Grupa projektowa Zespołu Szkół Politechnicznych im. Bohaterów Monte Cassino we Wrześni: Krzysztof Albrecht – uczeń klasy II Technikum. Wiktor Biadasz – uczeń klasy II Technikum, Wiktoria Hejana – uczennica klasy II Technikum, Roman Koczorowski – uczeń klasy II Technikum, Oliwia Pietrzak – uczennica klasy II Technikum, Katarzyna Podlewska- uczennica klasy II Technikum, Julia Szczepankiewicz- uczennica klasy II Technikum, Olga Wojciechowska – uczennica klasy II Technikum. Opiekun Alicja Śmiejkowska
foto: archiwum grupy projektowej -Roman Koczorowski
Wydarzeniem, które na początku XX wieku przyniosło małemu wielkopolskiemu miasteczku Września światowy „rozgłos” był strajk szkolny, który rozpoczął się 20 maja 1901 roku, po tym jak niemiecki nauczyciel wymierzył karę cielesną dzieciom za odmowę odpowiadania w języku niemieckim na lekcji religii. Zastrajkowało wówczas 118 uczniów i uczennic. Ich rodziców władze niemieckie ukarały więzieniem. Za przykładem dzieci wrzesińskich poszli uczniowie w innych szkołach zaboru pruskiego. W 1906 opór dzieci, podtrzymywany przez rodziców, przybrał postać powszechnego strajku. W fazie największego jego nasilenia strajkowało ok. 75 tys. dzieci w ok. 800 szkołach (na łączną ilość 1100 szkół. Przeciw brutalnej germanizacji polskich dzieci protestowali Maria Konopnicka oraz Henryk Sienkiewicz. Strajk Dzieci Wrzesińskich to wyjątkowy fragment historii, w której głównymi bohaterami, nie są jak zazwyczaj dorośli – tylko dzieci i młodzież, która wykazała się niezwykłą odwagą. Postawa Dzieci z Wrześni ukształtowała obraz bohaterskiego pokolenia, któremu my dziś jesteśmy wdzięczni, pełni podziwu i honoru.
Cel ogólny projektu:
– upamiętnienie 120. rocznicy Strajku Dzieci Wrzesińskich.
Cele szczegółowe:
– poznanie i pogłębienie wiedzy historycznej swojej miejscowości i regionu, w szczególności dotyczącej Strajku Dzieci Wrzesińskich z 1901r.;
– rozbudzanie zainteresowań historycznych uczniów, inspirowanie do podjęcia indywidualnych i zespołowych działań badawczych;
– ciekawe i różnorodne formy przekazania wiedzy z przeszłości oraz prezentacji efektów pracy, wykorzystanie nowoczesnej technologii informacyjno-komunikacyjnej;
– pokazanie zalet pracy zespołowej;
– kształtowanie postaw patriotycznych, szacunku dla dokonań przodków i pamięci o nich;
– odwiedzenie historycznych i znanych miejsc pamięci we Wrześni, związanych ze Strajkiem Dzieci Wrzesińskich oraz poszukiwanie tych miejsc, które to wydarzenie upamiętniają.
Działania organizacyjne:
– grupa spotykała się głownie zdalnie na platformie Microsoft Teams. Wszyscy uczestnicy projektu wywiązywali się z powierzonych zadań terminowo, mieli zapał i chęci. W grupie panowała atmosfera dobrej współpracy, komunikacji, życzliwości oraz zaangażowania,
– zbieranie, selekcjonowanie materiału w środowisku cyfrowym i kulturowym ( materiał zamiesczony w repozytorium na platformie oraz zaprezentowany w prezentacji multimedialnej projektu),
– poszukiwanie informacji z tradycyjnych źródeł: książki, albumy, czasopisma archiwalne (materiał zamiesczony w repozytorium na platformie oraz zaprezentowany w prezentacji multimedialnej projektu),
– wszyscy członkowie grupy projektowej otrzymali przydział zadań do wykonania indywidualnie i grupowo. Zebrane i przygotowane materiały zostały umieszczone w repozytorium na platformie.
foto: archiwum grupy projektowej- Alicja Śmiejkowska
Zadania indywidualne, które uczestnicy projektu otrzymali :
Wiktor : Miejsca upamiętniające Strajk Dzieci Wrzesińskich oraz jego uczestników we Wrześni.
