Pochodzenie

Anna Maria Kotowska urodziła się 13 marca 1938 r. w Wodzicznej koło Trzcinicy, w powiecie kępińskim. Zmarła 9 lipca 2013 r. w Kępnie, pochowana została na cmentarzu w Siemianicach. Jej rodzice byli nauczycielami: matka Helena pracowała w Szkole Podstawowej w Wodzicznej, ojciec Piotr pełnił tam funkcję kierownika. W czasie ll wojny światowej ojca aresztowano i wywieziono do obozu hitlerowskiego w Oświęcimiu, gdzie zamęczony – zmarł. Helena Kotowska została sama z trójką małych dzieci: Anną i jej dwoma starszymi braćmi: Wojciechem i Andrzejem. Po wojnie, w 1950 roku, Helena Kotowska została przeniesiona do pracy w Szkole Podstawowej w Siemianicach.

Dzieciństwo

Anna Maria Kotowska kontynuowała naukę w Szkole Podstawowej w Siemianicach, a następnie uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego w Kępnie.

Młodość

Ze względu na poważną chorobę serca (przeszła dwie operacje) nigdy nie założyła rodziny i nie poszła na dzienne studia. Dopiero w późniejszym okresie swojego życia ukończyła w trybie zaocznym bibliotekoznawstwo i informację naukową na wydziale filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

Etapy działalności

Po zdaniu matury pracowała jako intendentka w Publicznym Przedszkolu w Opatowie, a później w Bibliotece Publicznej w Siemianicach. Po utworzeniu gmin została kierownikiem Gminnej Biblioteki Publicznej w Łęce Opatowskiej z siedzibą w Siemianicach. Pracowała również jako nauczycielka języka polskiego w Szkole Podstawowej w Trzebieniu (1986-1994). Działała społecznie: prowadziła dziecięcy zespół taneczny z dziećmi ze szkoły podstawowej, przygotowywała przedstawienia teatralne, wspólnie z rodzicami i dziećmi opracowywała kostiumy i dekoracje oraz występy dla organizacji środowiskowych (np. Koła Gospodyń Wiejskich). Organizowała spektakle dla dorosłych, na które kostiumy sprowadzała z wypożyczalni teatralnej w Kaliszu. Przedstawienia te cieszyły się ogromną popularnością wśród mieszkańców i dla wielu były jedynym kontaktem z teatrem.

Pracowała na rzecz kościoła: przygotowywała wystroje na święta oraz wieczornice okolicznościowe, np. z okazji odsłonięcia figury Matki Boskiej w Siemianicach. Po przejściu na emeryturę zajęła się gromadzeniem informacji o byłych właścicielach Siemianic – Szembekach – oraz pisaniem książek na temat historii najbliższej okolicy.

Wydała lub współpracowała przy opracowaniu następujących publikacji:

– „Krzyże i kapliczki przydrożne zwierciadłem głębokich przeżyć i szlachetnych uczuć ludzkich” (2009 r.) – opisała w niej historię powstania trzydziestu kapliczek i krzyży w następujących miejscowościach parafii Siemianice: Józefówka, Marianka, Raków, Granice, Klasak, Wesoła i Siemianice.

– „Jak to dawniej w Rakowie bywało” (2009 r.) – Anna Kotowska napisała wstęp i przypisy do dokumentu znalezionego 2 maja 1912 r. przy przekładaniu dachu spichlerza w Rakowie, a napisanego we wrześniu 1815 r. przez ekonoma folwarku Raków i Lipie (własność Szembeków).

– „Rodzinne kąty” (2009 r.) – Anna Kotowska opisała krótką historię powstania utworu i dokonała wyboru fotografii. „Rodzinne kąty” to utwór napisany wierszem w 1899 r. przez Jadwigę Szembekównę, prawnuczkę Aleksandra Fredry, poświęcony Siemianicom i mówiący o przywiązaniu i miłości autorki do rodzinnej wioski.

– „Krzyże i przydrożne kapliczki przez wiernych w Biadaszkach i Trzebieniu postawione” (2010 r.) – na prośbę mieszkańców A. Kotowska napisała krótką historię obu wiosek, budowy kaplic w Biadaszkach i Trzebienu oraz dziesięciu krzyży przydrożnych.

– „Parafia siemianicka i jej duszpasterze. 1924-1961 r.” (2011 r.).

Znaczenie postaci

Panią Hankę Kotowską znamy jedynie z relacji naszych rodziców, dziadków (wielu z nich uczyła języka polskiego), nauczycieli oraz dzięki artykułom prasowym. Zapisała się w dziejach gminy jako regionalistka, która odkrywała na nowo obiekty w naszej okolicy traktowane przez mieszkańców obojętnie i nie dostrzegane na co dzień. Jej książka o miejscowych kapliczkach i przydrożnych krzyżach pokazuje silną religijność przodków, którzy przez ich wznoszenie wyrażali wdzięczność za plony czy szczęśliwe zdarzenia. Pełniły one funkcję mistycznej ochrony przed złym losem. Pani Hanka nie pochodziła z naszej gminy i dlatego jako przybysz dostrzegała więcej odmienności od tej, w której sama wyrosła. Nauczyciele współpracujący z panią Kotowską opowiadali, że była bardzo inteligentna i miała „alergię na głupotę”, a na jej riposty przeciwnik w dyskusji musiał bardzo uważać.

Pani Hanka Kotowska była osobą pogodną. Kochała ludzi, szczególnie lubiła dzieci i młodzież, z którymi łatwo nawiązywała kontakt i rozumiała ich potrzeby.

Źródła

Wywiad z panią Łucją Błażejewską.

Materiały z archiwum pani Łucji Błażejewskiej i biblioteki szkolnej.

Maria Woźnica, „Stowarzyszenia w Gminie Trzcinica w okresie międzywojennym”, Laski 2013 r., s. 98.

http://www.kepnianie.pl/kepnianie-z-pasja-%E2%80%9Eaby-je-umiec-cenic-trzeba-znac-te-strony%E2%80%B6%E2%80%9D-,505.html