Pochodzenie

Stanisław Stawski urodzony 27 października 1927 roku w Ostrzeszowie. Został ochrzczony w tamtejszym kościele pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej. Jest synem Marii i Waleriana Stawskich, bratem Włodzimierza. Ceni uczciwość i szczerość, nie lubi kłamstwa i wulgaryzmów. Uwielbia podróżować. Zwiedził między innymi Berlin, Pragę i Lwów. Jego ojciec był przemysłowcem, posiadał wytwórnię pod nazwą „Wkrętka” Ostrzeszów. Walczył w Powstaniu Wielkopolskim, pełniąc funkcję szefa prowiantury na Ziemi Ostrzeszowskiej. Wyruszył na II wojnę światową, niestety, nigdy z niej nie wrócił. Zaginął w 1939 roku. Pan Stanisław został sam z mamą i bratem. Jest on wielkim patriotą, dla Ojczyzny zrobiłby wszystko. Uwielbia zbieranie znaczków, sport i harcerstwo. Wzorem do naśladowania jest dla niego Jan Paweł II, Andrzej Małkowski i rodzice, których kochał ponad życie. Do mamy zawsze zwracał się „mamusia”.

Dzieciństwo

Dzieciństwo pan Stanisław spędził w Ostrzeszowie. Tu chodził do szkoły podstawowej. Do harcerstwa dołączył w 11 roku życia. Do bycia harcerzem zainspirowała go mama. To ona zaprowadziła go na pierwszą zbiórkę, wciąż pamięta słowa, które wówczas wypowiedziała i stara się je wypełniać. Pracę zaczął w wieku 11-12 lat, w czasie okupacji w cegielni „Na Budach”. Wspomina z wielkim wzruszeniem dzień, gdy odprowadzał tatę na dworzec kolejowy. Był wtedy bardzo szczęśliwy, bo mógł potrzymać szablę i czapkę taty, co było dla niego wielkim zaszczytem. Nie wiedział jednak, że widzi tatę po raz ostatni. Do dziś pamięta widok taty w oknie odjeżdżającego pociągu.

Młodość

Do szkoły średniej uczęszczał do Liceum Księży Salezjanów im. Jana Bosko w Ostrzeszowie. W 1949 roku zdał maturę, chciał zostać inżynierem, złożył odpowiednie dokumenty na uczelnię w Poznaniu i przystąpił do egzaminu wstępnego. Niestety, na studia nie został przyjęty, bo był synem oficera i wychowankiem szkoły salezjańskiej. Przez rok pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 1 w Ostrzeszowie, której dyrektorem był pan Józef Michlik. Po roku postanowił udać się na uczelnię do Wrocławia, tu ostatecznie wybrał kierunek – fizyka. Zdał egzamin, został przyjęty i studia te ukończył.

Praca i służba drugiemu człowiekowi

Po studiach rozpoczyna pracę jako nauczyciel fizyki w ostrzeszowskim liceum. Tu tworzy słynną „Watrę” – szczep harcerski. Jest wielkim przyjacielem dzieci i młodzieży. Od 1958 roku organizuje obozy harcerskie i zimowiska dla dzieci i młodzieży, których głównym celem jest poznawanie historii i piękna różnych zakątków naszego kraju, wychowanie w duchu patriotyzmu, miłości do Boga, Ojczyzny i drugiego człowieka oraz wpajanie najpiękniejszych wartości jakimi są: honor, służba drugiemu człowiekowi i rodzina. Zainicjowawał wspólne rajdy – „Dzieci i rodzice” mające na celu integrację rodzin, organizował wiele spotkań wychowawczych dla młodzieży, lokalne uroczystości patriotyczne, spotkania z ludźmi, którzy walczyli za Ojczyznę, powstańcami, posłami, zdobywcami szczytów, aktorami, autorami książek i wieloma wartościowymi osobami. Znacząco przyczynił się do powstania Ochotniczego Harcerskiego Pogotowia Ratowniczego oraz wolontariatu dla przeszkolonych już harcerzy w ostrzeszowskim Pogotowiu Ratunkowym. Przyczynił się do powstania Koła Przyjaciół Harcerzy. Jest współtwórcą Harcerskiego Klubu Sportowego, w którym przed laty był piłkarzem.

Harcerstwo

Harcmistrz Stanisław Stawski w harcerstwie jest od 1938 roku, w latach 1946 – 1949 oraz 1956 – 1958 był drużynowym 4 Drużyny Harcerskiej im. Kazimierza Puławskiego, w latach 1958 – 1959 pełnił funkcję hufcowego, a w 1959 roku został szczepowym „Watry”. W latach 1990 – 1992 – Komendant Zachodniej Chorągwi ZHP, a od 1992 roku hufcowy Hufca Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej w Ostrzeszowie.