1. Budynek szkoły- dzisiaj Muzeum Regionalne im. Dzieci Wrzesińskich.
2. Kościół Rzymskokatolicki pw. Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława Biskupa Męczennika- elementy upamiętniające strajk- witraż i tablica.
3. Cmentarz Farny- miejsce spoczynku niektórych uczestników strajku: Bronisława Śmidowicz- Matuszewska, Seweryna Wagner, Leokadia Wojciechowska- Stankowska, Anastazja Wojciechowska, Stefania Chełmikowskiej- Durczykiewicz, Florian Podsędek, Walentyna Wyrwas z domu Klimas- pochowanej na Cmentarzu Komunalnym we Wrześni.
Roman: Miejsca upamiętniające Strajk Dzieci Wrzesińskich oraz jego uczestników we Wrześni- Mural.
Kasia: Miejsca upamiętniające Strajk Dzieci Wrzesińskich oraz jego uczestników we Wrześni- Pomniki:
1. Pomnik Dzieci Wrzesińskich
2. Pomnik Marii Konopnickiej
3. Pomnik Jana Pawła II
4. Ławeczka Bronisławy Śmidowiczówna
Oliwia: Miejsca upamiętniające Strajk Dzieci Wrzesińskich oraz jego uczestników we Wrześni
Tablice pamiątkowe:
1. Tablica na budynku ZSP
2.Tablica poświęcona Bohaterskim Dzieciom Wrzesińskim (na budynku dawnej Katolickiej Szkoły Ludowej od strony ul. Dzieci Wrzesińskich)
3.Tablica poświęcona księdzu Janowi Laskowskiemu (na budynku dawnej Katolickiej Szkoły Ludowej od strony ul. ks. Jana Laskowskiego, 1981)
4. Tablica upamiętniająca obchody 100. rocznicy strajku dzieci wrzesińskich (przy głównym wejściu do budynku Samorządowej Szkoły Podstawowa nr 1 im. 68 Wrzesińskiego Pułku Piechoty, 2001)
5. Tablica upamiętniająca ufundowanie nowego zegara na wieży kościoła farnego dla uczczenia 100. rocznicy strajku dzieci wrzesińskich (w kruchcie kościoła, 2001)
6. Tablica upamiętniająca złożenie hołdu Dzieciom Wrzesińskim w 100. rocznicę strajku przez ówczesnego Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Macieja Płażyńskiego (przy Pomniku Dzieci Wrzesińskich, 2011)
7. Tablica upamiętniająca obchody 100. rocznicy strajku dzieci wrzesińskich (w kruchcie kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa Męczennika).
Krzysztof: Miejsca upamiętniające Strajk Dzieci Wrzesińskich oraz jego uczestników we Wrześni
Biogramy i ulice:
1. Ks. Laskowski,
2. Dzieci Wrzesińskie,
3. Bronisława Śmidowicz,
4. Henryk Sienkiewicz,
5. Maria Konopnicka
Olga: Miejsca upamiętniające Strajk Dzieci Wrzesińskich oraz jego uczestników we Wrześni:
1.Rodzinny Ogród Działkowy im. Dzieci Wrzesińskich
2. Szkoła Podstawowa nr. 2 im. Dzieci Wrzesińskich
3. Zegar na ratuszu i „ Rota”
4. Park im. Dzieci Wrzesińskich.
Julia: Historia Strajku Dzieci Wrzesińskich z 1901r.
