Pochodzenie

Urodziła się 18 sierpnia 1946 r. w Srebrnej Górze („Srebrnagóra” według pisowni z 1946 r.), w gminie Wapno, w powiecie wągrowieckim. Było to w niedzielę o godzinie 5:20. Rodzice – Henryk i Halina (z domu Szmuchrowska) nadali jej imiona: Irena, Wanda. Ochrzczona została 17.09.1946 r. w kościele rzymsko-katolickim św. Mikołaja w Srebrnej Górze. Już w 1947 r. Jaroccy przeprowadzili się na początku do Bydgoszczy a później do Gdańska-Oliwy na ul. Słoneczną. Tam przychodzą na świat bracia: Henryk, Tadeusz i Waldemar.

Dzieciństwo

W dniu 27.05.1956 r. Irena przystąpiła do Pierwszej Komunii Świętej w katedrze, w Gdańsku-Oliwie. Podczas wakacji często odwiedzała rodzinne strony. Przebywała wtedy u cioci Ireny Nadolnej w Wapnie. Dom, w którym tak często bywała uległ całkowitemu zniszczeniu podczas katastrofy górniczej w Wapnie w 1977 r.

Edukacja

W 1960 r. będąc w siódmej klasie szkoły podstawowej Irena zaczęła uczęszczać do chóru przy katedrze oliwskiej. Działał tam chór katedralny, a także teatr, w którym grała oraz młodzieżowy klub dyskusyjny. W 1962 r. Irena rozpoczyna przygodę ze sceną w Amatorskim Teatrze Dramatycznym przy katedrze oliwskiej. Grała różne postaci biblijne i święte (na pewno świętą Bernadettę i świętą Barbarę). Teatr wystawiał wiele spektakli i jeździł z nimi po innych parafiach. W 1964 r. po pierwszym spotkaniu z profesor Haliną Mickiewicz Irena zostaje natychmiast przyjęta do Jej klasy w średniej szkole muzycznej w Gdańsku-Wrzeszczu. Po ukończeniu liceum ukończyła Wydział Biologii Studium Nauczycielskiego także w Gdańsku.

Kariera

Początki

W 1964 r. Gdańska Rozgłośnia Radiowa ogłasza eliminacje do Studia Piosenki Irena zdobywa się na odwagę, staje do eliminacji i zwycięża. Zostaje słuchaczką Gdańskiego Studia Piosenki w klasie Jacka Ujazdowskiego. W 1965 r. w Gdańskim Studiu Piosenki Irena poznaje Mariana Zacharewicza, późniejszego męża, kompozytora wielu piosenek i menadżera. Irena nagrywa pierwsze piosenki dla Polskiego Radia w Gdańsku– „Gdański most” i „Wróć”. Często występuje w klubach studenckich Żak i Rudy Kot w Gdańsku. Rudy Kot był klubem ZMS-u, w którym siedzibę miało m.in. Gdańskie Studio Piosenki. W Rudym Kocie pierwszy raz wystąpiła też jako modelka podczas pokazu mody”. Irena podejmuje współpracę z Zespołem Artystycznym Marynarki Wojennej „Flotylla”. Zespół miał sporą renomę i był dość popularny na Wybrzeżu. Śpiewała w nim dwa lata. Śpiewanie w MarWoju oznaczało zapoznanie się z innego typu sceną i pracą.

Pierwsze sukcesy

W 1966 r. pierwsza nagroda na Konkursie na Studencką Piosenkę Miesiąca w Poznaniu. Pierwszym znaczącym sukcesem Ireny było zdobycie drugiego miejsca za piosenkę „Wróć”, na Festiwalu Polskiej Piosenki Wykonawców Amatorów w Rybniku. Jako najzdolniejsza studentka została wytypowana przez dyrekcję Studia Piosenki, do udziału w ogólnopolskim, popularnym programie telewizyjnym „Tele- Echo”. W 1967 r. z zespołem Flotylla Irena wzięła udział w I Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Połczynie-Zdroju, 10-12 czerwiec (od 1968 roku festiwal ten odbywał się w Kołobrzegu). Zespół Flotylla wykonał trzy piosenki: „Zimne morze”, „Marinero” i „Szumi wiatr”. Występuje po raz pierwszy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W Koncercie Debiutów śpiewa piosenkę „Sosno”. Karierą artystyczną Ireny zaczyna interesować się Telewizja Polska. Występuje w programie „Reminiscencje festiwalowe” z zespołem Alibabki jako młody, ciekawy talent. Dzięki Mateuszowi Święcickiemu trafia do warszawskiego studia nagrań. Nagrywałam w studiu przy Myśliwieckiej. Bardzo pomogły mi doświadczenia z pracy w gdańskim studiu. To była świetna baza zawodowa. Irena otrzymuje Dyplom Zawodowej Piosenkarki wydany przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Honorarium za występ zależało wówczas od grupy, do której komisja weryfikacyjna zechciała zaliczyć danego wykonawcę. Były trzy kategorie: A, B i C….Odpowiadało się na pytania z historii muzyki i teatru, teorii muzyki, trzeba było coś zaśpiewać i zadawano jakieś pytania dotyczące branży muzycznej. Dostałam wtedy grupę B, co było dla mnie na tym etapie kariery bardzo dobre. W 1968 r. występ poza konkursem w koncercie inaugurującym Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie z piosenką „Gondolierzy znad Wisły„. Występ na VI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i wyróżnienie za interpretację piosenki „Gondolierzy znad Wisły”. Od tamtej pory to właśnie „Jerzy Gondol” ponosi całą odpowiedzialność za los mojej kariery. Ta piosenka stała się moją pierwszą artystyczną wizytówką. Za utwór „Gondolierzy znad Wisły” zdobywa drugie miejsce w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki. Irena uczestniczy w pierwszym tournee zagranicznym – trasie po ZSRR z zespołem Polanie oraz z Danutą Lerską, Reginą Pisarek, Wojciechem Gąssowskim, Barbarą Dunin i Zbigniewem Kurtyczem.

