Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu, zgodnie ze swoimi wcześniejszymi zamierzeniami, w 1850 roku, Władysław Nehring rozpoczął studia we Wrocławiu, które ukończył w 1855 roku. Studiował historię i filologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a od 1853 roku również teologię. Było to możliwe dzięki stypendium Poznańskiego Towarzystwa Naukowej Pomocy im. Karola Marcinkowskiego, gdyż Władysław był w tamtych czasach w trudnej sytuacji materialnej. Ta zależność od innych w zdobywaniu wiedzy, bardzo mu ciążyła. Jednak zdobywanie tej wiedzy na studiach i poszerzanie zagadnień z historii i języka polskiego, sprawiało mu wiele radości i poświęcał się temu całkowicie. Ukończenie studiów sprawiło, że spełniły się jego marzenia. W czasie nauki we Wrocławiu był bardzo aktywny. Działał w Towarzystwie Literacko- Słowiańskim, a w latach 1852-53 był jego prezesem. Opiekował się też Stowarzyszeniem Polskim w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu. Razem z kolegami wydawał tygodnik studencki „Marchołt”. 12 lipca 1856 roku Władysław Nehring otrzymał tytuł doktora Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku zdał też egzamin nauczycielski.

Swoją pierwszą pracę zaczął w rodzinnych stronach, w gimnazjum w Trzemesznie. Od 1859 roku pracował w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, tym samym, do którego wcześniej uczęszczał. Wykładał tam historię, geografię, grekę i język polski. Prowadził też ożywioną działalność naukową i literacką. W 1862 roku założył pismo „Tygodnik Poznański”. W 1866 r. wydał „Kurs literatury polskiej dla użytku szkół”, który został zaakceptowany jako podręcznik dla wyższych klas średnich zakładów naukowych w Wielkopolsce. Opracowanie to było pierwszym całościowym zbiorem polskiej literatury najnowszej.

15 lipca 1868 roku Władysław Nehring został profesorem języków i literatur słowiańskich na Uniwersytecie Wrocławskim, na wydziale filologii słowiańskiej. W latach 1875-1876 i 1888-1889 pełnił również funkcję dziekana Wydziału Filologii. W latach 1893-1894 był rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego.

Z uczelnią wrocławską był związany przez 40 lat, aż do emerytury, czyli 9 października 1907 roku. Był badaczem literatury, językoznawcą, historykiem, etnografem i archeologiem. Prowadził bardzo ożywioną działalność naukową. Skupił swoje badania nad piśmiennictwem polskiego średniowiecza i renesansu, a jego seminarium było pierwszym w ogóle seminarium polonistycznym. Zajmował się językoznawstwem i historią literatury polskiej. Prowadził ciekawe zajęcia, na których mówił o początkach słowiańszczyzny oraz mitologii i poezji Słowian. Większość tych wykładów prowadził w języku polskim. Działał też w Towarzystwie Literacko-Słowiańskim, związanym z badaniami nad historią i literaturą polską, które niestety zostało rozwiązane przez władze pruskie. Wśród studentów zorganizował Towarzystwo Lingwistyczne. Był edytorem Psałterza floriańskiego (1883 r.) i Kazań gnieźnieńskich (1896 r.). Ogłosił między innymi zbiór studiów ,,O historykach polskich XVI wieku” (1860-1862 r.), ,,Studia literackie” (1884 r.), monografię ,,Jan Kochanowski. Życie i dzieła” (1900 r.) oraz rozprawę „Rozkwit języka polskiego w wieku XVI” (1900 r.). W 1887 roku wydał największe swoje dzieło, rozprawę ,,O początkach poezji dramatycznej w Polsce”, w której zebrał dokumentację o dziejach średniowiecznego teatru polskiego. Był też krytykiem wielu prac naukowych. Ogółem profesor Nehring był autorem około 250 prac naukowych. Współpracował z ośrodkami uniwersyteckimi w Krakowie, Poznaniu i Lwowie. Pisał do „Kwartalnika Historycznego”, „Pamiętników Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza”, „Pamiętników Literackich” i „Prac Filologicznych”. Był członkiem wielu towarzystw naukowych w kraju i zagranicą. Członkiem Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Akademii Nauk w Petersburgu.

Profesor Władysław Nehring urodził się w Kłecku i dla mieszkańców całego miasteczka, a nawet mieszkańców całej gminy, fakt ten ma duże znaczenie. Postać profesora – pracowitego i sumiennego naukowca – jest dobrym przykładem postawy godnej naśladowania, szczególnie, dla młodego pokolenia. Pokazuje, że nawet wywodząc się z małego środowiska, można wiele osiągnąć. Ciężko pracując przy zdobywaniu wiedzy i umiejętności, nawet mając trudną sytuację finansową, można spełnić swoje marzenia. Mieszkańcy Kłecka dbają o miejsce na miejscowym cmentarzu, gdzie pochowani są przodkowie profesora Nehringa. W ten sposób oddają hołd i pamięć wielkiemu człowiekowi, który swoim życiem i postawą rozsławiał maleńkie miasteczko położone niedaleko grodu Lecha. W Kłecku znajduje się gimnazjum, do którego uczęszcza młodzież z całej gminy. Postanowiono więc, że w rodzinnym mieście Nehringa nie można zapomnieć o tym uczonym i szkoła będzie nosić imię tego znamienitego Polaka. Od 5 listopada 2004 roku istnieje więc w gminie Kłecko, Gimnazjum im. prof. Władysława Nehringa. Społeczność uczniowska pielęgnuje pamięć o swoim patronie, każdego roku pierwszoklasiści odwiedzają grób Nehringa na cmentarzu we Wrocławiu. Corocznie organizowany jest też rajd „Śladami profesora Władysława Nehringa”, w którym bierze udział młodzież ze wszystkich szkół gminy Kłecko.

BIBLIOGRAFIA

Dzieje Kłecka, praca zbiorowa pod red. Jerzego Danielewicza, Poznań 1983.

Profesor Władysław Nehring (Neryng) – uczony i patriota. Prof. dr hab. Jerzy Siepak, w: Kalejdoskop Ziemi Kłeckiej.

Profesor Władysław Nehring, Barbara Wawrzyniak, Kłecko 2004.

Biuletyn informacyjny wydany z okazji nadania Gimnazjum w Kłecku imienia prof. Władysława Nehringa, Kłecko 2004.

Biuletyn informacyjny Gimnazjum im. prof. Władysława Nehringa. 26 maja 2006 r.