Urodził się 27 maja 1913 roku w Kawnicach pow. Konin jako najstarszy z 6-ciorga rodzeństwa.
Rodzice: Marcin i Maria z d. Szubińska
Po ukończeniu szkoły podstawowej w Golinie w 1928r. kontynuował naukę w szkole średniej w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Słupcy i w 1933r. uzyskał Dyplom Nauczyciela Szkół Powszechnych (Nr. 42/1933 z dnia 20 czerwca 1933r.)
W roku szkolnym 1933/34 pracował w Szkole Państwowej w Kawnicach na pełnym etacie 30 godz. tygodniowo – jako bezpłatny praktykant. Czynną służbę wojskową odbył na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy przy 68 Pułku Piechoty w Gnieźnie w okresie od 19 września 1934 r. do 1 czerwca 1935 r. gdzie uzyskał tytuł Podchorążego Rezerwy w stopniu kaprala (świadectwo nr. 113 z 1 czerwca 1935 r.) Od 1 czerwca do 30 września 1935 r. pełnił służbę czynną w 62 Pułku Piechoty we Wrześni. Z dniem 1 października przeniesiony został do rezerwy. Wtedy przystąpił do pracy w zawodzie nauczycielskim w Szkole Podstawowej w Lubstowie. Tam pracował do 31 stycznia 1936 r. Z dniem 1 lutego 1936 r. został przeniesiony decyzją Inspektora Szkolnego w Koninie do pracy w Szkole Podstawowej we Wrzącej Wielkiej.
W dniu 30 sierpnia 1939 r. zgłosił się na rozkaz mobilizacyjny do 37 Pułku Piechoty w Kutnie i został wcielony do 144 PP jako dowódca 2 Plutonu Drugiej Kompanii I Batalionu pod dowództwem majora dypl. Swarnickiego. W czasie kampanii wrześniowej przebył szlak bojowy z Kutna do Sochaczewa i dalej do Łodzi i Strykowa skąd 7 września nastąpił odwrót pod Warszawę przez Mszczonów, Żyrardów, Błonie, Modlin. Przy dojściu do Warszawy ok. 10 września I Batalion został skierowany do Otwocka, ponieważ były tam organizowane „Dalekie Przedpola Obrony Warszawy”. Wieczorem 2-ga Kompania została wyznaczona na Placówkę ulokowaną ok. 4 km na wschód we wsi Jabłonna. Następnego poranka Niemcy rozpoczęli od wschodu natarcie i po artyleryjskim ostrzelaniu, poniesieniu dużych strat własnych Bolesław Stuczyński wraz ze swoim oddziałem, zmuszony był wycofać się do Warszawy. Nastąpiło tam skierowanie jego oddziałów na cmentarz Bródnowski, gdzie zastała ich kapitulacja, po której około 600 oficerów z obrony Warszawy wywieziono do obozu w Hohnstein koło Drezna (oflag IV A). Po około rocznym pobycie nastąpił transport do obozu w Gross Born (obecne Borne Sulinowo) – Oflag II D. W tym obozie przebywało ok. 6 tyś. jeńców. Z chwilą rozpoczęcia ofensywy w styczniu 1945 r. obóz ewakuowano marszem pieszym na Zachód. Po 3 miesiącach marszu doprowadzono jeńców do obozu w Sadbostel Kraiss Bremervörde na zachód od Hamburga (Stalag XI A) Tam przebywali do czasu kapitulacji Niemiec tj. do 8 maja 1945r. Do Polski powrócił w lutym 1946 r. i po przeprowadzeniu weryfikacji przez WKR Konin otrzymał legitymację Wojskową Oficera Rezerwy 0101290 Seria CH.
Uchwałą Rady Państwa z dnia 6. 10. 1982 r. za odwagę i waleczność został odznaczony „Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski” . Otrzymał również medal „Za udział w Wojnie Obronnej 1939”.
Po powrocie z niewoli nie wrócił już do zawodu nauczycielskiego. Pracował w Młynie we Wrzącej Wielkiej w charakterze księgowego. Po upaństwowieniu młyna w 1953 r. rozpoczął pracę w Radach Narodowych w Kole. Najpierw jako statystyk powiatowy, następnie w Powiatowej Komisji Planowania w Kole. Najdłużej, bo od 1961 roku aż do emerytury na którą przeszedł w roku 1977, pracował jako Inspektor nadzorujący dochody do Budżetu Państwa od Przedsiębiorstw Państwowych i Społecznych.
Za rzetelną i uczciwą pracę dostał w dniu 15 czerwca 1977 r. „Złotą Odznakę Za Zasługi dla Finansów PRL” ; „Odznakę Honorową Za Zasługi dla Województwa Konińskiego” dnia 28 września 1983 r. oraz odznakę honorową „Zasłużony Pracownik Rady Narodowej” z dnia 22 lipca 1979 r.
Poza pracą zawodową udzielał się społecznie. W środowisku zaangażował się w pracę miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej. Przez wiele lat był Prezesem Zarządu OSP. Brał udział w budowaniu nowej strażnicy.
Za wieloletnią pracę w Straży Pożarnej otrzymał szereg dyplomów i wyróżnień m.in.: Srebrny medal „Zasłużony dla Pożarnictwa”22.06.1964r.; Złoty medal „Zasłużony dla Pożarnictwa” 18.04.1980r.
W maju 2013r. Pan Bolesław obchodził setne urodziny. Po dziś dzień cieszy się dobrym zdrowiem i tryska świetnym humorem.