Joanna Imielska

ur. 16 listopada 1962
zm.
Zespół Szkół Szkoły Podstawowej i Gimnazjum im. Jana Pawła II w Pępowie

Zdjęć: 7

Pochodzenie i edukacja

Joanna Imielska urodziła się 16 listopada 1962 roku w Bydgoszczy. Od zawsze lubiła rysować i malować. W szkole podstawowej wiedziała, że chce pójść do liceum plastycznego, a później na studia plastyczne. Naukę rozpoczęła w Szkole Podstawowej nr 38, następnie kontynuowała w Szkole Podstawowej nr 31 w Bydgoszczy. Szkołę średnią ukończyła w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.
W latach 1983-1988 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (Uniwersytet Artystyczny) na Wydziale Wychowania Plastycznego ( Wydział Edukacji Artystycznej). Dyplom z wyróżnieniem, z zakresu wychowania plastycznego, praca teoretyczna pod kierunkiem
prof. Alicji Kępińskiej i rysunku w pracowni profesor Izabelli Gustowskiej, uzyskała w 1988 roku.


Praca, działalność artystyczna i naukowa

Od 1989 roku rozpoczęła pracę na poznańskim Uniwersytecie Artystycznym. Od 1994 roku prowadzi pracownię rysunku na Wydziale Edukacji Artystycznej. W roku 1997 zdobyła kwalifikacje I stopnia w dziedzinie – sztuki plastyczne, w dyscyplinie artystycznej – malarstwo na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W roku 2003 uzyskała stopień doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie – sztuki plastyczne, w dyscyplinie artystycznej – malarstwo na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 2013 roku otrzymała tytuł profesora. W latach 2002-2008 była prodziekanem Wydziału Edukacji Artystycznej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Od 2008 jest dziekanem Wydziału Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Zajmuje się rysunkiem i malarstwem. Jej prace pojawiają się na wystawach
w wielu miastach Polski i za granicą, m.in. w Niemczech, Francji, Czechach, Belgii, Holandii i Hiszpanii (ok. 50 indywidualnych i ok.100 zbiorowych). Bardzo systematycznie pracuje, wykorzystuje każdą wolną chwilę. Inspirują ją podróże, czas i muzyka, która rozbrzmiewa podczas malowania. Pasją artystki i zarazem natchnieniem jest także literatura, szczególnie twórczość Wisławy Szymborskiej. Pracuje cyklami, wykonuje kilka obrazów do jednego tytułu. W obrębie tych zagadnień powstały między innymi: „Cztery pory roku”(1990-1992), „Kamienie”(1994-1996), „Ślady”(1996-1997), „Znaki”(1996-1999), „Linie”(1997-1999), „Czas”( 2001), „Czas na ogrody”(2006-2011), „Labirynty”(2008), „24 godziny”(2010), „Zapisane godziny”(2011-2013), „Mikrokosmos”(2013-2014). Dzieła Joanny Imielskiej są niezwykle precyzyjne, bardzo pracochłonne, wymagają skupienia i dbałości o szczegóły. Czas, przemijanie i cykliczność to tematy jej prac. Jeden ze swoich tekstów rozpoczyna słowami: „Jest to punkt wyjściowy, zaznaczony na skali czasu, data symboliczna – ważna jedynie dla mnie. Z tego pierwszego punktu zaczęłam wyprowadzać linię…a na tej linii pojawiały się, co jakiś czas kolejne punkty…a te kolejne punkty to ważne zdarzenia i ważne osoby. Na początku nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo wszystkie moje prace dotykają natury czasu.”