Etap paryski

W 1968 r. Irena otrzymała czteromiesięczne stypendium PAGART-u w Paryżu. Po długich wahaniach postanawiła skorzystać z okazji, która mogła się nie powtórzyć. Początkowo Irena pracowała w kabarecie rosyjskim „Chez Raspoutine”. „To było bardzo ekskluzywne miejsce, do którego przychodzili na kolację nie tylko politycy i biznesmeni, ale również aktorzy”. Współpracowała ze znanym piosenkarzem i autorem tekstów Jacques Dal’em. Irena pracowała bardzo dużo nad interpretacją tekstów, wymową języka francuskiego, dykcją, emisją głosu i przygotowaniem piosenek do nagrań. Po uzyskaniu zgody PAGART-u na przedłużenie pobytu w Paryżu wstąpiła do Petit Conservatoire de la Chanson Madame Mireille. Dzięki temu konserwatorium Irena wystąpiła w kilkunastu audycjach radiowych i telewizyjnych. Po przesłuchaniu została stypendystką w słynnej szkole wokalnej przy paryskiej Olimpii, pod opieką artystyczną Bruno Coquatrix’a, dyrektora Olympii i legendy francuskiego show-biznesu. Irena uczyła się w elitarnej pięcioosobowej klasie dla szczególnie uzdolnionych. Uczestniczyła w nagraniach dla francuskich rozgłośni i telewizji (m.in. Tele Dimanche, Deuxieme Chance, Program Telewizyjny Mme Mireille Mathieu). Premierę miał pierwszy we Francji singiel nagrany dla firmy fonograficznej Philips z piosenkami „Il faut y croire” i „Tu me reviendras”. W tym czasie Irena została wezwana przez PAGART do realizacji uprzednio zaplanowanego tournee po Związku Radzieckim z programem „Melodie Przyjaciół”. Zyskuje tam powtórnie wdzięczne audytorium, gorącą sympatię i świetne recenzje. W 1970 r. Irena odniosła wielki sukces na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Rennes we Francji. Zdobywa trzy nagrody: Srebrnego Gronostaja (Silver Ermine), nagrodę Miasta Rennes, oraz nagrodę za interpretację piosenki „Et ce sera moi”. Występowała u boku takich gwiazd jak Marie Laforet, Mireille Mathieu, Rica Zarai, Enrico Macias. Został wydany drugi singiel we Francji z piosenkami „Tant que la barque va” i „Et ce sera moi”. W ramach promocji płyty Irena koncertowała we Francji, Belgii. Jeździła do Szwajcarii, aby reklamować płytę w audycjach telewizyjnych i radiowych. Występowała w kabarecie „Tsarewich”. W 1971 r. występy we Francji i krajach Europy zachodniej. W czerwcu 1972r. wzięła ślub z Marianem Zacharewiczem. Jednym ze świadków był Seweryn Krajewski. 20 grudnia Irena wróciła do Polski ze stypendium we Francji.

Etap polski PRL-owski

W 1973 r. został zrealizowany program telewizyjny „Irena Jarocka zaprasza”, ten tytuł został wykorzystany jako hasło dużej trasy koncertowej po Polsce. Wystąpiła na XI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z piosenką „Śpiewam pod gołym niebem”, która została warszawską piosenką roku. Wystąpiła na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu z piosenką „Ballada o żołnierzu, któremu udało się powrócić”, zdobyła dwie nagrody: Srebrny Pierścień oraz nagrodę ZBOWiD-u. Występuje poza konkursem z piosenką „Il faut y croire” na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, zostaje Miss Obiektywu– nagroda przyznana przez festiwalowych fotoreporterów. Miała występy we Francji w kabarecie „L’Etoile de Moscou” oraz w Sofii w Bułgarii, w programach dla tamtejszej telewizji. Wiele koncertów po Polsce min. w klubie „Stodoła” w Warszawie, w Katowickim „Spodku” z okazji święta „Trybuny Robotniczej”. Brała udział w programie muzycznym o Gdańsku kręconym przez telewizję NRD. W tym roku (1973) w Gdańsku powstaje pierwszy fan-club Ireny. Jego założycielem jest Paweł Wiliński. W 1974 r. premierę ma pierwsza płyta długogrająca „W cieniu dobrego drzewa”. Była reprezentanką firmy Pronit na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w konkursie o „Grand Prix de Disque”. Wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie z piosenkami „Wymyśliłam Cię” i „Słowo jedyne Ty”. Zdobyła nagrodę publiczności, a piosenka „Wymyśliłam Cię” zdobyła tytuł Przeboju Festiwalu i nagrodę „Głosu Wybrzeża” za piosenkę roku. Bierze udział w Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. Koncertuje na Polskich Targach Estradowych w Łodzi. Wg statystyk Irena była artystką, która rozdała najwięcej autografów podczas Targów. Wystąpiła na International Pop Song Festival Bratislavska Lyra ’74, z piosenką „Śpiewam pod gołym niebem”. Bierze udział w Międzynarodowym Festiwalu Artystycznym w Słonecznym Brzegu, Bułgaria. Występuje na festiwalu piosenki radzieckiej w Zielonej Górze z programem światowych standardów. Wydany w sierpniu 1974 r. album „W cieniu dobrego drzewa” pobił absolutny rekord sprzedaży – do końca roku sprzedało się prawie 100 tys. egzemplarzy. Piosenka „Motylem jestem” została ogłoszona Przebojem Roku w plebiscycie wszystkich rozgłośni i słuchaczy. W 1975 r. kolejny tytuł – w plebiscycie „Muzykoramy” z „Na przełaj” Irena zdobywa miano Piosenkarki Roku. Bierze udział w Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. Premierę ma pierwszy singiel na rynku niemieckim pt. „Junge Liebe”. Piosenka stała się przebojem w RFN. Następuje wielka promocja singla we wszystkich mediach w Niemczech Zachodnich – występuje w TV m.in. z zespołem ABBA, Suzi Quatro, Udo Jurgensem. Występuje z recitalem na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. Uczestniczy w Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1975, „Mikrofon i Ekran” zaśpiewała tam piosenkę „Motylem jestem” i „Te linie, te koła”. Również w tym roku zdobywa pierwszą w karierze Złotą Płytą za rewelacyjną sprzedaż albumu „W cieniu dobrego drzewa”. Zdobywa drugą nagrodę na Coupe d’Europe Musicale w Villach w Austrii, gdzie reprezentuje Polskę razem z Danielem Kłoskiem i Jadwigą Strzelecką. Piosenka „Motylem jestem” zdobywa w Polsce tytuł Piosenki Roku. W Plebiscycie Popularności „Kuriera Polskiego” Irena zdobywa drugie miejsce – „Srebrny Gwóźdź Sezonu 1974” (po ex aequo Irenie Szewińskiej i piłkarzach). Występuje w Teatrze Telewizji w sztuce „Popiół i diament”, śpiewa tam: „Chryzantemy złociste” oraz „Rozszumiały się wierzby płaczące”. Piosenka „Jeśli kochasz” zajmuje drugie miejsce w plebiscycie na przebój „Lata z radiem”. Ponownie zostaje Piosenkarką Roku w plebiscycie „Panoramy”. Debiutuje na dużym ekranie – gra rolę piosenkarki Ireny Orskiej w filmie fabularnym „Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka” Jerzego Gruzy. Bierze udział w Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1976 z okazji 30-lecia Polskich Nagrań. Irena Jarocka zaśpiewała dwie piosenki: „Słowo jedyne Ty” oraz „Kawiarenki”. Występuje z krótkim recitalem na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie z piosenkami: „Odpływają kawiarenki”, „Ne me quitte pas”, „Jeśli kochasz„, „Ramaja”. Nagrywa drugi longplay – „Gondolierzy znad Wisły”. W życiu prywatnym następuje przeprowadzka z Gdyni do Warszawy. Koncertuje w Niemczech i Portugalii oraz 15-stu miastach Czechosłowacji z grupą Karela Vagnera i Haną Zagorową. W czasie tych tras koncertowych Irena zaprzyjaźnia się z Haną Zagorową. Krótko potem zaśpiewała po polsku kilka piosenek z repertuaru tej piosenkarki, m.in. „Cały świat”, „Tęczowa panna”. Uczestniczyła również w kilku programach telewizyjnych w Czechosłowacji. W Plebiscycie Popularności „Kuriera Polskiego” Irena zdobywa „Srebrny Gwóźdź Sezonu 1975”. To drugi z kolei „Srebrny Gwóźdź”. W plebiscycie „Panoramy” i Krajowej Agencji Wydawniczej Irena uzyskuje miano Piosenkarki Roku. W 1976 r. na skutek wypadku samochodowego ma długi pobyt w szpitalu, późniejsza rehabilitacja wyklucza ją na pewien czas z życia artystycznego. Jednak pod koniec roku występuje już na „Światowym Festiwalu Piosenkl Popularnej w Tokio ’76” w Japonii z piosenką „Odpływają kawiarenki”. Za Jej interpretację Irena otrzymała wyróżnienie. Piosenka „Odpływają kawiarenki” uzyskuje miano Przeboju Roku. W w 1977 r. nagrywa dla TV w Rostock’u i w Berlinie, bierze udział w koncercie galowym z okazji „Tygodnia Kultury Polskiej we Francji”. Koncert odbył się w Teatrze Wielkim w Warszawie, a transmitowany był na żywo do Francji. Irena zaśpiewała w nim dwie piosenki występując wraz z Michel’em Legrand’em. W Polsce i w Czechosłowacji odbyły się wspólne koncerty z grupą Karela Vágnera, Haną Zagorową i Petrem Rezkiem. W plebiscycie redakcji „Zwierciadła” oraz programu TVP „Camerata” Irena uzyskuje tytuł Piosenkarki Roku. Po podpisaniu kontraktu z niemiecką firmą Cristal (EMI/Electrola) zostaje wydany singiel „Morgenrot”. Na drugiej stronie znajduje się piosenka „Unser Zelt aus Stroh”. Firma Emi Cristal organizuje dużą trasę koncertową po największych miastach Niemiec promującą singiel. Występuje w programie telewizyjnym w „Die Welt ist voll Musik – Folge 17: Polen” dla Telewizji Südwestrundfunk w Baden-Baden z Krzysztofem Krawczykiem i zespołem 2+1 oraz innych programach telewizyjnych w Pradze, Bratysławie, Hamburgu, Bremen, Koln. Odbywa się seria wielkich koncertów w Polsce: Poznańska Wiosna Estradowa, Spodek w Katowicach – koncert z udziałem największych gwiazd polskiej piosenki i najwyższych władz Polski, koncert inaugurujący „Olimpijski Alert Młodzieży”, recital w ramach „Pierwszych polonijnych spotkań z polską piosenką”, „Elbląski Karnawał Estradowy”. Wyjeżdża do USA na trasę koncertową „Podwieczorku przy mikrofonie”. W Plebiscycie Popularnośći „Kuriera Polskiego” trzeci raz z kolei zdobywa „Srebrny Gwóźdź”. Piosenka „By coś zostało z tych dni” zajmuje drugie miejsce w plebiscycie na przebój roku. Wytwórnia Wifon wydaje kasetę „Złote Przeboje”. Złotea Płyta za longplay „Gondolierzy znad Wisły”. Nagranie kolejnego longplay’a „Wigilijne życzenia”. Płyta zawiera dwanaście współczesnych pastorałek napisanych specjalnie dla Ireny przez znanych czołowych kompozytorów. Rozpoczyna studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Pedagogicznym. Nagrywa w Czechosłowacji, dla firmy „Supraphon” płyty długogrającej pt. „Koncert”. Na płycie znalazły się piosenki śpiewane w kilku językach. W 1978 r. ma występ na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Palma de Mallorca. Za interpretację piosenki „Un beau jour bientot” – francuskiej wersji utworu „Wymyśliłam cię” Irena uzyskuje wyróżnienie. Występuje poza konkursem na Międzynarodowym Festiwalu Interwizji w Sopocie z piosenką „Mój słodki Charlie” i „Nie wiadomo który dzień”. Występuje na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Dreźnie w NRD. Za interpretację piosenki „Mój słodki Charlie” Irena zdobywa drugą nagrodę. Liczne koncerty w Portugalii, Finlandii (w programie telewizji fińskiej z okazji Dni Polskich w Finlandii), Czechosłowacji (gościnny występ na Festiwalu „Decinska Kotva”) i Niemczech. Nagrywa kolejny longplay „Być narzeczoną Twą”. Wyrusza na koncertową z zespołem Karela Vágnera i Haną Zagorową po województwie szczecińskim. Ponownie nagrywa w NRD do programu telewizyjnego „Schlagerstudio” gdzie piosenka „Komm doch mal vorbei” zajęła pierwsze miejsce. Piosenka „Mój słodki Charlie” uplasowała się na pierwszym miejscu w czerwcowym plebiscycie „Studia Gama”. Longplay „Wigilijne życzenia” zajmuje drugie miejsce w konkursie publicystów estradowych na płytę roku 1978. W 1979 r. występuje na XVII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z utworem „Piosenka spod welonu”, w koncercie „Przeboje sezonu”. Podczas Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, występ w „Koncercie przyjaźni”. Następnie trasa koncertowa w USA z programem „Podwieczorek przy mikrofonie” -„Sami swoi”. Występuje na festiwalu w Limassol na Cyprze jako gość specjalny. „Srebrny Gwóźdź Sezonu 1978” przyznany w Plebiscycie Popularnośći „Kuriera Polskiego” przez czytelników tej gazety. To czwarty „Srebrny Gwóźdź” (1974, 1975, 1976, 1978). W tym samym roku premiera albumu „Być narzeczoną twą”, z którego utwór „Był ktoś” zdobywa tytuł Piosenki Roku. Kolejna Złota płyta za longplay „Wigilijne życzenia”. Show telewizyjny w Łodzi „Jakie to bylo romantyczne” z Haną Zagorową i zespolem Karela Vágnera. „Piosenka spod welonu” zajmuje I miejsce w plebiscycie Studia Gama. Koncerty w Czechosłowacji, ZSRR. W 1980 r. wyrusza w trasę po USA z programem składankowym. Ma nagrania radiowe i telewizyjne oraz koncerty w NRD i Czechosłowacji. Duża trasa koncertowa po ZSRR. Koncert w teatrze Buffo w Warszawie połączony z przyznaniem Złotej Płyty za longplay „Być narzeczoną twą”. W ramach imprez towarzyszących festiwalowi w Opolu Irena wystąpiła z recitalem w Teatrze im. J. Kochanowskiego. Współpracuje z zespołem Exodus – nagranie dwóch utworów „Jednodniowe obietnice” oraz „Ześlij mi”. Nagrywa z grupą Rama 111, m.in. piosenkę „Wspomnij mnie”. Przede wszystkim jednak występowała z różnymi orkiestrami, m.in. big-bandami Wiesława Pieregorólki i Zbigniewa Górnego”. W 1981 r. kolejna trasa koncertowa po USA i Kanadzie z widowiskiem pt. „Badźmy wszyscy dobrej myśli”. Uczestniczy w telewizyjnym programie satyryczno-muzycznym „O paniach dla pań”. Gościnnie występuje na Festiwalu Piosenki w Zielonej Górze. Nagrywa recital telewizyjny „Nahorny + 1” z piosenkami francuskimi. Nagrywa singie z zespołem „Budka suflera” – „To za mało”. Singiel został wydany przez firmę Tonpress. Kolejne trasy koncertowe w ZSRR, Czechosłowacji. Nagrywa płytę – album „Irena Jarocka I”. Longplay wydany został przez wytwórnię Pronit. Uczestniczy w spektaklu „Pozłacany warkocz”, w którym zaśpiewała dwie piosenki Katarzyny Gaertner – „List” oraz „Blondyny”. „Pozłacany Warkocz”, to niezwykle barwne i radosne widowisko słowno-muzyczno-kostiumowe stworzone przez Katarzynę Gärtner, które ma na celu przybliżyć osobom spoza Śląska jego wyjątkowość, fascynująca historię oraz bogatą kulturę. Ponowny wyjazd do USA na koncerty do klubu „Skyline”. W 1982 r. seria występów estradowych z programem pt.„Wiosenne dedykacje”. Realizacja programu telewizyjnego „Zwariowany dzień”. Piosenka „Mam temat na życie” staje się przebojem roku 1982. Piosenka „Gimme Some Lovin’” zajmuje I miejsce w konkursie „Z przebojem przez lato”. Również w 1982 r. Danuta Ignatowska zakłada w Bydgoszczy fanclub Ireny Jarockiej.

