Elżbieta Błażejewska (z domu Kozłowska) urodziła się 18 lutego 1936 r. o godz. 12.00 w Ślesinie. Jej rodzice to Marianna (z domu Ślesińska) i Feliks Kozłowscy. Miała dwoje rodzeństwa – siostrę Wandę oraz brata – Kazimierza. Ochrzczona została o godz. 13.00 – 11 kwietnia 1936 w Kościele Parafialnym w Ślesinie. Rodzicami chrzestnymi zostali: Franciszek Wolinowski i Stanisława Kozłowska. Na bierzmowaniu (8.08.1948) przyjęła imię Maria. Za mąż za Wojciecha (ur. 4 marca 1933) Błażejewskiego wyszła 1 października 1957 r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w Ślesinie. Ślub kościelny wzięli 15 listopada 1957 roku w Piastowie k. Warszawy. Miała dwie córki: Bożenę i Halinę, czworo wnuków: Michała, Marka, Bartosza i Wojciecha i prawnuczkę Oliwię. Zmarła 4 kwietnia 2011 roku, została pochowana na Cmentarzu Parafialnym w Ślesinie w dniu 7 kwietnia 2011.
Edukacja:
Elżbieta Kozłowska w latach 1945 do 1951 uczęszczała do Szkoły Podstawowej w Ślesinie – do klasy „B” .
Następnie ukończyła Liceum Pedagogiczne (1951 – 1955) ze specjalizacją w zakresie języka rosyjskiego w Morzysławiu k. Konina (obecnie Konin). 31 maja 1955 r. zdała egzamin dojrzałości. Studia na Wydziale Filologii Polskiej i Słowiańskiej Uniwersytetu Warszawskiego rozpoczęła w roku 1956, następnie w 1958 r. je przerwała, aby w roku akademickim 1968/69 powrócić na III rok. Egzamin magisterski zdała 30 października 1978 r.
Praca magisterska:
Praca magisterska – pt „Gwara ochweśnicka Ślesina” napisana pod kierunkiem doc dr Jana Tokarskiego, jest do dziś źródłem wiedzy na temat języka jaki wykształcił się w naszym regionie w XIX wieku. Pani Błażejewska zainteresowała się żywotnością tej gwary, która (wg przypuszczeń) miała zaniknąć. We wstępie swojej pracy przywołuje nazwisko Wandy Budziszewskiej, która jako jedna z pierwszych podjęła pracę nad „gwarą ochweśnicką”. Jednakże praca W. Budziszewskiej zawiera również słownictwo ochweśnickie Skulska i Częstochowy, a praca Pani Błażejewskiej zawiera zwroty i wyrazy używane jedynie na terenie Ślesina. Informacje do swej pracy Pani Błażejewska zbierała na bieżąco, od mieszkańców mówiących tym językiem w sklepie, na ulicy, szkole oraz od wybranych przez nią informatorów. W swej pracy Elżbieta Błażejewska zawarła krótki rys historyczno-gospodarczy miasta oraz ogólną charakterystykę gwary ochweśnickiej. Jednakże najwięcej miejsca poświęciła budowie wyrazów pochodnych w gwarze ochweśnickiej wraz z wyjaśnieniami oraz słownikowi ochweśnickiemu stanowiącemu zbiór około ośmiuset wyrazów.
Przedruk pracy magisterskiej Elżbiety Błażejewskiej jest dostępny w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Ślesinie, a oryginał jest w posiadaniu córki .
Języki:
– rosyjski – biegle w mowie i piśmie
– francuski – podstawowy
Praca zawodowa:
Pracowała jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Skulsku (1.04.1956 – 31.08.59), a następnie od 1 września 1959 do przejścia na emeryturę (25 lutego 1991 r) w Szkole Podstawowej w Ślesinie.
W szkole podstawowej w Ślesinie uczyła:
1959/1960 – język polski, wychowawczyni klasy I a (także 2 następne lata),
1965/1966 – język polski, historia, wychowawczyni VII a,
1966/1967 – język polski, historia, wychowawca klasy I b,
1967/1968 – język polski, wychowawca klasy II b,
1968/1969 – wychowawca klasy III b,
1971/1972 – wychowawca klasy VI b, język polski, zajęcia praktyczno – techniczne,
1973/1974 – wychowawstwo w klasach VIII b i III a, język polski, była opiekunem zbiórki NFOZ,
w 1974 – przygotowała tekst do kroniki szkoły i miasta w XXX-lecie PRL,
1974/1975 – język polski, wychowawca klasy IV a, prezes TKKŚ,
1975/1976- wychowawca klasy V a; nauczyciel języka polskiego; zajęć praktyczno- technicznych, opiekun koła polonistycznego, prezes TKKŚ,
1976/1977- wychowawca klasy VI a, nauczyciel języka polskiego; zajęć praktyczno- technicznych, wychowania plastycznego, geografii, opiekun koła polonistycznego,
1976/1977- wychowawca klasy VII a, nauczyciel języka polskiego; zajęć praktyczno- technicznych, wychowania muzycznego, geografii, opiekun Samorządu Uczniowskiego,
15 sierpnia 1977 – zostaje Społecznym Zastępcą Dyrektora Szkoły,
od tego czasu przez kolejne lata pracy w szkole Pani Elżbieta uczy kolejne klasy języka polskiego,
1 kwietnia 1978 zostaje powołana (do 31 lipca 1981 r.) na stanowisko zastępcy dyrektora szkoły,
1 sierpnia 1979 r. do 31 lipca1981r. pełniła funkcję zastępcy Gminnego Dyrektora Szkół,
1 sierpnia 1981 r. do 31 sierpnia 1986 r. ponownie pełniła funkcję zastępcy Gminnego Dyrektora Szkół,
od 1 września 1986 r. do 25 lutego 1991 r. – pełniła funkcję Dyrektora Szkoły Podstawowej w Ślesinie.
w latach 80 XX w. zaangażowana w prace Społecznego Komitetu rozbudowy szkoły w Ślesinie
Nagrody i odznaczenia:
W czasie wieloletniej pracy pani Elżbieta otrzymała wiele nagród i wyróżnień:
1977- nagroda Ministra Oświaty i Wychowania
luty 1979 – Złoty Krzyż Zasługi,
październik 1981- nagroda Kuratora Oświaty i Wychowania,
22.03.1983 – odznaka Przyjaciel Dziecka,
22.07.1984 – medal 40-lecia Polski Ludowej,
14.10.1985 – nagroda Inspektora Oświaty i Wychowania,
14.10. 1987 – nagroda Inspektora Oświaty i Wychowania
25.05.1990 – nagroda Inspektora Oświaty i Wychowania,
30.01.2009 – tytuł „Zasłużony dla Miasta i Gminy Ślesin”, przyznany uchwałą Rady Miejskiej Gminy Ślesin;
Podsumowanie:
Elżbieta Błażejewska byłą o sobą, która swoją pracą i życiem związana była ze Ślesinem i ślesińską szkołą. Była wychowawcą i nauczycielem wielu pokoleń ślesinian. Każdy, kogo pytaliśmy o Jej zasługi mówił o niej z dumą i szacunkiem. Mariusz Zaborowski – Burmistrz Miasta i Gminy Ślesin tymi słowami ją żegnał: „Była naszą Panią Dyrektor, wychowawczynią, uczyła nas języka polskiego. Swoim przykładem i wychowaniem kształtowała młode pokolenia ślesinian”. Praca magisterska Elżbiety Błażejewskiej to wspaniały wkład w kultywowanie lokalnej tradycji. Elżbieta Błażejewska była prekursorką zbierania informacji na temat języka lokalnego. Jej praca do dziś służy kolejnym pokoleniom miłośników gwary ochweśnickiej. Ponadto Elżbieta Błażejewska była społecznikiem. Kochała Ślesin i szkołę. Jej aktywna praca i zaangażowanie doprowadziły do rozbudowy budynku szkoły.