„Robię to, co powinno się robić”
DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ 1955-1970
Urodził się 6 marca 1955 roku w Międzychodzie – w krainie jezior, nad Wartą, Rodzice to Marian(1926 -2003) i Mieczysława(ur.1928- 1984).Ślub Rodziców księdza Prostaka odbył się w 1953 roku. Tata – hydraulik, Mama – krawcowa. Lata młodości Rodzice przeżywali w czasie II wojny światowej. Rodzice mieli przerwę w nauce przez wojnę. Nauczyli księdza Prostaka szacunku dla Pana Boga i szacunku dla drugiego człowieka- dla ludzi. Był najstarszym dzieckiem swoich Rodziców. Miał trzy Siostry: urodzona w 1956 roku Maria,następnie młodsza Halina, i najmłodsza z nich Bernadetta, która zmarła w wieku 28 lat w 1990 roku. Maria i Halina mieszkają w Poznaniu i są pielęgniarkami. W roku 1961 uczęszczał do przedszkola w Międzychodzie prowadzonego przez Siostry Elżbietanki. Opiekunką grupy , do której uczęszczał była Siostra Jadwiga Kucharska bardzo oddana dzieciom. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Międzychodzie od 1 września 1962 roku. Wychowawczynią była Pani Eleonora Zerbin. Od klasy II był ministrantem w kościele przy parafii Św. Męczeństwa Jana Chrzciciela w Międzychodzie. Opiekunem Ministrantów był wówczas ówczesny wikariusz parafii ks. Anzelm Weiss – obecnie profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Do I Komunii świętej przystąpił mając 10 lat, było to 6 czerwca 1965 roku wraz z młodszą siostrą – Marią. W Szkole podstawowej katechetami byli: ks. Kazimierz Pachciarz, ks. Stefan Stasiński, proboszczami parafii – śp. ks. Kanonik Franciszek Kluziński i ks. Prałat Bolesław Exler. Szkołę podstawową ukończył w 1970 roku.
NAUKA W TECHNIKUM KOLEJOWYM 1970-1975
Dalszą naukę podjął w Technikum Kolejowym Ministerstwa Komunikacji w Poznaniu na wydziale Automatyka Zabezpieczenia Ruchu Kolejowego. Szkoła mieściła się przy ulicy Fredry 13. Mieszkał w Poznaniu w internacie, nie mógł z Międzychodu codziennie dojeżdżać. Wychowawczynią ks. Prostaka w Technikum Poznańskim była p. mgr Łucja Rybarczyk, która uczyła go fizyki. Klasa liczyła 34 uczniów. Podczas nauki w Technikum na lekcje religii uczęszczał do parafii p.w. Chrystusa Zbawiciela w Poznaniu. Katechetami byli: ks. Tadeusz Szmyt – proboszcz parafii Św. Antoniego w Ostrowie Wielkopolskim, ks. Marian Siedlaczek – ksiądz emeryt i śp. ks. Bolesław Bugzel. Był jednocześnie ministrantem przy ołtarzu w kościele Ojców Dominikanów. Opiekunem ministrantów był wówczas ojciec Julian Różycki. Świadectwo maturalne odebrał 6 czerwca 1975 roku. Podczas nauki w Technikum rozwijał zainteresowania fotograficzne.
PRACA I WOJSKO 1975-1978
Po zdaniu matury w 1975 roku rozpoczął pracę na PKP na Odcinku Zabezpieczenia Ruchu Kolejowego w Gorzowie Wielkopolskim. Do jego obowiązków należało dbanie o sprawność wszystkich urządzeń, które zabezpieczały ruch pociągów w rejonie węzła PKP Gorzów Wielkopolski.
Praca trwała niecały rok do kwietnia 1976 roku ponieważ został w dniu 26 kwietnia 1976 roku powołany do odbywania zasadniczej – dwuletniej służby wojskowej w J.W.2626 Międzyrzecz Wielkopolski. Był to Pułk Zmechanizowany, wydzielony do działań w ramach Układu Warszawskiego. Była to duża jednostka wojskowa– służyło w niej około 2000 żołnierzy.
Był pisarzem w sekcji technicznej, czyli chodził do kancelarii Sztabu Pułku i tam pracował przy różnych sprawach np. z kierowcami. Nauczył się pisać na maszynie. Wojsko ukończył w stopniu starszego szeregowca na wiosnę 1978 roku. Miał już wtedy jasne i zdecydowane plany co do dalszej przyszłości. Definitywna decyzja co do planów pójścia do Seminarium została właśnie w czasie odbywania wojska podjęta.
ARCYBISKUPIE SEMINARIUM DUCHOWNE W POZNANIU I KAPŁAŃSTWO 1978-2014
Plany życiowe związane z powołaniem zaczął realizować od 20 września 1978 roku, kiedy to wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Przed wstąpieniem do Seminarium odbył pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę. Studia filozoficzno – teologiczne odbył na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu. Ukończył je pisząc pracę magisterską, której tematem była historia rodzinnej parafii w Międzychodzie w latach 1872-1945. Na ostatnim roku Seminarium odbył praktykę diakońską w parafii p.w. Św. Mikołaja w Lesznie dzięki życzliwości ks. Prałata Konrada Kaczmarka, ówczesnego Proboszcza leszczyńskiej fary.
Corocznie odbywał pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę do roku 1991.Najradośniejszym dla niego dniem był dzień święceń kapłańskich, których udzielił mu ks. Abp Jerzy Stroba w dniu 24 maja 1984 roku. Dzień radości splatał się ze smutkiem po śmierci Jego Mamy, zmarłej miesiąc przed święceniami kapłańskimi w wieku 56 lat. Msza Św. Prymicyjna została odprawiona w Międzychodzie w niedzielę, w dniu 27 maja 1984 roku.
Parafie
Pierwszą parafią do której od dnia 1 lipca 1984 roku został skierowany była parafia w Zaniemyślu p.w. Św. Wawrzyńca k. Środy Wielkopolskiej. Proboszczem tej parafii był śp. ks. Tadeusz Pijaczyński. Bardzo dobry i życzliwy kapłan. Pomagał też w drugiej parafii zaniemyskiej p.w. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, w której proboszczem był ks. Kanonik Ryszard Skomro. Do jego zadań należała katechizacja dzieci i młodzieży z obu parafii oraz opieka nad ministrantami. Nauka religii odbywała się na salkach przy kościołach w Zaniemyślu oraz we wsi Dąbrowa w domu państwa Przybylskich. W parafii zorganizował grupę liturgiczną dzieci i młodzieży, parafialną scholkę dzieci, uczestniczył z dziećmi i młodzieżą w Poznańskiej Pieszej Pielgrzymce na Jasną Górę. W czasie zimowym organizował kuligi zimowe – dużo lasów. Zaniemyślu miał okazję poznać Stefana Stuligrosza , który przyjaźnił się z ks. Pijaczyńskim.