Nagrody i wyróżnienia

1)Medal „Za zasługi dla Miasta i Gminy Ostrzeszów” – 2010 rok

2)Tytuł „Człowiek Roku ” powiatu ostrzeszowskiego – 2003 rok

3)Tytuł „Człowiek Przemian” – 1994 rok

4)Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1982 rok

5)Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej – 1981 rok

6)Medal Komisji Edukacji Narodowej – 1976 rok

Pan Stanisław szczególnie sobie ceni harcerskie odznaczenie Semper Fidelis otrzymane pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Jest to Krzyż Honorowy Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej przyznawany za wybitne osiągnięcia na rzecz ZHR wręczany szczególnie zasłużonym instruktorom.

Znaczenie postaci

Znaczenie postaci dla jej współczesnych i potomnych…, pisząc o Panu Stanisławie trudno nam to wyrazić w kilku słowach, czy nawet w kilku zdaniach, dlatego zacytujemy tych, którzy mieli możliwość poznania naszego bohatera, a swoje wspomnienia zamieścili w książce OGNIA TEGO BLASK – HARCERSKA PRZYGODA SERDECZNA. Druha Stawskiego wspominają tam jego uczniowie, wychowankowie i harcerze: Maciej Janiak (Ognia tego blask… Wspomnienia s. 94 i 95) podkreśla, że „…Piękno znajdowaliśmy w otaczającej nas przyrodzie. Do dobra droga wiodła poprzez wspólne pokonywanie trudności, poprzez atmosferę wieczorowych ognisk i spotkania z ludźmi dającymi świadectwo swoim życiem. Tak więc w harcerstwie, w odpowiednim czasie i miejscu zetknąłem się ze wszystkimi zasadniczymi wartościami uniwersalnymi… Niekiedy wspominając mój pobyt w Liceum nr 42 w Ostrzeszowie w latach 1964-68 odnoszę wrażenie, że to nie harcerstwo było dopełnieniem szkoły, ale szkoła była dopełnieniem harcerstwa.” Krystyna Więcek – Rautszko wspomina: „Z „Watrą” przeżyłam wiele wspaniałych chwil i choć od letnich obozów i zimowisk, spędzonych w gronie przyjaciół w szarych i zielonych mundurkach, minęło już ćwierć wieku – wciąż powracają i nie sposób o nich zapomnieć. To właśnie z „Watrą”pogłębiałam swój patriotyzm, miłość do Boga i Ojczyzny… a tym, co tej przygody jeszcze nie zasmakowali, mówię: Z „Watrą” warto! Druhu Komendancie, dziękuję za wszystko!” (Ognia tego blask…Wspomnienia s. 95 i 96). Sławomir Dembny po latach wyznaje: „…Dla mnie „Watra” to ci, których wspomniałem, oraz wielu, wielu innych: wszyscy razem tworzyliśmy zwarty krąg skupiony wokół niezwykle charyzmatycznej postaci druha komendanta. Miał on w sobie magiczną moc ognia – potrafił przyciągać do siebie i zjednoczyć ludzi na pozór niepasujących do siebie i jak ten ogień ogrzewał swym ciepłem,…czasem parzył. Kochaliśmy Go takiego, jakim był, a On kochał nas – każdy na swój sposób. Druh Stawski to żywa legenda „Watry” i niekwestionowany twórca jej sukcesu….”(Ognia tego blask… Wspomnienia s. 109 i 110). I jeszcze Alicja, uczennica klasy VI szkoły podstawowej, w harcerstwie od roku. Właśnie przygotowuje się do drugiego w swoim życiu obozu z druhem Stawskim. Pytana o druha Stanisława, mówi krótko „druh to taki wspaniały człowiek, im więcej z nim przebywasz, tym więcej chcesz dać od siebie innym”.

Pan Stanisław to wspaniały wychowawca kilku pokoleń społeczeństwa Ziemi Ostrzeszowskiej, wielki patriota. To człowiek, który poświęcił cały swój wolny czas, dla drugiego człowieka. Trudno wyrazić słowami to, co zrobił i nadal robi dla innych. Całe jego życie to służba bliźniemu. Jest bardzo skromnym i dobrym człowiekiem, osobą miłą i życzliwą. Z pewnością zasłużył na najwyższe uznanie i jest dla nas oraz dla następnych pokoleń wzorem do naśladowania.

Źródła:

1)Wywiad oraz spotkania z bohaterem.

2)OGNIA TEGO BLASK HARCERSKA HISTORIA SERDECZNA – Stanisław Stawski

3)TROPEM SŁUŻBY HARCEREK I HARCERZY OSTRZESZOWSKICH – Stanisław Stawski

4)/www.youtube.com/watch?v=0Xbm9usVcxk

5)ostrzeszow.pl//

6)http://pl.wikipedia.org/wiki/Krzy%C5%BC_Honorowy_ZHR

7)Rozmowy z byłymi oraz obecnymi harcerzami.

8)Fotografie i pamiątki rodzinne pana Stanisława.

9)http://zbawiciel.gda.pl/