Wiktoria: Archiwum – dokumenty- praca badawcza i analiza teksów źródłowych , zdjęcie- uczestników Strajku Dzieci Wrzesińskich 1.Przeczytaj tekst trzech dokumentów: podaj czego dotyczą, jakiego wydarzenia dotyczą ( każdy z osobna- tekst 1, tekst 2), ustal z jakim rodzajem tekstu masz do czynienia, czy jest to rodzaj opracowania naukowego, kto i kiedy napisał ten tekst, w jakim celu.2. Zdjęcie. Możliwie jak najdokładniej opisz zdjęcie wykorzystując informacje z różnych źródeł, a także z Internetu ( pod zdjęciem, tekstem podaj źródło, z którego korzystałaś): kogo przedstawia zdjęcie, opisz szczegółowo co widzisz, kiedy zdjęcie powstało, ile jest osób na zdjęciu, w jakiej pozycji, ustal ich tożsamość, w jakim są wieku, do jakiego wydarzenia historycznego nawiązuje zdjęcie.
Zadania grupowe:
przeprowadzenie wywiadu z Panem Mirosławem Jadryszakiem, nauczycielem ZSP we Wrześni, odtwórcą roli pruskiego nauczyciela w filmie dokumentalnym Antoniego Wojtkowiaka, o strajku szkolnym w 1901r., powstałego w ramach cyklu” Filmowe Życiorysy”, przedstawiający lokalną historię – cały wywiad został zamieszczony w repozytorium na platformie. Pytania opracowała grupa projektowa: Krzysztof Albrecht, Wiktor Biadasz, Wiktoria Hejna. Oliwia Pietrzak, Katarzyna Podlewska, Julia Szczepankiewicz, Olga Wojciechowska, Roman Koczorowski.
1. Jak doszło do tego, że Pan zagrał w filmie? Czy została Panu złożona propozycja, czy może brał Pan udział w castingu?
To jest dobre pytanie: czy brałem udział w castingu? Nigdy bym się nie odważył. Jestem na to zbyt nieśmiały, choć może będzie trudno w to uwierzyć moim uczniom…. Było inaczej, propozycję złożył mi pan Artur Mokracki, wiceburmistrz Wrześni a w tej propozycji “wzmacniał” go pan Sebastian Mazurkiewicz, dyrektor wrzesińskiego muzeum, konsultant historyczny tego filmu. Obaj dopatrzyli się jakiegoś fizycznego podobieństwa między mną a pewnym pruskim nauczycielem utrwalonym na zbiorowej fotografii kadry pedagogicznej wrzesińskiej szkoły z tamtego okresu. Przyjrzałem się zdjęciu i faktycznie: broda, okulary, groźna mina, słowem – wszystko, co potrzebne, aby straszyć dzieci… Mówiąc żartem, najbardziej ponętna w tym wszystkim była obietnica “załatwienia” mi autentycznego czarnego surdutu, który na przełomie XIX i XX wieku stanowił typowy oficjalny uniform mężczyzny pracującego na państwowej posadzie. I stało się jak trzeba – surdut był gotów na czas. Dopasowałem tylko do niego ulubiony krawat mojego Teścia i… gdy ekipa na planie mnie zobaczyła, niektórzy mieli problem, czy ja to naprawdę ja… W każdym razie – po powrocie w tzw. “normalne ciuchy” (czyli T-shirt i krótkie, letnie spodnie) dzieci, godzinę wcześniej współwystępujące ze mną w słynnej scenie chłosty, zastanawiały się, skąd znają tego uśmiechniętego starszego pana… Tak było, naprawdę!
2. . Czy był to Pana debiut aktorski, a może miał Pan już jakieś wcześniejsze doświadczenie tego typu?