Następnie od 31 sierpnia 1986 roku zastępował chorego księdza proboszcza parafii p.w. Św. Idziego w Mikorzynie k. Kępna, ks. Cyryla Cylkowskiego. Tam kupił pierwszy swój samochód- małego Fiata 126p. Powierzono mu pełnienie obowiązków proboszcza. Był to czas nowych doświadczeń. W parafii prowadzony był remont wieży kościoła parafialnego – oraz z inicjatywy parafian – budowa ogrodzenia na Cmentarzu parafialnym w Mikorzynie. Gdy kończył się czas pobytu księdza Wojciecha w parafii Św. Idziego, bez pozwolenia władz państwowych rozpoczęto w odległej od kościoła wsi Tokarzew budowę kaplicy. Cechą tej parafii był trwający tydzień odpust ku czci Św. Idziego, na który przybywali wierni nawet z odległych stron. Parafia składała się z 4 wiosek, żal było odchodzić.
Od dnia 1 lipca 1988 został wikariuszem parafii p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bojanowie, której przez 50 lat duszpasterzował ks. Zygmunt Pilawski. Ksiądz zasłużony dla Ojczyzny – szczególnie w latach II wojny światowej. W czasie II wojny światowej parafia Kaczkowo była pod jego zarządem. Był on dla ks. Prostaka wzorem sumienności, skromności, gorliwości kapłańskiej. Oprócz księdza W. Prostaka wikariuszami byli: ks. Zdzisław Błaszyk, ks. Stanisław Czubak. Kościół w Bojanowie posiada dwa kościoły filialne: Golina Wielka i Trzebosz, którymi opiekują się wikariusze. Ksiądz Prostak otrzymał zadania opieki nad kościołem filialnym w Trzeboszu i naukę religii młodzieży. Co niedzielę jeden z wikariuszy odprawiał Mszę Św. w Pakówce w Domu Pomocy Społecznej. W parafii sprawował opiekę duszpasterską nad kołem ministrantów, scholką dziecięcą oraz grupą młodzieży, z którą w czasie wakacji uczestniczył w Poznańskiej Pieszej pielgrzymce na Jasną Górę. Rok 1990 to powrót religii do szkół. Od 1 września 1990 roku zaczął uczyć religii w Zespole Szkół Rolniczych w Bojanowie. W 1991 roku zorganizował pierwszą pielgrzymkę do Włoch. Od 1 lipca 1991 w parafii w Bojanowie nowym proboszczem został ks. Kanonik Jan Ratajczak.
Ksiądz Wojciech otrzymał nową nominację. Od 30 sierpnia 1991 roku został wikariuszem w parafii p.w. Chrystusa Króla i Zwiastowania NMP w Rawiczu. Proboszczem parafii był ks. Kanonik Józef Podemski. W parafii pracowali również ks. Jarosław Foltyniewicz – obecnie misjonarz w Kazachstanie, ks. Dariusz Kaszuba – obecnie ksiądz w Archidiecezji Gnieźnieńskiej, ks. Marek Frąszczak – proboszcz parafii p.w. Chrystusa Jedynego Zbawiciela w Swarzędzu, śp. ks. Tadeusz Borowczyk oraz śp. ks. Władysław Markowiak. W życiu parafii uczestniczył ksiądz senior proboszcz Alfons Salewski. W listopadzie 1992 roku wspólnie księża J. Foltyniewicz i ks. W. Prostak wydali pierwszy numer gazetki parafialnej „GENEZARET”, która wydawana jest do dzisiaj(również w wersji elektronicznej). Od 1 września 1992 roku ksiądz W. Prostak uczył religii w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Rawiczu później Zespole Szkół Zawodowych w Rawiczu oraz Zespole Szkół Specjalnych im. Świętego Jana Pawła II w Rawiczu.
Podczas pobytu w Rawiczu – w połowie września 1991 został kapelanem rawickiego więzienia. Ta szczególna służba dawała mu i daje dużo radości i satysfakcji w kapłaństwie. Kapelan więzienny to ten, który ma pomagać znajdować drogę do Boga ludziom, którzy ją zagubili w swoim życiu. W tym czasie poznawał różne dziedziny pracy funkcjonariuszy Służby Więziennej, wśród których ma wielu przyjaciół. Wielką radość sprawiła pielgrzymka, którą odbył wspólnie z pracownikami rawickiego więzienia do Watykanu, do Ojca Świętego Jana Pawła II w 1996 roku. była to pierwsza w dziejach więziennictwa polskiego pielgrzymka na spotkanie z Ojcem Świętym. Postanowił napisać pracę doktorską przedstawiającą historię więziennictwa w archidiecezji poznańskiej.
Od 1991 roku zajmuje się organizowaniem pielgrzymek do Włoch. Częste wyjazdy do Włoch spowodowały, że kraj ten stał się dla niego bardzo bliski. Poznał ten kraj, nauczył się języka włoskiego, ma tam wielu przyjaciół.
Od młodych lat interesuje się również fotografią i filmowaniem. Szczególnie wielkim przeżyciem była możliwość dokumentowania papieskich pielgrzymek do Ojczyzny. W roku 1997 i 1999 był w gronie fotoreporterów akredytowanych przy Biurze Prasowym Papieskiej Pielgrzymki, co pozwoliło mu śledzić jej przebieg w całości. Z tych pielgrzymek powstawały liczne wystawy fotograficzne.
W roku 1997 dzięki Janowi Bonikowskiemu poznał Wolfganga Eckerta, Niemca pochodzącego z Rawicza prowadzącego działalność charytatywną na rzecz wielu instytucji ziemi rawickiej. Przyjaźń ta trwała aż do śmierci tegoż.
Podczas pobytu w Rawiczu przez 6 lat był odpowiedzialny za redagowanie gazetki parafialnej „GENEZARET”, dlatego postanowił, aby również w parafii Kaczkowo powstała gazetka parafialna. Nazwano ją „Chrześcijanin”. Pierwszy numer ukazał się w październiku 2000 roku.
Obok obowiązków duszpasterskich w parafii Kaczkowo przez cały czas pełnił obowiązki kapelana więziennego w Rawiczu, uczył w Zespole Szkół Specjalnych w Rawiczu, przygotowywał klasy drugie do I Komunii Świętej w Szkole Podstawowej w Kaczkowie oraz uczył religii w Przedszkolu w Jabłonnie.
Z dniem 29 sierpnia 2000 roku z Błogosławieństwem Świętego Jana Pawła II, Abp Juliusz Paetz mianował ks. Wojciecha Prostaka proboszczem parafii Kaczkowo. Posługę duszpasterską pełnił w parafii Kaczkowo do czerwca 2014 roku.
W dniu 29 sierpnia 2000 roku nowy ksiądz proboszcz został wprowadzony do kościoła i parafii Kaczkowo przez ks. Abpa Marka Jędraszewskiego.
