniu Kazimierz Myszkier pokonywał na rowerze tę odległość, aby spotkać się z rodziną. Był to trudny dla rodziny czas. W marcu 1941 roku, dzięki pomocy kolegów z Armii Krajowej, znalazł stałą pracę w Busku – Zdroju, dokąd przeniósł się z rodziną. Pracował w Powiatowej Spółdzielni Rolniczo – Handlowej na stanowisku kierownika Głównej Zbiornicy Jaj. Zbiornica mieściła się w willi „Trzy róże”. Pracując w zimnych pomieszczeniach piwnicznych zachorował i w październiku 1944 roku znalazł się w buskim szpitalu. W Busku – Zdroju Kazimierz Myszkier chodził z dziećmi na spacery do parku, gdzie znajdowała się terenowa mapa Polski i pokazywał, gdzie jest Mosina – Ich dom, dbając tym samym o zachowanie tożsamości swoich dzieci.
Wysiedlenie to trudny okres w działalności konspiracyjnej Kazimierza Myszkiera, który najpierw musiał pozyskać zaufanie harcerzy i miejscowej ludności. Pomimo tych trudności rozpoczął działalność konspiracyjną na nieznanym terenie. W latach 1940-41, podczas przekraczania granicy w sprawach harcerskich, został aresztowany przez niemiecką straż graniczną i osadzony w obozie w Radogoszczy koło Łodzi. Podczas przesłuchiwania przez gestapo pomogła Kazimierzowi Myszkierowi biegła znajomość języka niemieckiego. Prowadzący przesłuchania Niemiec okazał się znajomym Waltera Starka, Niemca mieszkającego w Mosinie, o którego zapytał Kazimierza Myszkiera i za przekazaną wiadomość, że Walter Stark żyje, Kazimierz Myszkier został zwolniony. Pod koniec 1941 roku delegat Głównej Kwatery Szarych Szeregów Zygfryd Musidłowski, pseudonim „Foka”, powierzył Kazimierzowi Myszkierowi, pseudonim „Szary”, obowiązki komendanta Szarych Szeregów, Roju Zdrowie w powiatach Stopnica i Pińczów. Pełnił również funkcję łącznika pomiędzy Chorągwią Krakowską i Warszawską. Głównym zadaniem Kazimierza Myszkiera było koordynowanie wszelkich działań i przekazywanie tajnych instrukcji. Kazimierz Myszkier wspomagał także materialnie i żywnościowo potrzebujących harcerzy. Dzięki pracy w Głównej Zbiornicy Jaj wydał na Wielkanoc w 1943 roku harcerzom z Kielc 1500 jaj, innym razem wspomógł ich słoikami z miodem. Największym osiągnięciem Kazimierza Myszkiera w okresie wojny była, przeprowadzona latem 1944 roku, akcja w willi „Trzy róże”. W jej wyniku zakwaterowany w willi oddział dziewiętnastu Polaków z Kresów Wschodnich, w pełni uzbrojony, przeszedł do partyzantki i walczył z wycofującymi się oddziałami niemieckimi w okolicy Wygody Kozińskiej. Kazimierz Myszkier wspierał wysiedlonych na teren Kielecczyzny mieszkańców Mosiny. Poprzez różne działania pomagał zachować tożsamość mosinian i przetrwać trudny dla wszystkich wysiedlonych czas. Organizował wycieczki, spotkania, udzielał porad. Dwukrotnie w czasie wojny nielegalnie przyjechał do Mosiny, by po powrocie przekazać informacje wysiedlonym mosinianom. Takie działania, pomagające budować poczucie wspólnoty, były szczególnie ważne dla mosińskich rodzin, które zostały brutalnie wyrwane ze swego środowiska i skazane na życie z dala od bliskich. Kazimierz Myszkier wraz z żoną, która wspierała męża, pomogli wielu mieszkańcom Mosiny na wysiedleniu.

Okres powojenny: powrót do Mosiny, praca pedagogiczna, harcerska, społeczna

Praca pedagogiczna

Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, rodzina Myszkierów wróciła do Mosiny. Powrót nie był łatwy. Kazimierz Myszkier był schorowany, zastali też puste mieszkanie, które na nowo musieli urządzić. We wrześniu 1945 roku Kazimierz Myszkier podjął pracę jako nauczyciel w Publicznej Szkole Powszechnej oraz w Miejskim Gimnazjum Koedukacyjnym. Wspólnie z kierownikiem Szkoły Powszechnej stanął przed trudnym zadaniem przydzielenia do klas kilku roczników uczniów, którym wojna przerwała edukację. Za działalność w Szarych Szeregach został w roku 1947 pozbawiony prawa wykonywania zawodu nauczyciela. Znalazł pracę w oświacie rolniczej jako Powiatowy Inspektor Oświaty Rolniczej w Środzie Wielkopolskiej. Do pracy dojeżdżał codziennie z Mosiny pociągiem z przesiadką w Poznaniu, co sprawiało, że od rana do późnego wieczora przebywał poza domem. Pełnił także funkcję Wojewódzkiego Inspektora Oświaty Rolniczej przy prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. Po raz drugi został zwolniony z pracy w 1950 roku, również za działalność w Szarych Szeregach. W latach 1951– 1972 pracował w Poznańskich Zakładach Zielarskich Herbapol na stanowisku kierownika oddziału kontraktacji i skupu. W roku 1972 przeszedł na emeryturę.

Działalność harcerska

Po powrocie do Mosiny kontynuował pracę na niwie harcerskiej. 26 grudnia 1945 roku przyjął pierwsze powojenne Przyrzeczenie Harcerskie. Było to jedno z najważniejszych i najbardziej wzruszających wydarzeń w historii mosińskiego harcerstwa. W tym samym czasie został mianowany Opiekunem Harcerstwa. W latach 1946-1947 pełnił funkcję komendanta Hufca Poznań – Powiat. W roku 1946 zorganizował pierwszy powojenny obóz harcerski w Zaborze koło Zielonej Góry, co w warunkach powojennego kryzysu było szczególnie trudne. Zorganizowanie obozu dla 100-osobowej grupy harcerzy uznał Kazimierz Myszkier za swe największe powojenne osiągnięcie. W latach od 1947 do 1948 był opiekunem 1. Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego. W okresie, gdy harcerstwo w Polsce – z nakazu władz – odeszło od ideałów, wyznawanych przez światowy skauting, dh Kazimierz Myszkier zawiesił na kilka lat swoje uczestnictwo w ruchu harcerskim. Ponowną aktywną działalność rozpoczął w reaktywowanym Ośrodku ZHP w Mosinie w styczniu 1957 roku. Organizował dla harcerzy zbiórki z ćwiczeniami i grami terenowymi, biwaki, ogniska, letnie obozy, górskie wycieczki. Kształtował pamięć historyczną harcerzy, organizując wycieczki rowerowe do Żabikowa, byłego obozu przejściowego, o którym opowiadał harcerzom dh Mieczysław Konieczny – więzień obozu. W roku 1960 druh Kazimierz Myszkier był komendantem obozu harcerskiego w nadmorskiej Wisełce. Dbał tam o wszechstronny rozwój uczestników obozu poprzez zajęcia sportowe, wycieczki, poznawanie historii Polski, a także poprzez zdobywanie sprawności harcerskich, jak też organizowanie dla miejscowej ludności przedstawień teatralnych. Tradycją mosińskiego harcerstwa przez lata były ogniska, podczas których dh Kazimierz Myszkier opowiadał gawędy. Mówił o takich wartościach, jak harcerski honor, prawda, obowiązek pomagania innym oraz o dumie z noszenia harcerskiego munduru. Takie wychowanie było dla harcerzy szkołą hartowania charakteru, zdobywania sprawności, współdziałania i przygotowania do radzenia sobie z przeciwnościami losu, co podkreślają wychowankowie druha Kazimierza Myszkiera. Kilka pokoleń mosińskich harcerzy składało Przyrzeczenie Harcerskie oraz Zobowiązanie Instruktorskie na ręce druha Kazimierza Myszkiera. Działał w harcerskim kółku scenicznym, reżyserując przedstawienia, na które zapraszano mieszkańców Mosiny. Reżyserski debiut to „Grube ryby” Bałuckiego, które wystawiano czterokrotnie. Dochód ze sprzedaży biletów przeznaczano na zakup sprzętu obozowego, część ofiarowano na odbudowę kościoła. Mosińscy harcerze wraz ze swoim druhem włączyli się w pracę przy odbudowie spalonego pod koniec wojny kościoła. Kazimierz Myszkier pełnił także w harcerstwie funkcje przewodniczącego Komisji Kształcenia i Stopni Instruktorskich oraz w roku 1985 członka Komisji Historycznej. Istotnym wydarzeniem było uzyskanie 22 lipca 1977 roku najwyższego honorowego stopnia instruktorskiego – Harcmistrza Polski Ludowej.