Historia mojego, nazwijmy to – “aktorstwa”, jest długa… Pierwsza rola to wcielenie się w postać diabła porywającego do piekła króla Heroda. Miałem wówczas sześć lat, występowałem w jasełkach. Ale rola mi wybitnie pasowała… W podstawówce, gdzieś tak w piątej klasie, grałem księcia w “Królewnie Śnieżce”. To było przeżycie! Do dziś pamiętam gorący pocałunek, jakim obdarzyłem otrutą królewnę, by ją przywrócić do życia… W ogólniaku raczej “reżyserowałem” – moją ulubioną “aktorką” była Ela, znana dziś twórczyni i reżyserka znakomitego wrzesińskiego amatorskiego “Teatru Otczapy”. Podczas studiów znalazłem niezły sposób na stały dopływ gotówki: przez dwa lata statystowałem w prawdziwym zawodowym teatrze (Teatr Polski w Poznaniu). Ocierałem się wówczas o prawdziwe gwiazdy aktorskie. Statysta miał raczej “być” na scenie, ról dialogowych nie otrzymywał. W dwóch spektaklach, dopuszczono mnie jednak do głosu: w jednym – histerycznie krzyczałem: “Baronowa ranna!”, w drugim – z godnością i gracją wypowiadałem: “Podano do stołu”. Ciekawe było jeszcze jedno doświadczenie. Dwadzieścia lat temu na stulecie Strajku Dzieci Wrzesińskich przygotowywany był rocznicowy spektakl w WOK-u. Twórcą przedstawienia była pani Renata Bianek, chyba znana wam wszystkim, a częścią jej pomysłu było zaangażowanie do występów uczniów, nauczycieli i pracowników naszej szkoły. Zagrałem wówczas – nie mogło być inaczej – sadystycznego pruskiego nauczyciela wymierzającego strajkującym dzieciom karę chłosty. A mówiąc zupełnie żartobliwie: każdy nauczyciel po trosze jest aktorem, inaczej uczniowie usnęliby na lekcji. Ja już tak sobie “aktorzę” od 35 lat i to jest naprawdę moja rola życia…
3. Zagrał Pan pruskiego, sadystycznego nauczyciela, czy wcielenie się w jego postać było dla Pana trudne? Czy miał Pan wątpliwości, co do podjęcia się tej roli?
Przed laty usłyszałem (od dawnego dyrektora muzeum), że jeden z bijących wrzesińskie dzieci nauczycieli posiadał – używając dzisiejszych pojęć – osobowość psychopatyczną. W każdym razie jego zachowania i ówczesne opinie na jego temat dziś diagnozę taką by potwierdzały. I to nawet nie był Niemiec. To był Polak – pochodzący z Kaczanowa nauczyciel Koralewski. Stał się on trochę taką ikoną, symbolem okrutnego pruskiego nauczyciela, który swą złą sławę zawdzięczał wyjątkowej służalczości wobec zaborcy. Niestety, nie zawsze i nie wszyscy Polacy bywali pozytywnymi bohaterami… Grając pruskiego nauczyciela, grałem jednak nie tyle konkretną postać, ile pewien typ osobowości, w tym przypadku – właśnie osobowości psychopatycznej. Czy było to trudne? Ponoć o wiele trudniejsze jest wiarygodne zagranie postaci pozytywnej, ponieważ w dzisiejszych czasach dobro sprzedaje się gorzej… Postać kanalii stanowi taki trochę samograj. Iluż podobnych ludzi kręci się wokół nas? Rzecz w tym, że my przestaliśmy już ich zauważać, znieczulając się na zło, okrucieństwo, podłość… A czy miałem wątpliwości w podjęciu się zagrania tej roli? Trochę tak. Coraz