„FOTOGRAF PAPIESKI” – WSPOMNIENIA KS. WOJCIECHA PROSTAKA
Pobudziła mnie do fotografii moja Ciocia– Jadwiga Krzyżanowska- Siostra mojej Mamy podarowała mi pierwszy aparat w taki sposób, że z okazji Dnia Dziecka dorośli na festynie mogli wygrywać nagrody pod warunkiem, że te nagrody przekazywali dzieciom-moja Ciocia wygrała aparat fotograficzny marki ”DRUH” w 1961 roku, następne aparaty to „Smiena”, „Zenith”. Przysłała mi go pocztą i bardzo ucieszony zacząłem robić zdjęcia. Moja Mama zawsze mówiła, że teraz te zdjęcia musimy iść wywołać. Nie wiedziałem co to znaczy- jednak mój nauczyciel fizyki pan Franciszek Nowak w szkole podstawowej prowadził kółko fotograficzne, Zapisałem się do niego i sam zacząłem wywoływać zdjęcia. Pierwsze zdjęcie wykonałem w roku – 1963 – sfotografowałem moją Mamę i moje Siostry na tle figury matki Bożej w Międzychodzie. Ponad 50 lat wykonuję zdjęcia. Najpierw były to zdjęcia z uroczystości rodzinnych, szkolnych, pierwsze Komunie Święte… W Technikum Kolejowym byłem szkolnym fotografem. Nasza szkoła opiekowała się kolarzami z Wyścigu Pokoju, gdy ten przyjeżdżał do Poznania. Koleżanki i koledzy opiekowali się poszczególnymi zawodnikami, a ja chodziłem z aparatem i robiłem zdjęcia. Poznałem wielu kolarzy- Szozdę, Szurkowskiego. W wojsku również robiłem zdjęcia.
Księdza Arcybiskupa i kardynała Karola Wojtyłę spotkałem w Poznaniu 20 maja 1978 roku. Przechodził obok mnie i wtedy zrobiłem zdjęcie Arcybiskupowi – w czasie Mszy świętej. A gdy przyjechał do Polski jako Ojciec Święty to już wtedy nie tylko robiłem zdjęcia ale i filmowałem..W 1991 roku lipiec/sierpień pojechałem do Rzymu – spotkałem się z Ojcem Świętym. Z Rawicza jeździliśmy do Rzymu- zawsze staraliśmy się zawozić jakiś prezent. Ojciec Święty kojarzył mnie z Rawiczem, z więzieniem. W czasie tych pielgrzymek zawsze robiłem dużo zdjęć, najwięcej jednak na pielgrzymkach, mniej na spotkaniach.
W czasie kolejnych pielgrzymek papieskich do Polski robiłem zdjęcia Papieżowi. W czasie Jego wszystkich pielgrzymek do Polski starałem się z aparatem fotograficznym Ojca Świętego uchwycić.
Moja pierwsza rozmowa z Ojcem Świętym nastąpiła, gdy pojechałem do Rzymu z pielgrzymką z Bojanowa w 1991 roku. Moje pierwsze spotkanie z Ojcem Świętym. Krótka rozmowa na temat bł. Edmunda Bojanowskiego, przedstawiłem pielgrzymów. Później – spotkania związane z więzieniem rawickim – przekazywałem pozdrowienia dla więźniów, spotkanie z pracownikami więzienia, 1997 rok – zawiozłem zdjęcia Ojcu Świętemu wykonane podczas pielgrzymki do Polski w 1997 roku, patrzył na zdjęcia, w 2000 roku Papież otrzymał ode mnie album z pielgrzymki do Poznania. Osobiste spotkanie- 22 sierpień 2000 roku – msza Święta w Castel – Gandolfo i podeszłem do Ojca Świętego i poprosiłem o błogosławieństwo ponieważ tydzień później miałem zostać proboszczem w Kaczkowie. 29 sierpnia 2000 roku przyszedłem do Kaczkowa z błogosławieństwem Ojca Świętego – było to bardzo umacniające i piękne. W tym 2000 roku zorganizowałem 4 pielgrzymki do Rzymu. W 2003 roku pojechaliśmy ze sztandarem Matek Żywego Różańca – Ojciec Święty pobłogosławił Sztandar. Byli ze mną parafianie – Zenon Raszewski, Małgorzata Wypych, Barbara Wieczorek.
Jestem bardzo szczęśliwy, że miałem okazję Go poznać osobiście. Tak Wielkiego, Wspaniałego Człowieka. Tego się nigdy nie zapomni. Mam bardzo dużo zdjęć, chciałbym je opracować i wydać w formie albumu. Spotkanie Ojca Świętego to wezwanie do naprawdę dobrego życia bo Pan Bóg dał taką okazję. Pamiętam „Biały marsz” w Rawiczu kilka dni po śmierci Ojca Świętego – podchodzili do mnie ludzie i dziękowali za to, że byli ze mną w Rzymie, że mieli okazję spotkać się z Ojcem Świętym. Odbyło się wiele wystaw fotograficznych- w Lesznie, Rydzynie, Rawiczu, Poznaniu. Były to głównie zdjęcia wykonane w Rzymie i podczas pobytów Ojca Świętego Jana Pawła II w Ojczyźnie. Z wystaw powstawały albumy zdjęć- powstały dwa. Spotkałem innych fotografów np. w 1997 roku Pana Marka Krupę – fotografa 3 premierów –Millera, Buzka, Belki. Wspólnie z nim zorganizowaliśmy wystawę w 2006 roku „BYŁ I JEST WŚRÓD NAS” o Ojcu Świętym. Była również w wystawa w roku 2013 poświęcona Świętemu Janowi Pawłowi II w Muzeum Ziemi Rawickiej w Rawiczu.
PRACA W ZAKŁADZIE KARNYM RAWICZ – ARCHIDIECEZJALNY DUSZPASTERZ WIĘZIENNICTWA
Posługę w rawickim Zakładzie Karnym ks. W. Prostak rozpoczął w dniu 17 września 1991 roku. Początkowo praca w ZK Rawicz polegała na odprawianiu niedzielnej i świątecznej Mszy Świętej. Odbywały się one na świetlicach. Wówczas osadzonych było około 1200 więźniów. W październiku 1991 ks. Prostak uczestniczył w spotkaniu kapelanów więziennych z całej Polski, które odbywało się w Ośrodku Szkoleniowym Ministerstwa Sprawiedliwości w Popowie k. Warszawy. Spotkania ze skazanymi i rozmowy z nimi ukazały księdzu Prostakowi jakie są ich zaniedbania religijne i moralne, a obraz Kościoła i chrześcijaństwa ukształtowany był przez środowiska wrogie wierze i religii. Od początku pracy duszpasterskiej spotkał się z życzliwością dla jego inicjatyw ze strony administracji więziennej oraz władzy duchownej. Wielkim impulsem dla jego działań była wizyta duszpasterska ks. Bpa Zdzisława Fortuniaka w dniu 17.05.1993 roku, który podczas Mszy Świętej udzielił 15 skazanym Sakramentu Bierzmowania oraz spotkał się z Dyrekcją ZK Rawicz i pracownikami administracji. Była to pierwsza w powojennej historii rawickiego więzienia wizyta duszpasterska biskupa poznańskiego. Zapoczątkowała różnym nowościom duszpasterstwa więziennego, które po niej nastąpiły np.: w czerwcu gościli klerycy poznańskiego Seminarium Duchownego, odbyło się spotkanie klerycy- więźniowie, rozegrany został mecz ping-pongowy, w którym klerycy zostali pokonani. Od tamtego czasu powstała tradycja, że na pielgrzymkę do Rzymu ks. Prostak zabierał dar dla Ojca Świętego, wykonany przez jednego z więźniów. Ojciec Święty zawsze ze wzruszeniem przyjmował te dary, przekazywał Swoje Błogosławieństwo, pozdrawiał i zapewniał o pamięci w modlitwie dla skazanych i pracowników rawickiego więzienia. Były to obrazy, tron papieski,
Na początku 1995 roku przystąpiono do organizacji kaplicy więziennej p.w. Miłosierdzia Bożego. Poświęcenia dokonał Ks. Bp Zdzisław Fortuniak 19.06. 1995 roku na Mszy Świętej podczas której 6 skazanych otrzymało także Sakrament Bierzmowania. Powstanie kaplicy umożliwiło także zrealizowanie normalizacji kapłańskiej posługi. W niedzielę 28.04.1996 roku w kaplicy więziennej odbyła się pierwsza uroczystość odpustowa ku czci Miłosierdzia Bożego. Mszy Świętej przewodniczył Ks. prałat Jan Sikorski z Warszawy Naczelny Kapelan Więziennictwa RP, współkoncelebransem był Ks. Gerard de Wit z Holandii Sekretarz Międzynarodowego Kongresu kapelanów Więziennych. Od tego czasu w kaplicy więziennej każdego roku odbywają się uroczystości odpustowe, a co dwa lata od 1993 roku w rawickim więzieniu skazani przyjmują Sakrament Bierzmowania. Ważnymi wydarzeniami w pracy duszpasterskiej ks. Prostaka w ZK Rawicz były pielgrzymka jego dyrekcji i pracowników do Włoch w lutym 1996 roku podczas której dyrekcja spotkała się z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. Podobna pielgrzymka odbyła się dla pracowników Zakładu Produkcyjnego ZK Rawicz w listopadzie 2000 roku. Pracownicy więzienia rawickiego mieli okazję spotkać się z pracownikami włoskiego więziennictwa w słynnym rzymskim więzieniu Regina Coeli. Ks. Prostak był organizatorem pielgrzymek pracowników ZK Rawicz i ich rodzin do Wambierzyc, na Jasną Górę, do Barda Śląskiego. Dobra współpraca z dyrekcją ZK Rawicz zaowocowała pomocą ze strony Zakładu Karnego Rawicz i Zakładu Produkcyjnego ZK Rawicz dla parafii farnej w Rawiczu i dla parafii Kaczkowo.
Dyrekcja i pracownicy ZK Rawicz uczestniczyli w Kaczkowie we Mszy świętej – 17.XII. 2000 roku i przekazali ks. proboszczowi duplikat fotela, jaki w dniu 15.11..2000 roku przekazany został na Placu Św. Piotra Papieżowi Janowi Pawłowi II. Papież na zaproszenie do odwiedzenia Rawicza i Zakładu Karnego odpowiedział w Rzymie: „wolę jednak posiedzieć na podarowanym mi tronie”. (Ch. Nr4 styczeń 2001). Ofiarowano Kościołowi w Kaczkowie również nowe bramy jako zarazem pamiątka Roku Jubileuszowego 2000. W ZK Rawicz wykonano również nowe obicie foteli dla kapłana odprawiającego msze święte oraz asysty. Ksiądz proboszcz otrzymał również cały zestaw stołów dla jadalni odpustowej. W 2008 roku w ZK Rawicz odbyło się poświęcenie i otwarcie budynku wartowni.
„Posługa kapelana więziennego daje mi wiele wewnętrznej, kapłańskiej satysfakcji . Każdy skazany to człowiek, który niestety gdzieś, kiedyś się pogubił w swoim życiu, ale dzięki łasce Bożej może znowu odnaleźć właściwą drogę. Na przestrzeni tych lat mogę zobaczyć jak człowiek nisko może upaść i jak prawda o Bożym Miłosierdziu pomaga mu się z tego upadku podźwignąć. Cieszę się , że wśród pracowników ZK Rawicz znalazłem prawdziwych przyjaciół”. W dniu 14 maja 2012 roku zostały wprowadzone przez Biskupa Zdzisława Fortuniaka relikwie krwi Świętego Jana Pawła II. Są umieszczone w Więziennej kaplicy, w której odprawia Msze święte ks. Wojciech Prostak.
Dnia 15 stycznia 2008 roku ks. kanonik Wojciech Prostak został mianowany przez Abpa Stanisława Gądeckiego Archidiecezjalnym Duszpasterzem Więziennictwa. Do jego zadań należy koordynowanie pracy duszpasterskiej kapelanów więziennych w Zakładach Karnych i Aresztach Śledczych Archidiecezji Poznańskiej z Dyrekcjami. Pomaga jednym i drugim współpracować. Na terenie Archidiecezji Poznańskiej znajdują się następujące Zakłady Karne: Z K Koziegłowy, ZK Rawicz, ZK Wronki oraz Areszty Śledcze: Areszt Śledczy Leszno, Areszt Śledczy Poznań, Areszt Śledczy Szamotuły,, Areszt Śledczy Śrem i Areszt Śledczy Środa Wielkopolska. Ważnym zadaniem Duszpasterza , mającym na celu właściwe zorganizowanie pracy jest również współpraca Dyrektorem Okręgowym Służby Więziennej w Poznaniu. Obecnie funkcję tę pełni płk Robert Bulak. Poprzednim Archidiecezjalnym Duszpasterzem Więziennictwa był Ks. Kanonik Jerzy Stachowiak, który równocześnie był kapelanem ZK we Wronkach. Organizuje spotkania Dyrektorów Zakładów Karnych z ks. Arcybiskupem Metropolitą Poznańskim.
W 2013 roku w rawickim więzieniu odbyło się ważne spotkanie- do Rawicza przybył Nuncjusz Apostolski ks. Celestino Migliore oraz Arcybiskup Metropolita Poznański Stanisław Gądecki.W więzieniu w Rawiczu przebywał jako gość śp. Wiesław Chrzanowski –Marszałek Sejmu – były więzień polityczny rawickiego więzienia. Odbywają się regularnie spotkania byłych więźniów politycznych okresu stalinowskiego.
Dary dla Jana Pawła II wykonane w Zakładzie Karnym Rawicz
– „Proszę ich pozdrowić i powiedzieć, że się za nich modlę” – takie słowa zwykle słyszałem z ust Ojca Świętego Jana Pawła II, gdy przekazywałem Mu pozdrowienia od dyrekcji, funkcjonariuszy, i skazanych Zakładu Karnego w Rawiczu. Pierwszym darem wykonanym przez skazanych ZK Rawicz dla Jana Pawła II był obraz zatytułowany „Św. Piotr w więzieniu”. Został on podarowany Ojcu św. podczas Audiencji Generalnej dla Polaków w Bazylice św. Piotra 30.VI. 1993 roku. Kolejnymi darami przekazanymi Papieżowi były: szkatułka, szachy, wypalane w drewnie obrazy: ”Wniebowstąpienie”, i „Ostatnia Wieczerza”, popiersie Jana Pawła II wykonane w gipsie, obraz Matki Bożej wykonany metodą intarsji oraz obrazy matki Bożej malowane na szkle. Wszystkie dary zostały wykonane w ramach terapii zajęciowej, w której uczestniczą skazani Zakładu Karnego Rawicz. Natomiast dnia 15. XI.2000 roku pielgrzymka pracowników Gospodarstwa Pomocniczego przy Zakładzie Karnym Rawicz przekazała Janowi Pawłowi II fotel, w który, zasiadł podczas spotkania z pielgrzymką prefektów miast włoskich.
W lutym 1996 roku odbyła się pielgrzymka autokarowa pracowników ZK Rawicz do Watykanu na spotkanie z Ojcem Świętym. Dyrekcja i kierownictwo ZK Rawicz miało możliwość osobiście spotkać się z Ojcem świętym. Dochodząc do naszej grupy Ojciec Święty pytał „ A gdzie są ci z więzienia w Rawiczu?”. Kiedy już do nas podszedł było widać, że sprawiliśmy Mu wielką radość naszym przybyciem oraz przekazanymi wiadomościami. Powiedzieliśmy Janowi Pawłowi II, że w ZK Rawicz powstała kaplica p.w. Miłosierdzia Bożego, w której co dwa lata regularnie odbywają się bierzmowania skazanych, że życie religijne skazanych się rozwija, poinformowaliśmy także p dobrej współpracy kapelana i funkcjonariuszy. Podczas spotkań Ojciec Święty podkreślał, że w więzieniu w Rawiczu cierpiało wielu niewinnych Polaków w czasach stalinowskich.
W roku 2000 w ZK Rawicz odbyła się wystawa fotograficzna zatytułowana „Pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny”, a w roku 2004 wystawa filatelistyczna p.n. „Ojciec Święty na znakach pocztowych”. Większość walorów filatelistycznych pochodziła ze zbiorów emerytowanego psychologa ZK Rawicz p. mjr Andrzeja Kempy.
Ofiarowywane Janowi Pawłowi II dary i spotkania z Nim przyczyniły się do silnej więzi pomiędzy ZK Rawicz i Ojcem Świętym. Ten fakt sprawił, że więźniowie godnie, w zadumie, na modlitwie przeżywali śmierć Ojca Świętego. W kaplicy ZK Rawicz zostało odprawionych kilka Mszy św. za Jana Pawła II. Także od 8. 04. 2005 roku – dzień pogrzebu był w ZK Rawicz dniem skupienia i powagi. Prawie wszyscy skazani oglądali transmisję pogrzebu w swoich celach lub w świetlicach. Nigdzie nie było słychać głośnej muzyki. Skazani przygotowywali też kolejny dar dla Papieża. Jest to obraz przedstawiający Pana Jezusa po biczowaniu, pomysł tego daru zrodził się jeszcze za życia Ojca Świętego, później nabrał już symbolicznego znaczenia. Obraz ten został zawieziony do grobu Ojca Świętego w pielgrzymce 14.04.2005 roku.
Chrześcijanin”- „Otwórzmy drzwi Chrystusowi”
Ukazuje się z inicjatywy ks. W. Prostaka od października 2000 roku. Pierwszy fotograf parafialny pan Paweł Łącz z Rawicza poddał myśl, że gazetka powinna mieć tytuł „Chrześcijanin”. Jest to miesięcznik – gazetka utrzymywana jest z dobrowolnych datków wiernych. Jest to kronikarski zapis wszystkich ważnych zdarzeń w parafii i nie tylko. Zawiera wiadomości na temat prac parafialnych. Stałe rubryki gazetki parafialnej to: „Aktualności parafialne i nie tylko”, „Mały chrześcijanin dla dzieci”, „Wędrując po parafii i okolicy”, Intencje mszalne, „ Z życia naszej parafii”, krzyżówka, „Kącik poezji”, „Ocalić od zapomnienia”, „Patron miesiąca”, zamieszcza aktualną dokumentację fotograficzną na okładkach. Pisano o ważnych dla Kościoła Powszechnego sprawach np. o roku jubileuszowym, roku Ks. Prymasa Wyszyńskiego, o Świętach i ich znaczeniu, o Świętych przybliżając ich do ludzi, pochodzącym z Jabłonny misjonarzu o. Stefanie Szymoniaku, życiu duchowym więzienia w Rawiczu, licznych pielgrzymkach do Rzymu, Lichenia, Częstochowy, pracach parafialnych, zamieszczano sprawozdania proboszcza, informacje o uroczystościach odpustowych ku czci św. Marcina, przedstawiano znane osoby z terenu parafii(np. sołtysów). Gazetka zamieszczała wiadomości szkolne ze szkoły Podstawowej w Kaczkowie.
Ważnymi informacjami były zawsze relacje z wizyt biskupów i sprawozdania powizytacyjne. Nie mogło zabraknąć wiadomości o Ojcu Świętym Janie Pawle II – obszerne relacje z wizyty w Ojczyźnie w 2002 roku, chorobie, spotkaniach z parafianami na pielgrzymkach w Rzymie, Jego błogosławieństwach dla parafii i w końcu o Jego śmierci. Zamieszczono list z Watykanu, w którym Ojciec Święty błogosławi mieszkańców parafii i pamięta w modlitwie o skazanych oraz pracownikach ZK Rawicz(nr 28- styczeń 2002). Dużo miejsca poświęcono wprowadzeniu relikwii Świętego Jana Pawła II do parafii Kaczkowo. Proboszcz dziękował w gazetce parafianom za wykonane prace, gratulował jubileuszy małżeństw, żegnał Zmarłych, zamieszczał zdjęcia Rodzin, których dzieci otrzymały Sakrament Chrztu.
„Chrześcijanin” został zauważona przez lokalną prasę. Pierwszą informację o „Chrześcijaninie” zamieściła na swoich łamach „Panorama Leszczyńska” w numerze 7 gazety , która ukazała się na okres 15-22 lutego 2001 roku. Artykuł był napisany przez redaktora Rafała Makowskiego. Zawsze znajdowała życzliwe miejsce w lokalnych mediach- „ABC”, „Panorama Leszczyńska”, ”Głos Wielkopolski”. Gazetka była również zauważona na II Forum Prasy Parafialnej Archidiecezji Poznańskiej odbywającej w dniu 25 lutego 2001 roku w Poznaniu. Była ona jedyną z rejonu leszczyńskiego wśród 32 gazetek z całej Archidiecezji. Zarząd Poznańskiego Oddziału Prasy parafialnej mieści się w Poznaniu- ks. W. Prostak od 1999 roku był vice Prezesem Oddziału. W 2002 roku w kwietniu na zaproszenie ks. Prostaka w parafii kaczkowskiej przebywała grupa 28 młodych pastorów, którzy odprawili w Kaczkowie wspólną modlitwę. Wizyta była szeroko komentowana w lokalnych mediach: w Radio Merkury, Radio Elka, Katolickim Radio Plus oraz gazetach: „Panoramie Leszczyńskiej”, „Gazecie Poznańskiej”, „Głosie Wielkopolskim”. Nie mogło zabraknąć tego wydarzenia w „Chrześcijaninie”. Wielkim wydarzeniem w parafii Kaczkowo była wizyta Nuncjusza Apostolskiego w Polsce Arcybiskupa Celestino Migliore wraz z Arcybiskupem Metropolitą Poznańskim Stanisławem Gądeckim. Nie mogło relacji z tego wydarzenia zabraknąć w parafialnej gazetce.
Gazetka parafialna prowadzona jest dalej przez następcę ks. Prostaka w parafii kaczkowskiej ks. Piotra Derdę.
PRZYJACIELE PARAFII I KSIĘDZA PROSTAKA
Ojciec Stefan Szymoniak
Urodził się 24 września 1948 roku w Szelejewie. Wraz z rodzicami od 1960 roku zamieszkał w Jabłonnie. W Lesznie ukończył Technikum Odzieżowe i pracował w firmie „Intermoda’. W roku 1970 wstąpił do Zakonu Chrystusowców, w tym zgromadzeniu ukończył nowicjat i pierwszy rok studiów. Następnie przeniósł się do Zakonu Kamilianów w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1979 roku w Zabrzu, gdzie Zakon Kamilianów prowadził szpital i Dom Starców. Władze zakonne wysłały go do Francji i do Belgii na studia z medycyny tropikalnej. Od roku 1980 rozpoczął pracę misyjna na Madagaskarze. Obecnie jest przełożonym misji kamiliańskiej w FIANARANCOA na południu Madagaskaru –jest to drugie pod względem wielkości po stolicy miasto na wyspie. Zakon Kamilianów prowadzi tam duży szpital i leprozorium dla 350 chorych na trąd. Ojcowie Kamilianie na Madagaskarze prowadzą również duszpasterstwo służb medycznych, pracują w Komisji Episkopatu Madagaskaru do spraw służby zdrowia. Wraz z Ojcem Stefanem pracuje tam jeszcze 3 Polaków i Austriak. Ojciec Stefan ma również kontakt z innymi misjonarzami na wyspie: w mieście FIANA Polscy Oblaci prowadzą Seminarium Archidiecezjalne, pracuje tam polska siostra zakonna ze Zgromadzenia Misjonarek Maryi Siostra Władysława oraz polski Jezuita Ojciec Tadeusz. Madagaskar liczy ok. 13 mln mieszkańców, z czego ok. 7 mln to katolicy, pozostali to protestanci, wyznawcy sekt i muzułmanie. Ojciec Stefan odwiedza Kaczkowo co kilka lat – ostatnia wizyta w 2013 roku. Odwiedza znajomych w Jabłonnie, przewodniczy Mszom świętym w Kaczkowie i Jabłonnie. Parafia często wspomaga O. Stefana datkami przeznaczonymi na pracę misyjną.. Ksiądz Prostak przebywał na Madagaskarze z wizytą w 2014 roku.
Willi Tschuschke – 1921- 2011
Willi Tschuschke- pochodzący z Jabłonny – urodził 31 marca 1921 w Jabłonnie. Po II wojnie światowej zmuszony do wyjazdu do Niemiec. Tam w 1951 roku zawarł małżeństwo z Irmgard, pochodzącą z rodziny katolickiej. Mieszkając w Niemczech nigdy nie zapomniał o „małej Ojczyźnie”, którą dla Niego była Jabłonna. Zaczął odwiedzać rodzinne strony, gdy można było już swobodnie „zza żelaznej kurtyny „ przyjeżdżać. Odświeżył stare przyjaźnie z niektórymi, starszymi mieszkańcami Jabłonny. Jego życiową pasją były konie, stąd nawiązywał kontakty z hodowcami koni, a w szczególności związał się ze Stadniną Ogierów w Sierakowie WLKP. Wielką troską otaczał Cmentarz Ewangelicki w Jabłonnie, w którym starał się o naprawę starych nagrobków, ogrodzenie i główną bramę cmentarza. Dbając o niego wyrażał pragnienie, aby być w nim pochowanym. Jego życzeniu stało się zadość. Willy Tschuschke został pochowany w Jabłonnie.Tablicę upamiętniającą Willego Tschuschke odsłonięto na cmentarzu katolickim w Jabłonnie w dniu 9 czerwca 2014 roku.
Wolfgang Eckert (1925-2011)
Wolfgang Eckert urodził się w Rawiczu 6 lutego 1925 roku. uczęszczał do polskiej szkoły podstawowej, mimo, że w Rawiczu była również szkoła podstawowa niemiecka. Należał również do polskiego harcerstwa. Mieszkając w Rawiczu miał wielu przyjaciół wśród Polaków, z wieloma osobami utrzymywał kontakt do końca życia. Po 1945 roku musiał opuścić Rawicz, udał się do Niemiec – nie zapomniał rodzinnego miasta. W latach 80-tych zaczął organizować przyjazdy Niemców pochodzących z Rawicza lub okolic, aby pokazać im rodzinne strony. Starał się o uporządkowanie zaniedbanych Cmentarzy Ewangelickich. Zaangażowany był w działalność charytatywną szczególnie na rzecz ludzi starszych, chorych i kalekich. Bardzo pomógł w wyposażeniu Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego, który powstał przy Szpitalu w Rawiczu. W roku 1997 poznał i nawiązał współpracę z ks. Wojciechem Prostakiem. Stał się od przybycia księdza Prostaka do Kaczkowa dobroczyńcą parafii Kaczkowo. Wielu parafian otrzymało od niego ”balkoniki’ do chodzenia, przesyłał paczki z odzieżą, zabawkami dla Przedszkola w Jabłonnie. Ofiarami wspierał wszystkie najważniejsze inwestycje parafialne. Uczestniczył w wizycie Pastorów z Bawarii w 2002 roku. Chociaż był ewangelikiem czytał katolickie czasopismo „Chrześcijanin” – cieszył się sukcesami parafii. Pragnął polsko -niemieckiego pojednania i dla niego pracował. Zmarł w Gelsenkirchen.
Eleni – 1956 – piosenkarka i przyjaciel ks. Wojciecha Prostaka
Bardzo często przyjeżdża z koncertami, w tym z koncertem kolęd do Bojanowa i Rawicza.
Janusz Hamielec 1954- 2013
Urodził się i pracował w Rawiczu. Od 1977 roku pracował jako nauczyciel matematyki w Zespole Szkół Zawodowych w Rawiczu. Otrzymał medal Komisji Edukacji Narodowej. Był redaktorem naczelnym dwumiesięcznika- „Orędownik Samorządowy Powiatu Rawickiego”. Był autorem zamieszczanych w nim artykułów o charakterze historyczno-krajoznawczym. Największą pasją było odkrywanie historii Ziemi Rawickiej. Zbierał dokumentację, wykonywał zdjęcia. Współpracował z redakcjami pism: „Genezaret”, „Chrześcijanin”, „Gazetą Rawicką”. Ma na swoim koncie kilka publikacji książkowych. Największe dzieło to książka monograficzna ”Sarnowa. Wybrane zagadnienia z dziejów miejscowości”. Do ulubionych tematów Janusza Hamielca należało badanie śladów rawickiego odcinka granicy polsko- niemieckiej w okresie międzywojennym, zbieranie informacji o funkcjonariuszach Straży Granicznej. W „Chrześcijaninie” publikował cykl artykułów pt: „Wędrując po parafii i okolicy” dotyczących wszystkiego co wiązało się z historią parafii Kaczkowo i jej okolic.
ZNACZENIE OSOBY
Ksiądz Wojciech Prostak objął parafię w Kaczkowie dekretem ks. Arcybiskupa Juliusza Paetza z dniem 29 sierpnia 2000 roku Posługę duszpasterską pełnił w parafii Kaczkowo do 30 czerwca 2014 roku. W dniu 29 sierpnia 2000 roku nowy ksiądz proboszcz został wprowadzony do kościoła i parafii Kaczkowo przez ks. Abpa Marka Jędraszewskiego. Parafia nie jest liczna – należą do niej wsie: Lasotki, Rojęczyn, Kaczkowo, Jabłonna, Junoszyn. Od początku swojej posługi ks. Wojciech Prostak zajął się życiem duchowym swoich parafian- zainaugurował Nabożeństwa Fatimskie, wznowił w Roku Różańca Świętego – Żywy Różaniec Matek, zainaugurował działanie Rady Duszpasterskiej i Rady Ekonomicznej kościoła.Oczy parafian cieszyły natomiast piękne dekoracje kościoła w Kaczkowie wykonywane przez p. M. Wypych. Przyciągał do kościoła dzieci i młodzież ucząc religii w Szkole Podstawowej w Kaczkowie. Powstał Parafialny Zespół „Caritas” w parafii i w szkole.Liczne podziękowania od księży Biskupów również świadczą o dobrze wykonywanej pracy duszpasterskiej.
Powstała scholka parafialna- od połowy marca 2004 roku działa scholka parafialna- „Słowiki św. Marcina’. Kinga Rogowska z koleżankami była inicjatorką powstania scholki. Uczestniczyły w niej 22 dziewczynki, pierwszym akompaniatorem był Piotr Wieczorek a pani Magdalena Sibińska z Rydzyny opiekowała się jako pierwsza stroną muzyczną scholki. Zainaugurował wykonywanie palm na Niedzielę Palmową przez dzieci szkolne, które to palmy w uroczystej procesji wnoszono do kościoła. Posługa duchowa spotkała się z żywym odzewem parafian licznie uczestniczących we Mszach Świętych i nabożeństwach.
Zainteresował się również sprawami „doczesnymi” i potrzebami w tym względzie. Najpierw przy pomocy parafian, zostały odnowione technicznie obydwa kościoły w Kaczkowie i Jabłonnie, we wnętrzu, dachy, następnie przy kościołach ułożono kostki brukowe, odnowione zostały elewacje, zamontowano nowe zegary, postarał się o nowe obrazy św. Marcina. W Jabłonnie został posprzątany Cmentarz Ewangelicki, a pogrzeb Willego Tschuschke zgromadził wielu wiernych, nie tylko katolików z parafii Kaczkowo. Żywo interesował się sprawami swoich parafian – po 14 latach pracy wśród nich doskonale każdego z nich poznał, porozmawiał, wiedział o potrzebie ewentualnej pomocy.
Dał się poznać parafianom jako entuzjasta fotografii – założył gazetkę parafialną „Chrześcijanin”, w której zamieszczał wszystkie ważne wydarzenia z życia parafii i okolicznych parafii z kronikarską dokładnością, dodatkowo wzmacniając relację słowną własnymi zdjęciami. Parafianie widząc zaangażowanie księdza w fotografię chętnie pozowali księdzu szczególnie w ważnych dla nich sytuacjach: rocznicach ślubu, z okazji Sakramentu I Komunii Świętej, roczku dziecka, okazji spotkania z Ojcem Stefanem Szymoniakiem z Madagaskaru, spotkań z ważnymi gośćmi w parafii.
Dbając o dzieci w parafii zorganizował dla nich Parafialny Dzień Dziecka, na który coraz liczniej przychodzą całe rodziny. Z ministrantami uczestniczył w Halowym Turnieju Ministrantów w Rydzynie na hali sportowej. Dla Dorosłych zainicjował Dożynki Parafialne odbywające się co roku w innej miejscowości. Nawiązał współpracę z Przedszkolami Jabłonnie, i Kaczkowie. W Przedszkolu w Jabłonnie był częstym i miłym gościem. Prowadził lekcje religii i często we współpracy z parafianami z Jabłonny organizował wspólnie dla nich imprezy, dbając jednocześnie o oprawę fotograficzną. Niekiedy sam również w nich uczestniczył. Za jego wielki zapał, serce i życzliwość został przez dzieci uhonorowany tytułem: „PRZYJACIEL PRZEDSZKOLA”.
Szybko również nawiązał kontakty z Dyrektorami i Gronem Pedagogicznym Szkoły Podstawowej w Kaczkowie. Zawsze można było liczyć na księdza życzliwość i pomoc przy zrozumieniu pojawiających się wśród uczniów problemów. Był otwarty na wzajemną współpracę między szkołą i parafią – uczniowie mogli swobodnie brać udział w uroczystościach kościelnych(np. przyjazd ważnych gości np. wizyty księży biskupów, Nuncjusza Apostolskiego, rekolekcjach parafialnych, konkursach palm wielkanocnych, wprowadzeniu Relikwii Krwi Świętego Jana Pawła II )itp. W szkole powstało Szkolne Koło „Caritas”, a ważne uroczystości szkolne np. Święto Patrona Szkoły nie mogły się obejść bez księdza Proboszcza i jego obsługi fotograficznej tych wydarzeń. Zaangażował się w historię lokalną regionu, wyrażając zgodę na upamiętnienie Samodzielnego Plutonu AK „Kaczkowo” i pomordowanych osób cywilnych z okolic Kaczkowa i parafii Kaczkowo. W roku 2002 została poświęcona tablica pamiątkowa przy kościele św. Marcina, a w 2007 roku ksiądz Wojciech Prostak poświęcił Sztandar Szkoły Podstawowej im. Armii Krajowej w Kaczkowie. Za propagowanie pamięci o żołnierzach AK został uhonorowany przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej – ZŁOTYM MEDALEM OPIEKUNA MIEJSC PAMIĘCI NARODOWEJ.
Zasłynął wśród parafian doskonałą znajomością języka włoskiego, którą wykorzystywał w organizowaniu pielgrzymek do Włoch- do Watykanu –do Świętego Jana Pawła II. Wiele osób z Kaczkowa i okolic zawdzięcza księdzu Wojciechowi Prostakowi, że mogło zobaczyć i porozmawiać z Naszym Wielkim Rodakiem – Świętym Janem Pawłem II. Podróże ks. Wojciecha Prostaka do Włoch zaowocowały wydaniem przewodnika dla pielgrzymów po Rzymie i Watykanie. Parafianie w wielu pielgrzymkach zobaczyli również wiele miejsc świętych i w Polsce – Wadowice, Kraków, Wambierzyce, Licheń, Mikorzyn i wiele innych miejsc kultu.Wielkim przeżyciem dla ks. Wojciecha Prostaka i parafian była pielgrzymka do Ziemi Świętej, do korzeni chrześcijaństwa.
Ksiądz Wojciech Prostak to również wielki przyjaciel OSP w Kaczkowie i Jabłonnie – poświęcił remizę strażacką w Jabłonnie, Sztandary, które ufundowała parafia dla OSP w Kaczkowie i Jabłonnie, sprzęt strażacki w postaci samochodów strażackich itp. Wdzięczni strażacy- ochotnicy nigdy nie odmawiali księdzu pomocy, gdy trzeba było usunąć drzewa po wichurze czy usunąć z rynien liście przed ulewami. W roku 2008 poświęcił pomnik w 80-lecie powstania w Kaczkowie Ochotniczej Straży Pożarnej. Asysta w procesji Bożego Ciała lub innych Świąt kościelnych nigdy nie odbyła bez udziału braci strażackiej. Ksiądz. Wojciech Prostak zawsze pamiętał o Dniu Strażaka odprawiając Mszę Świętą.Za swoje zaangażowanie w pracę na rzecz OSP ksiądz Wojciech Prostak otrzymał ZŁOTY MEDAL ZA ZASŁUGI DLA POŻARNICTWA.
Był organizatorem wielu ważnych wydarzeń z życia parafii – szukał sponsorów spoza parafii np. śp. Willi Tschuschke, śp. Wolfgang Eckert to były osoby zaangażowane w życie parafii Kaczkowo chociaż mieszkające w Niemczech. Wolfgang Eckert przywoził sprzęt medyczny, z którego korzystało wiele osób.
Wielkimi przyjaciółmi parafii i ks. Wojciecha są: O. Stefan Szymoniak, piosenkarka Eleni. Śp. Janusz Hamielec, Paweł Łącz to przyjaciele z redakcji „Chrześcijanina”. Z Ojcem Szymoniakiem spotyka się regularnie w parafii Kaczkowskiej co kilka lat i odwiedził go na Madagaskarze w 2014 roku, gdy wrócił z wyjazdu opowiedział o nim zebranym tłumnie parafianom.zebranym na sali wiejskiej w Kaczkowie.
Jest od wielu lat kapelanem Zakładu Karnego Rawicz. Spotyka tam , jak sam mówi osoby zagubione, które gdzieś popełniły życiowy błąd. W pracy z więźniami stosuje zasadę, maksymę Świętego Jana Pawła II ”Jesteście skazani, nie potępieni” . Razem z pracownikami ZK Rawicz uczestniczył w Audiencjach dla pracowników ZK Rawicz w Watykanie. Z jego inicjatywy powstała kaplica więzienna i zostały do niej wprowadzone Relikwie Krwi Św. Jana Pawła II. Prowadzi pracę duszpasterską wśród więźniów, którzy przyjmują Sakramenty Święte – Chrztu, I Komunii Świętej i Bierzmowania. Co dwa lata na uroczystość Bierzmowania przyjeżdża biskup z Poznania do ZK Rawicz. Z każdym więźniem ks. W. Prostak prowadzi indywidualną pracę duszpasterską, która owocuje tym, że osadzeni przystępują do Sakramentów, zmieniają życie, wykonywali różne prace na rzecz parafii Kaczkowo w postaci bramy, klęczników, dar dla dzieci pierwszokomunijnych i kończących szkołę podstawową, oprawa „Chrześcijanina” w trzech tomach itp. Więźniowie ZK Rawicz wykonali również wiele darów dla Świętego Jana Pawła II. Obecnie ks. Wojciech Prostak jest zaangażowany w Duszpasterstwo Więziennictwa całej Archidiecezji Poznańskiej. W czasie pobytu we Włoszech czy w Niemczech odwiedzał również więzienia porównując warunki przebywania osadzonych w Polsce i za granicą.
Potrafił być lokalnym liderem –scalał ludzi, był inicjatorem wielu działań. Zjednoczył społeczność parafii, a poproszony nigdy nie odmówił duszpasterskiej posługi np. poświęcił balon na ogrzane powietrze jednej z lokalnych firm. Jest pełnym życia i humoru człowiekiem. W czasie EURO 2012 zaangażował się w kibicowanie sportowcom. Ma do siebie duży dystans – potrafi żartować, uczestniczyć w imprezach i dobrze się w nich bawić np. w Dniu Kobiet. lub zasiadając w jury konkursów szkolnych, imprezach przedszkolnych. Były to dla niego chwile wytchnienia.Sposób bycia i życzliwość, otwartość dla wszystkich zjednuje ks. Wojciechowi Prostakowi wielu ludzi.
Parafia ma stronę internetową, a ksiądz profil na FACEBOOK-u. Zamieszcza tam liczne zdjęcia, informuje o wydarzeniach, komunikuje się z wiernymi wykorzystując profil społecznościowy do dobrego celu. Chętnie udzielał się medialnie propagując parafię w Kaczkowie – udzielał wywiadów np. do Radia Elka, organizował na plebanii spotkania redaktorów lokalnych pism. a w prasie lokalnej pojawiały się artykuły o parafii.Bystry obserwator życia często spotyka się nawet teraz ze znajomymi z parafii Kaczkowo chociaż nie jest już tu proboszczem. Odprawia tu liczne Msze Święte np. z okazji 60-rocznicy ślubu swoich dawnych parafian, był zapraszany na przysięgi wojskowe.
W czasie pożegnania ks. Wojciecha Prostaka nikt z parafian ani Gości Mszy Świętej pożegnalnej w czerwcu 2014 roku nie krył łez– a dwie parafianki – Żaneta Rudzik i Lidia Rudzik ułożyły słowa pieśni” Nie ma lepszego od księdza Wojtka naszego”, którą dla księdza śpiewał gromko cały kościół, a sam Proboszcz nie krył wzruszenia. Liczne delegacje żegnające ks. Wojciecha Prostaka to dowód, że zostawił po sobie wyraźny ślad swojej działalności chociaż jak podkreślił w czasie pożegnalnej Mszy Świętej „nic nie zrobiłby bez zaangażowania parafian”. W 2000 roku parafianin z Rawicza Antoni Suchanecki ułożył również dla Niego krótki wiersz, którego słowa były również aktualne w parafii Kaczkowo.
Źródła wiedzy
1. Wywiad z ks. Wojciechem Prostakiem w dniu 13 kwietnia 2015 roku
2. Wspomnienia o ks. Wojciechu Prostaku:
– Małgorzaty Wypych
– Zenona Raszewskiego
– Dyrektora Szkoły im. Armii Krajowej w Kaczkowie z siedzibą w Rojęczynie – Karola Olendra
– Nauczycielki Publicznego Przedszkola w Jabłonnie – Grażyny Klefas
3. Gazetka parafialna „Chrześcijanin” od numeru 1.
4. Kroniki parafialne
5. zbiory zdjęć: ks. Wojciecha Prostaka, ks. Piotra Derdy, M. Gorczyńskiej – John, Karola Dembickiego i in.