W tym roku przychodzi na świat córka – Monika Sobolewska. Już pod koniec roku występuje w telewizyjnym bloku Sylwestrowym z piosenką „Póki drzewa jeszcze w kwiatach”.

W 1983 r. koncertuje w USA oraz w Polsce, Czechosłowacji, Niemczech a także na festiwalu piosenki na Kubie w Varadero. Brała udział w okazjonalnych programach TVP, nagraniach radiowych, wystąpiła w sylwestrowym programie telewizyjnym z piosenką „Bliski sercu dzień”. W 1984 r. trasy koncertowe w Polsce, Austrii, Czechosłowacji z zespołem Hany Zagorowej. Piosenka „Beatlemania story” kolejnym przebojem – zajmuje pierwsze miejsca na listach przebojów Radar, 1 miejsce w Telewizyjnej Liście Przebojów oraz 3 miejsce w Polskim Radio w miesiącu maju. Uczestniczy w imprezie „Dni Kultury Polskiej” w Pradze. Występuje w wielu programach telewizyjnych m. in. „Muzyczny toast czyli pejzaż piosenką malowany”, „Piosenki Jarosława Kukulskiego”, „Uwaga debiut”, własny recital telewizyjny „Znowu nad morzem”. Udział w wielkim koncercie „W darze serca”, który odbył się w Teatrze Wielkim w Łodzi. Dochód z koncertu przeznaczony był na budowę szpitala – pomnika „Centrum Zdrowia Matki Polki”. W 1985 r. występy w klubach polonijnych USA – w Chicago, Nowym Jorku. Realizacja programu telewizyjnego pt. „Największe przeboje Ireny Jarockiej”. Występy we Włoszech, ZSRR i Kanadzie. W 1986 r. gościnne występy w różnych programach telewizyjnych. Realizacja nowych nagrań radiowych. Występuje poza konkursem na XXIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z utworem „Nie zostawiaj mnie” przy akompaniamencie Włodzimierza Nahornego w programie „Piosenki Adama Kreczmara”. Kolejne zagraniczne koncerty w RFN, Czechosłowacji, Francji i ZSRR. W 1987 r. wydanie nowej płyty – albumu „Irena Jarocka II”. Seria koncertów w Luxemburgu, Belgii, Francji, Szwecji. Udział w koncercie poświęconym Bogusławowi Klimczukowi na XXIV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (piosenka „Listy z daleka”). Koncerty gwiazd krajów socjalistycznych w ZSRR- „Melodie przyjaciół”. W Pradze odbyły się nagrania do płyty dla dzieci „Smerfy”. Irena nagrała na tę płytę dwie piosenki. Tournee po Australii razem z Wojciechem Młynarskim i Jerzym Derflem. W 1988 r. kameralne recitale z Włodzimierzem Nahornym „Listy nienapisane”, który uznano za najlepszy program 1988 roku, na Festiwalu Polskich Programów Estradowych w Rzeszowie. Premiera longplaya „Smerfy” wyprodukowanego przez Karela Vágnera dla firmy płytowej „Supraphon” z udziałem polskich artystów. Występ w programie kręconym w telewizji warszawskiej pt. „Smerfolandia”. W 1989 r. występ na XXVI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z piosenką „Oczarowanie życiem”. Występ na Festiwalu Piosenki w Zielonej Górze. Występy we Francji i Szwajcarii. Program telewizyjny ” Pastoralki śpiewa Irena Jarocka”. W tym roku poślubia Michała Sobolewskiego, z którym zamieszkała wkrótce po wypadku samochodowym w 1976 roku. Ślub był podyktowany wyjazdem Michała do Stanów Zjednoczony w 1989 roku, by Irena z Moniką (ur. 1982) mogły dojechać do niego później jako członkowie rodziny.