Działalność społeczna

Harcerstwo to nie jedyna płaszczyzna działalności społecznej Kazimierza Myszkiera, który ciesząc się zaufaniem społeczności mosińskiej, pełnił wiele ważnych funkcji. Został przewodniczącym Komitetu Miejskiego Stronnictwa Demokratycznego, przewodniczącym Komisji Porozumiewawczej, członkiem Rady Nadzorczej Banku Spółdzielczego w Mosinie, członkiem Rady Nadzorczej w PSS, członkiem Rady Nadzorczej w Gminnej Spółdzielni. Współdecydował o ważnych dla Mosiny sprawach, pełniąc funkcję radnego miasta w latach 1965- 1980. Około trzydziestu lat sprawował funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej w mosińskim Kole Pszczelarzy. Swoim doświadczeniem dzielił się z innymi pszczelarzami, wygłaszając prelekcje i organizując szkolenia.

Kazimierz Myszkier zmarł 24 lipca 1996 roku, w wieku 89 lat. Ponad 70 lat swego życia związał z harcerstwem. W ostatniej drodze towarzyszyli druhowi Myszkierowi oddani harcerze z pocztem sztandarowym. Kazimierz Myszkier spoczywa w rodzinnym grobowcu razem ze swoją żoną, a na pomniku widnieje harcerski krzyż z napisem „Czuwaj”.

Nagrody i odznaczenia

Za działalność społeczną, harcerską, konspiracyjną Kazimierz Myszkier był wielokrotnie nagradzany:
1947 r.- „Medal Zwycięstwa i Wolności”
1947 r.- „Odznaka Pamiątkowa 35-lecia Chorągwi Poznańskiej”
1963 r.- „Odznaka 25-lecia Stronnictwa Demokratycznego”
1966 r.- „Odznaka 1000-lecia Powstania Państwa Polskiego”
1969 r.- „Odznaka Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego”
1969 r.- „Odznaka Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”
1970 r.- „Odznaka Honorowa za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”
1972 r. – „Złoty Krzyż Zasługi”
1977 r.- „Krzyż Zasługi dla ZHP”
1978 r.- „Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski”
1981 r.- „Złota Odznaka za Zasługi dla Poznańskiej Chorągwi ZHP”
1982 r.- „Odznaka Pamiątkowa” i „Dyplom Honorowy z okazji 70-lecia Harcerstwa na Kielecczyźnie”
1984 r.- „Medal 40-lecia Polski Ludowej”
1986 r.- „Odznaka Zasłużonego Działacza Stronnictwa Demokratycznego”
2013 r.- „Medal Rzeczypospolitej Mosińskiej” (otrzymany wraz z żoną pośmiertnie)

Znaczenie postaci

Kazimierz Myszkier swoją działalnością nauczycielską i harcerską na trwałe zapisał się w historii Mosiny. Wychował wiele pokoleń mosinian, nie tylko jako nauczyciel miejscowej szkoły, ale jako druh. Przeżycia młodzieży uczestniczącej w obozach, biwakach, w harcerskich zbiórkach zostały w ich sercach i wspomnieniach. Zawsze był wierny treściom Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego, które realizował w życiu codziennym. Stanowił wzór dla młodszych kolegów. Mosińscy harcerze z dumą wspominają swego Komendanta, który przekazał im takie wartości, jak honor, uczciwość, patriotyzm, odwaga. Środowisko harcerzy pielęgnuje te wartości i przekazuje je kolejnym pokoleniom. To w Jego obecności pokolenia harcerzy składały Przyrzeczenie Harcerskie, a później Zobowiązanie Instruktorskie. W trudnym okresie wojny pokazał swój patriotyzm, angażując się w działalność Szarych Szeregów i Armii Krajowej. Życzliwy, zaangażowany w działalność społeczną, otwarty na drugiego człowieka – tak zapisał się Kazimierz Myszkier w pamięci, tych którzy Go znali.

Bibliografia:

Wywiad z Panią Bożeną Badziąg – córką Kazimierza Myszkiera, udzielony na podstawie materiałów źródłowych przygotowanych przez Panią Marię Renatę Preibisz- Derę oraz Panów Andrzeja Myszkiera i Jerzego Myszkiera

Konsultacje z (kolejność alfabetyczna): Panią Bożeną Badziąg, hm. Danutą Białas, Panem Andrzejem Myszkierem, Panem Jerzym Myszkierem , Panią Marią Renatą Preibisz- Derą.

Relacja Kazimierza Myszkiera utrwalona na taśmie video w dniu 14.06.1995 roku, archiwum rodzinne

Wspomnienia o Kazimierzu Myszkierze:

Artykuły:

Jakś Bożena, „Aura mojego 40-lecia w Mosinie”, maszynopis.

Książkiewicz Urszula, „W 60. rocznicę zabijania Polaków na mosińskim rynku” [w:]” Mosiniak” 9/ 1999 r.

Marchlec Leszek, „Dh Kazimierz Myszkier” [w:] „Ponidzia” z 4-10. 06. 2002 roku.

Pozostałe źródła: