Pochodzenie i dzieciństwo
Leonarda Karczmarczyk urodziła się 15 października 1926 roku w Miłostowie, powiat Równe, województwo łuckie (Ukraina). Rodzice Mikołaj Pilarski i Jadwiga z domu Szeglijewska prowadzili gospodarstwo rolne. Szkołę podstawową skończyła w Miłostowie. W czasie okupacji jako 16- letnia dziewczyna w okresie 1.12.1942 do 10.08.1943 była zatrudniona jako pomoc kuchenna w restauracji. W dniu 10.08.1943 r. została zabrana do obozu pracy w Równem, a potem przewieziona do obozu w Przemyślu, skąd uciekła 19.11.1943 r. Schroniła się w pobliskim kościele. Nie miała przy sobie żadnych dokumentów i tylko dzięki życzliwości ludzi, zwłaszcza kolejarzy, udało jej się przedostać do swoich rodziców.
Pierwsza praca
W marcu 1944 roku podjęła pracę w restauracji jako bufetowa, a później magazynier. Pracowała tam do maja 1945 roku. W tym okresie młodych ludzi wcielano do wojska. Ponieważ w wojsku był już brat Władysław, rodzice aby uchronić córkę zmienili w biurze parafialnym metrykę urodzenia. Stąd w dokumentach widnieje data 15 październik 1927 rok. W 1945 roku rodzina Pilarskich przyjechała do Polski i zatrzymała się na krótki czas w Strzelcach Opolskich. Ojciec pojechał w okolice Łodzi i tam znalazł gospodarstwo, na którym wkrótce osiadła cała rodzina. Wraz z siostrą Zofią zamieszkała w Łodzi. W okresie od 1.10.1945 r. do 1.08.1949 r. Leonarda pracowała w fabryce włókienniczej „Biedermana”. Pracując, jednocześnie uczyła się w szkole średniej. W lipcu 1948 roku zdała maturę i dostała się na studia dla pracujących na Uniwersytet na wydział matematyczno – przyrodniczy, kierunek bakteriologia. Ukończyła tylko pierwszy rok, bo zachorowała na gruźlicę i musiała zmienić miejsce pracy i zamieszkania.
Wioska i Jabłonna
Małżeństwo i rodzina
Pani Leonarda w 1949 roku osiedliła się w Wiosce i podjęła pracę jako nauczycielka Szkoły Podstawowej w Woli Jabłońskiej. Tam poznała swojego męża Tadeusza i wzięła ślub 19 lutego 1950 roku. W maju 1951 roku urodził się syn Zbigniew. Leonarda wraz z rodziną wynajęła mieszkanie w Jabłonnie i tam się przeprowadziła. Pracowała jako nauczycielka w szkole w Jabłonnie ucząc dorosłych. W międzyczasie w roku 1956 na świat przychodzi córka Grażyna. Państwo Karczmarczykowie wybudowali sobie w Jabłonnie nowy dom, do którego przeprowadzili się w roku 1961. Mąż Leonardy umiera w roku 1987. Od tego czasu do dnia dzisiejszego seniorka rodu zamieszkuje w tym domu wraz z córką Grażyną i jej mężem Marianem, wnukami: Anną (1982) i Filipem (1986) oraz prawnuczką Karolinką (2009), córką Anny.
Gromadzka Rada Narodowa
W 1954 roku została wybrana Radną Gromadzkiej Rady Narodowej w Jabłonnie, a od 1958 roku do 1968 roku była jej Sekretarzem. Z jej inicjatywy powstało wiele potrzebnych dla mieszkańców obiektów, jak szkoły: w Jabłonnie, Wiosce, Woli Jabłońskiej, ośrodek zdrowia w Jabłonnie, remizy strażackie. W tym czasie zwodociągowano Jabłonnę. W okresie od 1.07.1967 do 31.01.1968 pracowała w Gminnej Bibliotece Publicznej w Jabłonnie. W tym czasie zorganizowała Koło Gospodyń Wiejskich, ożywiła działalność kulturalną Jabłonny organizując zespół taneczny, chór oraz zespół instrumentalny.
Gminna Spółdzielnia Samopomoc Chłopska
W okresie 1.02.1968 do 31.12.1972 pełniła funkcję prezesa Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Jabłonnie. Kiedy obejmowała spółdzielnię, przynosiła ona straty. W latach jej pracy spółdzielnia uzyskała wysokie zyski i zajmowała drugie miejsce w województwie poznańskim. W tym okresie wybudowano 8 pawilonów handlowych, między innymi w Jabłonnie, Woli Jabłońskiej, Komorówku, Barłożni, Błońsku, dwa lokale gastronomiczne w Kuźnicy Zbąskiej i Jabłonnie, nową bazę magazynowo – skupową w Jabłonnie.
Naczelnik Miasta i Gminy w Rakoniewicach
Od 1 stycznia 1973 r. pełniła funkcję Naczelnika Miasta i Gminy w Rakoniewicach. W tym okresie z jej inicjatywy wybudowano:
– 5 wiejskich domów kultury,
– 2 domy nauczyciela,
– 1 przedszkole,
– 1 budynek mieszkalny,
– 6 przystanków autobusowych,
– oczyszczalnię ścieków w Rakoniewicach,
– 7 km chodnika oraz zmodernizowano 30 km dróg.
Systemem gospodarczym zwodociągowano miasto Rakoniewice i wieś Wioskę, przeprowadzono remont kościoła poewangelickiego w Rakoniewicach, w którym otwarto Muzeum Pożarnictwa. Pani Leonarda była przewodniczącą Komitetu Organizacyjnego Muzeum. Na pierwszego kustosza tegoż muzeum powołano jej syna Zbigniewa. Ze względu na zły stan zdrowia z dniem 15.02.1976 przeszła na rentę – Wojewoda wystąpił do premiera z prośbą o przyznanie renty premiera, na której była do osiągnięcia wieku emerytalnego.
Spółdzielnia Remontowo – Budowlana „Anna”
Na prośbę panów: Sieradzana, Maćkowiaka i Świtały podjęła się założenia Spółdzielni Remontowo- Budowlanej „Anna”. Po spotkaniach w Jabłonnie, Rakoniewicach i Rostarzewie udało się zebrać 30 chętnych, którzy podpisali deklarację przystąpienia do spółdzielni. Od 1.04. 1985 do 10.12.1988 pełniła funkcję Prezesa ds. organizacyjnych. Przez pierwszy rok spółdzielnia wykonała plan, zaczęła przynosić zyski i wybudowano biurowiec. Spółdzielnia wykonywała prace w całej Polsce, m.in. w Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Ludzie bardzo dobrze zarabiali, lepiej niż prezesi zarządu, bo byli rozliczani z akordu. Jednak nie wszystkim taka działalność spółdzielni się podobała. Poproszono Leonardę by odeszła ze spółdzielni, bo dosyć już „dobrego”. Tak też zrobiła i po miesiącu spółdzielnia przestała istnieć. Dzięki tej spółdzielni m.in.:
– wybudowano szkołę w Rakoniewicach,
– rozbudowano Przedszkole w Rakoniewicach,
– dobudowane nowe skrzydło w nieistniejącej już szkole w Błońsku,
– wybudowano kaplicę na cmentarzu w Jabłonnie,
– dobudowany został pokój dla sióstr przy parafii w Jabłonnie,
– wybudowano budynek Gminnej Spółdzielni w Rakoniewicach.
Radna Powiatu Grodziskiego
Po jakimś czasie znowu na prośbę pana Sieradzana postanowiła wziąć udział w wyborach samorządowych. Od 1998 roku do 2006 roku była Radną Rady Powiatu Grodziskiego. W tym okresie pełniła funkcje: przewodniczącej Komisji Rewizyjnej, przewodniczącej Komisji Budżetowej , członka Zarządu. Obecnie pani Leonarda mieszka w Jabłonnie, wraz z córką i jej rodziną.
Wyróżnienia i odznaczenia
Za osiągnięcia i twórcze działania została uhonorowana wieloma wyróżnieniami i odznaczeniami i medalami, m.in.
– Odznaką honorową „ Zasłużony dla Powiatu Wolsztyńskiego”,
– Odznaką ”Tysiąclecia Państwa Polskiego”,
– Srebrną Odznaką „Za opiekę nad zabytkami”,
– medalami 30 i 40-lecia Polski Ludowej,
– Odznaką honorową ”Za zasługi dla rozwoju Województwa Poznańskiego”,
– Srebrnym i Złotym Medalem „Zasłużona dla Pożarnictwa”,
– Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
– W grudniu 2005 roku nadano jej medal „Zasłużony dla Powiatu Grodziskiego”.