Dzieciństwo
Krzysztof Kowalczyk urodził się 20 maja 1954 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Jego ojciec był kierownikiem zakładu wytwarzającego napoje chłodzące w Skalmierzycach, a matka najpierw zajmowała się wychowywaniem dzieci, a później miała swój zakład. Miał starszego brata i młodszą siostrę. W dzieciństwie śpiewał w Orkiestrze Wojskowej w Ostrowie Wielkopolskim. Był również harcerzem.
Edukacja i działalność
Uczęszczał do szkoły podstawowej oraz szkoły średniej w Ostrowie Wielkopolskim. Następnie rozpoczął naukę w Medycznym Studium Zawodowym w Poznaniu na Wydziale Pracowników Socjalnych, które ukończył w 1976 roku. Po ukończeniu studium podjął najpierw pracę w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Ostrowie Wielkopolskim, a później pracował jako kierownik działu świadczeń w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Ostrowie Wielkopolskim. w latach 1987 – 1989 udzielał się również jako terenowy organizator usług opiekuńczych nad chorym w domu w ostrowskim oddziale Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej. Następnie od roku 1990 do 1996 pracował w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Ostrowie Wielkopolskim.
W 1997 roku ukończył studia na kierunku praca socjalna na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zdobywając tytuł magistra. W związku z tym, że Krzysztof Kowalczyk pragnął cały czas pogłębiać swoją wiedzę w zakresie pomocy społecznej po dwóch latach ukończył specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej. W 2001 roku otrzymał dyplom z zakresu pedagogiki specjalnej i logopedii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Kolejną pracę podjął w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemologicznej w Kaliszu. Był pierwszym dyrektorem Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, które stworzył od podstaw w 1999 roku.
Krzysztof Kowalczyk już od najmłodszych lat lubił spotykać się z dziećmi, młodzieżą i ludźmi starszymi. Jako mieszkaniec Nowych Skalmierzyc, znaczną część swojego życia poświęcił na rozwój pomocy społecznej na terenie gminy Nowe Skalmierzyce. W 2000 roku założył organizację pozarządową Stowarzyszenie Rozwoju Dziecka i Rodziny, która działała na rzecz osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Krzysztof Kowalczyk był prezesem tego stowarzyszenia. Na początku stowarzyszenie miało swoją siedzibę w Ośrodku Zdrowia w Nowych Skalmierzycach, prowadzono tam Poradnię Rodzinną oraz Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny i Wypożyczalnię Sprzętu Rehabilitacyjnego. Od 2001 roku pracował również w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Kaliszu jako pedagog szkolny.
Jako prezes Stowarzyszenia Rozwoju Dziecka i Rodziny, organizował imprezy integracyjne, w których brały udział osoby niepełnosprawne przebywające w różnych typach placówek. Ponadto co roku organizował Przegląd Dorobku Artystycznego, w którym brały udział osoby niepełnosprawne z południowej Wielkopolski. W tym roku impreza ta odbędzie się już po raz 15. Rokrocznie w spotkaniach tych bierze udział około 300 osób. Kolejną inicjatywą było organizowanie „Akcji letniej” czyli turnusu terapeutyczno-wypoczynkowego, w którym brały udział osoby niepełnosprawne oraz ich opiekunowie. Organizował również Gwiazdkowe i Wielkanocne spotkania integracyjne dla osób niepełnosprawnych.
Ale na tym Krzysztof Kowalczyk nie poprzestał bo już w 2003 roku mając akceptację i poparcie pani Burmistrz Bożeny Budzik zaczął starać się o stworzenie Środowiskowego Domu Samopomocy w Nowych Skalmierzycach. Podopiecznymi miały być osoby niepełnosprawne z terenu gminy Nowe Skalmierzyce i Sieroszewice, w sumie 30 osób. 1 stycznia 2004 roku udało się uruchomić tą placówkę, której dyrektorem został Krzysztof Kowalczyk. W związku z tym, że osób potrzebujących wsparcia było więcej w 2006 roku Krzysztof Kowalczyk podjął starania, żeby zwiększyć placówkę do 50 osób. W międzyczasie uchwałą Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z dnia 24 października 2006 roku wyrażono zgodę na przekazanie budynku na ulicy Kolejowej 18 w Nowych Skalmierzycach, gdzie stworzono Środowiskowy Dom Samopomocy. Ponieważ budynek wymagał remontu, Krzysztof Kowalczyk zadecydował, że z własnych środków wykona remont parteru budynku. Na kolejne remonty uzyskał dotację z Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego. Dążąc do dalszego rozwoju Stowarzyszenia Rozwoju Dziecka i Rodziny oraz Środowiskowego Domu Samopomocy opracowywał programy w celu zdobycia dodatkowych funduszy. Dzięki temu w 2006 roku można było zakupić samochód przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych oraz sprzęt do wypożyczalni w ramach programu finansowanego przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. W 2010 roku ukończył kolejne studia podyplomowe na kierunku pedagogika opiekuńczo-wychowawcza z socjoterapią w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu.
W swojej działalności Krzysztof Kowalczyk pomagał nie tylko osobom niepełnosprawnym. Udzielał się jako członek zarządu Samorządu Mieszkańców w Nowych Skalmierzycach, a także był członkiem lokalnej Grupy Działania „Okno Południowa Wielkopolska”, będąc przedstawicielem gminy Nowe Skalmierzyce.
Pomimo tego, że Krzysztof Kowalczyk poświęcał bardzo dużo czasu na pomoc drugiemu człowiekowi potrafił też znaleźć czas na swoje zainteresowania. Już w dzieciństwie śpiewał w orkiestrze, ponieważ bardzo lubił to robić, ale oprócz śpiewu grał na gitarze. Uwielbiał podróżować, dlatego też często organizował wyjazdy wypoczynkowe dla osób niepełnosprawnych oraz młodzieży, w których sam czynnie też brał udział. Bardzo lubił spędzać wolny czas na działce rekreacyjnej.
Jego praca społeczna była zauważalna o czym świadczą różnego rodzaju medale i wyróżnienia. W 2007 roku otrzymał nagrodę Starosty Ostrowskiego – Kryształową Statuetkę. Został również pośmiertnie odznaczony medalem za zasługi dla Ziemi Skalmierzyckiej w 2013 roku.
Znaczenie postaci
Krzysztof Kowalczyk przez całe swoje życie oddawał się pracy na rzecz osób potrzebujących. Jego działalność była widoczna również poza terenem gminy i miasta Nowe Skalmierzyce. Nigdy nie odmawiał pomocy potrzebującym, a swoje życie poświęcił służbie dla drugiego człowieka. Pozostał w pamięci jako dobry i skromny człowiek, po którym oprócz placówek i organizacji działających na rzecz osób niepełnosprawnych pozostały również inne osoby dobrej woli, które z nim współpracowały i kontynuują jego działalność. Zmarł nagle 31 stycznia 2012 roku.