Leon Masiakowski (ur.10. 02. 1892 r. – zm. 10.11.1939 r.) nauczyciel, patriota, powstaniec wielkopolski, działacz społeczny.
Dzieciństwo i młodość.
Leon Masiakowski urodził się w Bydgoszczy w mieście leżącym w owych czasach w granicach zaborczego Cesarstwa Niemieckiego. Jego rodzicami byli Ludwig Masiakowski i Marianna Masiakowska z domu Fatz. W domu rodzinnym wychowywany był w duchu patriotycznym.
Etapy kształcenia pedagogicznego:
– preparanda, 3-letnia szkoła dla kształcenia kadr nauczycielskich, przygotowująca adeptów zawodu nauczycielskiego, od 1906 r. do 1909 r.;
– 3-letnie Seminarium Nauczycielskie w Bydgoszczy, od 1909 r. o 1912 r.;
– egzamin dojrzałości zdał 17.09.1912 r.
Dalsze etapy życia.
Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego po długich staraniu otrzymał od władz niemieckich pracę w odległym województwie poznańskim.
Pierwszą pracę otrzymał jako nauczyciel tymczasowy we wsi Pacholewo w powiecie obornickim, tam pracował od 16.10.1912 r. – 1.10.1918 r.
I wojna światowa.
Powstanie Wielkopolskie.
Leon Masiakowski, gdy tylko powrócił z niemieckiego wojska do pracy w Pacholewie nawiązał współpracę z dziedzicem wsi Słomowo Janem Turno z proboszczem parafii w Białężynie ks. Norbertem Szwabą oraz ze Stanisławem Hetmańskim. Ksiądz Szwaba był człowiekiem szanowanym i cenionym przez okolicznych mieszkańców, należał również do Powiatowego Komitetu Powstańczego. Leon Masiakowski przyczynił się do tego, że wielu okolicznych mieszkańców wstąpiło do batalionu powstańczego ” Oborniki”, walczącego na froncie Ujście-Czarnków-Piła. Pana Masiakowskiego uznano za godnego zaufania Polaka i doświadczonego żołnierza, dlatego otrzymał mianowanie i został dowódcą II kompanii „Straży Ludowej” batalionu powstańczego „OBORNIKI”, liczącej 96 powstańców z różnych wsi powiatu obornickiego. Leon Masiakowski udział w Powstaniu Wielkopolskim zakończył służbą w odrodzonej Polsce w Wojsku Polskim w randze porucznika sapera.
Dalsza praca zawodowa.
Od 1.10.1918 r. został nauczycielem samodzielnym w Pacholewie, tam pracował do 15.08.1919 r. Już 16 sierpnia 1919 r. otrzymał mianowanie na stanowisko nauczyciela w Uchorowie.
Pan Masiakowski jako czynny nauczyciel podnosił swoje kwalifikacje zawodowe, 1919 r. ukończył 4-tygodniowy kurs dokształcający dla nauczycieli Polaków przy Uniwersytecie w Poznaniu.
Dnia 28 czerwca 1920 r., złożył przysięgę służbową na ręce inspektora szkolnego Władysława Mroczkowskiego, w obecności świadków: starosty, dr. Mariana Gładysza i burmistrza Józefa Witta, w Obornikach.
Dnia 26.03.1926 r. zdał egzamin kwalifikacyjny II stopnia, uprawniający do stabilizacji na posadach przy publicznych szkołach powszechnych.
W Uchorowie pracował do 1939 roku jako nauczyciel i kierownik Szkoły Powszechnej w Uchorowie.
Życie prywatne i kolejne etapy działalności.
Życie prywatne.
Leon Masiakowski ożenił się 21.04.1920 roku z panną Praksedą Pawlaczyk, nauczycielką zajęć praktycznych. Państwo Masiakowscy zamieszkali w w mieszkaniu służbowym w szkole w Uchorowie. Małżonkowie doczekali się trzech synów: Henryka Jana (ur.15.06.1921 r)., Jerzego (ur. 4.02.1927 r) i Bogumił Leona (ur.1.04.1929 r).
Pani Prakseda Masiakowska była osobą bardzo zaradną i praktyczną. Rodzina Masiakowskich mieszkała w mieszkaniu służbowym w szkole w Uchorowie. Starsi ludzie wspominają, że w drzwiach kuchennych mieszkania państwa Masiakowskich było okienko, przez to okienko pani Masiakowska prowadziła punkt pocztowy dla Uchorowa i okolicy. Gdy owdowiała na jej utrzymaniu pozostało trzech dorastających synów. Pani Prakseda Masiakowska zmarła w marcu 1943 roku.
Synowie Praksedy i Leona Masiakowskich: najstarszy syn, Henryk Jan Masiakowski (ur. 15.06.1921 r.- zm. 29.06.1998 r.) został chemikiem, dr chemii, nauczyciel akademicki Politechniki Gdańskiej. Syn Jerzy Masiakowski (ur. 04.02.1927 r.) prof. zw. dr hab. n. farm; Kierownik Senior Katedry i Zakładu Farmacji Klinicznej Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Syn Bogumił Leon (ur.01.04.1929 r. – zm. 03.01. 2012 r.), lekarz medycyny. Specjalista chorób płuc.
Działalność społeczna dla środowiska.
Pan Leon Masiakowski zyskał duże uznanie wśród mieszkańców Uchorowa i okolicy, za bezinteresowną pomoc dla lokalnego środowiska, szczególnie za szerzenie oświaty i patriotyzmu wśród Polaków. Razem z małżonką, przygotowywał i urządzał odczyty dla młodzieży męskiej i żeńskiej.
Leon Masiakowski miał bardzo przyjazne usposobienie był również osobą otwartą, dzięki czemu zyskał duże zaufanie i szacunek. Miejscowa ludność przychodziła do niego prosząc o różne porady i pomoc w pisaniu wniosków do urzędów. Jego wsparcie było istotne w czasach, gdy wiele osób szczególnie starszych miała kłopoty z czytaniem pisaniem i rozumieniem szczególnie pism urzędowych.
Dodatkowo uczył dzieci i młodzież polskiego śpiewu, próbował również zaszczepić miłość do życia kulturalnego, przygotowując sztuki teatralne. W swojej pracy społecznej i zawodowej miał duże wsparcie ze strony żony.
Poświęcał również dużo czasu, pracując w stowarzyszeniach, 31.10.1931 roku został Prezesem Parafialnej Akcji Katolickiej w Białężynie, od 14.04 1935 r. został wybrany na Prezesa Katolickiego Stowarzyszenia Mężów w Białężynie. W okolicy było wielu nauczycieli i urzędników, to jednak w dowód zaufania i szacunku te stanowiska powierzano panu Masiakowskiemu. Jako oficer rezerwy wojska polskiego ze specjalnością sapera, prowadził również szkolenia z przysposobienia obronnego.
II wojna światowa.
Leon Masiakowski już w 29 sierpnia 1939 r. zgłosił się z kartą mobilizacyjną do Szamotuł, nigdy jednak nie otrzymał przydziału frontowego, początkowo pracował w biurze cenzury, we wrześniu prawdopodobnie otrzymał nakaz organizowania ewakuacji dla rodzin wojskowych. Razem z rodziną tułał się przemierzając szlak aż pod Chełm Lubelski. Po kampanii wrześniowej do Uchorowa powrócił z całą rodzina 26 września 1939 r. Niemcy jednak nie zapomnieli patriotycznej działalności Leona Masiakowskiego, dlatego krótko cieszył się wolnością i rodziną, już 19 października został wyprowadzony z mieszkania przez Gestapo, więcej rodziny nie zobaczył.
Po aresztowaniu został osadzony w pobliskich Obornikach. Upokarzany razem z innymi więźniami został skierowany do ciężkich pracy przy budowie i naprawach dróg, tłukł kamienie od 20 października do 8 listopada 1939 r.
9 listopada tegoż roku pana Masiakowskiego przewieziono do więzienia w Szamotułach. Wyrokiem sadu polowego razem z innymi 28 Polakami został skazany na karę śmierci. Prawdopodobnie został rozstrzelany 10 listopada w lesie pod Kobylnikami, gdyż tam znajdują się dwie duże mogiły z ofiarami więzienia w Szamotułach.
Odznaczenia i nagrody.
Miejsca pamięci poświęcone Leonowi Masiakowskiemu.
1.Dnia 31 stycznia 1960 r. odbyła się w Uchorowie w budynku szkoły „Uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej ku czci LEONA MASIAKOWSKIEGO kierownika tej szkoły zamordowanego przez hitlerowców w 1939 roku“.
2. Dnia 13 maja 1986 r. odbyła się „Uroczystość nadania imienia Leona Masiakowskiego Szkole Podstawowej w Uchorowie – Miejsca Pamięci Narodowej“.
Literatura
1. Jerzy Masiakowski: Prawda o zagładzie obornickich elit. 2011 Gazeta Powiatowa Ziemia Obornicka.
2. DOSSIER LEONA MASIAKOWSKIEGO sporządzone w oparciu o materiały zgromadzone przez synów: prof. Jerzego Masiakowskiego, Bogumiła Masiakowskiego oraz poszukiwania Koła Młodych Regionalistów przy Zespole Szkół im. Jadwigi i Władysława Zamoyskich w Rokietnicy – szkoła w Murowanej Goślinie.
2. Notatki sporządzone przez pana Norberta Kulse, długoletniego kierownika i nauczyciela, szkoły w Uchorowie, pomysłodawcy, odsłonięcia tablicy pamiątkowej na budynku szkoły w Uchorowie.
3. Strona internetowa Szkoły Podstawowej w Białężynie im. Leona Masiakowskiego w gminie Murowana Goślina.
4. Zdjęcia ze zbiorów „Izby Regionalnej Ziemi Goślińskiej” w Murowanej Goślinie.