Krzysztof Marian Waberski urodził się 22 lipca 1937 r. w Dębionku (powiat Wyrzysk) w rodzinie ziemiańskiej. Jego ojciec Walerian Waberski urodził się 10 stycznia 1901 r. w miejscowości Stoki, gmina Pszczew, powiat międzyrzecki. Ojciec z wykształcenia i powołania był rolnikiem, zajmował się także fotografią. Mama Emilia Januszewska urodziła się w 24 sierpnia 1909 r. w Sadkach. Jej rodzice Wacław Januszewski (ur. 1880 r.) i Balbina Płaczek (ur. 1881 r.) w 1905 r. zawarli w Sadkach związek małżeński. Wacław jako inspektor gospodarczy kierował gospodarstwem rolnym Płaczków (pow. 170 ha) do 1912 r. W latach 1912 – 1924 zamieszkiwali w Krajence, ponieważ dziadek Wacław był dzierżawcą gospodarstwa rolnego przy parafii katolickiej. Po ustaleniu granicy polsko–niemieckiej złożył 5 grudnia 1921 r. wniosek migracyjny w Polskim Konsulacie Generalnym w Berlinie. Chciał, aby ich dzieci (4 córki i 3 synów) uczyły się i żyły w wolnej Polsce. Rodzina Januszewskich była związana z Krajenką od 1912 r. Dziadek i ojciec należeli do Polskiego Związku Zachodniego. Wacław Januszewski w październiku 1939 został zamordowany w Paterku koło Nakła n. Notecią. O rodzinach Januszewskich, Płaczków i Waberskich napisał w swej książce „ Ściana gniewu” Michał Mędlewski.

Pan Krzysztof Waberski miał dwoje rodzeństwa, siostrę Gabrielę, która urodziła się 11 grudnia 1938 roku oraz brata Hieronima urodzonego 11 września 1935 r.

Tragedia II wojny światowej nie oszczędziła również jego rodziny. Jego dzieciństwo było podobne do przeżyć milionów Polaków w czasie tej tragedii narodowej. Ojca pamięta tylko ze zdjęć. Ostatnia informacja (gryps) pochodziła z 19 października 1939 r. z gestapo w Bydgoszczy. Prawdopodobnie zginął w „Dolinie Śmierci” – Fordon. Brat mamy ks. Antoni ( ur. 1913) neoprezbiter (od czerwca 1939 r.) został zamordowany na „Barbarce” w Toruniu. Drugi brat ks. Jan (ur. 1911 r.), proboszcz w m. Wronowy k/ Strzelna przeżył obóz koncentracyjny w Dachau .Po wojnie nie wrócił do Polski. Zmarł na Florydzie w 1987 r. Najmłodszy brat Stanisław (ur. 1924 r.) utonął 3 lipca 1944 r. w Łobżenicy. Z życia naszego bohatera zostali wyeliminowani wszyscy mężczyźni z najbliższej rodziny. W latach 1943/44 Pan K. Waberski chodził do szkoły niemieckiej w Dębionku. Od kwietnia do czerwca 1945 r. pierwszą klasę kończył w szkole w Broniewie. Klasę drugą kończył ucząc się w dwóch szkołach, najpierw w Krajence, a potem w Sławianowie.

Po wojnie nasz bohater uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Buntowie, od razu do klasy trzeciej. Po trzech miesiącach nauki nauczyciel zauważył zdolności ucznia i przeniósł go do klasy czwartej. W 1947 r. po półroczu i feriach zimowych przeniósł się do matki, która mieszkała w Osowie gm. Lipka. Tu kontynuował naukę w klasie piątej. W 1948 roku rodzina zamieszkała w Zakrzewie. 28 czerwca 1949 r. rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Zakrzewie w klasie szóstej. Klasę siódmą ukończył w 1950 roku mając zaledwie 13 lat.

W związku z powojennym zamieszaniem w systemie edukacji, aby uniknąć podwójnego uczęszczania do klasy siódmej pojechał do Złotowa i zdał egzamin do liceum pedagogicznego. W czasie nauki w liceum miał wspaniałych wychowawców i nauczycieli, którzy w istotny sposób wpłynęli na dalsze jego życie. Między innymi p. Stefana Maleszewskiego oraz p. Władysława Brzezińskiego, późniejszego nauczyciela akademickiego, a obecnie patrona gimnazjum w Krajence. Pan K. Waberski zdał maturę mając 17 lat.

Po maturze w 1954 r. dostał nakaz pracy w Krajence, ale przedtem zrobił kurs harcerski i pracował jako wychowawca na obozie. W 1956 roku w wieku 19 lat otrzymał powołanie do wojska. Mając zainteresowania modelarskie, techniczne, radiotechniczne, skierowany został do Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w Jeleniej Górze. Poznał tam wielu ciekawych i wartościowych ludzi, jednak dryl wojskowy i specyficzny sposób wysławiania nie za bardzo przypadły mu do gustu. 28 grudnia 1958 roku został zwolniony do cywila z zaliczoną zasadniczą służbą wojskową. Pracował dalej jako nauczyciel w Krajence i równocześnie zapisał się na studia zaoczne do WSP w Gdańsku. Ukończył je już jako absolwent Uniwersytetu Gdańskiego.

27 sierpnia 1960 r. zawarł związek małżeński z panią Marią Elżbietą (z domu Szweda), również nauczycielką. W latach 1962 – 69 pełnił funkcję kierownika Szkoły Podstawowej w Krajence. 28 października 1974 r. z wynikiem bardzo dobrym otrzymał dyplom ukończenia Uniwersytetu Gdańskiego z tytułem magistra geografii fizycznej za pracę magisterską ” Charakterystyka fizyczno – geograficzna gminy Krajenka”. Życie zawodowe zawsze łączył z opieką nad rodziną. Udzielał się społecznie, był członkiem Koła Przyjaciół Krajenki, radnym gminnym, instruktorem fotografii, członkiem PTTK, działaczem ZHP. Za swoją działalność otrzymał wiele wyróżnień, nagród i medali, między innymi: Złotą odznakę PTTK , Brązowy Krzyż Zasługi, Medal Rodła, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal za długotrwałe pożycie małżeńskie z rąk Prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego.

Bohater naszego biogramu jest ze wszech miar postacią godną naśladowania. Żyjąc w bardzo trudnych, burzliwych czasach, dzięki starannemu wychowaniu ze strony rodziców i bliskich rozwijał swoje zainteresowania. Potrafił skorzystać z wiedzy i umiejętności, które przekazali mu jego nauczyciele. Wiedział, że sumienną pracą i zaangażowaniem osiągnie zamierzone cele. Pan Krzysztof Waberski w swoich wypowiedziach i swojej postawie życiowej z całą mocą podkreśla siłę rodziny, wzajemne wspieranie się w trudnych sytuacjach, motywowanie do pracy.

Wraz z żoną wychował sześcioro dzieci. Ich dewizą życiową było to, że nie jest istotne, co się ma, tylko to, co się wie i potrafi. Udzielał się w różnych organizacjach, działał na rzecz drugiego człowieka. Propagował harmonijny rozwój człowieka, życie w zgodzie z przyrodą. Dostrzegał potrzebę rozsądnego korzystania z rozwoju naszej cywilizacji. Nasz bohater to Wielkopolanin z krwi i kości – pracowity, sumienny, uczciwy, cierpliwy i przedsiębiorczy.