Inni o Joannie Imielskiej:

„… Twórczość Imielskiej określa się czasami jako „kobiecą”, nie precyzując, co miałoby to znaczyć. Być może chodzi o subtelność zderzeń kolorystycznych, delikatność cieniutkich kresek rysunku, wybór tematów…” (Salomea Hartwigh )
„… Kompozycje Joanny Imielskiej stają się „opisem świata”, co znajduje wyraz w ich budowie podobnej do skomplikowanego pisma, zapisu znaków układających się w tabele, pokrywających płaszczyznę obrazu…” (Ewa Urbańska)
„…Odwołując się do Heideggera, moglibyśmy powiedzieć, że artystka w centrum swej sztuki stawia bycie-w-świecie, które zawsze rozwija się w czasie. Tworzenie również wymaga czasu, tym bardziej, że rysunki Joanny Imielskiej są bardzo pracochłonne. Konsekwencja w tworzeniu umożliwia głębokie,
namacalne doświadczanie czasu. Czasami Czas znajduje się na pierwszym planie, stając się tytułem cyklu…” (Justyna Ryczek):
“…W wielkoformatowych obrazach Imielska rozkłada strukturę czasową godziny na czynniki pierwsze, jakby w obawie przed przeoczeniem najdrobniejszej jednostki. W pracach tych szczególną uwagę zwraca skrupulatność zapisu, niemal fizyczne doświadczanie czasu. Wydaje się,
że każda sekunda znalazła swój wyraz na papierze…” ( Justyna Gongała)
„…Język geometrii i estetyka umiaru i prostoty, tak cenione przez artystkę, współtworzą w jej twórczości dyskretne, wizualne refleksje o czasie, wieczności, nieuchronności przemijania, duchowości oraz przeplataniu się w otaczającym nas świecie, ale również wymiarze indywidualnie pojmowanych ludzkich egzystencji, tego co uporządkowane i tego, czego nie sposób w racjonalny sposób przewidzieć i sklasyfikować…” ( Rafał Boettner- Łubowski)

Joanna Imielska o malarstwie:

„…Z biegiem czasu staję się coraz bardziej zachłanna, coraz więcej chcę zobaczyć, poznać, odkryć. Podróże stanowią dla mnie niewyczerpane źródło inspiracji, podróże są różne: te prawdziwe i te wyimaginowane, te po świecie i te w świecie sztuki. Zostaliśmy wyposażeni w kody w postaci DNA, ale doświadczenie każdy z nas zdobywa sam, informacje gromadzimy, nawarstwiamy według tylko znanego nam porządku i na swój sposób wykorzystujemy. Moje fascynacje artystyczne rozwijają się jak moje podróżowanie, nieustannie rozszerzam swoje zainteresowania, trudno wymienić nazwiska wszystkich ważnych dla mnie osób, niektóre fascynacje słabną, dochodzą inne…
Z biegiem czasu staję się coraz bardziej uważna, jak to napisał Novalis: „dostrzegalność jest rodzajem uważności”.
Nadal odbywam swoją podróż symboliczną „podróż w czasie, wokół czasu, poprzez czas…”


Znaczenie postaci

Joanna Imielska jest jedyną mieszkanką Pępowa, która otrzymała tytuł profesora nadany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Pełni ważną funkcję dziekana na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Aktywnie działa na polu artystycznym. Jej twórczość doceniana jest w kraju
i w Europie. Po wyczerpujących wernisażach, wielkomiejskim zgiełku chętnie powraca do spokojnego i cichego Pępowa, w którym mieszka wraz
z mężem Dariuszem.

Źródła:

1. Wywiad z Joanna Imielską, Pępowo, 2015 r.
2. Życie Gostynia 34(339)19 sierpnia 2014 r., Dorota Jańczak ” Mam poczucie,że Pępowo to moje miejsce”,
3. Justyna Gongała „Zapisane Godziny” Joanny Imielskiej, 2014 r.
4. Justyna Ryczek ” Podróż w czasie, wokół czasu, przez czas”, 2008 r.
5. Ewa Urbańska „Opowiadanie o znakach”, 2000 r.
6. Salomea Hartwigh ” Imielska w Strasbourgu”, 1999 r.
7. Rafał Boettner- Łubowski ” Nieortodoksyjne reinkarnacje geometrii”,
8. Joanna Imielska ” Obszary czasu”.
9. www.joannaimielska.com

Zobacz też: