Stanisław Sroka urodził się 12 września 1941 roku w Woli Malowanej w powiecie Radomsko.1 czerwca 1960 roku ukończył szkołę średnią, Liceum Pedagogiczne im. Jana Władysława Dawida w Częstochowie. W latach 1960-1961 pracował w Szkole Podstawowej w Słupcu koło Nowej Rudy. Od 1 października 1961 roku rozpoczął studia na Wydziale Zootechnicznym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. 24 czerwca 1966 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera zootechniki.

1 października 1966 roku rozpoczął staż, który trwał do 30 czerwca 1967 roku w PGR Ślubów i Glinka w powiecie Góra Śląska. W PGR Glinka od 1 października 1967 roku do 31 grudnia 1967 roku pracował jako zootechnik. W latach 1968-1971 roku był dyrektorem PGR Chocieborowice. Od 1 marca do 31 sierpnia 1971 roku pełnił funkcję kierownika gospodarstwa w Zakładzie Rolnym w Tarpnie. Pracę w szkole w Grabonogu rozpoczął 1 września 1971 roku, a w 1974 roku został zastępcą dyrektora. Od września 1977 roku był dyrektorem szkoły. W 1984 roku zasilił szeregi Rady Oświaty Rolniczej działającej przy Ministerstwie Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 31 stycznia 2003 roku uzyskał stopień nauczyciela dyplomowanego. 26 maja 1986 roku otworzył przewód doktorski na Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Rozprawę doktorską pod roboczym tytułem „Choroby cieląt i ich wpływ na późniejszą użytkowość bydła” pisał pod kierunkiem dr. hab. Tadeusza Szulca z Katedry Hodowli Bydła i Produkcji Mleka. 6 czerwca 1988 roku podczas publicznej obrony dysertacji doktorskiej „ Analiza użytkowości jałowic i buhajów w zależności od chorób przebytych w okresie wychowu” uzyskał tytuł naukowy doktora nauk rolniczych w zakresie zootechniki. Nowatorskie podejście do tematu sprawiło, że rozprawa doktorska i jej obrona zostały wyróżnione. W ciągu swojego życia przez wiele kadencji był radnym Gminnej Rady Narodowej w Piaskach oraz przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lesznie.

Za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej został uhonorowany wieloma nagrodami i wyróżnieniami. W roku 1976 otrzymał Nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania II Stopnia. Dwa lata później przyznano mu Nagrodę I Stopnia Ministra Rolnictwa za udział w realizacji pracy dotyczącej opracowania koncepcji i przeprowadzenia eksperymentów w zakresie nowoczesnego systemu organizacji oświaty rolniczej. Był laureatem nagród Ministra Rolnictwa (1996), Kuratora Oświaty (1980, 1996), Wojewody ( 1992,1998), Powiatu Gostyńskiego ( 1999, 2000,2001). W roku 1985 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. W środowisku lokalnym dał się poznać jako społecznik i dobry organizator. Był prekursorem współpracy lokalnych szkół ze szkołami krajów UE. Dzięki jego staraniom młodzież z Zespołu Szkół Rolniczych w Grabonogu, a później innych szkół regionu gostyńskiego, mogła uczestniczyć w praktykach w Belgii, Holandii, Niemczech, Francji i Luksemburgu. Ponadto w latach 80. zapoczątkował współpracę ze Związkiem Rolników Bawarskich, którego przedstawicielem był Hans Koebl. W ramach tej współpracy około 40 absolwentów ZSR Grabonóg co roku mogło wyjechać na staże do gospodarstw bawarskich. Z jego inicjatywy w Grabonogu działał Uniwersytet Ludowy, w ramach którego rolnicy poszerzali swoją fachową wiedzę, spotykając się z pracownikami naukowymi wyższych uczelni. W grabonoskiej szkole w latach 80. powstała jedna z pierwszych pracowni komputerowych w Polsce. Szczególnym osiągnięciem było ocalenie XVIII–wiecznego (1749) dworku w Grabonogu. Odrestaurowany staraniem Stanisława Sroki pełni funkcję Muzeum im. bł.Edmunda Bojanowskiego (otwarcie muzeum nastąpiło 16 listopada 1981 roku). Ponad 30 lat Stanisław Sroka razem z żoną Teresą tworzyli i prowadzili muzeum. Od 1996 roku pani Teresa Sroka była kierownikiem i kustoszem grabonoskiej placówki.

Największe zainteresowanie muzeum przeżyło w roku 1999, gdy Edmund Bojanowski został ogłoszony błogosławionym. Nie bez znaczenia było zaangażowanie Stanisława Sroki w prace nad przyspieszeniem procesu beatyfikacyjnego. Był popularyzatorem twórczości profesora Stanisława Helsztyńskiego. Z jego inicjatywy w Kosowie utworzono izbę pamięci poświęconą profesorowi, a w Grabonogu bibliotekę jego dzieł. Za te działania został pierwszym laureatem Nagrody i Medalu Zygmunta Glogera (2006) w Wielkopolsce. Ponadto za działalność na rzecz rozwoju ruchu regionalnego otrzymał Nagrodę im. ks. dr. Bolesława Domańskiego. W 1997 roku został odznaczony medalem „Ad perpetuam rei memoriam”. Był autorem wielu opracowań i publikacji w dziedzinie rolnictwa oraz historii regionu. Dzięki jego staraniom rozpoczęło działalność Stowarzyszenie bł. Edmunda Bojanowskiego. W latach 2001-2014 był prezesem stowarzyszenia, które zajęło się rozpowszechnianiem historii regionu, między innymi poprzez wydawanie „Grabonoskich Zapisków Regionalnych” i organizację sympozjów naukowych. Z jego inicjatywy powstał periodyk zajmujący się historią południowo-zachodniej Wielkopolski – „ Przyjaciel Ludu”. Podjął starania o utworzenie w Grabonogu filii Akademii Rolniczej we Wrocławiu. W ten sposób chciał ułatwić młodzieży wiejskiej dostęp do edukacji na wyższym poziomie.

Będąc ponad 30 lat dyrektorem Zespołu Szkół Rolniczych w Grabonogu dał się poznać jako człowiek, który potrafił motywować do działania zarówno pracowników szkoły, jak i jej uczniów. W pracy z młodzieżą starał się wyrobić poczucie odpowiedzialności, estetyki i porządku, „zdrowej” ambicji oraz patriotyzmu. Był wyczulony na nierówność społeczną. W marcu 2014 roku dr Stanisław Sroka wraz z żoną Teresą otrzymali wyróżnienie „Edmund 2013” – za pracę i zaangażowanie na rzecz drugiego człowieka, za promowanie i dbałość o dobra kultury, o pamiątki kultury wsi polskiej, za założenie i prowadzenie muzeum oraz przywracanie pamięci o działalności Edmunda Bojanowskiego.

27 kwietnia 2014 roku zmarł nauczyciel, dyrektor, społecznik, kontynuator pracy organicznej. Człowiek, który był przede wszystkim przyjacielem, ojcem, głową rodziny.Każdy mógł liczyć na dobre słowo, uśmiech. Takim zostanie zapamiętany.

1. Wywiad z Teresą Sroka, żoną bohatera, Pępowo, 2015 r.

2. Zbiory rodzinne.

3. Zbiory Muzeum W Grabonogu.