Etap amerykański

W 1990 r. pożegnalna trasa w Polsce – „Listy nienapisane”. Koncert towarzyszący XXVII Krajowemu Festiwalowi Piosenki Polskiej w Opolu. Występ na Festiwalu Piosenki w Zielonej Górze. 7 lipca 1990 r. wyjazd do USA na dwa lata (Morgantown, WV). Współpraca z organizacją „Women Across Cultures”. W 1991 r. przyjeżdża do Polski na nagranie programu telewizyjnego „Bo to wszystko jest piosenką francuską”. Pod koniec roku pierwszy (od wyjazdu do USA) koncert w Ameryce w klubie Cricket Club Leszka Świerszcza. Od tego czasu regularnie występuje w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Kolejne koncerty w USA i Kanadzie – Nowy Jork, Irvington, Hollywood, Sarasota, Seattle, Vancouver- Kanada. W 1992 r. wydanie płyty kompaktowej – „My French Favorites”, nagranej z Włodzimierzem Nahornym. Koncerty w Kanadzie z programem Wojciecha Młynarskiego– Toronto, London, Windsor, Niagara Falls, Ottawa, Montreal. Koncerty w USA- Passaic, Boston, Webster, Baltimore, Atlanta. W 1993 r. występ na festiwalu w Opolu z wiązanką przebojów. Później ma operację strun głosowych w Bydgoszczy. Jednak jeszcze w tym roku ma koncerty w USA i Kanadzie: Los Angeles, Philadelphia, Chicago, Charlotte, Denver, Colorado Springs, Montreal, Ottawa. W 1994 r. przeprowadzka do Clifton Park w Stanie Nowy Jork. Koncerty dla Polonii w Holyoke, Seattle, Tacoma, Victoria, Vancouver, Portland-Oregon, Los Angeles, Boston, Albany, Buffalo, Atlanta, Clearwater, Sarasota, Ozone Park, Irvington, Morgantown. Premiera dwóch części składanek największych przebojów Kolekcja vol. I i Kolekcja vol. II. W 1995 r. koncerty w USA oraz Kanadzie: Breckenridge, Albany, Baltimore, Chicago, Clark, Cohoes, Trenton, Phoenix, Wallington, Montreal, Ottawa, Copiaque, Brooklyn-NY, New Britain, Hartfortd Holyoke, Albany w Cafee Lena, klubie w Saratoga Springs. Wyrusza na wędrówki po górach Adirondack w północnych Appalachach, Colorado-Denver, Breckenridge, Vail, Garden of Gods. W 1996 r. koncerty w Polsce i Niemczech. Koncerty w USA: Houston, Ft. Myers, Naples, San Diego, San Jose, San Francisco, Buffalo, Brooklyn, Denver, Colorado Springs, Detroit, Somerville, Pittsburgh. Irena śpiewa razem ze znaną śpiewaczką Laurą-Grażyną Kafką. Zwiedza – Las Vegas-AZ, ma drugą wyprawę do Grand Canyon, spływ rzeką Colorado, Adirondacks-NY, San Francisco-CA. Zostaje wydana płyta CD „Wielkie przeboje Ireny Jarockiej“. W 1997 r. bierze udział w programie telewizyjnym „Spotkania z gwiazdami – Irena Jarocka“. Nowa piosenka „Kabała z siedmiu kart“ trafia na czołówkę listy przebojów. Irena jest gościem honorowym na otwarciu „Dni 1000- lecia Gdańska“. Koncertuje w Polsce. Koncertuje w USA i Kanadzie: Baltimore-MD, Buffalo, Syracuse, Providence, Montreal, Ottawa, Cohoes, Portland, Boston, Webster, Derby, Great Meadows, Irvington, Stamford, Hartford, Albany. Zwiedza Kalifornię– San Francisco, Stanford University, Carmel- mission, Santa Cruz, Sequoia&Kings National Park, Yosemite Park, Los Angeles. W 1998 r. w serii Złota Kolekcja POMATON-u ukazuje się płyta i kaseta Ireny „Odpływają kawiarenki”. Premierę ma program telewizyjny „Jestem Irena Jarocka”. Współorganizuje konferencję poświęconą zdrowiu kobiet „Ciało-Dusza-Umysł Kobiety” w Gdyni. Ponowne koncerty w USA i Kanadzie. Irena wykonuje światowe standardy przy akompaniamencie Wandy Żukowskiej w amerykańskim klubie The Eighth Step Upstairs w Albany, NY, Allentown, Bridgeport, Wallington, Pittsburgh, Washington. Zwiedzanie Acadia National Park-VT. W 1999 r. kolejne koncerty- Atlanta, Ft Lauderdale, Hollywood- FL, St. Petersburgh, London, Kitchener, Windsor, Rochester, Phoenix. W tym roku otrzymuje obywatelstwa amerykańskie. Ma liczne programy telewizyjne i koncerty w Polsce. Tournee po USA i Kanadzie. Współorganizuje drugą gdyńską konferencję poświęconą zdrowiu kobiet (ECHO International). Na Bal Sylwestrowy udaje się na Hawaje. Zwiedza wszystkie wyspy. Zwiedza – Adirondack, Acadia National Park, Yellowstone Park- Wyoming, North& South Dakota. W 2000 r. prapremiera sceniczna sztuki Sławomira Mrożka „Piękny widok” (A beautiful view) w Teatrze Polskim w Waszyngtonie. Irena zagrała w tym spektaklu jedną z dwóch głównych ról. Koncerty: Anchorage, Yorba- Linda, San Diego, Pittsburgh, Reading, Irvington, Washington, Passaic, New Britain, Ft. Lauderdale. Zwiedzanie Alaski, Montreal oraz Quebec w Kanadzie. W 2001 r. premiera płyty „Mój wielki sen”. Koncert promocyjny w Warszawie w Sali im. W. Lutosławskiego. Trasa koncertowa po Polsce promująca nową płytę. Koncerty w Niemczech, Kanadzie, USA. W 2002 r. Irena Jarocka zostaje „twarzą” Polsko-Amerykańskiej Unii Kredytowej w Nowym Jorku. Koncerty w USA: Nowy Jork, Passaic, New Britain, Portland, Rochester, Riverhead, Mississauga, London, Dallas, Houston. Przeprowadzka do Teksasu. Wakacje na wyspach St. John (US Virgin Islands). Ogólnopolski Konkurs na Interpretację Piosenek z Repertuaru Anny German Tańczące Eurydyki w Zielonej Górze. Uczestniczy w Koncercie Galowym, Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki im. Bogusława Klimczuka, w Kozienicach. W 2003 r. bierze udział w konferencji „Polka w Europie” zorganizowanej przez Stowarzyszenie Dziennikarzy dla zdrowia, która odwiedziła kraje skandynawskie. Irena była gwiazdą Polskiego Festiwalu w Syracuse, 20-22 czerwca 2003. Koncerty w USA i Kanadzie: Seattle, Victoria, Vancouver, Tacoma, St Catharines, Thunder Bay, Bayonne, Buffalo, Syracuse. Zwiedzanie: Palo Duro & Lake Meredith- TX, Carlsbad Caverns, White Sands, Ruidoso- NM. W 2004 r. Irena Jarocka została współzałożycielką fundacji Poland-USA Promotion, która powstała we współpracy z Polską Agencją Informacji i Inwestycji Zagranicznych. Fundacja rozpoczyna swoją działalność prezentując wystawę promującą Polskę w największych miastach USA. Wyjeżdża na wycieczkę do Chin i Korei. Premierę ma płyta „Kolędy bez granic”- składanki najsłynniejszych kolęd świata. Koncertuje w Polsce i promuje płyty z kolędami. Koncerty: Copiague, Washington, New York, Las Vegas, Yorba-Linda, Santa Barbara, Philadelphia, Cheektowaga, Allentown, Ansonia, Windsor, Detroit, Houston, Chicago, Cleveland. Śpiewa w Rzymie kolędy dla Ojca Świętego Jana Pawła II ma audiencję i wręcza papieżowi nową płytę „Kolędy bez granic”.

5 czerwca 2004 r. koncert w Wapnie

W 2005 r. nagrywa w Blue-Moon Studio u Ilony Wieczorek koło Los Angeles w Kalifornii. Koncertuje w USA: Glendale, Philadelphia, Reading, Allentown, Passaic, Clearwater, Chicago, Edmonton, Vancouver, Seattle, San Francisco, Phoenix, Salt Lake City, Clark, Atlanta, Los Angeles, Glen Cove. Letnia trasa koncertowa w Polsce. Na rynku ukazują się dwie składanki z przebojami Ireny- „Moje złote przeboje” i „Piosenki o miłości”. W 2006 r. koncerty w USA: Santa Monica, Philadelphia, Washington, Orlando , Palm Beach, Mississauga, Kitchener, London, Chicago, Totowa, Sacramento, San Francisco, Dallas, New York, Fort Lauderdale. Organizacja pierwszego Discover Poland Festival w Santa Monica w USA- festiwalu promujacego Polskę z jej osiągnięciami w różnych dziedzinach, m. in. kultury, sztuki, muzyki, nauki, biznesu i turystyki. Zwiedza Peru i Boliwię. Latem odbywa trasę koncertową w Polsce.

Etap poamerykański

W 2007 r. wspólnie z mężem Michałem kupują mieszkanie w Warszawie na Białołęce i decydują się na powrót do Polski. Nagrywa nowy album w studiu w Izabelinie i w USA. Podpisuje kontrakt z Wydawnictwem Prószyński i S- ka, które wydaje autobiografię Ireny pod tytułem „Motylem jestem, czyli piosenka o mnie samej”. Kilkadziesiąt koncertów w Polsce. W 2008 r. ukończono nagrania na nową płytę. Występuje na festiwalu w Opolu po 15 latach przerwy. Premiera płyty „Małe rzeczy”, będącą efektem współpracy dwóch pokoleń twórców. Oprócz czterech kompozycji Seweryna Krajewskiego, dwóch Jarosława Kukulskiego, znajdują się na niej utwory młodszej generacji kompozytorów: Adama Abramka i Pawła Sota, Marcina Nierubca i Ilony Europy. Autorami tekstów są Jacek Cygan, a także m.in. Edyta Warszawska i Katarzyna Jamróz. Nagrania odbywały się w Izabelin Studio, a także w USA– w Nowym Jorku i w Filadelfii. Produkcją muzyczną zajęli się Adam Abramek, Paweł Sot, Łukasz Sztaba, Piotr Zygo, a nad całością przedsięwzięcia czuwał Andrzej Puczyński. Album ukazał się w końcu października pod skrzydłami Universal Music Polska. Zostaje Człowiekiem Roku 2008 w uznaniu zasług na polu promowania kultury polskiej w Ameryce i rozsławienia Polski w świecie. W 2009 r. Irena została laureatem nagrody „Muzykomaniaka Roku 2008″ w PR 1 Polskiego Radia. Irena z Michałem Sobolewskim zostają zdobywcami „Srebrnego Jabłka” magazynu PANI. Na 46-tym KFPP w Opolu stworzyła „Superduet” z Piotrem Kupichą. Występuje na Festiwalu Top Trendy w Sopocie na Koncercie z okazji 100- lecia Opery Leśnej. Utwór „No to co” zostaje przebojem Lata z Radiem 2009. W 2010 r. Irena z Michałem zostają zwycięzcami teleturnieju TV Polsat „Ona i On”. Ukazuje się „BREAK FREE”, czyli długo oczekiwany duet Ireny Jarockiej z Michaelem Boltonem. Ukazały się dwie nowe składanki z największymi przebojami Ireny Jarockiej. Premierę ma nowy album Ireny pt. „Ponieważ znów są Święta”. W 2011 r. cztery dni po wakacjach w Ciechocinku dowiaduje się o nieuleczalnej chorobie. Ostani koncert Ireny odbył się na Parafialnym Pikniku Rodzinnym w Szczepankach w gminie Łasin. W tym roku ukazuje się dwupłytowy album zatytułowany „40 piosenek Ireny Jarockiej”. To wydawnictwo szczególne – jubileuszowe. Płyta ukazuje się w 35 rocznicę filmu „Motylem jestem czyli romans 40-latka” z udziałem piosenkarki. Nagrania Ireny Jarockiej, to perły w 55-letniej historii Polskich Nagrań.

