Pochodzenie

Urodził się 21 stycznia 1912 roku w Kozielsku, powiat Wągrowiec. Był synem rolnika Franciszka i Antoniny Fabiszak.

Dzieciństwo

Wychowywał się w rodzionie rolniczej. Miał pięcioro rodzeństwa: Aneta, Narcyz, Marian, Maria,Sylwester.

W 1919 roku, w wieku 7 lat rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w Kopaninie.

Młodość

W 1926 roku po zdaniu egzaminu wstępnego został przyjęty do męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Wągrowcu. Po pewnym czasie z przyczyn od siebie niezależnych przerwał naukę w seminarium na 1,5 roku.W tym czasie pracował jako kupiec w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Damasławku. W roku 1932 wrócił do seminarium, a dwa lata później zdał maturę otrzymując dyplom uprawniający do nauczania w publicznych i prywatnych szkołach powszechnych.

Etapy działalności

Etap pierwszy-odbywanie służby wojskowej

Etap drugi- praca w szkolnictwie

Etap trzeci- służba w rezerwie, niewola niemiecka

Etap czwarty- powrót do domu

Etap piąty- oswobodzenie, powrót do szkolnictwa

Etap szósty- tragiczna śmierć

Etap pierwszy

We wrześniu 1932 roku został powołany do wojska celem odbycia obowiązkowej służby wojskowej w Grudziądzu. Po odbyciu służby wojskowej we wrześniu 1935 roku został przeniesiony do rezerwy ze stopniem plutonowy-podchorąży

Etap drugi

Od października 1935 roku rozpoczął pracę w szkole w Wapnie jako nauczyciel. Tam pracował do końca roku szkolnego, a następnie przez pewien czas był nauczycielem w Ciechowie i w Lipiej Górce, powiat Chodzież. W 1936 roku poznał panią Marię i tego samego roku pobrali się. Dnia 1 września 1937 roku został mianowany nauczycielem tymczasowym w Wojciechowie i tam pracował , aż do wybuchu wojny.

Etap trzeci

W czasie wakacji letnich brał udział w wojskowych ćwiczeniach rezerwy. Po odbyciu drugich ćwiczeń w 1938 roku został mianowany oficerem rezerwy w stopniu podporucznika. W czasie ćwiczeń w 1939 roku uległ wypadkowi i dnia 27 sierpnia tego roku został przekazany do szpitala wojskowego w Wilnie. Wybuch wojny uniemożliwiam mu leczenie . Uznano go za czasowo niezdolnego do służby wojskowej i kazano wracać do domu. W drodze do domu dowiedział się, że jest wpisany przez Niemców na „czarną listę” . Zgłosił się więc jako ochotnik do pułku zapasowego pułkownika Śliwińskiego w Poznaniu. W czasie walki w Małym Potoku w okolicach Sochaczewa, dostał się do niewoli niemieckiej, z której udało mu się uciec.

Etap czwarty

Po długiej wędrówce udało mu się dotrzeć do rodziny i wraz z nią zamieszkać w Zbietce w powiecie wągrowieckim. Niewola była dla niego czasem niepewności, ciągłego ukrywania się i ciężkiej pracy, po to by utrzymać rodzinę.

Etap piąty

Po oswobodzeniu został powołany przez Inspektorat Szkolny w Wągrowcu do szkolnictwa. Wrócił do Wojciechowa, gdzie pracował przed wojną. Na miejscu zobaczył, że szkoła jest zniszczona, a mieszkanie rozkradzione. Z dniem 15 lutego, na własną prośbę, został przeniesiony do Publicznej Szkoły Powszechnej w Niemczynie na stanowisko kierownika.

Etap szósty

Dnia 5 września 1945 roku weszło do szkoły, w czasie przerwy, dwóch pijanych żołnierzy ukraińskich. Swym zachowaniem wywołali wśród uczniów popłoch. Niektóre dzieci uciekały skacząc przez okna. Kiedy Pan Kazimierz Fabiszak stanął w obronie dzieci, został pobity, wyprowadzony z klasy na podwórze szkolne i zastrzelony na oczach swoich wychowanków. Osierocił czworo dzieci: Annę, Barbarę, Kazimierza i nienarodzoną jeszcze Mirosławę.

Znaczenie dla potomnych

Kazimierz Fabiszak dla współczesnego pokolenia jest symbolem odwagi, oddania i poświęcenia w słusznej sprawie.