Pani Zofia urodziła się w Prima Aprilis 1 kwietnia 1936 r. w Wilnie, jako młodsza o pół godziny bliźniaczka. Ochrzczona została w Lidzie ze względu na zmianę miejsca posługi zaprzyjaźnionego z rodziną księdza. Mama miała na imię Zofia z Martusewiczów – wilnianka, zajmowała się domem. Ojciec miał na imię Zygmunt i walczył jako żołnierz podczas II Wojny Światowej.
Edukacja
Naukę Pani Zofia rozpoczęła w domu. Matka nauczyła córki czytania i pisania. Naukę szkolną zaczęły egzaminem do klasy drugiej, ale w Generalnym Gubernatorstwie polskie szkoły były często zamykane pod różnymi pozorami, więc pozostawały tajne komplety. Po wojnie uczęszczała do szkoły powszechnej z dużo starszymi od siebie uczennicami, bo w Rawiczu (Wielkopolska) szkoły podczas wojny były tylko niemieckie. W 1953 roku zdała w Liceum Ogólnokształcącym w Rawiczu maturę i mimo bardzo dobrych wyników, jako córka „zaplutego karła reakcji” zamordowanego podstępnie przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie po wyzwoleniu i miesiąc przed zakończaniem wojny, zmuszona była zrezygnować z egzaminu na studia na Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej. Pojechała zdawać na filologię na Uniwersytecie Poznańskim, który – także z jej udziałem – zmienił w roku mickiewiczowskim nazwę, więc ukończyła Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Tytuł magistra zawdzięcza nie tylko zdolnościom i pracy, lecz także dziekanowi wydziału, przedwojennemu profesorowi. Profesor szukając powodu nieprzyznania przez komisję stypendium – co było powodem złożenia rezygnacji przez studentkę, gdy skończyły się zarobione w wakacje pieniądze – przyznał jej będące w jego dyspozycji stypendium. Ukończyła również studia podyplomowe na WSP w Krakowie z filologii polskiej w 1974 roku i z bibliotekoznawstwa w 1977 r.
Życie prywatne
Mąż – kolega ze studiów – fizyk, nauczyciel i wieloletni dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych w Chodzieży, skąd odszedł na emeryturę. Syn Krzysztof inż. informatyki i dr nauk technicznych jest menadżerem w firmie. Dwaj wnukowie, studiują ekonomię. Starszy – student Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie broni w tym roku pracy magisterskiej z ekonomii. Młodszy w maju 2014 roku ukończył – jako najlepszy student w dziejach uczelni, wydziału i roku – pierwszy stopień studiów ekonomicznych na amerykańskim międzynarodowym Richmond University of London. Obecnie pracuje w największej angielskiej firmie ubezpieczeniowej w Londynie. Zarabia na dalsze studia.
Działalność społeczna
Społecznie działała już w szkole – pomagając w nauce tym, którzy tego potrzebowali. Na studiach działała w Zrzeszeniu Studentów Polskich i Radzie Mieszkańców Domu Akademickiego, a od 1956 roku reprezentowała studentów wobec Senatu Uczelni i z ówczesnym Rektorem Alfonsem Klafkowskim profesorem prawa międzynarodowego, usiłowała przywrócić autonomię uczelni, występowała także wobec władz miasta o odzyskanie budynków dawniej należących do Uniwersytetu. Po podjęciu pracy działała w Związku Nauczycielstwa Polskiego na różnych jego szczeblach, od Ogniska do Zarządu Głównego, Cele szczegółowe były bardzo różne, ale zawsze chodziło o pomoc jakiejś jednostce lub zbiorowości, która tego potrzebowała a nawet o to prosiła. Często nie umiała pogodzić się z niesprawiedliwością i czuła potrzebę obrony innych, czasem nawet w sądzie. Zawsze wynikało to z wewnętrznej potrzeby pomocy innym i przynosiło, mimo kłopotów, dużo satysfakcji. Owocem tej działalności są posiadane odznaczenia, ale ważniejsza od nich jest ludzka wdzięczność i poczucie osobistej satysfakcji.
Nagrody i wyróżnienia
Z wielu posiadanych odznaczeń najbardziej Pani Zofia ceni sobie:
Odznakę Tysiąclecia Państwa Polskiego,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
Medal Komisji Edukacji Narodowej,
Zasłużony Działacz Kultury,
Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Zakresie Postępu Pedagogicznego”,
Medal „Za Wybitne Zasługi W Rozwoju Oświaty Województwa Pilskiego”,
Medal „Za Szczególne Zasługi Dla Związku Nauczycielstwa Polskiego”
Odznaka Honorowa „Za Zasługi Dla Województwa Wielkopolskiego”,
Odznaka Honorowa „Za Zasługi Dla Miasta Chodzieży”.
Z nagród Ministra i Kuratora – najważniejsza przyznana została za przygotowanie uczennicy, która uzyskała Nagrodę Prof. Zenona Klemiensiewicza, za najlepiej napisaną pracę maturalną w Polsce w 1976 roku.
Twórczość własna
Przez cały czas pracy zawodowej publikowała swe doświadczenia i przemyślenia, była też członkiem zespołu redakcyjnego i redaktorem pojedynczych numerów „Materiałów Informacyjnych Wojewódzkiej Rady Postępu Pedagogicznego w Pile” w latach 1976 – 1986 , a w latach 2002 – 2009 redaktorem „Biuletynu Pedagogicznego Komisji Pedagogicznej Okręgu Wielkopolskiego”.
Jest autorem kilkudziesięciu publikacji w tym z zakresu metodyki języka polskiego – niektóre wymienia „Bibliografia metodyki języka polskiego 1945 – 1969” pod red. Władysława Szyszkowskiego (WSIP, Warszawa 1974), z zakresu edukacji w ogólnopolskiej prasie specjalistycznej, takiej jak „Życie Szkoły”, „Oświata i Wychowanie”, „Poradnik Bibliotekarza”, „Bibliotekarz” oraz artykułów publicystycznych w „Głosie Nauczycielskim” i prasie lokalnej, a także wydawnictwa zwartego o charakterze historycznym.
Dotąd ukazały się trzy tomy jej wierszy:
1. Zofia Grabowska – Andrijew, „Pomiędzy”, Rebis, Poznań 2005, s. 54, ISBN 83-7301-738-0
2. Zofia Grabowska – Andrijew, „Twarzą w twarz. Sonety”, Rebis, Poznań 2009, s. 60, ISBN 978-83-7510-408-0
3. Zofia Grabowska – Andrijew, „Niby nic”, Rebis, Poznań 2013, s. 75, ISBN978-83-7818
Ostatnio ukazały się:
Zofia Grabowska-Andrijew , Ciota Chodzieska, „Karzełki płomieniste”, w: „Opowieści i legendy chodzieskie”, Chodzież 2014, s. 5-9 i 32-37.
Ciekawostka
Pani Zofia pisze, publikuje i prezentuje na spotkaniach autorskich swe wiersze. Jeden z nich pt. „Mam kota” wskazuje, że autorka nie pisze o rzeczywistym kocie, ale o kocie na punkcie poezji, w znaczeniu hobby .
Jej ulubionymi poetami są: C. K. Norwid, Bolesław Leśmian, W. Szymborska , Krystyna Miłobędzka, Andrzej Sosnowski, Jacek Dehnel, Ryszard Krynicki, Sylwia Plath, Josip Brodzki, Charles Baudelaire…