Pani Irena Jarocka zmarła 21 stycznia 2012 r. Do końca był przy niej ukochany mąż Michał. Pochowana została w katakumbach na warszawskich Powązkach. Tuż obok Czesława Niemena i Katarzyny Sobczyk.

Znaczenie

Była jedną z najbardziej rozpoznawalnych i najbardziej utalentowanych polskich piosenkarek. Pozostawiła po sobie ogromny dorobek artystyczny. Była nieprzeciętną osobowością, która bardzo wzruszała fanów na całym świecie. Pamięć o Irenie Jarockiej będzie trwała jeszcze długo. Cały czas aktywnie działają jej fancluby. Powstała „Akademia Piosenki Ireny Jarockiej”. 30 sierpnia 2014 r. w Sopocie odbędzie się uroczystość nazwania Muszli Koncertowej obok Grand Hotelu przy Molo sopockim im. Ireny Jarockiej. Rada Miejska W-wy/Białołęka podjęła decyzję o nazwaniu lasku, na obrzeżu którego znajduje się mieszkanie Ireny Jarockiej i Michała Sobolewskiego, Laskiem Ireny Jarockiej. Alejki w 9 hektarowym lasku mają być nazwane od tytułów piosenek Ireny Jarockiej. W W-wie oficjalnie można nadać nazwę po 5-latach od śmierci osoby upamiętnionej. Zgoda już jest, jednak na oficjalną uroczystość trzeba trochę jeszcze poczekać.

Dyskografia

Albumy:

W cieniu dobrego drzewa (1974)

Gondolierzy znad Wisły (1976)

Wigilijne życzenie (1977)

Koncert (1977)

Być narzeczoną twą (1978)

Irena Jarocka (1981)

Irena Jarocka (1987)

My French Favorites (1992)

Mój wielki sen (2001)

Kolędy bez granic (2004)

Małe rzeczy (2008)

Ponieważ znów są Święta (2010)

Piosenki francuskie (2012)

Single:

1969 – Il faut y croire/Tu me reviendras

1970 – Tant que la barque va/Et ce sera moi

1974 – Śpiewam pod gołym niebem/Wymyśliłam Cię/Nie wrócą te lata/W cieniu dobrego drzewa

1975 – Junge Liebe/Warum weint der Wind

1975 – Kocha się raz/Zawsze pójdę z tobą

1976 – Sag ihm, das ich ihn liebe/Auf dem Bahnsteig Nr. 8

1976 – Odpływają kawiarenki/Przeczucie

1976 – Sto lat czekam na twój list/By coś zostało z tych dni

1977 – Morgenrot/Unser Zelt aus Stroh

1978 – Garść piasku/Chyba się warto o mnie bić

1978 – Niech tańczą nasze serca/Mój słodki Charlie

1978 – Nie wiadomo, który dzień/Wszystko dam

1978 – Być narzeczoną twą/Przeoczone, zawinione

1978 – Nadzieja/Był ktoś

1979 – Piosenka spod welonu/Mon Harley Davidson/Plaisir d’amour/Aranjuez mon amour

1980 – To za mało/Nie odchodź jeszcze

1981 – Tańczy niedziela/Gimmie Some Lovin’

1981 – Mam temat na życie/Bliski sercu dzień

2001 – Magia księżyca/Dance Remix: Motylem jestem, Kawiarenki, Nie wrócą te lata

2002 – Na krakowską nutę – duet z zespołem Wawele

2008 – Małe rzeczy

2009 – No to co

2010 – Break Free – duet z Michaelem Boltonem

2010 – Ponieważ znów są Święta

Składanki:

1995 – Wielkie przeboje

1995 – Kolekcja vol.1

1995 – Kolekcja vol.2

1998 – Odpływają kawiarenki – Złota kolekcja

2002 – Złote przeboje – Platynowa kolekcja

2003 – Motylem jestem

2006 – Moje złote przeboje – Platynowa kolekcja

2006 – Piosenki o miłości – Platynowa kolekcja

2010 – Największe przeboje 1 – nowe nagrania największych przebojów, cz. 1

2010 – Największe przeboje 2 – nowe nagrania największych przebojów, cz. 2

Bibliografia

http://www.irenajarocka.pl – oficjalna strona, podstawowe źródło