częściej nie odróżnia się człowieka (w sensie – aktora) od roli, którą on gra. W tak niewielkim środowisku, jakie stanowi niespełna trzydziestotysięczna Września, łatwo o przyklejenie łatki nauczycielskiego “okrutnika”. Mam nadzieję, że tak nie będzie, ale wiem też, że jeśli ktoś ma do wyboru wyrażenie o kimś opinii dobrej albo złej, chętniej wybierze tę drugą możliwość. Wszyscy wiemy dobrze, czym jest hejt… Jest jeszcze jedno niebezpieczeństwo, o którym wcześniej nie mówiłem. Nie chciałbym tą rolą powielać stereotypu tzw. “okrutnego Niemca”. Najstarsze pokolenia, pamiętające jeszcze czasy wojny, taki wizerunek mają utrwalony w głowie na całe życie. I trudno się temu dziwić. Dla nas, niezależnie od tego, że jest między nami czterdziestoletnia różnica wieku, ten “okrutny Niemiec” stanowi tylko kliszę, powielaną przez filmy wojenne. Mam takie wyobrażenie, że młody człowiek oglądający film, zobaczy tylko tamten czas, nie czasy dzisiejsze. Pamiętajmy, że wtedy Konopnicka pisała o “złym, plującym nam w twarz, Niemcu”, że Sienkiewicz pisał “Krzyżaków” – a wszystko to w kontekście określonych czasów i określonych zagrożeń. Nie wolno nam dzisiejszą miarą mierzyć tamtych zdarzeń, bo wnioski z tego mogłyby wyniknąć zgoła nierzeczywiste. Nawiasem mówiąc, zastanawiałem się kiedyś, co na temat strajku, gdyby wybuchł on dzisiaj (ale przy zachowaniu tamtego, historycznego kontekstu), pisałaby obecna opiniotwórcza europejska prasa. Jakimi przymiotnikami by go określono? Jakie oceny i komentarze by się pojawiły? W swej istocie to temat-rzeka i niekoniecznie nadający się na ten wywiad…
4. Co Pan czuł w momencie kręcenia scen z użyciem przemocy fizycznej, wymierzaniu kar cielesnych wobec dzieci, które wykazywały postawę sprzeciwu wobec germanizacji? Czy właśnie te sceny podczas nagrywania filmy sprawiły Panu największą trudność? Jak wyglądały one zza kulis- czy były trudne do zagrania w sposób realistyczny?
Scena wymierzania chłosty miała wypaść przerażająco, trzeba więc było kilka razy ją przećwiczyć. Fakt, przy pierwszej próbie, bałem się sam siebie. Chłopiec, który był bity, też miał w oczach obawę. To przecież sytuacja, w której ani on, ani ja nigdy wcześniej się nie znaleźliśmy. Ale kolejne próby psychicznie nas wyluzowały. Musiałem tylko uważać, żeby nie przeholować i z rozpędu nie uderzyć boleśnie. Powiem tak: bicie naprawdę było “bezdotykowe”, wręcz aksamitne. Po próbie, jednej czy drugiej, obaj cały czas byliśmy uśmiechnięci. Przerażenie było większe w oczach tych, którzy na to patrzyli z boku. Jak to wypadnie na ekranie – zobaczymy. Właściwym narzędziem budowania emocji nie jest kamera, tylko montaż. Tutaj rodzi się ostateczny efekt – taki, jaki chce osiągnąć reżyser. Montaż może ten efekt podkręcić, może go również osłabić i to jest prawdziwa magia kina.
5. Jakie towarzyszyły Panu odczucia, emocje w momencie przeniesienia się do początków XX wieku, ówczesnego stylu w ubiorze? Finalnie, czym był dla Pana udział w filmie?
Minęło już kilkanaście miesięcy od zdjęć, więc dzisiaj, podczas mroźnych dni, można traktować tamten lipcowy czas jako świetne wakacyjne wspomnienie. To z całą pewnością była barwna przygoda w historycznych strojach… Bardzo sympatycznie wspominam sceny kręcone na łące w pobliżu Wrześnicy. Dziewczyny w strojach sprzed ponad stu lat, pląsające wśród pachnących ziół…. To był niezwykły, nierzeczywisty, baśniowy obrazek. Aż chciałoby się wrócić do tamtych czasów… Niestety, znowu wpadamy w sidła “klisz”, o których mówiłem wcześniej, które nas zwodzą i sentymentalnymi obrazkami stwarzają złudzenie beztroski. A przecież to nie były łatwe czasy, choć dzieci pewnie – jak zawsze – czuły się szczęśliwe. Tyle tylko, że nagle zdarzyło im się zmierzyć z polityką i z Historią…
foto: archiwum prywatne Mirosław Jadryszak
– przygotowanie i przeprowadzenie przez uczestników grupy projektowej ankiety on-line ( ankieta i raport zostały zamieszczone w repozytorium na platformie) Analiza ankiety. Projekt Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@2020.Podprojekt- Akademia Kształcenia Wyprzedzającego. Ankieta została przygotowana oraz przeprowadzona przez grupę projektową w składzie: Oliwia Pietrzak, Krzysztof Albrecht, Wiktor Biadasz. Wiktoria Hejna, Katarzyna Podlewska, Olga Wojciechowska, Julia Szczepankiewicz, Roman Koczorowski, w ramach badanego tematu: „ O bohaterskich Dzieciach z Wrześni pamięć wciąż żywa”. Raportu ankiety dokonała Oliwia Pietrzak.
Cel ankiety: – pozyskanie od uczniów informacji na temat najważniejszego i historycznego, według nich wydarzenia związanego z Wrześnią oraz miejsca upamiętniającego to wydarzenie na terenie naszej szkoły- Zespół Szkół Politechnicznych im. Bohaterów Monte Cassino we Wrześni.Przeprowadzona ankieta została zainspirowana realizacją badanego tematu projektu edukacyjnego: „ O bohaterskich Dzieciach z Wrześni pamięć wciąż żywa”, w ramach Projektu Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@2020.Podprojekt- Akademia Kształcenia Wyprzedzającego.
Forma / metodyka realizacji badania: Technika badawcza: badanie online. Ankieta przeprowadzona była jednorazowo. Ankieta miała charakter anonimowy a pytania w niej zawarte były: otwarte i zamknięte ( jednokrotnego wyboru – zaznaczenie wybranej odpowiedzi). Ankieta składała się z 4 pytań:
1. Z jakim wydarzeniem historycznym kojarzy się Tobie Września? (pytanie otwarte)
2. Czy znasz datę tego wydarzenia? (pytanie zamknięte- podanie w ankiecie kliku różnych dat)
3. Czy znajduje się na terenie naszej szkoły (ZSP) symbol upamiętniający to wydarzenie? (pytanie zamknięte: TAK, NIE, NIE WIEM)
4. Jeśli tak, to podaj gdzie się znajduje i co to jest? (pytanie zamknięte- odpowiedź do wyboru)
Grupa badawcza: W ankiecie wzięło udział 30 uczniów ( kl. II Technikum Mechanicznego oraz kl. II Technikum Ekonomicznego ZSP Września). Ankietowani znaleźli się w przedziale wiekowym:16-17 lat. Klasy uczestniczące w ankiecie zostały wybrane przez zespół projektowy. Wysłano 30 ankiet online do 30 uczniów, wszystkie zostały uzupełnione i odesłane.
Czas i miejsce realizacji: ankieta przeprowadzona została w dniach: 15-19.02.2021r. metodą online.
Wyniki ankiety:
Pytanie 1. Z jakim wydarzeniem historycznym kojarzy się Tobie Września?
Wszyscy ankietowani ( 30 uczniów z kl. II TM i kl. II TEK) wskazali -Strajk Dzieci Wrzesińskich.
Pytanie 2. Czy znasz datę tego wydarzenia?
Wszyscy ankietowani odpowiedzieli na to pytanie. Prawidłową datę ( 20.05.1901r. ) zaznaczyło 23 uczniów, 7 uczniów wskazało błędne odpowiedzi.
Pytanie 3. Czy znajduje się na terenie naszej szkoły ( ZSP) symbol upamiętniający to wydarzenie?
Odpowiedzi udzieliła tylko 1 osoba. Odpowiedź- TAK ( prawidłowa). Brak odpowiedzi pozostałych 29 ankietowanych.
Pytanie 4. Jeśli tak, to podaj gdzie się znajduje i co to jest?
Odpowiedzi udzieliła 1 osoba. Odpowiedź błędna. Brak odpowiedzi pozostałych 29 ankietowanych.
Wnioski:
Dla wszystkich ankietowanych uczniów naszej szkoły- ZSP, najważniejszym wydarzeniem historycznym związanym z Wrześnią jest Strajk Dzieci Wrzesińskich. Większość uczniów zna dokładną datę Strajku Dzieci Wrzesińskich. Cel ankiety dotyczący, pozyskania od uczniów informacji na temat najważniejszego i historycznego, według nich wydarzenia związanego z Wrześnią został osiągnięty. Uzyskane odpowiedzi w pytaniu 1 i 2 potwierdzają, że ankietowani posiadają poczucie więzi ze swoją” małą ojczyzną”, lokalny patriotyzm, wrażliwość historyczną, szacunek do współmieszkańców i ich dokonań, dla historii Wrześni. Niestety cel ankiety dotyczący wskazania przez uczniów miejsca upamiętniającego to wydarzenie na terenie naszej szkoły- (Zespół Szkół Politechnicznych im. Bohaterów Monte Cassino we Wrześni) nie został osiągnięty. Dwudziestu dziewięciu uczniów nie udzieliło odpowiedzi na pytanie 3- dotyczące miejsca w naszej szkole upamiętniającego Strajk Dzieci Wrzesińskich a także nie udzielili odpowiedzi na pytanie 4- gdzie się ono znajduje i co to jest? Brak udzielonych odpowiedzi na pytanie 3 i 4 świadczą o braku wiedzy, znajomości miejsc upamiętniających Strajk Dzieci Wrzesińskich, brak wiedzy historii budynku szkoły (stary budynek ZSP, na którego frontowej ścianie widnieje tablica mają symbolizować żywy pomnik Strajku Dzieci Wrzesińskich przeciwko nauczaniu religii w języku niemieckim. 9 września 1938r. wmurowano i poświęcono kamień węgielny pod budowę budynku szkoły. Uroczyste odsłonięcie tablicy miało miejsce 1 września 2015r. – na froncie starego budynku szkoły odsłonięto tablicę pamiątkową, przypominającą, że budynek ten wzniesiono jako Żywy Pomnik Strajku Dzieci Wrzesińskich.). Wnioski ogólne: pogłębianie i utrwalanie wśród uczniów wiedzy historycznej swojej miejscowości, okolicy, szkoły oraz pielęgnowanie poczucia lokalnego patriotyzmu.
– wizyta grupy projektowej z opiekunem projektu w Muzeum Regionalnym im. Dzieci Wrzesińskich we Wrześni
– udział grupy projektowej z opiekunem projektu w queście „Dzieci wrzesińskie historię tworzyły”. Quest oprowadza ulicami Wrześni po miejscach związanych z ważnym dla lokalnej społeczności wydarzeniem historycznym- Strajkiem Dzieci Wrzesińskich z 1901r. Podczas wędrówki ulicami miasta grupa projektowa rozwiązywała zadania i zagadki.
foto: archiwum grupy projektowej- Roman Koczorowski
– powstanie materiału multimedialnego projektu. Zdjęcia i materiał multimedialny wykonał Roman Koczorowski, „ Rota” została wykonana przez Olgę Wojciechowską.
Ogólna ocena wartości działań projektowych:
Uczniowie:
– udoskonalili wiele kluczowych umiejętności, między innymi planowania i organizacji własnej pracy, pracy w grupie – na odległość, on- line: ( współpraca, życzliwość, odpowiedzialność, pracowitość, zaangażowanie, kreatywność, terminowość);
– wzmocnili i rozwinęli kompetencje TIK,
– poszukiwali informacji z tradycyjnych źródeł- książki, albumy, czasopisma- archiwum oraz w środowisku kulturowym;
– tworzyli własne teksty pisane;
– ujawnili swoje zdolności i talenty;
– współtworzyli wizerunek szkoły;
– tworzyły się relacje partnerskie uczeń- nauczyciel, uczeń- uczeń;
– ugruntowanie szacunku dla społeczności lokalnej i jej historii,
– wzbudzenie uczuć lokalnego patriotyzmu;
-zbliżenie młodzieży ze środowiskiem lokalnym, ugruntowanie poczucia tożsamości narodowej przez rozwój tożsamości lokalnej, rozwijanie zainteresowań uczniów dziejami własnego miejsca zamieszkania.
Opinie uczestników projektu na temat udzczestnictwa w przedsięwzięciu:
Kasia: „ Podczas projektu, który był organizowany w naszej szkole dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Mam nadzieję, że wiedzę, którą zdobyłam uda mi się wykorzystać w życiu. Dodatkowo udało mi się nawiązać lepszy kontakt i lepiej poznać pozostałe osoby z projektu”.
Krzysztof: „Udział w projekcie pozwolił mi na poprawę umiejętności pracy w grupie oraz pozwolił mi rozwinąć się hobbistycznie. Projekt był także miłą odskocznią od pandemicznej codzienności. Na pewno zapamiętamy go jako miłe chwile i pozwolił zacieśnić przyjacielskie więzy między uczestnikami”.
Wiktoria: „ Udział w projekcie dał mi większą wiedzę i świadomość wydarzeń, które miały miejsce na terenie Wrześni, mogliśmy poczuć się ich częścią. Podobało mi się odkrywanie znaków przeszłości w teraźniejszości, a współpraca i integracja z grupą były miłym dodatkiem do projektu”.
Olga: „ Nauczyłam się pracować w grupie i współpracować. Dowiedziałam się więcej o lokalnej historii przez co bardziej poznałam swój region”.
Oliwia: „ Projekt ten pomógł mi jeszcze lepiej poznać historię naszej okolicy, jak i też zintegrować się z pozostałymi uczestnikami. Sądzę, że było to bardzo cenne doświadczenie”.
Julia: „ Dzięki temu projektowi mogłam powiększyć swoją wiedzę o strajku dzieci wrzesińskich. Mogłam również spędzić miło czas z innymi”.
Wiktor: „ Moim zdaniem projekt, w którym brałem udział przyniósł mi dużo nowych wiadomości, nauczyłem się współpracy z rówieśnikami i odnowiliśmy kontakt. Bardzo podobało mi się wyjście do muzeum zobaczyłem bardzo dużo rzeczy które warto było zobaczyć”.
Szkoła:
-poprawnie realizuje nałożone na nią zadania;
-podtrzymując tradycje pełni ważną funkcję nauczania i wychowania młodzieży;
-promocja szkoły’
-współpraca z instytucjami lokalnymi;
– wyposażenie szkoły w dodatkowy sprzęt cyfrowy.
Nauczyciel:
– sięgnięcie po nowoczesne metody pracy z uczniem- TIK, rozwój kompetencji kluczowych- TIK;
– tworzenie relacji partnerskich- nauczyciel- uczeń.
Uczestnictwo w przedsięwzięciu pozwoliło na wspólną ciekawą i edukacyjną zabawę przede wszystkim dla uczniów. Niewątpliwym sukcesem zrealizowanego projektu były pozytywne reakcje wywołane po jego zakończeniu i chęć wśród uczniów kontynuowania popularyzacji wiedzy o naszym regionie, małej ojczyźnie- Wrześni.
Alicja Śmiejkowska